Μια μικρή εκδρομή στο Παλιούρι, αλλά και στο υπόλοιπο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής
Χθες κάναμε μια μικρή εκδρομή με τους φίλους μας. Και διαλέξαμε να πάμε νότια του Πολύχρονου προς το Παλιούρι, αλλά και στα άλλα χωριά του πρώτου ποδιού της Χαλκιδικής. Εδώ, τα κορίτσια, Χάρις και Σούλα, έξω από το "Ευ ζην" μια όμορφη τουριστική εγκατάσταση.
Κι εμείς στο Παλιούρι, ένα πολύ όμορφο χωριό της Χαλκιδικής. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κασσάνδρας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (πρόγραμμα Καλλικράτης). Η μικρή πλατεία του είναι εξαιρετική. Και τα μικρά μαγαζιά, καφενεδάκια στην πλειοψηφία τους, προκλητικά ωραία.
Ψάξαμε, διαβάσαμε, μάθαμε για να σας μεταφέρουμε ότι από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, αποτελούσε οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Παλλήνης. Περπατώντας στα στενά δρομάκια του, νιώθεις πολύ όμορφα...
Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2001 οι κάτοικοι είναι 788. Ανάμεσα στα άλλα στο χωριό υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο (Παλιουρίου/Αγ. Παρασκευής) , Γυμνάσιο, αγροτικό ιατρείο, Κ.Α.Π.Η, τοπική ομάδα που αγωνίζεται στο νότιο όμιλο στη Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία, ενώ ο πολιτιστικός σύλλογος ονομάζεται "Θέραμβος".
Κύριες ασχολίες είναι η μελισσοκομία, οι τουριστικές επιχειρήσεις (ειδικά στους γύρω οικισμούς) και η ελαιοκομία. Οι δρόμοι του έχουν παραδοσιακό χρώμα, όπως και γενικότερα η περιοχή. Στο χωριό υπάρχουν δάση από πεύκα. Γενικότερα πεύκα υπάρχουν σε όλη τη Χαλκιδική
Η Σούλα έξω από ένα μαγαζάκι με διάφορα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα. Πραγματικά μας άρεσε πολύ. Και πιο πολύ απ' όλα αυτό που το έκανε να ξεχωρίζει ήταν η απλότητα του. Δεν είναι δίπλα στη θάλασσα (χωρίς να απέχει πολύ...), αλλά ξεχωρίζει.
Και μια φωτογραφία έξω από το "Ευ ζην", λίγο μετά το Παλιούρι. Η Χάρις μας έπιασε σε μια εντελώς προσωπική στιγμή, αλλά μου αρέσει, γιατί μπορεί να τύχει πολλών αναγνώσεων. Η αδελφή μου η Στασούλα, ας πούμε την είδε, ως κάτι να μου λέει στο αυτί. Σωστό κι αυτό.
