Χθεσινή φωτογραφία που έφτασε στα inbox μου. Αδελφές σε έργο σταντ... Κάπου στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι δίπλα στο ρολόι… Τι όμορφα που είναι να μοιράζεσαι χρήσιμα πράγματα με τους ανθρώπους…


Αυτή εδώ είναι η εικονογράφηση που είχε το θέμα, όπως το ανέβασε ο Στέλιος στον τοίχο του. Δείχνει τον παππού με τον εγγονό να προσεύχονται με τη φθαρμένη από τη χρήση Γραφή, μπροστά τους…


Κι αυτή είναι μια άλλη εκδοχή της ίδιας ιστοριούλας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με άλλη μορφή. Την είδα χθες και στον τοίχο του Γιώργου Φανουργάκη και μου άρεσε γι’ αυτό τη βάζω εδώ. Έτσι για να ξέρουμε ότι τα καλά, κυκλοφορούν…

Μπορεί και να το έχετε ξαναδιαβάσει... Ίσως σας το έχουν με κάποιο e-mail, έτσι κι αλλιώς κυκλοφορεί… Κι εγώ το διάβασα στον τοίχο του Στέλιου Τζαννή και σας το μεταφέρω θεωρώντας ότι όλοι έχουμε να ωφεληθούμε από τις μεγάλες αλήθειες που κρύβει μέσα του… Διαβάστε το προσεκτικά, παρακαλώ. Κι αν είναι κάτι που δεν καταλαβαίνετε, ξαναδιαβάστε το:

H ιστορία είναι για έναν ηλικιωμένο που ζούσε σε μια φάρμα στα βουνά του ανατολικού Κεντάκι μαζί με τον νεαρό εγγονό του. Κάθε πρωί ο παππούς ξυπνούσε νωρίς και καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας διαβάζοντας την φθαρμένη Βίβλο του. Ο εγγονός του, που ήθελε να γίνει σαν εκείνον, προσπαθούσε να τον μιμηθεί με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε.

Μια μέρα ο εγγονός ρώτησε: Παππού, προσπάθησα να διαβάσω τη Βίβλο όπως εσύ αλλά δεν την καταλαβαίνω, και αυτά που καταλαβαίνω, τα ξεχνάω αμέσως μόλις κλείσω το βιβλίο. Τι καλό κάνει το να διαβάζουμε τη Βίβλο; Ο παππούς σταμάτησε να βάζει κάρβουνα στον φούρνο και γύρισε ήρεμα λέγοντας: Πάρε αυτό το παλιό φθαρμένο καλάθι κάτω στον ποταμό και φέρε πίσω ένα καλάθι νερό.

Το αγόρι έκανε όπως ακριβώς του είχε πει, παρόλο που το νερό έτρεχε έξω από το καλάθι, προτού προλάβει να φτάσει πίσω στο σπίτι. Ο παππούς γέλασε και του είπε: Θα πρέπει να κινηθείς λίγο πιο γρήγορα την επόμενη φορά.

Και τον έστειλε πίσω στον ποταμό μαζί με το καλάθι να δοκιμάσει ξανά. Αυτή τη φορά το αγόρι έτρεξε γρηγορότερα, αλλά ξανά το παλιό φθαρμένο καλάθι ήταν άδειο πριν φτάσει στο σπίτι.

Κουρασμένος όπως ήταν, είπε στον παππού του ότι ήταν αδύνατο να μεταφέρει νερό μέσα στο καλάθι, και ότι θα πήγαινε να πάρει έναν κουβά αντί για αυτό. Ο ηλικιωμένος άντρας του είπε: Δεν θέλω έναν κουβά νερό. Θέλω ένα καλάθι νερό. Μπορείς να το καταφέρεις αυτό. Απλά δεν προσπαθείς αρκετά σκληρά.

Και πήγε έξω στην πόρτα να παρακολουθήσει το αγόρι να δοκιμάζει ξανά.

Σε αυτό το σημείο το αγόρι ήξερε πως αυτό ήταν αδύνατο, αλλά ήθελε να δείξει στον παππού του πως, ακόμα και αν έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, το νερό θα έτρεχε έξω από το καλάθι πριν καν απομακρυνθεί από εκεί. Το αγόρι γέμισε το καλάθι με νερό και έτρεξε πολύ γρήγορα, αλλά όταν έφτασε στο σπίτι του παππού του, το καλάθι ήταν άδειο πάλι.

Εξαντλημένος, είπε στον παππού του: Είδες παππού, είναι μάταιο!

Ώστε νομίζεις ότι είναι μάταιο; Είπε ο ηλικιωμένος άντρας. Κοίτα το καλάθι. Το αγόρι κοίταξε το καλάθι και για πρώτη φορά διαπίστωσε ότι το καλάθι φαινόταν διαφορετικό. Αντί για ένα βρώμικο, παλιό καλάθι για κάρβουνα, ήταν καθαρό.

Ο παππούς του λέει τότε: Αγόρι μου, αυτό συμβαίνει όταν διαβάζεις τη Βίβλο. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις τα πάντα ή να θυμάσαι τα πάντα, αλλά όταν την διαβάζεις, θα σε αλλάξει από μέσα προς τα έξω.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας με το παλιό καλάθι είναι το εξής: Να αφιερώνουμε χρόνο για να διαβάζουμε ένα μέρος του Λόγου του Θεού κάθε μέρα. Θα μας επηρεάσει για τα καλά, ακόμα και αν δεν συγκρατούμε λέξη. Η αγάπη του Ιεχωβά είναι σαν τον ωκεανό, μπορούμε να δούμε την αρχή της, αλλά όχι το τέλος της. Ακόμα και αν ο εγκέφαλός μας δεν συγκρατεί όλα όσα διαβάζουμε, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται περισσότερο για την καρδιά μας παρά για τον εγκέφαλό μας.

