Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τεύχους 263 της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ που μπορεί κανείς να το δει ολόκληρο όπως θα κυκλοφορούσε τυπωμένο και να το διαβάσει, πατώντας ΕΔΩ.

Ειλικρινά αυτό δεν το καταλαβαίνω… Η ΠΕΤ ΟΤΕ δεν είναι ένα συνδικάτο μικρό που να αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα παρά τις όποιες δυσκολίες δημιουργούν προσωρινά τα capital controls των τραπεζών και η συρρίκνωση του αριθμού των μελών της λόγω του ότι ψηφιακοποιηθεί ολόκληρο το δίκτυο των τηλεφωνικών συνδέσεων…

Μικρά ίσως οικονομικά ζητήματα, που γίνονται πολύ μεγαλύτερα για άλλα συνδικάτα, υπάρχουν, αλλά έχω τη γνώμη ότι σχετικά με ότι αφορά τον Τύπο, θα μπορούσαν να ξεπεραστούν.

Κι όχι μόνο θα έπρεπε, αλλά κατά την εκτίμηση μου, επιβάλλεται κιόλας… Και τούτο διότι ζούμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Τα τελευταία χρόνια των μνημονίων έχουν χτυπήσει τις εργασιακές σχέσεις και κατακτήσεις… Το να είσαι σε θέση άμυνας για να χάσεις τα λιγότερα, απ’ ότι θυμάμαι στα 32 και πλέον χρόνια που εργάζομαι ως δημοσιογράφος στο Σωματείο προσπαθώντας να προβάλω τις θέσεις και τις απόψεις του προς τα έξω, προς την κοινωνία, εκτιμώ πως δεν είναι και η καλύτερη λύση…

Σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις επιβάλλεται η αλληλεγγύη με άλλες κοινωνικές ομάδες κάτω από ένα γενικότερο συντονισμό και η διεκδίκηση με επιθετικό τρόπο δίκαιων αιτημάτων. Εδώ μπορούσε να παίξουν ένα πολύ θετικό ρόλο το έντυπο και η ιστοσελίδα του Σωματείου…

Καθώς κρατάς τα μέλη σου ενήμερα σε κάθε κίνηση σου, μπορείς να προσδοκάς ότι σε μια δεδομένη στιγμή θα ,μπορούσες να θεωρήσεις ότι θα είναι καθολικά δίπλα σου, δίνοντας δύναμη στην όποια διεκδίκηση αποφάσιζες… Ώρες – ώρες  σκέφτομαι μήπως όλα αυτά που ήξερε η δική μου γενιά για τα συνδικάτα, άλλαξαν… Οι σημερινοί διοικούντες έχουν μια άλλη άποψη. Σεβαστή.

Ασφαλώς και είναι δικαίωμα τους… Γι’ αυτή τη δράση τους άλλωστε κρίνονται και θα κριθούν από τα μέλη τους, τεχνικούς του ΟΤΕ που τους εκλέγουν στις κάλπες κάθε τρία χρόνια με σκοπό να τους εκπροσωπούν καταλαμβάνοντας ουσιώδεις θέσεις ευθύνης. Και η δική μου είναι, απλά να λέω συμβουλευτικά την άποψη μου.

Έτσι το τελευταίο τεύχος της ΦΩΝΗΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ δεν θα το βρείτε τυπωμένο… Οι υπεύθυνοι, αποφάσισαν να βγάλουμε ένα μικρό, οκτασέλιδο τεύχος σε μορφή pdf το οποίο προφανώς μπορούν να διαβάσουν, όσοι έχουν το ενδιαφέρον να φτάσουν ως τον ιστότοπο της ΠΕΤ ΟΤΕ http://www.petote.gr

Οι άλλοι, οι συνάδελφοι που έχουν καιρό να το πάρουν σπίτι τους, θα συνεχίσουν να παίρνουν τηλέφωνα δίνοντας τη νέα τους διεύθυνση νομίζοντας ότι εκεί είναι το πρόβλημα και η αιτία που δεν το παίρνουν… Κι εγώ θα στεναχωριέμαι που ενώ μπορώ, δεν έχω τη δυνατότητα να προσφέρω περισσότερα στους τεχνικούς του ΟΤΕ και τα μέσα επικοινωνιας που τους αφορούν.

Ας είναι… Ασφαλώς και οι αρμοδιότητες έχουν τα όρια τους. Και το γεγονός ότι έχω τη δυνατότητα να καταγράφω στον ιστότοπο μου, αυτό το… παράπονο, είναι κάτι σημαντικό.

Στο κάτω – κάτω της γραφής ο υπάλληλος έχει συγκεκριμένες και προσδιορισμένες αρμοδιότητες… Το αφεντικό, ο ιδιοκτήτης είναι εκείνος που αποφασίζει και ορίζει το τι θέλει και τι τον βοηθά την δεδομένη στιγμή.

Μόνο μια νοσταλγία θέλω να καταθέσω: Τότε, στη δεκαετία του ’80 που βγάζαμε κάθε μήνα τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ και είχε γνώμη και άποψη για όλα τα κοινωνικά θέματα και αρκετούς επαγγελματίες σκιτσογράφους και δημοσιογράφους που με τις συνεργασίες τους έκαναν το έντυπο να διαφέρει αισθητά από τα άλλα ομοειδή του συνδικαλιστικά έντυπα. Αυτά, κάποτε…

Δίνουμε ξανά βήμα, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στον Πέτρο Πατσαλαρήδη που λόγω της δουλειάς του είναι καθημερινά μέσα στη φύση, προκειμένου να ζήσουμε μερικά μεσημέρια, από τις προηγούμενες μέρες, από την ορεινή Εύβοια, όπου κινείται καθημερινά… Εδώ, ο Πέτρος, κάνει μια σέλφ…


Ψιλοσυννεφιασμένος ο ουρανός… Τα είδαμε τα "γυρίσματά" του την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά και αυτή που διανύουμε… Και μας αρέσει, καθώς παρόλη τη δροσιά και τη μαυρίλα του ουρανού, συνεχίζουμε να «ψηνόμαστε» από τις ζέστες… Ο Πέτρος διάλεξε στιγμιότυπα μοναδικά…


Όπως αυτή εδώ, ας πούμε… Όπου η τεχνολογία βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση καθώς μ’ αυτό το αυτοκίνητο κινείται και εξυπηρετείται στη δουλειά του… Όταν λοιπόν του προέκυψε η χελώνα ένιωσε την ανάγκη να βγει από το αυτοκίνητο του και να τη φωτογραφήσει… Υπέροχη! Ευχαριστούμε πολύ Πέτρο. Διεκδικεί δημοσιογραφικό βραβείο…


Ξανά πίσω, στον κάπως πιο καθαρό ουρανό… Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα, όταν ο ουρανός είναι έτσι ξάστερος τα μεσημέρια, αλλά είμαι βέβαιος πως σίγουρα θα είναι καλύτερος από αυτόν που ζούμε εμείς στο κέντρο της Αθήνας, στη Βερανζέρου 34, όπου εργάζομαι, ζώντας με το αιρκοντίσιον…


Και πάντα αυτή η ομορφιά θα μας δημιουργεί ένα δέος για τον Δημιουργό… Δείτε! Σαν πίνακας ζωγραφικής δεν είναι; Κι όμως είναι αληθινό τοπίο που «αιχμαλώτισε» με τον φακό του, ένα μεσημέρι ο Πέτρος… Ο ίδιος ζει καθημερινά εδώ και μπορεί να μας το επιβεβαιώσει… Το κάνει μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς «ανεβάζει» καθημερινά φωτογραφίες στον τοίχο του.


Γεμάτος, φορτωμένος ουρανός που το πάει για βροχή… Προσέξτε πως έχει μαυρίσει παντού. Το φως καλύφθηκε από τα απειλητικά σύννεφα γεμάτα βροχή… Φυσικά στο βουνό που δεν έχει πολλές καλλιέργειες, όπως ας πούμε αμπέλια ή άλλα εποχιακά φρούτα ίσως η βροχή να μην δημιουργεί πρόβλημα.


