Βραδάκι Σαββάτου με φιλικό ζευγάρι στην ταβέρνα «Αρχοντικό», στο Μπουρνάζι επί της Κωνσταντινουπόλεως… Πρόκειται για την Δημήτρη και την Πόπη, δυο νέα παιδιά… Η Πόπη είναι φίλη της Σούλα από τα παλιά… Έτσι οργανώσαμε να βρεθούμε σε ένα κοινό τόπο μιας και τα παιδιά μένουν στη Ραφήνα, ενώ εμείς στον Κολωνό… Σαφώς ευνοούμενοι από πλευράς απόστασης εμείς, αλλά εκείνοι το πρότειναν…


Το ζευγαράκι είναι αρραβωνιασμένο και αυτή τη ώρα θα βρίσκεται στην Κρήτη, το χωριό της Ποπίτσας, το Καστέλι Πεδιάδας, όπου θα περάσουν μια εβδομάδα διακοπών… Το Καστέλι βέβαια θα είναι το ορμητήριο τους, καθώς με το αυτοκίνητο, θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν κι άλλους τόπους σε κοντινές ή μακρινές αποστάσεις στο νομό Ηρακλείου Κρήτης… Τους ευχόμαστε να ζήσουν τα καλύτερα…


Εμείς πάλι, θα περιμένουμε λίγο ακόμα μέχρι την αρχή του τρίτου δεκαήμερου του Αυγούστου για να πάμε κάπου στη Βόρεια Πελοπόννησο και να πάρουμε μια καλοκαιρινή ανάσα που θα εξοπλίσει με δύναμη μπροστά στο χειμώνα που έρχεται… Και μέχρι τότε θα προσπαθούμε να έχουμε μια επαφή με φίλους καλούς και να μοιραζόμαστε πράγματα. Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι καλύτερο… Καλλιεργούμε έτσι την υπομονή μας κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες στα όρια του καύσωνα…


Ή αλλιώς θα κάνουμε τις απογευματινές μας βόλτες στην περιοχή… Όπως εδώ που πήγαμε, στον κλειστό πια σταθμό σιδηροδρόμων της Πελοποννήσου. Ο σταθμός, όπως μάθαμε από μια έρευνα που κάναμε στο internet εγκαινιάστηκε στην αρχική του μορφή στις 30 Ιουνίου 1884 με ένα κτήριο που έγινε γνωστό με το όνομα «Σταθμός Πελοποννήσου» λόγω της περιοχής που εξυπηρετούσε σιδηροδρομικώς…


Κάπως έτσι ανακαλύπτουμε σημαντικές λεπτομέρειες για τη ζωή του… Λεπτομέρειες που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας… Στις 7 Αυγούστου του 2005, ο Σταθμός Πελοποννήσου έκλεισε και οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν στον παρακείμενο Σταθμό Λαρίσης. Το 1904, σε πολύ μικρή απόσταση από τον Σταθμό Πελοποννήσου, εγκαινιάστηκε ο λεγόμενος «Σταθμός Λαρίσης», αρχικός ιδιοκτήτης του οποίου ήταν οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ). Έτσι για την ιστορία. Επειδή μερικά πράγματα αξίζει να τα γνωρίζουμε…


Το 1884 ξεκίνησε να κατασκευάζεται ο Σταθμός Πελοποννήσου, για να ολοκληρωθεί πέντε χρόνια αργότερα, το 1889. Τα σχέδιά του ήταν έργο μιας ομάδας Γάλλων μηχανικών που είχε μετακληθεί από τον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη, με επικεφαλής τον Alfred Rondel και υπεύθυνο αρχιμηχανικό των σιδηροδρόμων τον Abel Gotteland. Το ότι έχετε ακούσει να τον αναφέρουν ως «κτίριο του Τσίλερ» οφείλεται σε κάποιες παρεμβάσεις που έκανε αργότερα στον σταθμό ο αρχιτέκτονας-σταρ της Αθήνας του 19ου αιώνα, δίνοντάς του την μορφή που έχει σήμερα: αυτήν που συνδυάζει την γοητεία του νεοκλασικού με τα artnouveau στοιχεία.


Ο σταθμός Αθήνας των πρώην ΣΠΑΠ (ο «σταθμός Πελοποννήσου») βρισκόταν επί της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά - Πάτρας. Εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1884 και έκλεισε όπως αναφέραμε το 2005, μαζί με το τμήμα Πειραιά - Αγίων Αναργύρων της γραμμής. Οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν από τότε στον παρακείμενο σταθμό Λαρίσης, ο οποίος φέρει πλέον μόνος το όνομα «Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας». Αλλά αυτόν θα τον δούμε μια άλλη φορά, σε μια άλλη βόλτα…