• Από μια δημοσίευση το Facebook που έγινε από τον καλό φίλο και αδελφό Στυλιανό Τζαννή.

Η Βιβλική περιγραφή δείχνει ότι ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, τοποθετήθηκε σ’ έναν κήπο ή πάρκο και περιβαλλόταν απ’ όλα όσα ήταν αναγκαία για να διατηρηθεί στη ζωή. Υπήρχε αφθονία βλάστησης και «παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν.» Για να υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία δέντρων, προφανώς δεν ήταν κάποιος μικρός κήπος ή πάρκο.


Ο Άνθρωπος Λαχταρά τον Παράδεισο. Στους σύγχρονους καιρούς ο άνθρωπος φτιάχνει κήπους και πάρκα μέσα ή κοντά σε μεγάλες πόλεις. Γιατί; Γιατί αυτός που μένει στην πόλη συχνά λαχταράει να ξεκουράσει το πνεύμα του ανανεώνοντας την επαφή του με τη φύση. Και πόσο πολύ χαιρόμαστε όταν περπατάμε σ’ ένα όμορφο πάρκο ή κήπο, ιδιαίτερα όταν έχει ανθισμένα λουλούδια και δέντρα!


Πόσες φορές καθώς βλέπουμε έναν κήπο με όμορφα λουλούδια δεν λέμε: «Τι Παράδεισος!» Πόσο πιο πολύ θα μας άρεσε να ζούμε μέσα σε τέτοιες παραδεισένιες συνθήκες! Ναι, είναι μια φυσική λαχτάρα, η οποία φτάνει στην αρχική προέλευση του ανθρώπου στο παραδεισένιο πάρκο της Εδέμ. Γι' αυτό και μας αρέσουν τα λουλούδια και κάνουμε καθετί για να μη λείπουν από το σπίτι μας.

Αφήγηση από τον Μάρτιν Βέντερκβιστ

Ήταν μια αξέχαστη στιγμή. Συνέβη στη διάρκεια μιας σφοδρής χιονοθύελλας. Καμιά δεκαριά από μας στεκόμαστε γύρω από τον ανοιχτό τάφο και ψέλναμε. Μετά είπα λίγα λόγια ότι θα ξανασυναντηθούμε όταν παρέλθει από τη γη ο καιρός των δυσκολιών.

Ο νεαρός πατέρας γονάτισε, πήρε το μικρό άσπρο φέρετρο στα χέρια του και προσεκτικά το έθαψε στη γη. Δάκρυα υπήρχαν σχεδόν σ’ όλα τα μάτια καθώς επιστρέφαμε μέσα από το δάσος στο σπίτι. Το βράδυ, με τη συντροφιά και τη συζήτηση, όλοι παρηγορήθηκαν από τις σκέψεις που μπόρεσα να παρουσιάσω από το λόγο του Θεού.—Ιωάννης 5:28, 29· Ρωμαίους 15:4.

Στα εξήντα μου χρόνια σαν διαγγελέας του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, πάνω από 600 φορές έχω παρηγορήσει τις οικογένειες των νεκρών καθώς διεξήγα τις ομιλίες κηδείας σε διάφορα μέρη της Σουηδίας και της Φιλανδίας. Αλλά προτού σας διηγηθώ περισσότερα για τις εμπειρίες που είχα, θα σας εξηγήσω πρώτα πώς έγινα διάκονος.

Οι Πρώτες Επιδράσεις

Μια μέρα του 1908, όταν επέστρεψε ο πατέρας μου στο σπίτι από τη δουλειά του στη Στοκχόλμη, βρήκε στο τραίνο ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο. Αυτό το φυλλάδιο με τίτλο «Πού Είναι οι Νεκροί;» ήταν εκδόσεως του διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής. Επειδή και οι γονείς μου πίστευαν στη Βίβλο, διαβάζοντας αυτό το φυλλάδιο υποκινήθηκαν να μελετήσουν πιο βαθιά το Λόγο του Θεού.

Οι γονείς μου σύντομα ήρθαν σ’ επαφή με τους Σπουδαστές των Γραφών, όπως ήταν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Και οι δυο τους άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις που γίνονταν κάθε Κυριακή σε μια μικρή αίθουσα στη Στοκχόλμη, μαζί με 50 περίπου άλλους. Τον Αύγουστο του 1912 ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, ο πρόεδρος της Εταιρίας «Σκοπιά», ήταν ο κύριος ομιλητής σε μια συνέλευση που έγινε στη Στοκχόλμη και την οποία παρακολούθησαν περισσότεροι από 100 Σπουδαστές των Γραφών απ’ όλη τη Σουηδία. Αν και δεν κατάλαβα πολλά πράγματα απ’ αυτά που ειπώθηκαν επειδή ήμουν 10 χρόνων, με εντυπωσίασαν πάρα πολύ αυτά που έβλεπα να γίνονται.

Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο, και εργαζόμουνα σε μια εταιρία ραπτικής στη Βαίστερως, άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά τα προβλήματα της ζωής και, τα βράδια, διάβαζα συχνά τη Βίβλο. Τον άλλο χρόνο, το 1920, για πρώτη φορά έλαβα μέρος στη διακήρυξη του ‘ευαγγελίου της βασιλείας’ σε άλλους με τον μικρό όμιλο Βιβλικής μελέτης της πόλεως.—Ματθαίος 24:14.

Αργότερα τον ίδιο χρόνο, ο Α. Χ. Μακμίλλαν από το προσωπικό των Κεντρικών γραφείων της Εταιρίας στο Μπρούκλυν στη Νέα Υόρκη, επισκέφθηκε τη Σουηδία, κι έδωσε την ομιλία «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσι Αποθάνει.» Δέκα από μάς εργαστήκαμε σκληρά για να διαφημίσουμε το θέμα, και η αίθουσα που χωρούσε 350 άτομα ήταν γεμάτη. Πολλοί δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα· γι’ αυτό παίρνοντας ένα σωρό από βιβλιάρια με το ίδιο θέμα, βγήκα έξω κι έδωσα ένα αντίγραφο της ομιλίας για να τη διαβάσουν στο σπίτι τους αρκετές εκατοντάδες άτομα!

Καθορίζοντας την Πορεία της Ζωής μου

Είπα στον Α. Χ. Μακμίλλαν ότι ήθελα να μετέχω στην ολοχρόνια διακονία, αλλά φαινόταν να αμφιβάλλει για τις προθέσεις ενός 18-χρονου. Γι’ αυτό είπε: «Έχεις πολλά να μάθεις.» Παρ’ όλα αυτά, τον άλλο χρόνο διορίστηκα σαν ολοχρόνιος κήρυκας. Μαζί μ’ έναν άλλο αδελφό, ξεκίνησα για το διορισμό μου στη Γκότλαντ. Τότε δεν υπήρχαν κήρυκες της Βασιλείας σ’ αυτό το νησί.

Η πρώτη μου μέρα στο έργο μαρτυρίας στο Βίσμπυ άρχισε με μια επίσκεψη σε μια αίθουσα κηδειών. Θα τολμούσα να μπω μέσα και να προσφέρω το βιβλίο «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσι Αποθάνει»; Ο ιδιοκτήτης μπορεί να φοβόταν μήπως μείνει χωρίς δουλειά! Όμως, πήρε αμέσως την έκδοση. Μάλιστα, η ζήτηση του βιβλίου ήταν τόσο μεγάλη που μερικές φορές έπρεπε να τηλεγραφήσουμε ζητώντας περισσότερα. Συντομεύσαμε τον τίτλο σε «Εκατομμύρια», και οι τηλεγραφητές εκπλήσσονταν όταν έπρεπε να μεταδώσουν το μήνυμα, «Στείλτε αμέσως 500 Εκατομμύρια»!

Όταν ένας από τους ομιλητές της Εταιρίας αρρώστησε τον Ιανουάριο του 1922, μου ζητήθηκε να δώσω την ομιλία του σε πολλά μέρη. Διαμαρτυρήθηκα ότι η ικανότητά μου να μιλάω δημόσια ήταν πολύ μικρή, αλλά μου δόθηκε ο διορισμός του ομιλητή, αρχίζοντας από τη Φλεν. Εκεί μια αδελφή είχε κανονίσει να έρθουν για ν’ ακούσουν την ομιλία το βράδυ 200 περίπου άτομα. Οι παρόντες—κυρίως ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες με πολλή πείρα στη ζωή—φαίνονταν εκνευρισμένοι και διστακτικοί στη διάρκεια της ομιλίας. Περίμεναν έναν τελείως διαφορετικό ομιλητή και όχι έναν 20-χρονο! Όμως, σε μια άλλη πόλη όταν τελείωσα την ομιλία μου, πολλοί ηλικιωμένοι άνδρες ήρθαν και μου έσφιξαν το χέρι, ευχαριστώντας με για όσα είχαν ακούσει. Αυτό βέβαια με ενθάρρυνε.

Για αρκετά χρόνια συνέχισα σαν περιοδεύων ομιλητής, και το δρομολόγιό μου αναγραφόταν στο περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ, μαζί με τους τακτικούς περιοδεύοντες αντιπροσώπους της Εταιρίας. Ιδιαίτερα μας καλοδέχονταν εμάς τους ταξιδιώτες οι άποικοι στη Λάπλαντ. Πολλοί που είναι σήμερα Μάρτυρες κατάγονται απ’ αυτή την ορεινή περιοχή, και στις συνελεύσεις μερικοί απ’ αυτούς με χαιρετούν και μου λένε ότι άκουσαν την πρώτη τους δημόσια ομιλία όταν πήγα στο σπίτι των γονέων τους πριν από χρόνια.

Εμπειρίες από το Δημόσιο Βήμα

Φυσικά στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 πολλά άτομα παρακολουθούσαν τις Βιβλικές ομιλίες μας και άκουγαν προσεκτικά. Κάποτε, όμως, ένα πολύ γνωστό άτομο σηκώθηκε και φώναξε: «Ψέματα. Υπερβολές. Άντε τώρα ας φύγουμε!» Αλλά απογοητεύτηκε όταν μόνο τρεις -τέσσερις τον ακολούθησαν.

Σε μια άλλη περίπτωση μια ομάδα από νεαρούς μπήκαν στην αίθουσα τραγουδώντας «Τη Διεθνή» (ύμνος των Κομμουνιστών). Κάθισαν στην πρώτη σειρά προφανώς με την πρόθεση να με εκνευρίσουν και να διαλύσουν τη συνάθροιση. Αφού μίλησα για τα προβλήματα που ήταν ιδιαίτερα έντονα σ’ αυτήν την περιοχή, συνέχισα με την ομιλία «Ποιος θα Φέρει Ειρήνη στον Κόσμο;» Αμέσως οι νεαροί, ο ένας κατόπιν του άλλου, έβγαλαν τους σκούφους τους και άρχισαν ν’ ακούνε προσεκτικά. Μετά έφυγαν ειρηνικά, και μερικοί μάλιστα σταμάτησαν στο τραπέζι με τα βιβλία και ζητούσαν έντυπά μας.

Όταν επέστρεψα από μια επίσκεψη που έκανα στο νησί Σεσχαρό στο Βοθνικό Κόλπο, βρήκα να με περιμένει στην προβλήτα ένας αστυνομικός. Με πήγε στο αστυνομικό τμήμα, όπου ο αξιωματικός μου είπε ότι με κατηγορούσαν ότι έδωσα πολιτική ομιλία που είχε σχέση με τον Κομμουνισμό μάλλον. Και πρόσθεσε: «Είπες ότι όλη η κοινωνία θα ανατραπεί και ένας νέος ηγέτης με το όνομα Ιεχωβά θα αναλάβει.» Φυσικά, το ζήτημα ξεκαθαρίστηκε όταν τους εξήγησα ότι Ιεχωβά είναι το όνομα του Θεού και ότι στη διάρκεια της ομιλίας συζητήθηκε η βασιλεία του.

Αλλαγές στο Διορισμό

Η «θέση μου σαν αντικαταστάτης» του περιοδεύοντα ομιλητή συνέχισε μέχρι το 1925, όταν άρχισα να εργάζομαι στα γραφεία του τμήματος της Εταιρίας. Μετά, το 1934, παντρεύτηκα. Πόσο πολύ εκτίμησα την πιστή υποστήριξη της συζύγου μου της Έλνα! Για αρκετά χρόνια κι εκείνη είχε εργαστεί στα γραφεία της Εταιρίας.

Κάποτε στη δεκαετία του 1930 περπάτησα πολλά μίλια για να επισκεφτώ ανθρώπους που ζούσαν σε απομονωμένες καλύβες στην πιο βόρεια σιδηροδρομική γραμμή της Σουηδίας, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο. Οι σιδηροδρομικοί εκεί δεν είχαν πολλούς επισκέπτες και γι’ αυτό ήθελαν να μείνουμε αρκετό χρόνο για να συζητήσουμε μαζί τους τα προβλήματα της ζωής.

Όταν ο Κόσμος Ξαναμπήκε στον Πόλεμο

Η Σουηδία απέφυγε την ανάμιξη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η μανία αυτού του πολέμου έδωσε την ευκαιρία στους εκκλησιαστικούς ηγέτες να προσπαθήσουν να παρεμποδίσουν το έργο μας. Ένας Σουηδός επίσκοπος είπε ψέματα ότι οι Μάρτυρες προετοιμάζονταν «να βγουν στην ερχόμενη μάχη ενάντια στο Σατανά κατά διαταγή του Ιεχωβά» και να συντρίψουν όλους τους εχθρούς του Θεού με ένοπλη δύναμη. Μετά τον πόλεμο, οι εχθροί μας ήθελαν να μην τους θυμίζουν την αναστάτωση που είχαν δημιουργήσει στη διάρκεια αυτών των ετών.

Εγώ ήμουν ένας από εκείνους που κλήθηκε για στρατιωτική υπηρεσία πολλές φορές. Όταν καταδικαζόμαστε, μας άφηναν ελεύθερους μέχρις ότου έπαιρνε εντολή η αστυνομία να μας φυλακίσει. Μια φορά επρόκειτο να δώσω την ομιλία κηδείας για ένα συγγενή όταν δυο αστυνομικοί μπήκαν στην αίθουσα που είχαν μαζευτεί περίπου εκατό άνθρωποι.

Οι αξιωματικοί με πλησίασαν και μου είπαν ότι με συλλάμβαναν και ότι έπρεπε αμέσως να τους ακολουθήσω. Αλλά ο γιος του νεκρού τους έκανε νόημα διακριτικά να πάνε πιο πέρα και τους ψιθύρισε: «Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν μπορείτε να διακόψετε τη συγκέντρωση αυτή έτσι. Ο λειτουργός πρέπει να ολοκληρώσει το έργο του εδώ προτού φύγει. Αλλιώς, τι θα σκεφτούν οι συγγενείς και οι φίλοι;»

Τότε, οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν, πάρκαραν την «κλούβα» πίσω από το σταύλο και με περίμεναν. Εξήγησαν, κάπως συνεσταλμένα, ότι είχαν εντολή να με οδηγήσουν πριν νυχτώσει στη φυλακή του Λίνκαιπινγκ.

Ελευθερία για τη Διακήρυξη του «Ευαγγελίου»

Ένα άτομο που έχει χάσει την ελευθερία του για κάποιο διάστημα εκτιμά το προνόμιο να μπορεί να συναντάει ανθρώπους και να τους μιλάει για το «ευαγγέλιο,» είτε από το βήμα είτε από πόρτα σε πόρτα.

Μετά από 60 και πλέον χρόνια σαν διαγγελέας του «ευαγγελίου», είμαι ευγνώμων για το μεγάλο προνόμιό μου να ανήκω στις τάξεις των αφιερωμένων λάτρεων του Ιεχωβά, μολονότι δεν έχω την ίδια σωματική δύναμη όπως τα πρώτα χρόνια. Ακόμη, μαζί με τη σύζυγό μου και χάρη στον Παντοδύναμο, συχνά θυμάμαι την πολύτιμη συντροφικότητα που έχουμε με ταπεινούς και σωστούς ανθρώπους που προσβλέπουν με ανυπομονησία στην προ πολλού αναμενόμενη παγκόσμια κυβέρνηση στην οποία ο Άρχοντας της Ειρήνης θα κυβερνά.—Ησαΐας 9:6, 7.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15/8/1982

Οι Γραφές περιέχουν πολλές ρητές εντολές για την απόκτηση θάρρους και επίσης δείχνουν πώς μπορεί να το αποκτήσει κανείς. (Ψλ 31:24) Η συναναστροφή με συλλάτρεις μας μπορεί να αποτελέσει μεγάλη βοήθεια. (Πρ 28:15) Στο εδάφιο Ψαλμός 27:14 ο Δαβίδ, ένας θαρραλέος άνθρωπος, είπε: «Να είσαι θαρραλέος, και ας είναι ισχυρή η καρδιά σου». Στα προηγούμενα εδάφια του 27ουΨαλμού, αποκαλύπτει τι τον βοήθησε να είναι θαρραλέος: Το ότι βασιζόταν στον Ιεχωβά ως «το οχυρό» της ζωής του (εδ. 1), προηγούμενες εμπειρίες του από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο Ιεχωβά τους αντιδίκους του (εδ. 2, 3), η εκτίμηση που είχε για το ναό της λατρείας του Ιεχωβά (εδ. 4), η εμπιστοσύνη του στην προστασία, στη βοήθεια και στην απελευθέρωση που παρείχε ο Ιεχωβά (εδ. 5-10), η συνεχής εκπαίδευση στις αρχές της δίκαιης οδού του Θεού (εδ. 11) και οι ιδιότητες της πίστης και της ελπίδας (εδ. 13, 14).


Όταν ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς για τους κινδύνους των κακών “συναναστροφών” (1Κο 15:33), χρησιμοποίησε στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο το ουσιαστικό ὁμιλία, συγγενικό του ρήματος ὁμιλέω, που αποδίδεται “συνομιλώ”. (Πρ 20:11) Η λέξη ὁμιλία δηλώνει επαφή με άλλο άτομο, συνήθως μέσω προφορικού λόγου. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη ως απόδοση δύο όρων του εβραϊκού κειμένου, από τους οποίους ο ένας μεταφράζεται «πειστικότητα» στο εδάφιο Παροιμίες 7:21. Οι φωτογραφίες στη σημερινή δημοσίευση είναι από δύο τέτοιες κοινωνικές συναναστροφές. Οι τρείς πρώτες από το σπίτι της Αναστασίας στο Μοσχάτο όπου κάναμε προετοιμασία μελέτης της «Σκοπιάς» και η τελευταία από τον Πειραιά…


Η Γραφή είναι ξεκάθαρη: Όσοι επιθυμούν την επιδοκιμασία του Θεού επιλέγουν να κάνουν συντροφιά με άτομα αφοσιωμένα στη δικαιοσύνη και στην αλήθεια. (2Τι 2:22) Οι καλές συναναστροφές μπορούν όντως να βοηθήσουν κάποιον να συνεχίσει να περπατάει σε αρμονία με τη θεϊκή σοφία, οι κακές συναναστροφές έχουν αναμφισβήτητα βλαβερές συνέπειες. Η θεόπνευστη παροιμία δηλώνει: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». (Παρ 13:20· παράβαλε Παρ 22:24, 25· 28:7· 29:3.) Η λέξη ρα‛άχ του εβραϊκού κειμένου, που μεταφράζεται “έχω δοσοληψίες” στο εδάφιο Παροιμίες 13:20, αποδίδεται επίσης “συναναστρέφομαι” και είναι συγγενική με τη λέξη ρέα‛ του εβραϊκού κειμένου, που σημαίνει «συνάνθρωπος· σύντροφος· πλησίον· φίλος».—Κρ 14:20· Λευ 19:18· Ψλ 38:11· 101:5· Παρ 22:11.


Ας δούμε ένα ακόμα γραφικό παράδειγμα: Στη διάρκεια των 40 και πλέον ετών κατά τα οποία υπηρέτησε ως προφήτης, ο Ιερεμίας δεν εγκαταλείφθηκε μόνος του. Ο Ιεχωβά ήταν μαζί του για να τον ελευθερώνει από τους εχθρούς του. (Ιερ 1:19) Ο Ιερεμίας έβρισκε ευχαρίστηση στο λόγο του Ιεχωβά. (Ιερ 15:16) Απέφευγε τη συναναστροφή με όσους αδιαφορούσαν για τον Θεό. (Ιερ 15:17) Έβρισκε καλούς συντρόφους ανάμεσα σε άτομα στα οποία μπορούσε να κάνει έργο εποικοδόμησης (Ιερ 1:10), όπως ήταν οι Ρηχαβίτες, ο Αβδέ-μέλεχ και ο Βαρούχ. Αυτοί οι φίλοι τού συμπαραστάθηκαν και τον γλίτωσαν από το θάνατο, ενώ περισσότερες από μία φορές η δύναμη του Ιεχωβά έγινε έκδηλη παρέχοντάς του προστασία.—Ιερ 26:7-24· 35:1-19· 36:19-26· 38:7-13· 39:11-14· 40:1-5.

Αφορμή γι’ αυτό το κομμάτι έγιναν οι φωτογραφίες του καλού φίλου επαγγελματία φωτογράφου, Μάριου Λώλου… Είναι σκληρές εικόνες, ασπρόμαυρες, από το νεκροταφείο της Μυτιλήνης με τους παράξενους τάφους των προσφύγων. Άγνωστοι άνθρωποι που πνίγηκαν στο Αιγαίο στην προσπάθεια τους να διαφύγουν από την τόπο τους όπου μαίνεται ο πόλεμος, αναζητώντας μια θέση στην ελευθερία της Ευρώπης. Κι έτσι κάναμε μια μικρή έρευνα για τις επιπτώσεις των πολέμων στη ζωή των ανθρώπων…


Τίνος τη ζωή δεν έχει αγγίξει ο πόλεμος; Ποιος δεν έχει αισθανθεί τις συνέπειες των δύο παγκοσμίων πολέμων αυτού του αιώνα—τη βία, την ανασφάλεια και το φόβο που έχει πέσει πάνω στο ανθρώπινο γένος; Ποιος έχει ξεφύγει από τις οικονομικές δυσκολίες που ακολούθησαν, από τα αυξανόμενα οικονομικά βάρη για να καλυφθούν τα έξοδα των στρατιωτικών επιχειρήσεων ή των πολεμικών προετοιμασιών; Τίνος η ζωή δεν κινδυνεύει τώρα από την ακόμη μεγαλύτερη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου;


Ο πόλεμος είτε είναι επιθετικός είτε αμυντικός, για δίκαιες ή για άδικες αιτίες, υπήρξε πάντοτε η μάστιγα του πολιτισμού. Η δαπάνη σε ανθρώπινες ζωές και μόνο, έφτασε σε συγκλονιστικά ύψη. Όπως υπολόγισε η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών το 1969, ο κόσμος έχει γνωρίσει μόνο 292 χρόνια ειρήνης από το έτος 3.600 π.Χ., ενώ έχουν γίνει 14.531 πόλεμοι. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Το βλέπουμε ιδιαίτερα στην Ελλάδα από τους Σύρους πρόσφυγες που κατακλύζουν τα νησιά του Αιγαίου


Ο αιώνας μας, ιδιαίτερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο το 1914, έχει ονομαστεί ο «αιώνας της βίας.» Σχετικά μ’ αυτό, ο Τζέημς Ρέστον έγραψε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» της 30ης Μαΐου 1982: «Αυτός υπήρξε ο πιο αιματηρός αιώνας στην ιστορία της ανθρώπινης φυλής. Έχει δει 59 πολέμους ανάμεσα σε έθνη με 29 εκατομμύρια νεκρούς στρατιώτες, και 64 εμφύλιους πολέμους με έξι εκατομμύρια σχεδόν θύματα—για να μην αναφέρουμε τις δεκάδες εκατομμύρια πολίτες που σφαγιάστηκαν. Αυτό είναι το νόημα του πολέμου».


Οι πιθανές συνέπειες ενός άλλου παγκόσμιου πολέμου είναι τόσο ανησυχητικές, ώστε επανειλημμένα οι ηγέτες του κόσμου και οι επιστήμονες έχουν αναφέρει τη λέξη Αρμαγεδδώνας. (Αποκάλυψις 16:14, 16) Αυτοί τον θεωρούν απλώς σαν ένα ανθρωποποίητο ολοκαύτωμα, ενώ η Βίβλος συνδέει τον Αρμαγεδδώνα με «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος.» Αυτός είναι ο πόλεμος του για να απαλλάξει τη γη από την κακία και να εγκαθιδρύσει μια δίκαιη νέα τάξη για τους ειρηνόφιλους ανθρώπους.


Αυτή η Θεόδοτη ελπίδα για μια νέα τάξη έχει στηρίξει ανθρώπους πίστεως από τους αρχαίους χρόνους. (Εβραίους, κεφάλαιο 11) Αυτοί απέβλεπαν έντονα στον καιρό που ο Θεός θα τους θυμόταν και θα τους ανάσταινε σε αιώνια ζωή. (Ιώβ 14:13, 14· Ψαλμός 37:29) Αυτοί οι δίκαιοι άνθρωποι εμπιστεύονταν στη δύναμη του Θεού να τους αναστήσει σε μια καθαρισμένη γη όπου θα ‘καταπαύσει τους πολέμους ως τα πέρατα της γης.’—Ψαλμός 46:9. Αλλά δεν ήξεραν πότε θα γίνονταν αυτά τα πράγματα.


Ο καιρός κατά τον οποίο ο Θεός θα αναλάβαινε δράση αναφερόταν απλώς σαν «ο καιρός του τέλους» ή ‘έσχατες μέρες.’ (Δανιήλ 11:40· Ησαΐας 2:2) Δεν πρέπει, γι’ αυτό, να απορούμε που οι μαθητές του Ιησού τον πλησίασαν ιδιαιτέρως και τον ρώτησαν: «Πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθαίος 24:3. Ναι, οι άνθρωποι ήθελαν να ξέρουν αυτά τα σημεία για να προετοιμαστούν, όσοι είχαν σωφροσύνη.


Το πρώτο πράγμα που ανέφερε ο Ιησούς ότι θα ήταν μια ένδειξη του τέλους που πλησίαζε ήταν: «θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων». (Ματθαίος 24:6) Μήπως το γεγονός ότι ζούμε στον «πιο αιματηρό αιώνα στην ιστορία της ανθρώπινης φυλής» είναι η εκπλήρωση αυτού του σημείου που έδωσε ο Ιησούς; Ζούμε πραγματικά στις ‘έσχατες μέρες’; ΕΔΩ μπορείτε να δείτε περισσότερα πράγματα για τους πολέμους και τις τραγικές συνέπειες τους σε αθώους κυρίως ανθρώπους.

Δεν ξέρω αν έχετε περάσει πρόσφατα από την πλατεία της Ομόνοιας… Πανέμορφη από την έκθεση λουλουδιών που γίνεται εκεί μέσα στο φθινόπωρο. Τη φωτογράφισα και έκανα ανάρτηση στο διαδίκτυο. Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Το ίδιο βράδυ θεωρήσαμε πως ήταν καλύτερο να πάμε από κει, ως επισκέπτες. Και το κάναμε. Υπέροχη εμπειρία…


Ναι, η πλατεία της Ομόνοιας - η πολύπαθη, ταλαιπωρημένη κεντρική πλατεία της Πρωτεύουσας - είναι... καταπράσινη και γεμάτη λουλούδια. Ο Δήμος Αθηναίων επέλεξε αυτή τη φορά να διοργανώσει την καθιερωμένη φθινοπωρινή ανθοκομική του έκθεση πάνω στην πλατεία της Ομόνοιας και όχι στη γειτονική πλατεία Κοτζιά, όπως συνήθιζε. Έτσι, η γκρίζα πλατεία απέκτησε - έστω και για λίγο - χρώμα και μπόλικο πράσινο.


Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 24 Οκτωβρίου έως τις 9 Νοεμβρίου, ίσως και λίγο και λίγο περισσότερο. Αυτό θα εξαρτηθεί από την επισκεψιμότητα… Προσφέρει, στους χιλιάδες επισκέπτες, την ευκαιρία να βρουν λουλούδια για όλα τα γούστα και όλα τα πορτοφόλια, καθώς και οτιδήποτε άλλο είναι απαραίτητο για τη φροντίδα των φυτών.


Ο επισκέπτης της έκθεσης έχει επίσης την ευκαιρία να γνωρίσει τις ντόπιες ποικιλίες φυτών, αλλά και να ενημερωθεί από τους Έλληνες παραγωγούς σχετικά με τις απαραίτητες ενέργειες, που αφορούν τόσο τη φύτευση όσο και την συντήρηση των φυτών στον κήπο ή στο μπαλκόνι. Και η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι είναι ομιλητικοί, πολύ καταδεκτικοί…


Η έκθεση οργανώνεται υπό την αιγίδα του δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με τον Συνεταιρισμό Φυτωριούχων Αττικής. Πρόκειται όπως είπαμε για τη Φθινοπωρινή Ανθοκομική Έκθεση, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά για πρώτη φορά στην πλατεία Ομονοίας. Η έκθεση είναι ανοιχτή από τις 9 το πρωί έως τις 8 το βράδυ. Αξίζει να πάτε. Η ιστορική πλατεία της πόλης, είναι γεμάτη με χρώματα, αρώματα και πράσινο.


Συγχρόνως, επί της πλατείας βρίσκεται και Περίπτερο του Δήμου με σκοπό την ενημέρωση για την υιοθεσία των αδέσποτων ζώων της πόλης μας. Η επιλογή της Ομόνοιας δείχνει την κατεύθυνση, για να ξανακερδίσει η Κοινωνία των Πολιτών τον Δημόσιο χώρο της πόλης. Καλό για την ευαισθητοποίηση των Αθηναίων που έχει τόσα αδέσποτα που χρειάζονται την προσοχή μας και την αγάπη μας.


Τα λουλούδια που υπάρχουν εκεί είναι πάρα πολλά. Περισσότερα από εξακόσια διαφορετικά είδη φυτών θα πλημμυρίσουν με χρώματα και μεθυστικά αρώματα την πλατεία Ομονοίας στο κέντρο της Αθήνας στην Φθινοπωρινή Ανθοκομική Έκθεση, που διοργανώνει για μια ακόμα χρονιά και οι Αθηναίοι έχουν την ευκαιρία, όπως εμείς να ψωνίζουν λουλούδια για το σπίτι τους. Δεν είναι μόνο η άνοιξη όμορφη για τα λουλούδια. Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της.


Και μερικά στοιχεία για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα λουλούδια. Ο Συνεταιρισμός Φυτωριούχων Aττικής συστάθηκε πριν 42 χρόνια από ένα μικρό αριθμό παραγωγών που αποφάσισαν να ενώσουν τις δραστηριότητες τους. Ο Συνεταιρισμός είναι αγροτικός και σήμερα απαριθμεί περισσότερα από 250 μέλη. Οι άνθρωποι είναι πολλού ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Θα το διαπιστώσετε, αν πάτε μια βόλτα από κεί…

Η επικαιρότητα μέσα από τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Εδώ βλέπουμε την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (05/11/2015) που αναφέρεται σε κρεσέντο πιέσεων. Όταν ακούτε «πιέσεις» φαντάζομαι πως κατανοείται ποιοι θα τις υποστούν.


Οι Ευρωπαίος Επίτροπος κ. Μοσκοβισί κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, Μας δίνει μάλιστα και… διορία ως τη Δευτέρα ώστε να καταλήξει η κυβέρνηση για τα «κόκκινα» δάνεια, όπως λένε ΤΑ ΝΕΑ.


Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ βέβαια έχει με το δικό της τρόπο προβολή του θέματος, αλλά από την πλευρά των δανειστών. Αυτό που χαρακτηρίζουν «αγκάθι» αφορά ανθρώπινες ζωές… Αλλά πού να ξέρουν αυτοί, οι βολεμένοι;

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/11/2015

Πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση πανηγύριζε γιατί ο Ολάντ και οι Γάλλοι θα μας βοηθήσουν να... κοροϊδέψουμε και πάλι τους κουτόφραγκους. Να μην υλοποιήσουμε όσα δεσμευτήκαμε, να καθυστερήσουμε όσο μπορούμε, να κάνουμε δύο – τρία κολπάκια, να διορίσουμε μερικές καθαρίστριες και να περάσει... ξυστά η αξιολόγηση.

Από την περασμένη Τρίτη το Μαξίμου διέρρεε ότι έρχεται ο Μοσκοβισί, ο σωτήρας που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, θα μειώσει τις απαιτήσεις των δανειστών, θα συμφωνήσει σε όλα με την κυβέρνηση. Κι όταν εννοούν όλα στην κυβέρνηση εννοούν μάλλον το απόλυτο τίποτε.

Ήρθε λοιπόν ο κοινοτικός επίτροπος, την ίδια μέρα με τον Μ. Σουλτς, και τι έκανε; Το αυτονόητο. Δηλαδή μας ζήτησε να προχωρήσουμε σε όσα έχουμε υποσχεθεί, να κλείσουμε τα προαπαιτούμενα, να κλείσουμε όλα τα ανοικτά μέτωπα. Πού είναι το περίεργο από έναν εκπρόσωπο των δανειστών; Πουθενά, απλά στην Αθήνα έκαναν το ίδιο λάθος που έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Όποιος έφτανε στην Ελλάδα ήταν και σωτήρας. Αφήστε δε που νόμιζε ο Τσίπρας ότι θα συγκινηθούν με το προσφυγικό πρόβλημα και θα μας αφήσουν ανεξέλεγκτους να κάνουμε ότι θέλουμε με την δεύτερη φορά αριστερά.

Την ώρα που ο Μοσκοβισί μας περνούσε από γενεές δεκατέσσερις γιατί δεν έχουμε κάνει τίποτε εδώ και δύο μήνες (με γαλλική ευγένεια είναι η αλήθεια) ο Σουλτς μας υποσχόταν βοήθεια και μας έλεγε πόσο συμπονά την Ελλάδα. Μέχρι και ο Βούτσης βγήκε πανηγυρίζοντας που είδε στο πρόσωπο του Γερμανού τον... Έλληνα θεό.

Μοιάζει με τα έργα στην τηλεόραση, τις σαπουνόπερες, όπου υπάρχει ο καλός και ο κακός αστυνομικός ώστε να τσιμπήσει ο φυλακισμένος και να τα πει όλα. Κλασσική περίπτωση εγκλωβισμού μιας κυβέρνησης που δεν κάνει απολύτως τίποτε, που δεν πιστεύει όσα υπέγραψε και υποσχέθηκε. Που κωλυσιεργεί και θέτει σε ομηρία την οικονομία και που κάνει ακόμη περισσότερο κακό στη χώρα καθώς επαναφέρει εφιαλτικά σενάρια περί χρεοκοπίας εντός του ευρώ.

Με μια πιο ψυχρή ματιά, ο Μοσκοβισί και όχι ο Σουλτς μας έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αν δεν θέλουμε να έχουμε νέα δράματα.

Προσπαθώντας να τα ιεραρχήσουμε, θα λέγαμε:

1. Συνέδεσε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την αξιολόγηση. Αν θέλετε τα 10 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, κλείστε όλα τα μέτωπα μας είπε ο... Γάλλος φίλος.

2. Κλείστε τα προαπαιτούμενα μέχρι τη Δευτέρα γιατί αλλιώς το Eurogroup θα γίνει εφιάλτης. Λες και μας έλεγε κάτι καινούριο. Λες και δεν το έχουμε ξαναδεί τόσες φορές σ’ αυτό το ρόλο…

3. Ξεχάστε κάθε παράταση για το ασφαλιστικό, το οποίο πρέπει να κλείσει σε 25 ημέρες. Και είναι απορίας άξιον πώς θα περάσει στη Βουλή μια τέτοια λαίλαπα όταν δεν μπορούν να περάσουν τη ρύθμιση για τις μπύρες.

4. Δεν έχουν κλείσει ακόμη οι υποθέσεις των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ακόμη κι αν βρεθεί ένας έντιμος συμβιβασμός θα είναι η δεύτερη φορά Αριστερά που βγάζει στο σφυρί τα σπίτια του κόσμου. Ό,τι δεν έκανε δηλαδή μέχρι σήμερα η «επάρατη Δεξιά» θα το κάνει ο Τσίπρας. Πράγματι θα τον γράψει η ιστορία. Αλλά με αρνητικό πρόσημο.

Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να διαχειριστεί ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως η αξιολόγηση, η εφαρμογή του μνημονίου που η ίδια υπέγραψε, η εξεύρεση λύσεων που δεν θα τσακίζουν τον κόσμο. Πού είναι άραγε οι υποσχέσεις για δικαιοσύνη, για πάταξη της φοροδιαφυγής, για πάταξη της διαφθοράς, για εξεύρεση ισοδύναμων και άλλες τέτοιες αριστερές υπερβολές; Πραγματικά αξίζει να μας προβληματίσει όλη αυτή η κατάσταση.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο (07/11/2015) στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».