Καμιά φορά όμως οι καλοκαιρινές μπόρες είναι πολύ δυνατές και επικίνδυνες. Και κρατάνε λίγο οι καταιγίδες… Όσοι μάλιστα ξέρουν, μόλις δουν τις πρώτες σταγόνες και ακούσουν τα μπουμπουνητά από τον βροχερό καιρό απομακρύνονται από τα ψηλά δέντρα επειδή ξέρουν ότι κινδυνεύουν από τους κεραυνούς που πέφτουν. Και μ’ αυτά, δεν παίζουν…


Η επιστροφή σπίτι από τον άσφαλτο δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας, γίνεται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα… Και κάπου εκεί τελειώνει και το μεσημέρι… Η ανάπαυση από όλη την κουραστική εργασία της μέρας νωρίς το πρωί έρχεται πολύ γλυκά και όμορφα… Καμιά φορά και με έναν αναζωογονητικό ύπνο, μια σιέστα για να έρθει κανείς στα ίσια του…


Σε μας θα μείνουν τέτοιες όμορφες, μοναδικές εικόνες, να τις θαυμάζουμε… Φορτωμένες από σύννεφα που κουβαλούν νερό το οποίο άλλοτε είναι ευλογία κι άλλοτε καταστροφή. Πέτρο, σε ευχαριστούμε που μας «ταξίδεψες». Συνέχισε να το κάνεις με την ίδια αγάπη και ανιδιοτέλεια. Να ξέρεις ότι σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που τις παρακολουθούν…

Η αδελφή, Βασιλική Κουβαρντά μένει στην όμορφη Μυτιλήνη. Εδώ τη βλέπουμε στο έργο δημόσιας μαρτυρίας, με τα σταντ. Όπως μπορούμε να δούμε και στις φωτογραφίες αν προσέξουμε, υπάρχουν περιοδικά και φυλλάδια στα Αραβικά και τα Περσικά, γιατί, όπως η ίδια λέει, έχουμε εδώ, πολλούς μετανάστες. «Μάλιστα, σήμερα, ο σύζυγος μου, με έναν άλλον αδελφό, πήγαν για έργο στον καταυλισμό και έδωσαν έντυπα. Επίσης χρησιμοποιούμε και τουρκικά περιοδικά, επειδή καθημερινά έχουμε τουρίστες από απέναντι».


Όσο για το έργο, όλοι οι αδελφοί στη Μυτιλήνη είναι ζηλωτές και γίνεται πολύ έργο σε όλο το νησί... Εξάλλου, πάντοτε έλεγαν ότι η Μυτιλήνη είναι ένα φυτώριο. Κι αυτό γιατί έχουν γνωρίσει πολλοί την αλήθεια και τώρα βρίσκονται σε πολλά μέρη της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, αυτοί κήρυξαν τα καλά νέα παντού, δείχνοντας πώς ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού ανοίγουν το δρόμο για να απολαύσει η υπάκουη ανθρωπότητα αιώνιες ευλογίες υπό τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας του Θεού.


Αυτή είναι η Αίθουσα Βασιλείας και Συνελεύσεων. Την χρησιμοποιούν τρείς εκκλησίες. Είναι έξω από την πόλη της Μυτιλήνης, σε ύψωμα και όπως μπορεί κανείς να δει και στις φωτογραφίες που ακολουθούν, έχει ωραία θέα. Το βλέμμα σου μπορεί να φτάσει μέχρι το λιμάνι... Οι αδελφοί εκεί δηλώνουν ότι είναι το καμάρι τους, γιατί την έφτιαξαν οι ίδιοι πριν από 15 χρόνια... Υπάρχει ακόμα μια εκκλησία στο χωριό Νέες Κυδωνιές και όμιλοι στην Καλλονή και Πέτρα. Ευλογίες!


Έτσι λοιπόν, είναι πολύ φυσικό η Βασιλική να φωτογραφίζεται με καμάρι μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας της… Αλλά ας δούμε μερικά στοιχεία για τη Μυτιλήνη που αντλήσαμε μέσα τη Wikipedia την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια. Η Μυτιλήνη είναι πόλη κτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο της νήσου Λέσβου. Είναι πρωτεύουσα του νησιού, έδρα του νομού Λέσβου και της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο με πληθυσμό 27.247 κατοίκους (απογραφή 2001).


Η έκταση της πόλης είναι σχετικά μεγάλη, αλλά δυσανάλογη ως προς τον πληθυσμό της. Ο σχετικά μικρός πληθυσμός ως προς την έκταση της, οφείλεται στο ότι μόνο το νότιο και το νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης έχουν υποστεί τον οικοδομικό οργασμό των δεκαετιών του 80' και του 90' της πυκνής δόμησης - κατασκευής πολυκατοικιών, άρα και τη συσπείρωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού εκεί, δηλαδή στο 35-40% μόνο όλης της έκτασης της πόλης.


Η υπόλοιπη μεγαλύτερη, πιο αραιοκατοικημένη έκταση της Μυτιλήνης αντιπροσωπεύεται σχεδόν ακόμη από χαμηλά, παλαιά κυρίως κτήρια, μεταξύ των οποίων πολλά διατηρητέα νεοκλασικά (αρχοντικά) και κάποια δυτικής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής κτίρια, από τα οποία ξεχωρίζουν το όμορφο νεο-μπαρόκ 4όροφο κτήριο της νυν Εγνατίας Τράπεζας στην Πλατεία Σαπφούς στην προκυμαία και πολλά άλλα κτίρια με τη χαρακτηριστική αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική τους..


Υπάρχουν επίσης αρκετά αρχοντικά σε όλη την επικράτεια της πόλης, από τα οποία ξεχωρίζουν αυτά της περιοχής Σουράδα στο Ν.Α τμήμα της πόλης στο δρόμο προς αεροδρόμιο, τα οποία χτίστηκαν από Έλληνες στα τέλη του 19ου αι. και αρχές του 20ού αι. από Έλληνες που ζούσαν στο εξωτερικό. Κι έτσι τα κτίρια αυτά φέρουν πάνω τους πολλά δυτικοευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως μπαρόκ, νεογοτθικά, μπελ επόκ, αναγεννησιακά, νεοκλασικά και πολλές φορές αναμεμιγμένα μεταξύ τους συμπληρώνουν μια όμορφη, παράξενη αρχιτεκτονική εικόνα για την πόλη αλλά και για το νησί.


Κάπως έτσι φαίνεται από ψηλά, πάνω από την αίθουσα Βασιλείας ο τόπος γύρω τους… Κάθε καλοκαίρι, ο Δήμος Μυτιλήνης, οργανώνει κύκλο πολιτιστικών εκδηλώσεων με τον τίτλο «Λεσβιακό Καλοκαίρι». Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, πραγματοποιείται και η «Γιορτή του ούζου» στο πλαίσιο της οποίας, οι ντόπιοι παραγωγοί προσφέρουν δωρεάν ούζο. Πλήθος ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και κέντρων διασκέδασης μέσα και έξω από την πόλη, παρέχουν τις απαραίτητες υποδομές για την φιλοξενία και ψυχαγωγία των τουριστών. Στα χωριουδάκια, λίγο έξω από την πόλη, την Αγία Μαρίνα, τους Ταξιάρχες (Καγιάνι), την Βαρειά, την Παναγιούδα, πολλές και καλές ταβέρνες προσφέρουν κάθε είδους εδέσματα και τοπικές σπεσιαλιτέ.

Για το καφέ στο Λόφο Σκουζέ, έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Πάντα μου άρεσε να πίνω το καφεδάκι μου εκεί ή ακόμα και να τρώω κάτι, από αυτά που έφτιαχνε στην κουζίνα του ο αξέχαστος Τάσος… Πρόκειται για μια όμορφη περιοχή στα Σεπόλια, αρκετά ψηλά απ’ όπου μπορείς να δεις την Ακρόπολη ή τον Λυκαβηττό το βράδυ, φωτισμένα…


Κι ωστόσο όλοι εμείς που κάναμε υπομονή και προσμέναμε είδαμε πριν δυο χρόνια, ύστερα από μια μακριά περίοδο κλεισίματος να ανοίγει υπό την εποπτεία του Δήμου Αθηναίων, απογοητευτήκαμε πριν λίγες μέρες, όταν σε μια επίσκεψη μας το βρήκαμε σ’ αυτή την κατάσταση εγκατάλειψης… Τι συνέβη λοιπόν; Απέτυχε και ο ίδιος ο Δήμος στη διαχείριση του; Οι εικόνες που είδαμε είναι θλιβερές…


Από τότε που με μεθόδευση ενός αλητήριου ο οποίος έδωσε διπλάσια προσφορά για να κάνει τον Τάσο, τον φίλο που το διαχειριζόταν ως καφέ και ταβέρνα ως τότε, να φύγει, επειδή ήταν ασύμφορη πια η εκμετάλλευση του. Και λέω αλητήριος, γιατί δεν έδωσε ποτέ τίποτα από ότι υποσχέθηκε, ενώ κάποια στιγμή το εγκατέλειψε αφήνοντας το σε μια οικτρή κατάσταση… Κάποιοι ίσως, θυμούνται…


Εκείνη την περίοδο, πολλοί ήταν αυτοί κι ανάμεσα τους κι εμείς που ζητούσαν την επαναλειτουργία του, καθώς βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο σημείο της Αθήνας, αλλά παρά τις υποσχέσεις τίποτα δε φαινόταν ότι θα άλλαζε… Και τότε ανέλαβε ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων μέσω μιας εταιρίας του που είχε αναλάβει τη διαχείριση στο Γκάζι χωρίς δυστυχώς να μπορέσει να αντέξει μέσα στην οικονομική κρίση της εποχής μας…


Τι συνέβη και αποσύρθηκε, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε… Αλλά η εικόνα που παρουσιάζει τώρα το καφέ στο Λόφο Σκουζέ είναι πραγματικά μια θλιβερή εικόνα εγκατάλειψης… Θα θέσουμε το ερώτημα από εδώ: Γιατί πώς έφτασαν σ’ αυτή την απόφαση; Δεν αναμένουμε απάντηση, καθώς γνωρίζουμε ότι τα αυτιά τους είναι περήφανα, αν και έχουν υποχρέωση στο να απαντούν στις ερωτήσεις και τις απορίες των δημοτών τους, που έχουν βάση…

Εφημερίδες της Τρίτης 4/8, μια μέρα μετά το άνοιγμα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, ύστερα την εφαρμογή των τραπεζιτικών capital controls. Οι επιπτώσεις τραγικές…


Οι περισσότερες εφημερίδες είχαν αυτό ως πρώτο θέμα… Όπως εδώ, ΤΑ ΝΕΑ. Ακόμα κι εγώ που είμαι αδαής και άσχετος με τα οικονομικά αποφάσισα να γράψω στις «Επισημάνσεις».


Διάλεξα σκόπιμα και τα πρωτοσέλιδα από κάποιες οικονομικές εφημερίδες, όπως αυτή εδώ, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Ίδιος ακριβώς ο τραγικός απολογισμός της μέρας…


Αυτό το «μαύρη Δευτέρα» είναι και παλιά έκφραση που έχει υιοθετήσει η δημοσιογραφία στους τίτλους της από την εποχή του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική. Όσοι έχουν διαβάσει, ξέρουν…


Μέχρι και η ΠΑΤΡΙΔΑ στο Ηράκλειο Κρήτης είχε αυτόν τον τίτλο… Μήπως ξαφνιάστηκαν; Δεν το περίμεναν; Έπρεπε, αλλά το να εντυπωσιάζουν, πάντα άρεσε στις εφημερίδες…


Τα ίδια και στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ… Πρώτη μέρα και αναζητά σανίδα σωτηρίας το Χρηματιστήριο… Ευτυχώς παρενέβησαν όσοι έπρεπε και το πράγμα ίσιωσε τις επόμενες ημέρες…


Μέχρι και ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης ΚΗΡΥΞ κατέγραψε στο πρωτοσέλιδο της το γεγονός με 8στηλο τίτλο… Θλιβερό! Γίναμε, ως χώρα, ρεζίλι παγκοσμίως…


Ακόμα και η ανασχεδιασμένη ΕΣΤΙΑ το έκανε ευδιάκριτο στο πρώτο θέμα της… Αυτή που κάποτε, όχι και πολύ πίσω, κυκλοφορούσε ακόμα και… χωρίς πρώτο θέμα χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική μέρα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/08/2015

Το γεγονός της περασμένης Δευτέρας αναμενόταν να είναι η επαναλειτουργία του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Ή, τουλάχιστον, το συγκεκριμένο ανέμεναν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το ελληνικό οικονομικό γίγνεσθαι. Η πραγματικότητα όμως έμελλε να αποδειχτεί διαφορετική, δυστυχώς. Ας δούμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Θα μας βοηθήσει ένα άρθρο του Πέτρου Λάζου που διάβασα στο διαδίκτυο.

Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά το γράψιμο του δείχνει επαγγελματία που κατέχει τα ζητήματα της αγοράς και επιπλέον είναι αρκετά σοβαρός ώστε να μπορείς να τον εμπιστευτείς στην ανάλυση του. Συχνά έπιανα τον εαυτό μου (που δεν ξέρει τόσο καλά τα οικονομικά…) να συμφωνεί απόλυτα μαζί του. Διαβάστε παρακάτω και θα κατανοήσετε τι εννοώ…

Το άνοιγμα της Λεωφόρου Αθηνών ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αυτό που όλοι περίμεναν. Μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, λίγο «παραπάνω κακό» από ό,τι το περίμεναν οι πιο πολλοί. Πάει να πει, αρκετά χειρότερο των «προσδοκιών». Άνοιγμα στο -15%, μέσα στα δύο πρώτα λεπτά στο -22,80%. Όχι μία μετοχή, όχι ένας αριθμός από μετοχές. Ο Γενικός Δείκτης! Τράπεζες "κλειδωμένες" στο limit down (περίπου -30%) και το ταμπλό κατακόκκινο. Σοκ και δέος. Αίμα και άμμος. Σφαγή. Κλείσιμο στο -16,23% με πτώση μεγαλύτερη των 129 μονάδων. WOW που θα έλεγε και κάποια ψυχή!

Άρχισα να παρακολουθώ την Σοφοκλέους το 1990. Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια, τέτοια συνεδρίαση δεν έχω ξαναδεί. Κι έχω ζήσει "πάνω στα monitor" όλη την άνοδο και την πτώση της περιόδου 1999-2000, τον σεισμό της Αθήνας εκείνον τον τρομερό και φοβερό Σεπτέμβριο του 1999 και το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center στις 9/11/2001. Για να αναφέρω μερικά μόνο από όσα έχω βιώσει (και) μέσα από την Ελληνική Κεφαλαιαγορά. Κανένα δεν ήταν σαν την χθεσινή μέρα. Κάποιοι με πιο μακρόχρονη ενασχόληση λένε και τα αρχεία δείχνουν πως είχε ξανασυμβεί το 1987. Αλλά, σαν προσωπική εμπειρία, τέτοια ολοκληρωτική καταστροφή κεφαλαίων, εμπιστοσύνης και οικονομικών μεγεθών δεν έχω ξαναζήσει!

Λογικά, με τέτοια συνταρακτική καταστροφή αξίας, θα θεωρούσε κάποιος πως θα ήταν το οικονομικό συμβάν της ημέρας. Αν όχι της εβδομάδας. Μακράν. Κι όμως, αποδείχθηκε πως δεν ήταν. Στις 11 π.μ. δημοσιοποιήθηκε ο Δείκτης Μεταποίησης του Markit (Markit Purchasing Managers’ Index), για τον Ιούλιο. Πρόκειται για δείκτη που, λόγω του τρόπου που διαμορφώνεται, καταδεικνύει την πορεία των μεγεθών που θα παρουσιάσει η οικονομία μιας χώρας τους επόμενους μήνες. Με απλά λόγια, πρόκειται για μία (κατά το ανθρώπινα δυνατό) αντικειμενική "κρυστάλλινη σφαίρα" για την οικονομία. Δείκτης πάνω από το 50 σημαίνει ότι η οικονομία έχει θετικές προοπτικές, κάτω από αυτό το όριο, αρνητικές. Ο δείκτης για την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, ήταν σταθερά σε αρνητική πρόβλεψη. Με "φωτεινή" εξαίρεση ένα σημαντικό μέρος του 2014, που εμφανίστηκαν αποτελέσματα μεγαλύτερα του 50, για μερικούς μήνες. Ο φετινός Ιούνιος είχε "εγγράψει" 46. Δηλαδή σημαντικά αρνητικές προοπτικές με καθαρή τάση επιδείνωσης. Το αποτέλεσμα Ιουλίου, που δημοσιεύτηκε έδειξε 30! Ναι, σωστά διαβάσατε! Τριάντα! Μια (πρωτοφανής) πτώση 16 μονάδων ή 35%.

Τι σημαίνει αυτό;. Σε απλά Ελληνικά, ξεχάστε τις προβλέψεις για ύφεση 4-6%. Τα πραγματικά νούμερα, θα είναι δραματικά χειρότερα. Απεχθάνομαι το να γίνομαι Κασσάνδρα αλλά, όπως δείχνουν τα στοιχεία, η ελληνική οικονομία θα ζήσει μία από τις χειρότερες χρονιές της, εδώ και πολλές δεκαετίες.

«Και η κυβέρνηση τι κάνει για όλα αυτά;» θα αναρωτηθεί, πολύ λογικά, κάποιος. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται «σε ολιγοήμερες διακοπές». Προφανώς θεωρεί πως έχει κάνει το χρέος και το καθήκον του. Αφού έχει επανειλημμένα δηλώσει πως, παρά τα λάθη, είναι ικανοποιημένος με την κατάληξη της διαπραγμάτευσης και την μείωση χρέους που θα γίνει, στο μέλλον. Επειδή, όσο προχωρά ο χρόνος, διαφαίνεται όλο και περισσότερο ότι το κόστος της όποιας μείωσης θα είναι πολλαπλάσιο του οφέλους, τεράστιο και δυσβάσταχτο, θα ήθελα να τον παρακαλέσω: «Κύριε Πρόεδρε, σας εκλιπαρώ, μην προσπαθήστε να μας σώσετε άλλο. Φτάνει τόσο! Ήδη το μέχρι εδώ σώσιμο, πονάει πολύ. Πάρα πολύ...»

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Δες κι αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα... Οι παράπλευρες απώλειες του Χρηματιστηρίου. Γιατί εμείς μπορεί να μην τζογάρουμε εκεί, αλλά όπως και να το κάνουμε μας... επηρεάζουν.

Αύγουστος στην Αθήνα… Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά… Δείτε τι σκαρφίζεται ο νους του ανθρώπου για να έχει αποτέλεσμα στη δουλειά του… Η διαφήμιση ήταν πάντα το ζητούμενο… Έπρεπε με κάποιο τρόπο να το κάνουν γνωστό. Και η φαντασία βοηθάει…


Ειλικρινά, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι περπατώντας στα Σεπόλια, έξω από το ναό του Αγίου Μελετίου, θα σήκωνα τα μάτια μου και θα έβλεπα μια… πινακίδα διαφημιστική στον κορμό ενός δέντρου… Και όμως συνέβη… Μου έκανε εντύπωση και το φωτογράφησα για να το μοιραστώ μαζί σας…

Από χθες ξεπεράσαμε τις 970.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. και καθώς προστέθηκαν άλλοι 10.000 νέοι αναγνώστες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στις 1.000.οοο επισκέψεις!.. Και όλα αυτά από ανθρώπους που αγαπούν αυτό τον ιστότοπο και έρχονται καθημερινά εδώ για να μάθουν κάτι καλό και αισιόδοξο…

Ναι, το χαίρομαι κάτι τέτοιο και προσπαθώ κάθε φορά να κάνω μια ξεχωριστή ανάρτηση για να το γιορτάσω καθώς το μοιράζομαι μαζί σας… Είναι και μια έκφραση εκτίμησης, ότι οι κόποι που καταβάλλονται εδώ σε καθημερινή βάση δεν πάνε χαμένοι και όλο και κάποιοι φίλοι επωφελούνται από αυτήν την εμπιστοσύνη.

Και όλα αυτά σε μια δύσκολη εποχή καθώς πολλοί φίλοι κατάφεραν να φύγουν για λίγες μέρες σε διακοπές… Αναγκαίες για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους και να γυρίσουν ανανεωμένοι, ώστε να αντιμετωπίσουν το δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας.

Άμα λοιπόν είσαι κάπου που περνάς καλά, είναι πολύ φυσικό να μη ρίχνεις βάρος στο διαδίκτυο… Αλλά, απλά πράγματα στη ζωή έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία. Κι ωστόσο, καθημερινά, σύμφωνα με όσα μου δείχνει ο μετρητής επισκεψιμότητας στη μπάρα δεξιά, περισσότεροι από 650 άνθρωποι σε καθημερινή βάση, που γνωρίζουν να διαβάζουν ελληνικά από όλο τον κόσμο, έρχονται εδώ με την διαίσθηση ότι θα βρουν κάτι καλό να διαβάσουν.

Προσπαθώ να μην τους διαψεύσω… Και αγωνίζομαι καθημερινά, ώστε να βρω θέματα από τα οποία κάτι έχουν να πάρουν οι επισκέπτες αναγνώστες μου… Καμιά φορά βέβαια γράφω και για μένα και τους ανθρώπους μου… Ελπίζω να συγχωρήσετε αυτή τη ματαιοδοξία, αλλά κάποιοι δικοί μας άνθρωποι στην άλλη άκρη του πλανήτη περιμένουν να τις δουν…

Έτσι το web site αυτό παίζει ένα ρόλο στην επικοινωνίας ανάμεσα μας καθώς στα σχόλια που ανταλλάσουμε και έχουν σχέση με τις αναρτήσεις, μπορεί κανείς να διακρίνει ένα πνεύμα καλής συνεννόησης και αγάπης, πράγμα που όλοι το χρειαζόμαστε στις κοινωνικές συναναστροφές μας.

Υπόσχομαι να συνεχίσω έτσι και στον καιρό που έρχεται… Κι ας είναι Αύγουστος. Κι ας είμαι ακόμα στην Αθήνα, ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες στην πρωτεύουσα που ακόμα κι όταν φυλάει ένα ελαφρύ βοριαδάκι και πέφτει λίγο η θερμοκρασία, η αίσθηση του καύσωνα παραμένει, περιτριγυρισμένος από τόσο μπετόν και άσφαλτο…

Ωστόσο παντού είναι ευδιάκριτο πως είμαστε λίγοι, σε αντίθεση με την περιφέρεια, όπου τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, καθώς εκεί, έχει να δώσει λίγη περισσότερη δροσιά… Είμαι βέβαιος ότι από τον Σεπτέμβρη θα αλλάξει αυτό και θα ισορροπήσουν τα πράγματα.

Μέχρι τότε δεν σταματάμε… Είμαστε βέβαιοι ότι πάντα θα υπάρχει μια αφορμή και μια αιτία για να αισθανόμαστε καλά. Κι όσο είμαστε καλά μέσα μας, έτσι θα συμβαίνει. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα στην τύχη τους, αλλά να ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Έχουμε πολλούς λόγους και αιτίες για να το κάνουμε… Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ θα συνεχίσει να είναι καθημερινά εδώ, με τα δημοσιεύματα του, για να δίνει στους φίλους του τέτοιες αφορμές… Ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς για την τιμή που μου κάνετε να εμπιστεύεστε αυτή την ιστοσελίδα και να την διαβάζετε καθημερινά. Να είστε όλοι καλά!