Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Μια ημερήσια εκδρομή από το πρώτο στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής με τον «Βασ. Αλέξανδρο»

Posted in Επικαιρότητα

kruaziera1
Το επιχειρήσαμε χθες με τους φίλους μας Άρη και Χάρις. Κάναμε ένα ταξίδι πάνω στο κύμα για να γαληνέψει ο νους μας... Σε ένα ορίζοντα πέρα από το όνειρο της καλοκαιρινής μας νύχτας... Τραγουδιστά περνάγανε τα σύννεφα από μπρος μας...

kruaziera2
Ήταν μία μοναδική εμπειρία με ένα παραδοσιακό καράβι, καθώς ανοίξαμε τα δικά μας φτερά πάνω από τη χερσόνησο της Κασσανδρείας... Η μουσική της θάλασσας ήταν κάτι πολύ όμορφο και μας άρεσε... Αλλά και οι επιλογές των οργανωτών ήταν σχετικά καλές

kruaziera3
Η Σούλα παρακολουθεί πάνω από το πλοί "Βασιλιάς Αλέξανδρος" που είναι ιδιοκτησία του ομίλου «Philoxenia Kourkoudialos» τις εναλλαγές του τοπίου. Το μικρό πλοίο κάνει καθημερινά δρομολόγια. Μ’ αυτό πήγαμε κι εμείς/

kruaziera4
Μια ημερήσια εκδρομή με φαγητό - μπουφέ - μουσική. Γύρος Τορωναίου Κόλπου και στάση Μαρμαρά Σιμωνίας. Μπορούσες να κάνεις βουτιές από το καράβι, στάση για εξερεύνηση, μουσική και χορός "εν πλω" ! Και η Χάρις με τον Άρη, το τόλμησαν.

kruaziera5
Φυσικά δεν ήταν οι μόνοι. Πολλοί το επιχείρησαν στις στάσεις που έκανε το καραβάκι. Μόνο εγώ δεν μπήκα, Μου φάνηκε συννεφιασμένος ο καιρός και το φοβήθηκα λιγάκι. Λάθος, τελικά γιατί όπως μου είπαν οι φίλοι μου η θάλασσα ήταν υπέροχη.

kruaziera6
Τέτοιες παραλίες συναντήσαμε αρκετές, Με τροχόσπιτα για ελεύθερο κάμπινγκ, Και μια αμμουδιά μοναδική. Και η θάλασσα μοναδική. Γλαζοπράσινη. Να την πιείς στο ποτήρι. Η μέρα μας κύλησε πολύ όμορφα από τις 9:30 ως τις 18:00. Βίρα λοιπόν τις άγκυρες!

kruaziera7

Τα καλύτερα του χρόνου! Τα μαθήματα θα ξεκινούν στις 9 το πρωί… Δεν είναι φοβερό;

Posted in Δημοσιογραφικά

ethnos110918
Αυτό το θέμα διαλέξαμε γι’ αυτή την εβδομάδα. Το άνοιγμα των σχολείων ύστερα από τη καλοκαιρινή ραστώνη… Το ΕΘΝΟΣ, έτσι το παρουσίασε ανήμερα στο πρωτοσέλιδο του,

logos110918
Μέχρι και ο "βαθυστόχαστος" ΛΟΓΟΣ το επέλεξε για πρώτο θέμα. Δε λέω, έχει μνήμες για όλους όσους περάσαμε κάποτε από τα θρανία, αλλά δεν είναι και το φοβερό δημοσιογραφικό θέμα.

kosmos110918
Επιλέξαμε δύο ακόμα περωτοσέλιδα, για τη σημερινή μας εικονογράφηση, Το πρώτο αφορά την περιφερειακή εφημερίδα της Θεσσαλίας, ΚΟΣΜΟΣ, που επικεντρώνει στα τοπικά της σχολεία.

apopsinotou110918
Το δεύτερο είναι μια τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα της νότιας Κρήτης που το προβάλει τόσο εντυπωσιακά ως να το ήξερε μόνο αυτή και μας το αποκαλύπτει, περήφανη…

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/09/2018

Την Τρίτη που μας πέρασε, άνοιξαν τα σχολεία για τη νέα χρονιά. Με όλες τις παράτες και τις τυμπανοκρουσίες που στη χώρα που ζούμε της δίνουν ως να ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Με παράπονα για ελλείψεις, αλλά και με τη διαβεβαίωση ότι φέτος η Πολιτεία είναι καλύτερα προετοιμασμένη, ώστε να έχουμε όσο το δυνατό λιγότερα κενά και τα βιβλία στην ώρα τους.

Στην εποχή τη δικιά μου, θυμάμαι ότι έκαναν μήνες μέχρι να καλυφθούν αυτά τα κενά. Όχι ότι, ως μαθητές, μας χαλούσαν τα κενά που είχαμε εκείνες τις ώρες, αλλά αυτά τα είδαμε αργότερα, όταν μεγαλώσαμε. Μερικά κενά ήταν δυσαναπλήρωτα και ίσως και να κόστισαν στις επιλογές που κάναμε, σχετικά με τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας.

Και να λοιπόν τα πρωτοσέλιδα, τα ρεπορτάζ και ότι άλλο χρειάζονταν ώστε το άνοιγμα να έχει πανηγυρικό, ξεχωριστό χαρακτήρα. Το… καλύτερο, βέβαια, το είπε ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου αποκαλύπτοντας ότι από του χρόνου τα μαθήματα θα ξεκινούν στις 9:00 και όχι στις 8:15.

Οι μαθητές, έχει το ρεπορτάζ, τον καταχειροκρότησαν στο σχολείο που έκανε τις δηλώσεις αυτές, ενώ ο υπουργός σημείωσε αστειευόμενος: «Για να κοιμόμαστε λίγο παραπάνω». Μάλιστα. Διαπίστωση: Οι γενιές αλλάζουν, ο κόσμος προχωρεί αλλά η... λατρεία για το σχολείο που δεν προσφέρει και πολλά πράγματα παραμένει, δυστυχώς, η ίδια.

Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση. Αν το ίδιο το σχολείο δεν αποφασίσει να αλλάξει ώστε να γίνει ελκυστικό, τότε ότι κι αν κάνουν δεν έχει και τόση αξία. Άσε που το πολυδιαφημισμένο δημόσιο του χαρακτήρα του, δεν είναι και τόσο δωρεάν, αφού είσαι αναγκασμένος να πας φροντιστήριο που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επίσης κανένα δημόσιο σχολείο δεν παρέχει τίτλους σπουδών στις ξένες γλώσσες. Μόνο η ιδιωτική εκπαίδευση το κάνει αυτό σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια. Θεωρείται ωστόσο απαραίτητο για μια μεταπτυχιακή εκπαίδευση στο πανεπιστήμιο. Και βέβαια αυτό, μόνο στην Ελλάδα θα το δεις…

Στην πρώτη μέρα στο σχολείο αφιέρωσε ακόμα και η Google το doodle της, το λογότυπο που έχει καθημερινά στην πρώτη σελίδας της. Αλλά θα μου πείτε, εδώ υπήρξαν πρωτοσέλιδα του αθηναϊκού και περιφερειακού Τύπου, η Google θα είχε πρόβλημα;

Αξίζει όμως να θυμηθούμε μερικά πράγματα, αυτονόητα ίσως, για τους μαθητές, αλλά όχι και για μας που πάνε πολλά χρόνια από τότε που τα παιδιά μας εγκατέλειψαν τις αίθουσες διδασκαλίας, όπως ότι η διδασκαλία των μαθημάτων ξεκίνησε την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς την επομένη μιας και η πρώτη μέρα δεν είναι ημέρα μαθημάτων και λήγει στις 15 Ιουνίου του επόμενου έτους.episimansis

Το διδακτικό έτος για τους μαθητές χωρίζεται σε τρία τρίμηνα. Το πρώτο τρίμηνο αρχίζει στις 11 Σεπτεμβρίου και λήγει στις 10 Δεκεμβρίου, το δεύτερο τρίμηνο αρχίζει στις 11 Δεκεμβρίου και λήγει στις 10 Μαρτίου και το τρίτο τρίμηνο αρχίζει στις 11 Μαρτίου και λήγει στις 15 Ιουνίου.

Σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, η φετινή αναμένεται να αρχίσει με τα βιβλία έτοιμα (όπως διαβεβαίωνε μέχρι την τελευταία ώρα το υπουργείο Παιδείας...) και με λιγότερα κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, αφού σε πρώτη φάση, από την προηγούμενη κιόλας εβδομάδα, προσελήφθησαν 19.480 άτομα.

Από αυτούς, 12.392 είναι εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί και εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων) και 3.988 Δευτεροβάθμιας. Επιπλέον, 3.100 αναπληρωτές Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ) και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (ΕΒΠ) προσελήφθησαν στην Ειδική Εκπαίδευση.

Λέτε λοιπόν να είναι η φετινή χρονιά διαφορετική; Καλύτερη; Με λιγότερα προβλήματα; Μακάρι. Προσωπικά, η πείρα μας έχει διδάξει κάτι ο σοφός λαός λέει και έχει απόλυτο δίκιο, εξακριβωμένο από τη ζωή: Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 15/9/2018 στη εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου, «Επισημάνσεις».

Ολοκληρώνουμε τις μέρες μας στο Πολύχρονο Χαλκιδικής. Ήταν, πραγματικά, πολύ όμορφα!

Posted in Επικαιρότητα

kanatadika.evias
Οι μέρες περνάνε όμορφα.,, Και όταν συμβαίνει αυτό, θα το έχετε διαπιστώσει κι εσείς, περνάνε και πολύ γρήγορα. Με όμορφες ανατολές, με εναλλαγή του καιρού, χθες ας πούμε το βράδυ μετά τις 9 έβρεξε πολύ. Με μια βροχή σταθερή, χειμωνιάτικη σχεδόν. Αλλά ξυπνήσαμε σε ένα, επίσης καλοκαιρινό τοπίο.

pitsa
Έχουμε γεμίσει όμορφες αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας στην επιστροφή μας στον τόπο μας. Αναμνήσεις που θα μας κρατήσουν όρθιους, δυνατούς, όλο το χειμώνα. Σαν αυτή την υπέροχη, πρωτότυπη μοναδική πίτσα της μικρής Χριστίνας, που έφτιαξε την ημέρα που μας φιλοξένησαν οι γονείς της.

fisi1
Θα θυμάμαι πάντα την επίσκεψη στο κτήμα του Άγγελου και τις δυσκολίες που είχαμε να φτάσουμε να βρούμε λίγο φασκόμηλο με τον Άρη. Εκεί, στο κτήμα, ξεχώρισα ανάμεσα στα άλλα, αυτό το δέντρο για τα χρώματα του. Λίγο διαφορετικά σε σχέση με το υπόλοιπο πράσινο. Υπέροχες πινελιές!

fisi2
Παντού εδώ, στον τόπο που μένουμε, στη Χαλκιδική, θα δεις τα πεύκα ακόμη και δίπλα, ως πάνω στη θάλασσα. «Πήρα» ένα μαζί μου, να θυμάμαι την ξεχωριστή ομορφιά του τόπου που ζήσαμε τόσες μέρες, δίπλα στους φίλους μας. Μνήμη είναι κι αυτή και μάλιστα πολύ όμορφη... Που αξίζει να την έχουμε συντροφιά.

xelona
Πού και που ένα ζωάκι, είναι λογικό να το δεις. Όπως αυτή τη μικρή χελωνίτσα που προσπαθούσε να περάσει από τη μια μεριά του δρόμου στην άλλη. Στο δικό της ρυθμό, αργά, χωρίς να βιάζεται ιδιαίτερα. Μάθημα για μας, ότι για να απολαμβάνομαι κάτι από καρδιάς, δεν χρειάζεται καμιά βιασύνη.

Μια αναφορά στο μέλι του Αγησίλαου. Λίγο, αλλά πολύ εξαιρετικό. Δες πόσο αγνά το βγάζει

Posted in Κρήτη

meli1
Το έχω δει και από κοντά πώς λειτουργεί αυτό το μηχάνημα. Οι άνθρωποι που έχουν μελίσσια βάζουν το τελάρο με το μέλι, όπως το παίρνουν φορτωμένο από τη κυψέλη και χωρίς καμιά ανθρώπινη παρέμβαση, το βγάζουν με τη φυγόκεντρο δύναμη. Καθαρό μέλι, αληθινό μέλι. Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, παλιότερα για το μέλι...

meli2
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που γίνεται ανάρπαστο. Που έχει τους αγοραστές έτοιμους, πριν ακόμα μαζευτεί και μπει στα βάζα του ενός κιλού. Ο Αγησίλαος συνεργάζεται με τον Αιμίλιο. Η μελισσοκομία είναι ολόκληρη επιστήμη και χρειάζεται πολύ προσοχή για να έχει επιτυχία. Μια χρονιά στη Γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη. Δείτε ΕΔΩ ένα περίπτερο για το μέλι...

meli3
Να και ο Αγησίλαος επί το έργον. Στο παλιό μαγαζί του πατέρα του. Εδώ έχουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να βγάλουν το μέλι. Κι ευτυχώς που σχεδόν πάντα έχουν επιτυχία, γιατί η παραγωγή είναι μικρή και έχει όρια. Τους αξίζει η ανταμοιβή αυτή. ΕΔΩ μπορείτε να δείτε ένα παλιότερο δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όπου παρακολούθησα από κοντά κάτι παρόμοιο με το σημερινό.

meli4
Διότι το αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα καλοκαίρια που έμεινα φιλοξενούμενος σπίτι τους, όταν ετοίμαζε ζάχαρη σε μεγάλες ποσότητες, σε δύσκολες εποχές για να φάνε οι μέλισσες και να μην αρχίσουν να τρώνε το μέλι από την ανάγκη της επιβίωσης τους. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν από τρία χρόνια στο Βανκούβερ του Καναδά, όπου ένας Έλληνας φτιάχνει λουκουμάδες με μέλι.

meli5
Κάθε βήμα τους είναι προσεγμένο και όχι μόνο στην τελευταία φάση, που είναι αυτή της εξαγωγής του μελιού. Έχω πάει μαζί τους, όταν έψαχναν να βρουν πεύκα στη νότια μεριά της Κρήτης, κοντά στη Βιάνο προκειμένου να μεταφέρουν τις κυψέλες, όταν καλοκαιριάσει και δεν υπάρχουν θυμάρι και λουλούδια.

meli6
Δικαιολογημένα η παρέα που εργάστηκε θα καθίσει για ένα κρασί με μεζέ. Είναι η μικρή αμοιβή τους. Συχνά στην παρέα θα προσκολληθούν κι άλλοι, αλλά αυτή είναι η χαρά των ανθρώπων που έχουν μάθει να μοιράζονται πράγματα. Και ο Αγησίλαος δίνει ακόμα και την ψυχή του.

Όμορφες στιγμές που ζήσαμε από το μπαλκόνι του Άρη και της Χάρις, στο Πολύχρονο

Posted in Επικαιρότητα

anatoli.polixrono1
Αυτή την ομορφιά την καταγράψαμε από τις πρώτες μέρες που ήρθαμε στο Πολύχρονο Χαλκιδικής, κοντά στους φίλους μας Άρη και Χάρις. Τώρα που τις ξαναείδα από κάποια απόσταση χρόνου, νόμισα ότι είναι ανατολή, αλλά τελικά είναι δύση...

anatoli.polixrono2
Δεν έχουν και μεγάλη διαφορά αυτά τα δύο... Πανέμορφα, στη μια ανοίγει η μέρα, στην άλλη τελειώνει και πέφτει πάνω μας το πέπλο της νύχτας. Είναι υπέροχο να το παρακολουθείς και να το καταγράφεις, με διαφορά χρόνο. Ποιος πίνακας ζωγραφικής θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του;

anatoli.polixrono3
Το μόνο που ίσως αλλάζει, αλλά κι αυτό διακριτικά, είναι η φωτεινότητα του πλάνου... Και δεν πρόκειται για καμιά καλή φωτογραφική μηχανή με ειδικούς φακούς. Για το τηλέφωνο μου, μιλάμε. Αν λοιπόν αυτό καταγράφει τέτοιες λεπτομέρειες, σκεφτείτε τι βλέπουν τα μάτια μας.

anatoli.polixrono4
Χανόμαστε μέσα σ' αυτή την ομορφιά, καθώς γνωρίζουμε καλά από πού προέρχεται και γιατί μας έχει δοθεί με τόση γενναιοδωρία, αυτό το μοναδικό θέαμα καθημερινά, δυο φορές το 24ωρο. Μια στην ανατολή και μια στη δύση του ήλιου, όπως τη βλέπουμε από εκεί που βρισκόμαστε.

anatoli.polixrono5
Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες μου, έχετε δει κάτι ανάλογο. Αν είστε πρωινοί τύποι, όπως εγώ ή αν έχετε την ευαισθησία να σταματήσετε από το τρέξιμο και την πίεση της καθημερινότητας για να θαυμάστε λίγο τη δημιουργία και τον Δημιουργό, καταλαβαίνετε τι λέω.

anatoli.polixrono6
Δεν υπάρχει τίποτα να το συγκρίνεις μ' αυτό το φυσικό φαινόμενο. Για δες: Μικροί κι αδύναμοι άνθρωποι, είμαστε αλλά έχουμε αυτό το τεράστιο προνόμιο και καλό είναι μην το θεωρούμε δεδομένο. Κάποιος μας το δίνει, οπότε ένα "ευχαριστώ", τουλάχιστον, είναι επιβεβλημένο.

Από την παραμονή μας στη Χαλκιδική. Δέκα μέρες κλείνουμε και περνάμε υπέροχα!

Posted in Επικαιρότητα

xariw.dervisis
Συνέβη ξαφνικά, όπως συμβαίνουν τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή μας. Ο Χάρης με πλησίασε, λίγο μετά τη συνάθροιση στην Κασσανδρεία και με ρώτησε αν θυμάμαι πού κάναμε μαζί μπάνιο, στην ίδια θάλασσα. Και τότε τον θυμήθηκα, με πολύ αγάπη. Έκανε την κοινωνική του στο Αρκαλοχώρι και γνωριστήκαμε στο χωριό.

kriopigi1
Έτσι θέλω να είναι το σημερινό σημείωμα... Πασπαρτού! Από κάποια πράγματα που ζήσαμε εδώ, στη Χαλκιδική, τις μέρες που είμαστε και που σήμερα κλείνουν κιόλας τις 10... Όπως αυτή εδώ, που κάναμε μια στάση στην Κρυοπηγή με το δροσερό νερό για να πιούμε και να πάρουμε μαζί μας.

laiki1
Ή εδώ, στην λαϊκή αγορά της Κασσανδρείας που γίνεται κάθε Τρίτη, όταν πήγαμε να ψωνίσουμε για το σπίτι τα χρειαζούμενα... Η κυρία που πουλάει τα αυγά είχε πολύ κέφι για ζωή. Κι εμάς μας αρέσουν πολύ, τέτοιοι άνθρωποι. Της ζητήσαμε να φωτογραφηθεί μαζί μας και πέταξε τη σκούφια της...

kriopigi2
Χαλαρά, ανέμελα περνάνε οι μέρες μας. Όμορφα. Είναι καλή η παρέα μας, ο καιρός, το κλίμα των διακοπών, η καλή συνεννόηση καθώς χαράζουμε το πλάνο της επόμενης μέρας. Γενικά είναι ένα πραγματικό κλίμα διακοπών, από αυτό που χρειαζόμαστε όλοι για να νιώσουμε καλύτερα.

laiki2
Άλλη μια φωτογραφία από τη λαϊκή αγορά της Κασσανδρείας... Μου θύμισε Αθήνα. Εκεί μαζεύεται όλη η περιοχή να κάνει τα ψώνια της. Μπορεί και να μην έχει άλλη κοντά, στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής ή μπορεί και να τους βολεύει. Είναι πάντως, ένα πανηγύρι...

kriopigi3
Φυσικά υπάρχουν και οι στιγμές χαλάρωσης. Όπως αυτή στο "Ντελ Μάρε", ένα ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα. Πολλές φορές προτιμούμε για μπάνιο αυτή την περιοχή. Είναι κοντά μας, καθαρή, τόσο που σου έρχεται να την πιεις στο... ποτήρι...Εδώ είναι στο μπαράκι δίπλα στη θάλασσα.

kriopigi4
Καμιά φορά αυτό το λένε τέχνη... Και αρέσει πολύ ειδικά στα νέα παιδιά. Το είδαμε όταν φιλοξενούσαμε σπίτι μας την Έστερ με τα παιδιά της. Πολλές από τις φωτογραφίες των κοριτσιών της ήταν πλάτη. Μαθαίνουμε καθώς μεγαλώνουμε. Μια άλλη οπτική των πραγμάτων...

Ένα όμορφο πρωινό με καφέ κοντά σε φίλους αγαπημένους, κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα

Posted in Επικαιρότητα

me.filus1
Πόσο τον χαρήκαμε δε λέγεται, αυτόν τον καφέ δίπλα στη θάλασσα. Πήγαμε προσκαλεσμένοι στο οικόπεδο που έχουν στήσει το τροχόσπιτο τους. Πολύ φιλόξενοι. Είχαν ετοιμάσει ένα σωρό πράγματα. Και απολαύσαμε τη συντροφιά τους και την κουβέντα μας...

me.filus2

Το περιβάλλον από μόνο του, μοναδικό. Πήρα ενδεικτικά μερικές φωτογραφίες, ως ανάμνηση των όσων ζήσαμε... Λίγο πριν φύγουμε. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, ήταν υπέροχο. Δες πόσο αρμονικά είναι δεμένα αυτά τα φυτά, οι αθάνατοι με τη θάλασσα!

me.filus3
Είναι η ώρα που σηκωθήκαμε να φύγουμε. Και ως Έλληνες, λέμε μια "τελευταία" κουβέντα. Που μπορεί να διαρκέσει αρκετά. Επειδή η παρέα είναι όμορφη και κανείς δεν θέλει να τελειώσει τόσο "γρήγορα". Και οι δυο ώρες μοιάζουν λίγες, μπροστά σ' αυτό που ζήσαμε μαζί τους.

me.filus4
Ωστόσο, προσωπικά μου άρεσαν πολύ αυτά τα άγρια φυτά, που πέρα από την ομορφια τους λειτουργούν και ως φυσικός φράκτης, όταν η θάλασσα κάνει τα παιχνίδια της και τα κύματα φτάνουν ώς το τροχόσπιτο, κάνοντας ζημιές στο γρασίδι και όχι μόνο.

me.filus5
Εδώ μένουν οι φίλοι μας το καλοκαίρι... Ένα ζευγάρι στην ηλικία μας. Και είναι χαρούμενοι... Τα πρόσωπα τους λάμπουν από χαρά και όσο μπορούσαν και τους υποστήριζαν οι δυνάμεις τους, όργωναν την παραλία και μάζευαν ξύλα που έβγαζε έξω η θάλασσα. Έργα τέχνης, σμιλεμένα από το χρόνο.

me.filus6
Φύγαμε με βαριά καρδιά. Ήρθαν μέχρι έξω και μας αποχαιρέτησαν. Από αύριο θα επιστρέψουν στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι τους. Όλο και λιγοστεύει ο κόσμος εδώ, αλλά εμείς συνεχίζουμε για λίγο ακόμα, να απολαμβάνουμε την ομορφιά της Χαλκιδικής που χθες πήρε με τη βροχή μια χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA