Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Στους τόπους των φίλων μας... Πάμε μια βόλτα Σουηδία, Νορβηγία και το Κεμπέκ του Καναδά...

Posted in Επικαιρότητα

suidia.020321
Σήμερα, Κυριακάτικα, θα ήθελα να κάνουμε μια βόλτα στους τόπους των φίλων μας, ξεκινώντας από τη Σουηδία. Να βλέπεις απ' το παράθυρο σου πώς είναι ο κόσμος έξω, χιονισμένος και να είσαι στη θαλπωρή και τη ζεστασιά σου, είναι αξία ανεκτίμητη.

kebek.kanada1
Και μετά ελάτε να ρίξουμε μια ματιά στο Κεμπέκ του Καναδά, έναν τόπο που τα χιόνια δεν λιώνουν εύκολα. Παρ' όλα αυτά πάντα θα αποτελούν μια καλή ευκαιρία για βόλτα στο περιβάλλον με τα χιόνια να έχουν σχεδόν καλύψει το παγκάκι, όπου θα μπορούσες να ξαποστάσεις για λίγο.

norvigia1.020321
Ή στη Νορβηγία, όπου το χιόνι είναι στρωμένο, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα. Αλλά μήπως δεν τις είδαμε κι εμείς τέτοιες εικόνες, εδώ, στην Ελλάδα; Τις είδαμε και ειδικά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ απολαύσαμε τέτοιες εικόνες για πάρα πολλές μέρες, ακόμα κι όταν τα χιόνια είχαν λιώσει πια...

kebek.kanada2
Όπου κι αν είσαι, από όπου κι αν έχεις την ευκαιρία να απολαμβάνεις τέτοιες υπέροχες εικόνες, πάντα στην καρδιά σου θα υπάρχει κάτι που θα την κάνει να συγκινείται. Τι μπορεί να είναι αυτό; Μπορεί απλά τα πουλιά που κάτι έχουν βρει πάνω στα χιόνια και έσπευσαν να επωφεληθούν.

norvigia2.020321
Ή ένα μικρό περπάτημα στην παραλία με τα παγωμένα θαλασσινά νερά και τις πατημασιές πάνω στο χιόνι ακριβώς μπροστά... Όμορφες εικόνες, ξεχωριστές. Θέλουμε να τις έχουμε μπροστά μας και στο βαθμό που μπορεί αυτό να γίνει δυνατό, να τις ζούμε.

kebek.kanada3
Αλλά και μόνο να τις βλέπουμε είναι όμορφο. Στοχαζόμαστε τόσα πράγματα από τη δημιουργία. Αφήνουμε το μυαλό μας να αδειάσει από τις σκέψεις και τα προβλήματα της καθημερινότητας που μας απασχολούν. Αναζητούμε κάτι καλύτερο και μερικές φορές είναι μπροστά στα μάτια μας.

Έντεκα μέρες ακόμα στην καραντίνα, καθώς η χώρα είναι από "κόκκινο" έως "βαθύ κόκκινο"...

Posted in Δημοσιογραφικά

neakriti040321
Και κάπως έτσι είδαν οι εφημερίδες της Κρήτης την επομένη των εξαγγελιών για την νέα εκτεταμένη παράταση των μέτρων σε όλη την Ελλάδα... Κι αυτοί, όπως η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, είχαν λόγους σοβαρούς, αφού ο νομός Ηρακλείου έμπαινε για πρώτη φορά στο "βαθύ κόκκινο" με ότι αυτό συνεπάγεται.

xaniwtikanea040321
Τα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ το προσεγγίζουν βάζοντας ψηλά το θέμα που αντιμετωπίζει ο νομός τους και μετά αυτό του Ηρακλείου. Εντάξει, είπαμε ένα νησί είναι, αλλά όχι να είμαστε όλοι ίσα και όμοια... Δεν θέλουμε να δώσουμε άλλες διαστάσεις στην ερμηνεία, μένουμε μόνο στα δημοσιογραφικά.

