Οι μέρες περνάνε όμορφα.,, Και όταν συμβαίνει αυτό, θα το έχετε διαπιστώσει κι εσείς, περνάνε και πολύ γρήγορα. Με όμορφες ανατολές, με εναλλαγή του καιρού, χθες ας πούμε το βράδυ μετά τις 9 έβρεξε πολύ. Με μια βροχή σταθερή, χειμωνιάτικη σχεδόν. Αλλά ξυπνήσαμε σε ένα, επίσης καλοκαιρινό τοπίο.


Έχουμε γεμίσει όμορφες αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας στην επιστροφή μας στον τόπο μας. Αναμνήσεις που θα μας κρατήσουν όρθιους, δυνατούς, όλο το χειμώνα. Σαν αυτή την υπέροχη, πρωτότυπη μοναδική πίτσα της μικρής Χριστίνας, που έφτιαξε την ημέρα που μας φιλοξένησαν οι γονείς της.


Θα θυμάμαι πάντα την επίσκεψη στο κτήμα του Άγγελου και τις δυσκολίες που είχαμε να φτάσουμε να βρούμε λίγο φασκόμηλο με τον Άρη. Εκεί, στο κτήμα, ξεχώρισα ανάμεσα στα άλλα, αυτό το δέντρο για τα χρώματα του. Λίγο διαφορετικά σε σχέση με το υπόλοιπο πράσινο. Υπέροχες πινελιές!


Παντού εδώ, στον τόπο που μένουμε, στη Χαλκιδική, θα δεις τα πεύκα ακόμη και δίπλα, ως πάνω στη θάλασσα. «Πήρα» ένα μαζί μου, να θυμάμαι την ξεχωριστή ομορφιά του τόπου που ζήσαμε τόσες μέρες, δίπλα στους φίλους μας. Μνήμη είναι κι αυτή και μάλιστα πολύ όμορφη... Που αξίζει να την έχουμε συντροφιά.


Πού και που ένα ζωάκι, είναι λογικό να το δεις. Όπως αυτή τη μικρή χελωνίτσα που προσπαθούσε να περάσει από τη μια μεριά του δρόμου στην άλλη. Στο δικό της ρυθμό, αργά, χωρίς να βιάζεται ιδιαίτερα. Μάθημα για μας, ότι για να απολαμβάνομαι κάτι από καρδιάς, δεν χρειάζεται καμιά βιασύνη.