O Ιεχωβά ενδιαφέρεται περισσότερο για την καρδιά μας, παρά για τον εγκέφαλό μας…
Χθεσινή φωτογραφία που έφτασε στα inbox μου. Αδελφές σε έργο σταντ... Κάπου στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι δίπλα στο ρολόι… Τι όμορφα που είναι να μοιράζεσαι χρήσιμα πράγματα με τους ανθρώπους…
Αυτή εδώ είναι η εικονογράφηση που είχε το θέμα, όπως το ανέβασε ο Στέλιος στον τοίχο του. Δείχνει τον παππού με τον εγγονό να προσεύχονται με τη φθαρμένη από τη χρήση Γραφή, μπροστά τους…
Κι αυτή είναι μια άλλη εκδοχή της ίδιας ιστοριούλας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με άλλη μορφή. Την είδα χθες και στον τοίχο του Γιώργου Φανουργάκη και μου άρεσε γι’ αυτό τη βάζω εδώ. Έτσι για να ξέρουμε ότι τα καλά, κυκλοφορούν…
Μπορεί και να το έχετε ξαναδιαβάσει... Ίσως σας το έχουν με κάποιο e-mail, έτσι κι αλλιώς κυκλοφορεί… Κι εγώ το διάβασα στον τοίχο του Στέλιου Τζαννή και σας το μεταφέρω θεωρώντας ότι όλοι έχουμε να ωφεληθούμε από τις μεγάλες αλήθειες που κρύβει μέσα του… Διαβάστε το προσεκτικά, παρακαλώ. Κι αν είναι κάτι που δεν καταλαβαίνετε, ξαναδιαβάστε το:H ιστορία είναι για έναν ηλικιωμένο που ζούσε σε μια φάρμα στα βουνά του ανατολικού Κεντάκι μαζί με τον νεαρό εγγονό του. Κάθε πρωί ο παππούς ξυπνούσε νωρίς και καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας διαβάζοντας την φθαρμένη Βίβλο του. Ο εγγονός του, που ήθελε να γίνει σαν εκείνον, προσπαθούσε να τον μιμηθεί με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε.
Μια μέρα ο εγγονός ρώτησε: Παππού, προσπάθησα να διαβάσω τη Βίβλο όπως εσύ αλλά δεν την καταλαβαίνω, και αυτά που καταλαβαίνω, τα ξεχνάω αμέσως μόλις κλείσω το βιβλίο. Τι καλό κάνει το να διαβάζουμε τη Βίβλο; Ο παππούς σταμάτησε να βάζει κάρβουνα στον φούρνο και γύρισε ήρεμα λέγοντας: Πάρε αυτό το παλιό φθαρμένο καλάθι κάτω στον ποταμό και φέρε πίσω ένα καλάθι νερό.
Το αγόρι έκανε όπως ακριβώς του είχε πει, παρόλο που το νερό έτρεχε έξω από το καλάθι, προτού προλάβει να φτάσει πίσω στο σπίτι. Ο παππούς γέλασε και του είπε: Θα πρέπει να κινηθείς λίγο πιο γρήγορα την επόμενη φορά.
Και τον έστειλε πίσω στον ποταμό μαζί με το καλάθι να δοκιμάσει ξανά. Αυτή τη φορά το αγόρι έτρεξε γρηγορότερα, αλλά ξανά το παλιό φθαρμένο καλάθι ήταν άδειο πριν φτάσει στο σπίτι.
Κουρασμένος όπως ήταν, είπε στον παππού του ότι ήταν αδύνατο να μεταφέρει νερό μέσα στο καλάθι, και ότι θα πήγαινε να πάρει έναν κουβά αντί για αυτό. Ο ηλικιωμένος άντρας του είπε: Δεν θέλω έναν κουβά νερό. Θέλω ένα καλάθι νερό. Μπορείς να το καταφέρεις αυτό. Απλά δεν προσπαθείς αρκετά σκληρά.
Και πήγε έξω στην πόρτα να παρακολουθήσει το αγόρι να δοκιμάζει ξανά.
Σε αυτό το σημείο το αγόρι ήξερε πως αυτό ήταν αδύνατο, αλλά ήθελε να δείξει στον παππού του πως, ακόμα και αν έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, το νερό θα έτρεχε έξω από το καλάθι πριν καν απομακρυνθεί από εκεί. Το αγόρι γέμισε το καλάθι με νερό και έτρεξε πολύ γρήγορα, αλλά όταν έφτασε στο σπίτι του παππού του, το καλάθι ήταν άδειο πάλι.
Εξαντλημένος, είπε στον παππού του: Είδες παππού, είναι μάταιο!
Ώστε νομίζεις ότι είναι μάταιο; Είπε ο ηλικιωμένος άντρας. Κοίτα το καλάθι. Το αγόρι κοίταξε το καλάθι και για πρώτη φορά διαπίστωσε ότι το καλάθι φαινόταν διαφορετικό. Αντί για ένα βρώμικο, παλιό καλάθι για κάρβουνα, ήταν καθαρό.
Ο παππούς του λέει τότε: Αγόρι μου, αυτό συμβαίνει όταν διαβάζεις τη Βίβλο. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις τα πάντα ή να θυμάσαι τα πάντα, αλλά όταν την διαβάζεις, θα σε αλλάξει από μέσα προς τα έξω.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας με το παλιό καλάθι είναι το εξής: Να αφιερώνουμε χρόνο για να διαβάζουμε ένα μέρος του Λόγου του Θεού κάθε μέρα. Θα μας επηρεάσει για τα καλά, ακόμα και αν δεν συγκρατούμε λέξη. Η αγάπη του Ιεχωβά είναι σαν τον ωκεανό, μπορούμε να δούμε την αρχή της, αλλά όχι το τέλος της. Ακόμα και αν ο εγκέφαλός μας δεν συγκρατεί όλα όσα διαβάζουμε, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται περισσότερο για την καρδιά μας παρά για τον εγκέφαλό μας.
- Από μια δημοσίευση το Facebook που έγινε από τον καλό φίλο και αδελφό Στυλιανό Τζαννή.
Σχόλια (0)