patrida040321
Κι εδώ το πρωτοσέλιδο της ΠΑΤΡΙΔΑΣ Ηρακλείου που τονίζει με έμφαση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο νομός ολόκληρος... Κι έτσι κατεδαφίζονται οι μύθοι που κάποιοι χτίζουν με επιμέλεια ότι το να ζεις σε ένα χωριό είναι πιο ασφαλές... Αν δεν παίρνεις μέτρα προφύλαξης, το ίδιο επικίνδυνα είναι.

agonastiskritis040321
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, Χανιώτικη ημερήσια εφημερίδα προσεγγίζει το θέμα αλλιώς... Όχι τόσο στα νέα μέτρα (αναφέρεται σε ένα πλάγιο τίτλο στο πρωτοσέλιδο της όπως μπορείτε να δείτε), αλλά πιο πολύ στο σύστημα υγείας και τα νοσοκομεία του νησιού που δοκιμάζονται σκληρά, αυτές τις μέρες.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/03/2021

Έως και περιττή θα θεωρούσε κάποιος την 6ωρη έκτακτη σύσκεψη της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, την Τετάρτη 3/3 η οποία, σύμφωνα με την Κυβέρνηση κατέληξε στην εισήγηση ότι αρκούν κάποιοι επιπλέον περιορισμοί στη χρήση των sms 2, 4 και 6, για να ανακοπεί η επέλαση του κορονοϊού και η σφοδρή πίεση που δέχεται το ΕΣΥ στην Αττική.

Κι αυτό είναι το κακό… Η Πολιτεία μιλούσε για αναζήτηση έξυπνων μέτρων και τελικά κατέληξε σε ημίμετρα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, όπως τονίζουν πολλοί, καθώς έχουμε δει πώς εφαρμόζονται όλα αυτά στη ζωή μας.

Οι αναφορές του υφυπουργού κ. Χαρδαλιά, ενισχύουν την άποψη ότι τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν, κάθε άλλο παρά αποτελεσματικά μπορεί να είναι. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, η αυξημένη μεταδοτικότητα έχει ήδη αρχίσει και με ήπιες αντιδράσεις, δεν ανακόπτεται.

Έτσι κι αλλιώς ακόμη και αν επιβάλλονταν αντί γι’ αυτά ένας απόλυτα αυστηρό κατ' οίκον περιορισμός, για τις επόμενες 7-10 ημέρες θα βλέπαμε έξαρση της επιδημίας. Από την περσινή εμπειρία μπορούμε πια, να το πούμε με βεβαιότητα.

Παράλληλα είναι ιδιαίτερα δύσκολη η επιτήρηση της εφαρμογής των μέτρων, όπως έχει ήδη διαπιστωθεί στην πράξη και ο καθένας μας μπορεί να το επιβεβαιώσει, αρκεί να είναι αντικειμενικός…

Τώρα το ιδιαίτερα ανησυχητικό, είναι ότι αφορά τους διασωληνωμένους στις ΜΕΘ. Που συνεχώς αυξάνουν φέρνοντας στα όρια του το ΕΣΥ και τις ήδη υπάρχουσες, διαθέσιμες κλίνες νοσηλείας.

Σύμφωνα με κύκλους της επιστημονικής κοινότητας, είναι θέμα πλέον ελάχιστων ημερών να δούμε τα κρούσματα να προσεγγίζουν τα επίπεδα του Νοεμβρίου, τις διασωληνώσεις να ξεπερνούν τις 500 και φυσικά την αύξηση των θανάτων. Η επανάληψη της κατάστασης που επικράτησε στην Θεσσαλονίκη αναμένεται να επαναληφθεί και στην Αττική.

Και το χειρότερο είναι πως και η Κρήτη μπαίνει πια σ’ αυτό το χορό, με «κόκκινο» όλους του νομούς, ενώ το Ηράκλειο είναι σε «βαθύ κόκκινο»… Ο τρόμος και η ανησυχία είναι διάχυτα παντού…
episimansis.neo
Όπως εκτιμούν οι επιδημιολόγοι, η εκτίναξη των κρουσμάτων στα 2700 την περασμένη Τετάρτη, θα φανεί ως πίεση στο σύστημα υγείας σε περίπου δύο βδομάδες από σήμερα. Αρκεί να δει κανείς την πορεία των κρουσμάτων 4 μήνες πριν, για να διαπιστώσει ότι η επιδημία κινείται με ανάλογο τρόπο. Και μάλιστα διαφαίνεται μια πιο εκθετική αύξηση.

Ο τελευταίος μέσος όρος κρουσμάτων που έχουμε στη διάθεση μας από τον ΕΟΔΔΥ σε 7ημερη βάση ήταν πάνω από 1800 όπως και στις 4 Νοεμβρίου. Παράλληλα ο αντίστοιχος μέσος όρος διασωληνώσεων ήταν λίγο πάνω από 390 όπως και στις 18 Νοεμβρίου.

Αξίζει να επισημανθεί ότι οι διασωληνώσεις ανέβαιναν ραγδαία μετά τις 18 Νοεμβρίου ενώ ήδη τα κρούσματα είχαν αρχίσει να μειώνονται. Σήμερα τα κρούσματα συνεχίζουν να αυξάνονται και αυτό δείχνει ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι διασωληνώσεις θα κινηθούν επίσης εκθετικά ανοδικά.

Επίσης μια διαφορά με τον Νοέμβριο είναι πως τότε τα ιδιαίτερα πολλά κρούσματα ήταν σχετικά περιορισμένα στην Βόρεια Ελλάδα, ενώ τώρα είναι στην Αττική αλλά και σε πάρα πολλές άλλες περιοχές, όπως και στην Κρήτη.

Πολλές φωνές επιστημόνων σημειώνουν πως η μη επιβολή ενός καθολικό lockdown από την Κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, θα αποτελούσε σφάλμα, καθώς εφεδρείες για το σύνολο της χώρας δεν υπάρχουν.

Ωστόσο να λάβουμε υπόψη και τις… δεσμεύσεις που έχει η κυβέρνηση, απέναντι σε μια χώρα όπου οι πολίτες της αισθάνονται την ανάγκη να τηρούν τα έθιμα της Τσικνοπέμπτης, της Καθαρής Δευτέρα, της Αποκριά του, του Πάσχα, μπορούμε να αντιληφθούμε σε πιο βαθμό θα δοκιμάζονταν η σχέση της με τους ψηφοφόρους τους, από μια μακρά απαγόρευση.

Γι’ αυτό για άλλη μια φορά θα τονίσω την ανάγκη ο καθένας από μας να τηρεί τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, χωρίς να μπαίνουν άλλου είδους εμπόδια… Το ξέρω, δεν είναι πάντα εύκολο και έχουμε κουραστεί ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο, αλλά δυστυχώς, δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Μ’ αυτή θα πορευτούμε, μας αρέσει, δεν μας αρέσει… Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας προσπαθήσουμε να προσαρμοστούμε.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις". Μια προσέγγιση της επικαιρότητας.

Κάτι ακόμα από την κατασκευή του μικρού πάρκου τσέπης στον Κολωνό που είδαμε...

Posted in Επικαιρότητα

parkaki1.120121
Γι' αυτό το μικρό πάρκο τσέπης, έτσι το χαρακτηρίζουν στο Δήμο Αθηναίων, έχουμε γράψει πολλά δημοσιεύματα ως τώρα. Μας έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή που είδαμε να σκάβεται το χώμα αυτού του ακάλυπτου χώρου που είχε μεταβληθεί σε σκουπιδότοπο, μέχρι που ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε.

parkaki2.120121
Να σας θυμίσουμε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε κατά καιρούς, εδώ και τρεις μήνες ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Είναι μαζεμένη σχεδόν όλη η πορεία των εργασιών για την κατασκευή του. Σήμερα θα σας δείξουμε κάποιες εργασίες που έγιναν στο πλάι του...

parkaki3.120121
Το περβάζι αυτό υπήρχε αλλά με διαφορετική κλήση... Έπρεπε να επανα-κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, ομοιόμορφο, ώστε να μπορέσει να καθίσει κάποιος που θα πήγαινε βόλτα εκεί, πέρα από τα ξύλινα παγκάκια που τοποθέτησαν. Και το σκέφτηκαν σωστά, επειδή χρειάζονταν.

parkaki4.120121
Η μπετονιέρα ήταν εκεί και έκανε δουλειά... Επιπλέον ξηλώθηκαν περιμετρικά τα πλακάκια των πεζοδρομίων για να μπει άλλου είδους κάλυψη, πολύ πιο όμορφη και ξεχωριστή. Αλλά αυτό θα το δούμε σε άλλο δημοσίευμα. Και μεταφέρθηκαν οι κάδοι σκουπιδιών απέναντι, σε μικρή απόσταση και καθάρισε ο χώρος.

parkaki5.120121
Έβλεπα το ζήλο των εργατών και τους θαύμαζα... Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε συνηθίσει τέτοια εργασία από ανθρώπους του Δήμου. Αλλά εδώ εργάζονται και άνθρωποι που είχε διαθέσει ο χορηγός... Με επιστασία από τους ίδιους. Κι αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα καλύτερα.

parkaki6.120121
Κι εδώ ολοκληρώσαμε τις εργασίες το επόμενο δημοσίευμα μας θα έχει να κάνει με τα πλακάκια περιμετρικά και με τη... δική μας επίσκεψη στο χώρο. Επειδή τα ωραία αξίζει να τα απολαμβάνει κανείς. Ιδιαίτερα αν όλα αυτά γίνονται για τους ανθρώπους που κατοικούν κυρίως στη γύρω περιοχή. Κι εμείς μένουμε ακριβώς εδώ...

Μερικές σκέψεις για την άνοιξη που έρχεται, από τον καλό μας φίλο Λεωνίδα… Ευχαριστούμε!

Posted in Επικαιρότητα

anixi.andros1.2021
Με ένα κείμενο του φίλου μας Λεωνίδα θα σας πάμε σήμερα. Και με φωτογραφίες δικές του… Διανύουμε ήδη τις πρώτες μέρες της άνοιξης, καθώς ο Μάρτιος είναι ο πρώτος στην παρέα και τον ακολουθούν Απρίλιος και Μάιος. Παρότι από αστρονομική άποψη η άνοιξη φέτος ξεκινάει τυπικά στις 20 Μαρτίου, εμείς την καλωσορίζουμε από τώρα. Η αλήθεια είναι πως την χρειαζόμασταν αυτήν την φρεσκάδα, αυτήν την αλήθεια που φέρνει η άνοιξη.

anixi.andros2.2021
Εδώ και μερικές εβδομάδες οι ανθισμένες αμυγδαλιές διαλαλούσαν ήδη τον ερχομό της. Δυσκολευόμασταν να το πιστέψουμε όμως. Ένας χειμώνας δύσκολος πέρασε και άφησε πίσω τα απομεινάρια του. Απώλειες ανθρώπινων ζωών, ψυχικά προβλήματα, ανεργία, οικονομική στενότητα. Μικρή πρόταση αλλά εμπερικλείει πολλά και δεν τελειώνει απλά με μία τελεία, με ένα απλό σημείο στίξης.

anixi.andros4.2021
Πόσα να πεις όμως για όλα αυτά; Ακούς πολλά κάθε μέρα και τα ΜΜΕ αναλώνονται σε αναλύσεις και παρουσιάσεις σχετικά με τα τρέχοντα. Καλή η ενημέρωση αλλά μετά από κάποιο σημείο βαλτώνεις. Θες κάτι πιο φρέσκο, πιο ανάλαφρο. Και τι καλύτερο από τον ερχομό της άνοιξης; Πάλι ήρθε στην ώρα της! Μια εποχή γεμάτη υποσχέσεις.

anixi.andros7.2021
Μια εποχή γεμάτη προσμονή και ελπίδες. Παρατηρείς την δημιουργία και παρότι βλέπεις ξανά τα ίδια λουλούδια, τα ίδια χρώματα και γίνεσαι αποδέκτης των ίδιων μυρωδιών, αντιλαμβάνεσαι κάτι πολύ σημαντικό και μεγαλειώδες. Ο κόσμος μας πήρε την κάτω βόλτα τον τελευταίο χρόνο. Αλλάξαμε συνήθειες, τρόπους συμπεριφοράς, την καθημερινότητά μας, κώδικες και μέσα επικοινωνίας.

anixi.andros3.2021
Τίποτα όμως δεν επηρέασε τους κύκλους της γης, τους κύκλους των εποχών. Όλα λειτουργούν κάτω από μια προγραμματισμένη κανονικότητα που δεν επηρεάζεται από ανθρώπινους παράγοντες. Η μία εποχή διαδέχεται την άλλη και το ένα έτος το επόμενο καθώς ο χρόνος βαδίζει αδιάκοπα στην καθιερωμένη πορεία του.

anixi.andros6.2021
Βαδίζουμε κι εμείς. Αναλογιζόμενοι το μέλλον. Οικονομικές αναλύσεις και πολιτικές προγνώσεις. Προθέσεις ψήφου και δημόσιες τοποθετήσεις από τις οποίες γραπώνονται οι απεγνωσμένοι. Η κοινωνία θερίζει συμπεριφορές που η ίδια γέννησε και υπέθαλπε τόσες δεκαετίες. Σοκάρετε από τα κοινωνικά αποτελέσματα και τις συμπεριφορές στα οποία αιτία είναι η ίδια. Βασίζεται στη δική της σοφία και κατανόηση και μετά εκπλήσσεται και απορεί κιόλας με την ηθική της κατρακύλα και παρακμή…

Αν δεν κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα στο εμβόλιο, ποιος περιμένουμε να το κάνει, αντί για μας;

Posted in Τα δικά μου

emvolio.covid 19
Αυτή είναι η ειδοποίηση που μου έστειλαν, επειδή έχουμε ενεργοποιήσει την άυλη συνταγογράφηση… Δεν το σκέφτηκα και πολύ αν έπρεπε να το αποδεχτώ… Απλά θεώρησα φρόνιμο να επικοινωνήσω με την ενδοκρινολόγο μου κ. Γουλή, για να τη ρωτήσω αν μπορούσα να το κάνω. Εκείνη με καθησύχασε κι εγώ προχώρησα, ανεπιφύλακτα…

ipenthimisi
Με εντυπωσίασε η οργάνωση που έχουν, από τη μεριά της κυβέρνησης… Τρεις μέρες πριν τον εμβολιασμό πήρα αυτή την ειδοποίηση μέσω SMS και e-mail. Και χθες πρωί, μου έστειλαν πάλι νέα υπενθύμιση… Έτσι κανείς δεν θα μπορεί να πει «δεν ήξερα»… Αντίθετα αναλαμβάνει ακέραια την ευθύνη για την απόφαση του, να κάνει ή όχι το εμβόλιο.

emvolia

Και έφτασε η ώρα για το εμβόλιο κατά της διασποράς του Covid-19, το εμβόλιο των AstraZeneca/Οξφόρδης… Και όπως δείχνουν τα πράγματα, απόψε λίγο μετά τη δύση του ήλιου, όπως λένε και οι φωτογραφίες στην αρχή της ανάρτησης, θα βρεθώ στο εμβολιαστικό κέντρο που έχει οριστεί να πάω. Και θα είμαι εκεί στην ώρα μου.

Εκτίμησα, με προσοχή και προσευχή ότι έπρεπε να το κάνω. Και έκλεισα τα αυτιά μου στους καταστροφολόγους και σε όσους κάνουν κακόγουστα αστεία με αυτό το θέμα.

Το να προσφέρεις στον εαυτό σου και τους άλλους γύρω σου το καλύτερο που μπορείς κινούμενος με αγνά κίνητρα και με τη δύναμη της λογικής, είναι ή θα έπρεπε να είναι, ότι καλύτερο θα έκαναν οι άνθρωποι.

Αλλά δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Έχουμε μάθει να είμαστε θορυβώδεις, αλλά όχι ουσιαστικοί. Να ζούμε από και με τη διαμαρτυρία στο πετσί μας, αλλά να μην κάνουμε το παραμικρό για να προσφέρουμε κάτι καλό στην κοινωνία.

Διότι ασφαλώς και είναι πιο βολικό να ζητάμε συνεχώς και να απαιτούμε να παίρνουμε, αντί να δίνουμε κάτι κι εμείς, ως συνεισφορά στο γενικό καλό και στο χτίσιμο της ανοσίας της αγέλης.

Μερικοί φίλοι με παροτρύνουν: Να προσέχεις, να μην πας μόνος σου για το εμβόλιο. Να είναι κάποιος μαζί σου για να σου προσφέρει βοήθεια, αν χρειαστείς. Καταλαβαίνω τις καλές προσθέσεις και τους ευχαριστώ, αλλά είναι νομίζω λίγο υπερβολικοί.

Μήπως δεν έχουμε ξανακάνει εμβόλια; Εγώ έκανα ξανά πέρσι το Νοέμβριο, αυτό της γρίπης και μάλιστα για πρώτη φορά. Μεγαλώνουμε και ως ηλικιακή ομάδα είμαστε, πώς να το κάνουμε, πιο ευάλωτοι.

Δεν το καταλαβαίνουμε; Ή νομίζουμε πως, επειδή αισθανόμαστε, είμαστε και καλά; Το συρτάρι με τα φάρμακα, όλο και γεμίζει πια, κάθε μήνα. Και η σχέση μας με τους ανθρώπους του φαρμακείου μας, γίνεται όλο και πιο καλή.

Γιατί λοιπόν να μην κάνουμε το εμβόλιο; Θα λέμε κι εμείς τις θεωρίες περί τσίπ παρακολούθησης, λες και στο σύστημα που ζούμε, υπάρχει έστω και ένας λογικός άνθρωπος που να μην ξέρει, ότι μας έχουν από παντού «δεμένους»;

Και μόνο, λοιπόν, ότι θα ξέρω πως έχω συνεισφέρει ουσιαστικά στο σπάσιμο της διασποράς αυτής της κακιάς και θανατηφόρας πανδημίας που μας ταλαιπωρεί σχεδόν 12 μήνες τώρα, με συνεχείς καραντίνες και σκληρά μέτρα εγκλεισμού, που για μας, τους ανθρώπους της πόλης είναι ακόμα πιο δύσκολα, ζώντας ανάμεσα στο μπετόν, θα είμαι πολύ καλύτερα μέσα μου.

Τα θύματα συνεχώς και πληθαίνουν. Κάθε απόγευμα έχουμε έναν νέο θλιβερό απολογισμό, η αγορά στενάζει, οι άνθρωποι αιμορραγούν, ζώντας με κάποια στοιχειώδη βοηθήματα της Πολιτείας. Κι αυτά ως πότε θα δίδονται; Και μετά; Με τι αισιοδοξία να δεις το μέλλον, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο;

Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε λίγο πιο ανάλαφρο, όλο αυτό. Μπορεί να μη θυμάμαι τι εμβόλιο έκανα μικρός, όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, πριν μισό αιώνα, αλλά η μνήμη έχει κρατήσει αυτό το γεγονός. Και ένα σημάδι στο μπράτσο, ψηλά στον ώμο του αριστερού μου χεριού, μου το υπενθυμίζει συνέχεια.

Έτσι θα γίνει και τώρα. Το κακό θα περάσει, ο τρόμος και η αγωνία θα φύγουν κι εμείς θα έχουμε να λέμε στον εαυτό μας για την μικρή συνεισφορά που κάναμε.

Φυσικά δεν περιμένουμε κανένα βραβείο, ούτε μπράβο… Αλλά έχουμε τη συνείδηση μας καθαρή και ήσυχη ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, ώστε να συμβάλουμε ουσιαστικά στο χτίσιμο της ανοσίας της αγέλης, βάζοντας έναν ακόμα φραγμό στη διασπορά του.

Και ίσως και να συμβάλαμε κι εμείς λίγο, στο να σταματήσει επιτέλους αυτό το κακό στον κατάλληλο καιρό…

Ηλιοβασιλέματα, γεμάτα αναμνήσεις. Η πιο όμορφη ώρα της μέρας, όχι μόνο για μας, φαντάζομαι

Posted in Επικαιρότητα

iliovasilema1.200221
Ο ήλιος φεύγει και μαζί του παίρνει άλλη μια μέρα από τη ζωή μας... Σουρουπώνει! Η πιο όμορφη ώρα... Να είσαι, λέει, από μια μεριά και να θαυμάζεις αυτή την ομορφιά! Πάντα μου άρεσε αυτή η ώρα... Και προσπαθούσα, όταν μου δίνονταν η ευκαιρία, να μην την αφήνω να περνάει έτσι.

iliovasilema2.200221
Λες και χρυσίζει ο ουρανός. Και τα σύννεφα, έχουν να προσθέσουν κάτι. Σαν σε πίνακα ζωγράφου. Του μεγαλύτερου Καλλιτέχνη του σύμπαντος! Κάτι τέτοιες ώρες μ' αρέσει να κάνω σκέψεις, όμορφες, εποικοδομητικές. Είναι ότι πιο ωραίο, μπορεί να μου προκύψει.

surupo1
Βέβαια, ακόμα και στη μικρή πόλη, μπορείς να απολαμβάνεις τέτοιες στιγμές... Αρκεί να μην έχει ψηλές πολυκατοικίες απέναντι σου, για να σου κρύβουν τον ήλιο και το φως. Να μπορείς να κοιτάζεις από το παράθυρο σου και να θαυμάζεις την ομορφιά της στιγμής, που απλώνεται μπροστά σου.

iliovasilema3.200221
Πάντα θα έχουμε αυτή την έντονη διάθεση να κάνουμε όμορφες σκέψεις μπροστά σε τέτοιες εικόνες... Και ας είναι καλά, ο καλός μας φίλος Πέτρος από τη Χαλκίδα, που πάντα είναι σε εγρήγορση και δίνει σημασία σε αυτά που άλλοι θα τα προσπερνούσαν χωρίς να σταθούν ιδιαίτερα.

surupo2
Αυτός ο ουρανός, αυτή η ώρα θα είναι για μας μοναδική, πάντα... Ώρα για κουβέντα, για συζήτηση και για στοχασμό... Κρατάω τα πιο όμορφα, αυτά που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, που προσθέτουν αντί να αφαιρούν. Που δημιουργούν, αντί να γκρεμίζουν. Τα έχουμε τόσο ανάγκη στις μέρες μας.

iliovasilema4.200221
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να χτίζει κανείς γέφυρες. Να κάνει βήματα ακόμα και πιο μπροστά από την εποχή του, καθώς λόγω του αυστηρού λοκντάουν είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε ορισμένους κανόνες με τρόπο απαράβατο. Και όχι για το πρόστιμα, αλλά με σεβασμό και εκτίμηση για τη ζωή.

Υπέροχα ποιήματα που αναφέρονται στις αμυγδαλιές... Επαίνεσαν το θάρρος της για ζωή!

Posted in Επικαιρότητα

amigdalia1.250221
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Κι εγέμισ’ από άνθη…

anixi2021.1
Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη…

amigdalia2.250221
Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε να `ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μονάχη της θε να `ρθει…

anixi2021.2
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου
σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.

amigdalia3.250221
Μια μικρή αμυγδαλιά
που δεν πίστευε τη μοίρα,
έβγαλε στην αντηλιά
τους ανθούς της κι είδε γύρα.

anixi2021.3
Στου βουνού την κορυφή
βλέπει το έλατο, ζηλεύει,
να ξεριζωθεί ποθεί
και κοντά του εκεί ν΄ ανέβει.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA