Τρίτη και τελευταία συνέχεια με την αναφορά μας στον αδελφό Ρώσσελ και το ταξίδι του στην Ελλάδα το 1912. Το δημοσίευμα γίνεται στο πλαίσιο της προβολής του περιεχομένου μιας θεοκρατικής βιβλιοθήκης που αξίζει όσο τίποτα άλλο. Σας υπενθυμίζουμε αυτό το δημοσίευμα καθώς μπορείτε να πατήσετε με τον κένσορα του υπολογιστή σας ΕΔΩ.

Μέχρι τώρα είδαμε τον Ρώσσελ να ανεβαίνει στην Ακρόπολη και να περπατά στα μέρη που περπάτησε ο απόστολος Πάυλος. Τον είδαμε επίσης να παίρνει μέρος σε μια δημόσια συνάθροιση στο σπίτι του ασθενή αδελφού Οικονόμου και να απαντά σε μια σειρά από ερωτήσεις με πολύ καλή διάθεση.

Όπως σωστά παρατήρησαν πολλοί αναγνώστες μας, αυτό μπορεί να μας γίνει μάθημα για το πόσο ταπεινοί πρέπει να είμαστε με κάθε αδελφό στην καθημερινότητα μας. Ο Ρώσσελ προσπαθούσε να δίνει εξηγήσεις και να επιλύει τις απορίες, στο βαθμό που μπορούσε, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι η κατανόηση εκείνες τις ημέρες ήταν μικρή, δεδομένου ότι μόλις βγαίναμε από ένα μεγάλο σκοτάδι αιώνων…

Ας δούμε λοιπόν την Τρίτη συνέχεια σήμερα και να ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στον αδελφό Ρώσσελ και την επίσκεψη του στη χώρα μας:

Αδελφός Ρώσσελ: Είμαστε ευγνώμονες με τη χάρη του Θεού που έχουμε το προνόμιο και πάλι να είμαι με κάποια από τα παιδιά Του απόψε. Είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να ανταποκριθούμε στο πνεύμα της αδελφικής αγάπης και της χριστιανικής συναναστροφής, με κακία προς κανέναν, αλλά με τη φιλανθρωπία προς όλους. Μερικές ερωτήσεις έχουν ήδη διανεμηθεί και αυτά θα απαντηθούν το συντομότερο όταν έλθει η ώρα να τις ανασκοπήσουμε. Εν τω μεταξύ, αν οι άλλοι έχουν ερωτήσεις που μπορούν να τις γράψουν προς εξυπηρέτησή τους.

Εν συντομία ανασκοπήσαμε ό, τι είπαμε χθες το βράδυ και θα λέγαμε, ότι διαπιστώσαμε ότι ο Θεός εκλέγει την Εκκλησία από μια πολύ άγια τάξη. Εμείς διαπιστώσαμε ότι αυτή η πολύ άγια τάξη, η Εκκλησία, περιγράφεται στα λόγια του Ιησού, επειδή ο Ιησούς είπε πως αν κάποιος θέλει να είναι μαθητής μου “ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί”.

Ο αδελφός Ρώσσελ προχώρησε έπειτα να δώσει μια ομιλία όσον αφορά την εκλογή της Εκκλησίας, έτσι ώστε να ασχοληθεί με τις ερωτήσεις λίγο αργότερα. Ωστόσο, δεν είχε προχωρήσει και πολύ στην ομιλία του όταν, ένας αριθμός ελληνορθόδοξων ιερέων που ήταν στο ακροατήριο αποφάσισαν ότι ήθελαν να κάνουν κάποια ερωτήματα και να απαντηθούν αμέσως, και έτσι διέκοψαν τη συνεδρίαση και την ροή του προγράμματος προκαλώντας αναταραχές.

Πρώτα, ένας ιερέας σηκώθηκε να κάνει ορισμένες παρατηρήσεις, τότε κάποιος άλλος στο ακροατήριο απάντησε σ' αυτόν, και στη συνέχεια ένας άλλος ιερέας είπε κάτι άλλο με αποτέλεσμα να γίνονται πισωγυρίσματα, και να δίνεται πολύ λίγη προσοχή στον πάστορα Ρώσσελ, ο οποίος ήταν στο βήμα.

Εκείνος, βέβαια, είχε προσπαθήσει να αντιμετωπίσει το κοινό μέσω του διερμηνέα, εφόσον ήταν όλα ακαταλαβίστηκα για μας, και ο διερμηνέας, πράγματι, έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε για να εξηγήσει, αλλά πολλοί δεν έδιναν καθόλου προσοχή.

Οι αλήθειες που ο αδελφός Ρώσσελ τους είχε πει, προφανώς να εκνεύρισαν πολλούς και ως εκ τούτου, όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το σκοτάδι μισεί το φως. Η αναταραχή συνεχίστηκε για αρκετό χρόνο, θυμίζοντάς μας την εμπειρία του Αγίου Παύλου στο εν λόγω τμήμα της χώρας, στο παρελθόν.

Τέλος, ο πρόεδρος του συλλόγου του οποίου ανήκε η αίθουσα σηκώθηκε στο πίσω μέρος, πάνω σε μια καρέκλα κατά τον τρόπο που ο υπάλληλος της πόλης κατά τις ημέρες του Παύλου και μετά από μια σημαντική ομιλία που έκανε, ησύχασε το κοινό, και σύντομα η συγκέντρωση διαλύθηκε χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα.

Κόρινθος

Κατά την έξοδο από την Αθήνα, πήγαμε με το τρένο στην Κόρινθο, και εδώ μείναμε έκπληκτοι όταν βρήκαμε μια μικρή πόλη, το ακριβώς αντίθετο από την Αθήνα. Είχαν γίνει διευθετήσεις για να γίνει μια δημόσια διάλεξη το πρωί, μέσα στην πόλη, στην αίθουσα του Δημαρχείου, αλλά κατά την άφιξη διαπιστώθηκε ότι το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτό.

Τελικά, μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ τους, έγιναν διευθετήσεις να πραγματοποιηθεί η ομιλία στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Παύλου!

Αυτό ήταν μια έκπληξη για μας, αλλά ήμασταν χαρούμενοι που συμφωνούσε με τις επιθυμίες τους. Ο αδελφός Ρώσσελ, στη συνέχεια μίλησε για την αλήθεια περί της κατάστασης των νεκρών και οι άνθρωποι ήταν τόσο ικανοποιημένοι που ζήτησαν μια ακόμη συνάντηση στο ίδιο μέρος, εκείνο το απόγευμα. Ο αδελφός Russell συναίνεσαι και έτσι τους μίλησε και πάλι...

Αρχαία Κόρινθος

Μετά την δημόσια διάλεξη, ο δήμαρχος ήρθε μαζί μας στις άμαξες και ανεβήκαμε στην αρχαία Κόρινθο, περίπου τρία τέταρτα της ώρας μακριά από τη νέα πόλη. Εδώ μπορέσαμε να επιθεωρήσουμε τα ερείπια της αρχαίας πόλης, τα οποία είχαν καλυφθεί πλήρως από τους σεισμούς, αλλά από τότε έχουν απογυμνωθεί σε πολλά μέρη.

Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσει κανείς πολλά πράγματα τα οποία είναι γνωστά από την ανάγνωση των εμπειριών του Παύλου σε εκείνον τον τόπο. Περάσαμε τη νύχτα στο νέο Δήμο της Κορίνθου, και νωρίς το επόμενο πρωί πήραμε το τρένο από την Κόρινθο έως την Πάτρα

Πάτρα

Εδώ ήταν που θα επιβιβαζόμασταν στο πλοίο μας για να μας πάει στην Ιταλία. Λίγο πριν φθάσουμε στην Πάτρα, ο νεαρός Έλληνας μπήκε στο αυτοκίνητό μας και, αφού γνωριστήκαμε, διαπιστώσαμε ότι είχε ζήσει στην Αμερική για πολλά χρόνια και στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα για να πάρει τους γονείς και να τους φέρει πίσω εδώ (στις ΗΠΑ).

Ο ίδιος μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και δήλωσε ότι ήταν καλά εξοικειωμένος με την Πάτρα, και ότι θα χαιρόταν να μας βοηθήσει. Αυτό το βρήκαμε πολύ βολικό, γιατί τα πάντα ήταν ακαταλαβίστικα, η γλώσσα δηλαδή και όλα τα άλλα.

Κατά την άφιξή μας στην Πάτρα βρήκαμε ότι το σκάφος μας είχε αργήσει περίπου πέντε ώρες και δεν θα έφτανε στην Πάτρα πριν από τα μεσάνυχτα! Ως εκ τούτου, πήγαμε στο ξενοδοχείο. Κατά τη διάρκεια του απογεύματος, ωστόσο, πήγαμε στην πόλη της Πάτρας και παρατηρήσαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα γι 'αυτό.

Ο νεαρός Έλληνας, νοίκιασε ένα αμαξάκι και πήρε τέσσερις από εμάς για να μας δείξει την πόλη, επισημαίνοντας τα κύρια πράγματα που θα μας ενδιέφεραν.

Μετά το δείπνο, όλοι συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα του ξενοδοχείου και αφού ψάλλαμε ύμνους, αποφασίστηκε να έχουμε Συνάθροιση Ομολογίας.

Ακόμη ο νεαρός Έλληνας έδωσε μια μαρτυρία για το γεγονός ότι ήταν πολύ χαρούμενος που μας συνάντησε, ως Αμερικάνους και ότι απήλαυσε την παραμονή του μαζί μας, πάρα πολύ. Αργότερα, όταν τελείωσαν όλα, φύγαμε από την Ελλάδα, και κατευθυνθήκαμε προς την Ιταλία.”

Κάπως έτσι τελειώνει αυτή η γλαφυρή αφήγηση. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τον αδελφό που μας βοήθησε σ’ αυτό το ταξίδι. Και επειδή θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του εμείς θα το σεβαστούμε.

• Δείτε όμως ΕΔΩ ολόκληρο το pdf πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν οι τρεις δημοσιεύσεις… Και φυσικά θα ακολουθήσουν κι άλλες… Αναμείνατε…

Η οικονομική εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ του ομίλου Μπόμπολα έκανε το θέμα με την σκέψη για υπερφορολόγιση πρωτοσέλιδο στο φύλλο της 17/3/2016. Οι άλλες, πολιτικές και οικονομικές πρόβαλαν ως πιο σημαντικό το… ατόπημα του υπουργού κ. Μουζάλα να πει τη Μακεδονία με το όνομα της. Δεν μας κάνει εντύπωση. Έτσι κινείται ο Τύπος. Τα σημαντικά που αφορούν το λαό τα βάζουν χαμηλά. Τα άλλα, ταβάνι.


Και η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, ημερήσια οικονομική εφημερίδα «ανεβάζει» ψηλά το ζήτημα που αφορά ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου και τις επιπτώσεις στο ασφαλιστικό που ζητούν οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου που συζητάει με την ελληνική κυβέρνηση αυτή την περίοδο και που μόνο σε καλό δεν πρόκειται να μας βγει, για όλους εμάς, τους πολίτες…


Δείτε πως παρουσιάζουν το ίδιο θέμα ΤΑ ΝΕΑ… Ένα μικρό ζωνάρι στη βάση της πρώτης σελίδας. Μικρά επίσης και οι πρωτοσέλιδες αναφορές των αθηναϊκών εφημερίδων για την νέα υπερφορολόγηση που έχουμε μπροστά μας από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (επάνω αριστερά) και τη ΓΕΝΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΩΝ. Έχουμε, τελικά, τη δημοσιογραφία που μας αξίζει…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/3/2016

Οι ειδήσεις τρέλας συνεχίζονται και αφορούν έναν ήδη απελπισμένο κόσμο. Αυξήσεις-φωτιά στους φόρους εισοδήματος για όλα τα φυσικά πρόσωπα που δηλώνουν ετήσια εισοδήματα άνω των 7.000 ευρώ από μισθούς ή συντάξεις ή μηναία ποσά μισθών άνω των 500 ευρώ και μηνιαίες συντάξεις άνω των 580 ευρώ, καθώς επίσης και για όσους φορολογούμενους εμφανίζουν στην Εφορία καθαρά κέρδη άνω των 35.000 ευρώ από την ατομική άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων αναμένεται να προκύψουν από τις φορολογικές κλίμακες των εισοδημάτων του 2016 τις οποίες επιδιώκουν να επιβάλουν οι εκπρόσωποι των δανειστών στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις των δανειστών που πολύ γρήγορα οι Έλληνες δημοσιογράφοι δίνουν στη δημοσιότητα πιο εκλαϊκευμένα, αναφέρονται:

1) Η κλίμακα φορολογίας των μισθών και των συντάξεων θα πρέπει να τροποποιηθεί ως προς το ύψος της χορηγούμενης έκπτωσης φόρου, ώστε αυτό να περιοριστεί από τα 2.100 στα 1.540 ευρώ και το έμμεσο αφορολόγητο όριο που θα προκύπτει να περιοριστεί από τα 9.545 στα 7.000 ευρώ. Επιπλέον, ο συντελεστής φόρου εισοδήματος 22% θα πρέπει να ισχύει για ετήσια εισοδήματα μέχρι 22.000 ευρώ, αντί 25.000 ευρώ που προβλέπει η ισχύουσα σήμερα κλίμακα. Αντιστοίχως, ο συντελεστής φόρου 32% θα πρέπει να ξεκινά πάνω από το επίπεδο των 22.000 ευρώ, αντί των 25.000 ευρώ που ξεκινά στην ισχύουσα σήμερα κλίμακα, και να εξακολουθεί να καταλήγει μέχρι το επίπεδο ετησίου εισοδήματος των 42.000 ευρώ. Πάνω από το επίπεδο των 42.000 ευρώ θα πρέπει να εξακολουθεί να ισχύει συντελεστής φόρου 42%. Έτσι, η κλίμακα των μισθωτών και των συνταξιούχων θα πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής:

Τα πρώτα 22.000 ευρώ του ετησίου εισοδήματος θα εξακολουθούν να φορολογούνται με 22%.

Τα επόμενα 20.000 ευρώ του ετησίου εισοδήματος, που αντιστοιχούν στο τμήμα ετησίου εισοδήματος από 22.001 έως 42.000 ευρώ, θα πρέπει να φορολογούνται με 32%.

Στο τμήμα ετησίου εισοδήματος πάνω από τις 42.000 ευρώ θα εξακολουθεί να επιβάλλεται φόρος με συντελεστή 42%.

Ο φόρος που προκύπτει από την παραπάνω κλίμακα θα μειώνεται κατά 1.540 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 21.000 ευρώ, ενώ για εισοδήματα πάνω από 21.000 ευρώ και μέχρι 42.000 ευρώ η όποια επιβάρυνση φόρου προκύπτει σύμφωνα με τα παραπάνω, θα αυξάνεται κατά το 10% του ποσού κατά το οποίο το ετήσιο εισόδημα υπερβαίνει τις 21.000 ευρώ.

Για παράδειγμα, σε ετήσιο εισόδημα 22.000 ευρώ αντιστοιχεί φόρος 22%, δηλαδή 4.840 ευρώ. Από το ποσό του φόρου αυτού θα εκπίπτει ποσό 1.540 ευρώ και στη συνέχεια θα προστίθεται ένα ποσό φόρου ίσο με το 10% του ποσού των 1.000 ευρώ κατά το οποίο το εισόδημα των 22.000 ευρώ υπερβαίνει τα 21.000 ευρώ, δηλαδή θα προστίθεται το ποσό των 100 ευρώ. Έτσι, ο ετήσιος φόρος για το εισόδημα των 22.000 ευρώ θα ανέρχεται τελικά στο ποσό των 3.400 ευρώ (4.840 ευρώ – 1.540 ευρώ + 100 ευρώ = 3.400 ευρώ).

Από την εφαρμογή αυτού του νέου συστήματος φορολόγησης των μισθών και των συντάξεων αναμένεται να προκύψουν για πρώτη φορά επιβαρύνσεις για όσους μισθωτούς και συνταξιούχους δηλώνουν ετησίως πάνω από 7.000 ευρώ και μέχρι 9.545 ευρώ που είναι το σημερινό επίπεδο του έμμεσου αφορολογήτου ορίου. Πρόκειται για εργαζόμενους που λαμβάνουν μηνιαίους μισθούς πάνω από 500 και μέχρι 800 ευρώ, καθώς επίσης και για συνταξιούχους με μηνιαίες απολαβές από 580 έως 800 ευρώ! Οι επιβαρύνσεις θα κυμαίνονται, για παράδειγμα, από 220 έως 440 ευρώ ετησίως για όσους δηλώνουν ετήσια εισοδήματα από 8.000 – 9.000 ευρώ. Για όσους μισθωτούς και συνταξιούχους δηλώνουν ετησίως πάνω από 9.545 ευρώ θα προκύψουν υπέρμετρες αυξήσεις φορολογικών επιβαρύνσεων που θα κυμαίνονται από 560 έως και 860 ευρώ το χρόνο.

Ρωτάτε, αν υπάρχει ίχνος αισιοδοξίας; Αν αναφέρεστε σ’ αυτόν τον κόσμο μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει καμία, απολύτως. Κι αυτό μπορεί να το δει κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής. Πολύ χειρότερα, όταν είμαστε εν δυνάμει άμεσα θιγόμενοι…

• Αυτό το κείμενο θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 19/3/2016 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Δεύτερη συνέχεια σήμερα του ιστορικού ντοκουμέντο που αρχίσαμε να δημοσιεύουμε από χθες και έχει να κάνει με την επίσκεψη του αδελφού Καρόλου Ρώσσελ στην Ελλάδα το 1912. Ένα ντοκουμέντο από τους θησαυρούς που μπορεί να κρύβει μια θεοκρατική βιβλιοθήκη που παρουσιάσαμε από ΕΔΩ.

Διότι τέτοια διαμάντια υπάρχουν πολλά, αρκεί να τα βρει κανείς και να στρέψει τον προβολέα, πάνω τους… Ας δούμε λοιπόν τη συνέχεια…

Ήταν 8 του Μάρτη 1912. Αυτή η βραδινή συνάθροιση είχε ευρέως διαφημιστεί, και όταν φτάσαμε στην αίθουσα του Συλλόγου εμποροϋπαλλήλων, στην οποία η συνάθροιση επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την βρήκαμε γεμάτη - κάθε κάθισμα ήταν πιασμένο και οι διάδρομοι, οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν γεμάτο από ανθρώπους. Ο αδελφός Μποσδόγιαννης από την Κρήτη υπηρέτησε ως διερμηνέας. (Τα πάντα ήταν ακαταλαβήστικα για μας [everything was greek to us])

O αδελφός Ρώσσελ στην συνέχεια μίλησε μεταξύ άλλων ως εξής: Έχω την μεγάλη χαρά να είμαι παρών με τους πολίτες της Αθήνας. Δεν ξεχνάμε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα εκμάθησης. Αν και δεν περίμενα να μιλήσω σε αυτήν την περίσταση, με την ευκαιρία αυτή, είμαι πολύ ικανοποιημένος με το θέμα που έχει επιλεγεί να εκθέσω. Εκτιμώ ότι το Θεϊκό Σχέδιο για την σωτηρία του ανθρώπου είναι το πιο θαυμάσιο πράγμα που το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να ερευνήσει. Όλες οι άλλες επιστήμες αφορούν θέματα τα οποία είναι συγκριτικά διαχρονικά, αλλά αυτό πραγματεύεται τα ζητήματα που είναι αιώνια. Θεωρώ ότι είναι αρκετά λογικό να αναμένουμε ότι ο μεγάλος μας Δημιουργός θα μας δώσει κάποιες γνώσεις κατά τη δική του θέληση. Και όμως, όπως παρατηρήσαμε σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που δηλώνουν Χριστιανοί, καθώς και άλλοι, είναι σε μεγάλη σύγχυση σχετικά με το Σχέδιο του Θεού.

Προφανώς ο Θεός ήταν στην ευχάριστη θέση να μας αφήσει σε ένα μέτρο σκοταδιού, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν κάπου 600 αιρέσεις των Χριστιανών, εκτός των άλλων δογμάτων . Η δική μου σκέψη είναι ότι όλοι οι Χριστιανοί, και όλοι οι άλλοι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι κυρίως ειλικρινείς, αλλά κανένας από εμάς δεν είναι αρκετά ικανοποιημένος. Θεωρώ ότι όσον αφορά αυτήν την περίπτωση, η Αγία Γραφή επέδειξε ότι αυτή θα ήταν η κατάσταση των πραγμάτων. Και έτσι ο Θεός μας λέει, μέσω του προφήτη, «Σκοτάδι καλύπτει τη γη και ζόφος τα έθνη".

Βλέπουμε ότι αυτή ήταν η περίπτωση, και το ίδιο η Αγία Γραφή μας λέει, ότι στο τέλος αυτού του αιώνος θα έρθει ένα μεγάλο φως στον κόσμο, και ότι αυτό το μεγάλο φως θα προκαλέσει μια καλύτερη κατανόηση στα πράγματα περί Θεού καθώς και σε άλλα θέματα. Εγώ εδώ, να σας υπενθυμίσω τα λόγια του προφήτη Δαβίδ, ''ο Λόγος Σου είναι λύχνος στα πόδια μου και φως για τα βήματά μου".

Αυτό σημαίνει ότι όλο αυτό το διάστημα της ύπαρξης του κόσμου, η Βίβλος ήταν το λυχνάρι ή το φως στο λαό του Θεού. Ακόμα κι αν δεν έχουμε κατανοήσει απόλυτα, έχουμε ήδη το φως που μας έδωσε ο Θεός. Αλλά ο Πέτρος μας λέει ότι στο κλείσιμο αυτού του παρόντος αιώνος, θα αναμένουμε μεγαλύτερο φως. Λέει, "Έχουμε τον προφητικό Λόγο βεβαιότερο και κάνετε καλά που δίνετε προσοχή σε αυτόν σαν σε λυχνάρι που λάμπει σε σκοτεινό τόπο, μέχρι να χαράξει η ημέρα και να ανατείλει το άστρο της ημέρας".

Τώρα, θεωρώ, αγαπητοί φίλοι μου, ότι είμαστε στην αυγή της νέας ημέρας. Γύρω μας βλέπουμε υπέροχα πράγματα και θαυμάσιες ευλογίες που έρχονται σε μας. Αυτές οι ευλογίες, κατά την άποψή μου, είναι όλα αυτά που προείπε η Αγία Γραφή, και η Αγία Γραφή ήταν εκείνη που μας λέει ότι αυτές οι ευλογίες είναι να διακηρύξει την νέα οικονομία. 

Εξ όσων γνωρίζω η Αγία Γραφή μας δικαιολογεί λέγοντας ότι είμαστε στα πρόθυρα αυτών των θαυμάσιων πραγμάτων. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η δική μας είναι μια θαυμάσια ημέρα, αλλά δεν έχουμε όλοι ίσως καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα ως προς το γιατί αυτά τα πράγματα έρχονται τώρα... κτλ κτλ..

Συνάθροιση στο σπίτι του αρρώστου αδελφού Οικονόμου

Η τάξη των Ελλήνων αδελφών της Αθήνας ήταν περίπου δώδεκα και ήταν σχεδόν όλοι παρόντες σε αυτή τη συνάντηση. Ο αδελφός Μποσδόγιαννης υπηρέτησε ως διερμηνέας και μετά από έναν χαιρετισμό ο ένας με τον άλλο, μετέφρασε ένα μήνυμα από τα ελληνικά, όπως το είπε ο άρρωστος αδελφό μας

Αδελφός Ρώσσελ: Μου δίνει μεγάλη χαρά να είμαστε μαζί όλοι σήμερα το πρωί με την ευκαιρία αυτή, έτσι ώστε η χαρά μας να είναι αμοιβαία. Πιστεύω ότι ο Κύριος θα δώσει την ευλογία του για την επίσκεψή μας και ότι κάτι καλό μπορεί να επιτευχθεί με εκείνους που ενδιαφέρονται για την Αλήθεια, καθώς και για το κοινό.

Μετά από αυτό, εψάλη ο ύμνος "Ὦ εὐτυχὴς ἡμέρ' αύτὴ", από τους αδελφούς, ο μισός στα ελληνικά και ο άλλος μισός στα αγγλικά. Μετά από αυτό, έγινε μια προσευχή από έναν Έλληνα αδελφό.

Αδελφός Ρώσσελ: Δεν ξέρω ακριβώς ποιο θα ήταν το καλύτερο θέμα να συζητήσουμε μιας και έχουμε τόσο λίγο χρόνο. Θα μιλήσω μόνο για λίγα λεπτά για γενικά θέματα και στη συνέχεια θα δοθεί μια ευκαιρία για ερωτήματα που ίσως μπορούν να υπάρχουν στο μυαλό των φίλων, εδώ.....

Αδελφός Οικονόμου: ο άρρωστος αδελφός, στη συνέχεια είχε κάποιες ερωτήσεις που ήθελε να θέσει στον αδελφό Ρώσσελ, ως εξής:

Ερώτηση αριθ. 1. Ποια είναι η έννοια των εικοσιτεσσάρων πρεσβυτέρων, για τους οποίους έχουμε διαβάσει στο βιβλίο της Αποκάλυψης;

Αδελφός Ρώσσελ: Νομίζω ότι είναι στην έβδομο τόμο.

Ερώτηση αριθ. 2. Πώς εξηγείτε το εδάφιο στην προς Εβραίους 9:4 στο οποίο ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι το χρυσό θυσιαστήριο ήταν μέσα στα Άγια των Αγίων; Ορισμένοι παρουσιάζουν τη λύση για αυτό το δύσκολο σημείο, λέγοντας ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε ή να αποδεχθούμε ότι ο Απόστολος λέγοντας χρυσό, εννοεί ένα από τους μικρούς χρυσούς αισθητήρες, με τους οποίους οι ιερείς θα μεταφέραν τη φωτιά από τον ορειχάλκινο βωμό.

Αδελφός Ρώσσελ: Υπάρχει αναμφισβήτητα μια διαφορά μεταξύ της δήλωσης της τάξης των πραγμάτων στη Σκηνή του Μαρτυρίου, όπως δίνεται εδώ από τον Απόστολο, και την δήλωση, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αλλά πρέπει να μείνουμε σε αυτό που λέει η Παλαιά Διαθήκη, επειδή το επιχείρημα του Αποστόλου υποστηρίζει την Παλαιά Διαθήκη. Λέει ότι ήταν απαραίτητο για τον Αρχιερέα να προσφέρει το θυμίαμα επάνω στο χρυσό θυσιαστήριο πριν μπει στα Άγια των Αγίων. Αυτό σημαίνει, επίσης, το χρυσό θυσιαστήριο δεν θα μπορούσε να είναι στα Άγια των Αγίων, σύμφωνα με τους Αποστόλους αλλά και σύμφωνα επίσης με την αφήγηση της Παλαιάς Διαθήκης. Η μόνη εξήγηση που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε θα ήταν αυτό, ως εκ τούτου:

Ἠ ο Απόστολος είχε linguae lapsus, ένα ολίσθημα της γλώσσας, ή οι αντιγραφείς του, στους οποίους υπαγόρευθηκε αυτό το χωρίο έβαλαν μια λάθος λέξη στο κείμενο, λέγοντας ότι ήταν πίσω από το πέπλο αντί πριν από το πέπλο. Δεν είναι και τόσο σπουδαίο θέμα η σημασία του εδαφίου αυτού, ούτως ή άλλως. Τίποτα σοβαρό δεν εξαρτάται από αυτό. Βλέπουμε ποια ήταν η πραγματική πρόθεση σε όλα τα γεγονότα. Το χρυσό θυσιαστήριο ήταν στα Αγία και όχι στα Άγια των Αγίων, και, ως εκ τούτου, ό, τι ολίσθημα και να έγινε σε αυτό το εδάφιο, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Ερώτηση αριθ. 3. Στο βιβλίο “Σκιαί της Σκηνής” διαβάζουμε ότι «θα πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ των θυσιών της Ημέρας της Εξιλέωσης και των θυσιών που έγιναν μετά την Ημέρα του Εξιλασμού, και ότι οι πρώτες παρουσιάζονταν για την αμαρτία του Αδάμ, ενώ οι άλλες ήταν για τα ιδιωτικά ή ατομικά λάθη που διαπράττονταν από άγνοια ή σκοπιμότητα αυτής". Αυτό, μου έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Στην Επιστολή προς Εβραίους 9:7 ο Απόστολος διδάσκει ότι οι θυσίες της Ημέρας του Εξιλασμού ήταν για όλες τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν, για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Αδελφός Ρώσσελ: Στην αγγλική Αγία Γραφή λέει, "Αλλά, την δεύτερη φορά, πήγε ο αρχιερέας μία φορά κάθε χρόνο, χωρίς αίμα, την οποία πρόσφερε για τον εαυτό του, και για τα σφάλματα των ανθρώπων. "Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ της δήλωσης του ενός και του άλλου. Ο Απόστολος μιλάει εδώ για τις θυσίες την Ημέρα του Εξιλασμού, όχι για κάποιες θυσίες μετά την Ημέρα της Εξιλέωσης. Εξηγεί σε αρμονία με την αφήγηση στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο διακανονισμός ήταν σε δύο μέρη. Κατά μία έννοια, την Ημέρα της Εξιλέωσης οι θυσίες ήταν όλα μια θυσία και ένα έργο για λογαριασμό όλων των ανθρώπων, αλλά υπό μια άλλη έννοιά της, η λέξη χωρίστηκε σε δύο θυσίες, την πρώτη για τους ιερείς και τους Λευίτες, και η δεύτερη για το σύνολο των υπολοίπων ανθρώπους, και ο Απόστολος μιλάει για αυτήν την φάση σε αυτό το εδάφιο. Μιλάμε για το δεύτερο, το οποίο προσφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του και για τα σφάλματα των ανθρώπων.

Το πρώτο, το αίμα του ταύρου, ήταν για τον εαυτό του και το σπίτι του, και το δεύτερο ήταν για τα λάθη ή τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτά τα λάθη των ανθρώπων για τα οποία ο Αρχιερέας προσφέρει προς εξιλέωση δεν είναι εκ προθέσεως αμαρτίες, αλλά αυτές οι οποίες διαπράττονται μέσω της άγνοιας, δεισιδαιμονίας, τύφλωσης, κλπ.- μέσω της κληρονομικότητας. Με άλλα λόγια, ο Θεός προτείνει να συγχωρήσει και να ακυρώσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας που υπάρχουν ως αποτέλεσμα της ανυπακοής του Αδάμ, άμεσα ή έμμεσα. Αλλά αν μετά, εφόσον έχουμε ευλογηθεί με γνώση αμαρτάνουμε με πείσμα, τότε είναι εκ προθέσεως και δεν καλύπτεται από την εξιλέωση.

Ερώτηση αριθ. 4. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των θυσιών μετά την Ημέρα του Εξιλασμού, και των θυσιών κατά την Ημέρα του Εξιλασμού, εφόσον και οι δύο γίνονται για αμαρτίες που διεπράχθησαν λόγω άγνοιας;

Αδελφός Ρώσσελ: Πρέπει να εξετάσουμε για ποιο πράγμα ο Απόστολος μιλάει, και αυτός προφανώς εδώ δεν μιλάει για τις θυσίες μετά την Ημέρα του Εξιλασμού. Έτσι λέει στο έκτο εδάφιο. Τώρα, όταν αυτά τα πράγματα έτσι οριοθετήθηκαν, οι ιερείς πήγαιναν πάντα στην Σκηνή, πραγματοποιώντας την υπηρεσία τους ενώπιον του Θεού. Αλλά κατά την δεύτερη περίπτωση πήγαινε ο αρχιερέας μία φορά το χρόνο (την Ημέρα της Εξιλέωσης).

Ερώτηση αριθ. 5. Ήταν οι θυσίες για την Ημέρα του Εξιλασμού αυτές που προσφέρονταν για τις αμαρτίες των ανθρώπων που διαπράχθηκαν από άγνοια;

Αδελφός Ρώσσελ: Αυτό ήταν μια πλήρης ακύρωση όλων των αμαρτιών μέχρι αυτήν την ημερομηνία. Είναι απλώς μια αναπαράσταση της πρώτης Ημέρας του Εξιλασμού, δείχνοντας ότι ερχόμαστε να πάρουμε τις ευλογίες μας από το θυσία της Ημέρας της Εξιλέωσης, ακυρώνονται όλες.

Ερώτηση αριθ. 6. Όταν ο Κύριος είπε στην παραβολή ότι ο σπόρος θα αναπτυχθεί κατά τριάντα, άλλα εξήντα και κάποια εκατό φορές, όλες αυτές οι διαβαθμίσεις ανήκουν στην Εκκλησία ή στον πολύ όχλο;

Αδελφός Ρώσσελ: Ο Κύριος δεν λέει, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αντιπροσωπεύει όλους όσους φέρουν καρπό, είναι δηλαδή καρποφόροι. Εκατό φορές μπορεί να είναι εκείνοι που ήρθαν μέχρι τα υψηλότερα πρότυπα, και εκείνοι που θα φέρουν στο προσκήνιο, εξήντα μπορεί να αναφέρονται σε αυτή την ίδια κατηγορία, αλλά δεν είναι αρκετά για να λάμψουν στη Βασιλεία, όπως διαβάζουμε ότι "Αστήρ διαφέρει από αστέρος κατά την δόξαν."

Και τα τριάντα φορές μπορεί να σημαίνει εκείνους που ίσως θα είναι η τάξη του πολύ όχλου, ο οποίος ναι μεν, θα αναπτύξει το ζήλο του Κυρίου, αλλά όχι αφθονία. Όλοι όμως θα φέρουν στο προσκήνιο τους καρπούς του πνεύματος, εν πάση περιπτώσει. Ακριβώς τα ίδια είναι με τις παρομοιώσεις των δύο τάξεων, των σοφών και μωρών παρθένων. Είναι όλες παρθένες - όλες καθαρές, όλες αποδεκτές από τον Θεό.

Ερώτηση αριθ. 7. Απευθύνετε τις προσευχές σας μόνο στον Πατέρα στο όνομα του Υιού;

Αδελφός Ρώσσελ: Συνήθως ακολουθώ αυτή τη μορφή της επίκλησης του ουράνιου Πατέρα -μόνο στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Έχω βρει τον εαυτό μου στην προσευχή να αναφέρομαι στον Κύριο Ιησού, γιατί δεν βρήκα κάτι στις Γραφές που να έρχονται σε αντίθεση με αυτό, γιατί λέει να τιμούμε τον Υιό όπως τιμούμε τον Πατέρα. Όλη η Γραφή ακολουθεί αυτόν το δρόμο για την επίκληση του Πατέρα και σκέφτομαι μόνο ένα που είναι διαφορετικό, “Αμήν. Έλα Κύριε Ιησού” (Αποκάλυψις 22 :20)

Ερώτηση αριθ. 8. Πώς πρέπει να προσευχόμαστε στο όνομα του Πατέρα;

Αδελφός Ρώσσελ: Με βάση το Όνομά Του.

Ερώτηση αριθ. 9. Υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις στις οποίες θα πρέπει να επικαλεστούμε τον Κύριο Ιησού;

Αδελφός Ρώσσελ: Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια περίσταση στην οποία ο Κύριος Ιησούς να μπορεί να κάνει περισσότερα από ό, τι ο Πατέρας Του. Αλλά στο μυαλό μου και οι δύο ένα, επειδή η θέλησή τους είναι μία, και γι' αυτό ποτέ δεν κάνω κανένα λάθος. Θεωρώ τον εαυτό μου να σκέφτεται μερικές φορές πότε τον Ένα και άλλοτε τον Άλλο, αλλά “κατά το δικό Σου θέλημα και όχι το δικό μου”, και έτσι προσπαθώ να διακρίνω τα πράγματα.

Ερώτηση αριθ. 10. Να εξηγήσετε τη δήλωση, «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Πρώτος και ο Τελευταίος », στον Ησαϊα 41:4 και 44:6.

Αδελφός Ρώσσελ: Ευχαρίστως, υποθέτω ότι αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο μόνος που θα πρέπει να αναγνωρισθεί. Όλοι οι άλλοι ξεχνιούνται. Θα είναι ο Θεός οριστικά και στο τέλος. Έτσι, αυτή η υπεροχή του ουράνιου Πατέρας αναγνωρίζεται από τον Κύριο Ιησού όταν είπε ότι θα παραδώσει τη Βασιλεία στο ουράνιο Πατέρα για να είναι αυτός τα πάντα σε όλους.

Η συνέχεια και η ολοκλήρωση του, το Σάββατο...

Από σήμερα ξεκινούμε ένα πολύ σημαντικό δημοσίευμα. Το είχαμε προαναγγείλει κατά κάποιον τρόπο όταν προβάλαμε μια πολύ σημαντική βιβλιοθήκη. Δείτε ΕΔΩ για να το θυμηθείτε. Θα ακολουθήσουν δυο ακόμα στη σειρά. Όλα αναφέρονται στην επίσκεψη του Ρώσσελ στην Ελλάδα. Και αποτελούν μέρος αυτής της βιβλιοθήκης.

Το παρακάτω απόσπασμα που ασχολείται με την επίσκεψη του αδελφού Ρώσσελ στην Ελλάδα προέρχεται από την τότε έκδοση της Εταιρείας ΣΚΟΠΙΑ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΤΟΡΟΣ ΡΩΣΣΕΛ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, σελίδες 265-280.

“Μας εξέπληξε που βρήκαμε την Αθήνα μια τόσο μεγάλη πόλη και τόσο καθαρή. Η παλιά πόλη της Αθήνας είναι επάνω σε ερείπια, αλλά η νέα πόλη είναι αρκετά μοντέρνα, με καλά κτίρια, πλακόστρωτα δρομάκια, κλπ. Εμείς, φυσικά, επισκεφθήκαμε τα ερείπια της παλιάς πόλης, ανάμεσα τους, πολύ ενδιαφέροντα μέρη όπως η Ακρόπολη, πάνω στην οποία εξακολουθούν να είναι τα ερείπια του Παρθενώνα, ο Άρειος Πάγος, κλπ.

Η Ακρόπολη

Η δόξα της Αθήνας από την εποχή του Περικλή, ήταν στα αρχαία χρόνια τόπος κατοικίας, καθώς και ιερό. Τα ερείπια του παλατιού ήταν παρόμοια με αυτά των Μυκηνών και τη Τύρινθας τα οποία έχουν βρεθεί. Κατά την περίοδο του Πεισίστρατου ήταν αποκλειστικά για την κατοικία του ηγεμόνα της Αθήνας και αργότερα αφιερωμένο αποκλειστικά στου θεούς. Είχε σκυλευτεί και τα κτίρια τους καταστράφηκαν από τους Πέρσες το 480 π.Χ. μετά το ποίο έτος οι τοίχοι ξαναχτίσθηκαν από τον Θεμιστοκλή και τον Κίμωνα και τα τύμπανα στις κολώνες και τα τρίγλυφα από τους καμένους ναούς χρησιμοποιήθηκαν για την εργασία.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς, πολλές φορές μετατράπηκε σε φρούριο περιβεβλημένο από ένα τοίχο οχυρωμένο με πύργους, καθώς και σε ναούς που χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες, όπως και τζαμιά.

Μπαίνουμε στην Ακρόπολη από τις πύλες Beule που ονομάστηκε έτσι από τον κ. Beule που το ανακάλυψε το 1852, ανεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στα Προπύλαια. Αυτή η υπέροχη δωρική πύλη που οδηγεί στην Ακρόπολη είναι χτισμένη εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, οι εργασίες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των ετών 437 – 432 π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή.

Το κτίριο αποτελείται από μία κεντρική περίστυλη στοά με πέντε εισόδους, που περιβάλλεται από τα αετώματα ανατολικά και δυτικά και την πτέρυγα εκατέρωθεν. Η βόρεια πτέρυγα ονομαζόταν πινακοθήκη. Σε μια πλατφόρμα πριν από τη νότια πτέρυγα βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς νίκης.

Ο Παρθενώνας

Περνώντας μέσα από τα προπύλαια, ο δρόμος ανηφορίζει προς τον Παρθενώνα. Ο ναός αυτός, εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, χρίστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος του Περικλή και ολοκληρώθηκε κατά τα έτη 447 -448 π.Χ. Το περιστύλιο, αποτελούνταν από 17 κίονες στις πλευρές και 8 σε κάθε άκρη.

Το κτίριο βρισκόταν σχεδόν στην αρχική τελειότατα του, μέχρι το 1687 όταν, αφού είχε μετατραπεί σε προσωρινή πυριτιδαποθήκη, από τους Τούρκους. Μια βόμβα των Ενετών που πολιορκούσαν την Ακρόπολη εξεράγει μέσα. Πολλά από τα γλυπτά σώθηκαν από τον Λόρδο Έλγιν, ο οποίος τα μετέφερε στην Αγγλία το 1801, και είναι τώρα στο Βρετανικό Μουσείο.

Άρειος Πάγος

Αυτό είναι ιερό για όλους τους σπουδαστές της Γραφής λόγω της σύνδεσης του με τον απόστολο Παύλο. Από την κορυφή του λόφου ο Απόστολος Παύλος απευθύνθηκε στους άνδρες της Αθήνας, όταν ήταν εδώ στο 54 μετά Χριστό… Αυτός είναι ένα μικρός λόφος στην περιοχή ενός ψηλό υψώματος με θέα τη νέα πόλη των Αθηνών.

Ανεβήκαμε το λόφο μέσω μια πέτρινης σκάλας που είχε διαμορφωθεί στο φυσικό βράχο. Την ημέρα της επίσκεψης μας ο άνεμος ήταν πολύ ισχυρός, γεγονός που καθιστά άβολο το να παραμείνει κάποιος πολύ ώρα σε αυτό το υψόμετρο. Ο λόφος είναι εντελώς άγονος από κάθε βλάστηση, είναι απλώς μια μάζα βράχων. Είδαμε τη γύρω χώρα από διάφορα μέρη του λόφου και στη συνέχεια επιλέξαμε να σταθούμε σε αυτό που μας φάνηκε να είναι το ακριβές σημείο από το οποίο ο απόστολος Παύλος έκανε την ομιλία τους στους εδώ ανθρώπους».

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια σύντομη συνάθροιση σε αυτό τον αξέχαστο τόπο. Είπαμε τον πρώτο μας ύμνο, «Πάσ’ ε αγγέλων στρατιαί, αινείτε τον Χριστόν", ο οποίος εψάλη στην ελληνική γλώσσα από αρκετούς Έλληνες αδελφούς της τάξης της Αθήνας, κατόπιν του οποίου ο αδελφός Ρώσσελ έκανε μια σύντομη προσευχή. Στη συνέχεια πρότεινε, να ψάλλουμε λίγους στίχους του ύμνου στα αγγλικά, όπως και έγινε, καθώς όλοι ενωθήκαμε στην υμνολογία αυτού του μεγαλοπρεπούς ύμνου.

Ο αδελφός Ρώσσελ στη συνέχεια μίλησε εν συντομία ως εξής:

“Αδελφοί, σας συγχαίρω για το προνόμιο που απολαμβάνουμε σήμερα, που στεκόμαστε πάνω σε αυτό το πολύ αξέχαστο σημείο, ένα σημείο που έχει συνδέσει πάρα πολύ ό,τι είναι τόσο πολύτιμο για εμάς και για όλους τους Χριστιανούς και ιδιαίτερα σε εκείνους που χαίρονται το Ευαγγέλιο για το οποίο ο Παύλος δεν ντρεπόταν, το ευαγγέλιο που έχει τη βάση τους στο γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές, για την απελευθέρωση μας

Αυτά είναι τα καλά νέα που θα τερματίσουν τελικά την αμαρτία όλου του κόσμου και θα φέρει στην ανθρωπότητα τη Θεϊκή ευλογία και την απομάκρυνση της κατάρας που ήρθε από τον κόσμο της αμαρτίας. Το περαιτέρω μέρος του εν λόγω σπουδαίου δόγματος που ο απόστολος ανέπτυξε και εκτίθεται στη μεγάλη επιστολή προς τους Κορινθίους είναι ότι το θεμέλιο όλης της χριστιανικής ελπίδας ταυτίζεται με το δόγμα της ανάστασης των νεκρών. Αν δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών η ελπίδα μας είναι μάταιη.

Χαίρομαι ως ένας αυτή τη μικρή συντροφιά και το ότι είμαστε εδώ σήμερα και έχουμε το προνόμιο να θυμόμαστε αυτά τα διάφορα πράγματα τα οποία ενθαρρύνουν την πίστη και την αγάπη μας και την τόνωση μας στην αφοσίωση μας στο Κύριο και στο ίδιο ευαγγέλιο – για το οποίο δίδαξε ο απόστολος και μάλιστα εργάστηκε και πέθανε γι’ αυτό.

Το ίδιο ευαγγέλιο, μάλιστα, για το οποίο ο Κύριος μας Ιησούς πέθανε προκειμένου να διακηρύξει την αγάπη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε κατανόηση».

Στη συνέχεια έκλεισε με προσευχή και τον ύμνο «Ευλογητός δεσμός ο τας ψυχάς υμών συνδέων επι γης στενώς ως εις τον ουρανόν».

Κατεβαίνοντας από τον λόφο μπήκαμε στις άμαξές μας και οδηγηθήκαμε σε άλλο λόφο, τον οποίο ο Δημοσθένης και άλλοι σημαντικοί άνδρες του παρελθόντος χρησιμοποίησαν για να κάνουν πολιτικές ομιλίες. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε μια παλιά φυλακή, όπου κρατήθηκε ο Σωκράτης και στην οποία αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο δηλητήριο.

Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα άλλο μέρος της πόλης το Στάδιο.

Το στάδιο, η σκηνή των Παναθηναίων, χτίστηκε περίπου το 330 π.Χ, και σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα ανανεώθηκε, όταν επενδύθηκε με πεντελικό μάρμαρο. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα το μεγαλύτερο μέρος του μαρμάρου αποσύρθηκε. Στα έτη 1896-1904 ξαναχτίστηκε πάνω στα αρχαία ερείπια, και μάλιστα πάλι με πεντελικό μάρμαρο, τιμής περίπου $ 3.000.000 από τον κ. Αβέρωφ, το άγαλμα του οποίου είναι στην είσοδο. Οι ελληνικοί εθνικοί αγώνες που πραγματοποιούνται εδώ, μία φορά στα τέσσερα χρόνια είναι οι λεγόμενοι διεθνείς «Ολυμπιακοί Αγώνες». Η χωρητικότητα είναι 50.000 θέσεων.

• Η συνέχεια αύριο…

Αυτό συνέβη ξαφνικά χθες κατά τις 11 και κάτι το βράδυ στον τοίχο μου στο Facebookκαι μέχρι να τιθασεύσω τον ιό, με τη βοήθεια φίλου μου, πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη…


Στεναχωριόμουν καθώς έβλεπα να εξαπλώνονταν το πρόβλημα χωρίς να είμαι σε θέση να κάνω κάτι για να το σταματήσω… Το χειρότερο ήταν ο φόβος μου μην κολλήσω ιό στον κομπιούτερ…

Πόσες φορές άραγε δεν έχουμε πει πως όταν είμαστε στο διαδίκτυο χρειάζεται πολύ προσοχή; Ιδιαίτερα στο Facebook τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Γι’ αυτό παρακαλώ εντείνετε την προσοχή σας.

Την έπαθα κι εγώ, που μέχρι χθες το άκουγα για τους άλλους και νόμιζα πως δεν θα με ακουμπήσει. Αλλά γίνεται απλά και ανεπαίσθητα. Φτάνει ως μήνυμα από κάποιον φίλο σου. Είναι, όπως βλέπεται και στην πρώτη φωτογραφία που δημοσιεύω, πριν λάβω μέτρα για να μην ξανασυμβεί ένα παράξενο αρχείο βίντεο…

Το γεγονός ότι έχει σταλεί από φίλο σου σε κάνει, ιδιαίτερα άμα είσαι κουρασμένος, να μην υποψιαστείς την παγίδα. Και σπεύδεις να το ανοίξεις. Αυτόματα ενεργοποιείται ο ιός και αρχίζει από μόνος του να διασπείρει σε όλους τους φίλους σου το ίδιο μήνυμα, το λιγκ του βίντεο του οποίου μπορεί να είναι και άσεμνο.

Λειτουργώντας έτσι, με τον ίδιο τρόπο οι φίλοι που θα το πάρουν γίνονται και οι ίδιοι φορείς του ιού… Δεν υπάρχει χειρότερη εμπειρία από το να βλέπεις τον τοίχο σου να γεμίζει με το ίδιο άθλιο μήνυμα και οι φίλοι σου να ρωτούν απεγνωσμένα, τι είναι αυτό που τους έστειλες και μάλιστα τόσες φορές…

Σε πιάνει απόγνωση… Κι ευτυχώς κάτι τέτοιες ώρες έρχεται σαν από μηχανής Θεός, ένας καλό φίλος, ψύχραιμος που σου λέει τι να κάνεις για να αντιμετωπίσεις το κακό που εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα… Και ενώ οι φίλοι συνεχίζουν να αναρωτιούνται περί τίνος πρόκειται και να προσπαθούν να με προστατεύσουν, στην περίπτωση που ακόμα δεν το είχα πάρει είδηση ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΟΡΤΗΣ μου έγραψε:

ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

Πρόκειται για ιό. Οι φίλοι σου δεν έχουν ιδέα ότι έχει προστεθεί και το δικό τους όνομα στις κοινοποιήσεις. Μην τους διαγράψεις. Δεν λύνεται το πρόβλημα. Θα εμφανιστούν άλλοι και έπειτα άλλοι οι οποίοι θα φαίνεται ότι έχουν προστεθεί στο άσεμνο περιεχόμενο, δίχως καν να το γνωρίζουν. Το fb είναι γεμάτο κενά ασφαλείας.

Φυσικά μην πατάτε πάνω στο λινκ που βλέπετε στο μήνυμα που παίρνετε γιατί έτσι πολλαπλασιάζετε το πρόβλημα εξαπλώνοντας κι εσείς με την σειρά σας τον ιο. Απλά διαγράφετε το μήνυμα.

Υπάρχει ρύθμιση για τις ετικέτες ώστε να προστίθενται στο χρονολόγιο μας μόνο κατόπιν της εγκρίσεώς μας μετά από ειδοποίηση που παίρνουμε. Πάμε ρυθμίσεις, λογαριασμοί και επιλέγουμε χρονολόγιο και ετικέτες. Εκεί στην πρώτη ρύθμιση δεν επιτρέπουμε να γράφουν άλλοι στο χρονολόγιο μας και αυτό για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μπορέσει κάποιος κακόβουλος να γράψει μια βρισιά αντί μια ευχή στην γιορτή μας ή να κοινοποιήσει ένα πορνό βίντεο για παράδειγμα. Αποτρέπουμε έτσι και ανάρτηση στο χρονολόγιο κάτι που έχει να κάνει με κάποιον ιό. Και στην δεύτερη ρύθμιση βάζουμε ναι στην αναθεώρηση ετικετών από εμάς και έτσι οι ετικέτες δεν μπαίνουν στο χρονολόγιο αν δεν τις εγκρίνουμε. Είναι πολύ απλό και εύκολο. Βάλτε αυτήν την ρύθμιση και θα είστε ήσυχοι....

ΠΙΟ ΛΗΤΑ ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ  1) Πάμε ρυθμίσεις λογαριασμού 2) Αριστερά στην στήλη πατάμε χρονολόγιο και ετικέτες 3) Στην πρώτη ερώτηση: Ποιοι μπορούν να προσθέσουν περιεχόμενο στο Χρονολόγιό μου; πατάμε επεξεργασία και βάζουμε μόνο εγώ...4) στην τρίτη ερώτηση στην ίδια καρτέλα που ρωτάει: Πώς μπορώ να διαχειριστώ τις ετικέτες που προσθέτουν οι άλλοι και τις προτεινόμενες ετικέτες; στο πρώτο σκέλος πατάμε ναι και στο δεύτερο σκέλος μόνο εγώ...

Κρατείστε αυτό το κείμενο στο αρχείο σας ώστε να το βάλετε κι εσείς ως σχόλιο όταν βρεθεί ξανά μπροστά σας το πρόβλημα του ιού το οποίο έρχεται και ξανάρχεται...

Ακολούθησα τις οδηγίες του και το ίδιο ζήτησα να κάνουν σε όσους επικοινώνησαν μαζί μου, με εσωτερικό μήνυμα όπως η Ρούλα, ο Στέλιος, η Γεωργέτα, η Αρχοντούλα, η Σοφία, η Πόπη, ο Αντώνης, ο Ηλίας, ο Λεωνίδας, ο Άγγελος, η Ελένη, ο Τάκης, ο Βαγγέλης, ο Σταύρος κ.α

Ύστερα ο Στέλιος Χειμωνιάδης ανέβασε στην ομάδα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ένα κείμενο προειδοποίηση – διευκρίνιση που είχα γράψει εγώ αλλά το σύστημα δεν μου επέτρεπε να το ανεβάσω για να μην ανοίξουν ένα τέτοιο αρχείο που ενδεχομένως θα έπαιρναν από εμένα και γίνουν και οι ίδιοι εν αγνοία τους, φορείς…

Το μήνυμα έλεγε περίπου:

Εγώ με το διαδίκτυο δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Ιδιαίτερα το Facebook δεν το έχω και περί πολλού. Είχα ακούσει μάλιστα για τους ιούς. Δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ μέχρι που μου προέκυψε σήμερα. Παρακαλώ πολύ τους φίλους μου που θα γίνουν αποδέκτες του παρακάτω μηνύματος να το διαγράψουν. Χωρίς να το ανοίξουν για να δουν το περιεχόμενο του υποτιθέμενου βίντεο…

Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την εξυπηρέτηση…

Ευτυχώς, γιατί το ίδιο το Fecebook εξέλαβε όλες αυτές τις ενέργειες του ιού ως δική μου ανεξέλεγκτη χρήση και με απέκλεισε προσωρινά, μπλοκάροντας με… Ειλικρινά δεν με νοιάζει και να μην ξεπλοκαριστεί ποτέ, εξάλλου εγώ χρησιμοποιούσα το συγκεκριμένο κοινωνικό μέσο μόνο για επικοινωνία και όχι για διασκέδαση. Με ενδιέφερε μόνο να μην εξαπλωθεί το κακό και σε άλλους ανθρώπους που από άγνοια, όπως εγώ, θα προσπαθούσαν να ανοίξουν αυτό το αρχείο.

Λίγο πιο ήρεμος σήμερα, ζητώ συγνώμη από όσους, χωρίς να το θέλω δημιούργησα πρόβλημα στο Facebook και σας καλώ να παραμείνετε κάτω από αυτό το Site, τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που είναι ιδιαίτερα ασφαλής και δεν έχει κανένα απολύτως κίνδυνο.

Από αυτή την όμορφη γωνιά θα συνεχίσουμε να τα λέμε όμορφα και να μοιραζόμαστε όμορφες εμπειρίες, αλλά και λάθη που δεν πρέπει να επαναλάβουμε στο μέλλον.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον Διονύση που ξενύχτησε χθες μαζί μου, για να λύσουμε το πρόβλημα και τον Μπάμπη για τα ενθαρρυντικά λόγια του: ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ... δεν θα ήσουν στόχος.... γιατί έτσι θέλουν να βρουν τρόπο για άσχημη διαφήμιση... ΣΙΓΟΥΡΑ !!! Θα τα θυμάμαι πάντα τα λόγια σου φίλε και θα προσέχω περισσότερο. Στο υπόσχομαι…

Στον επίσημο ιστότοπο της η Άλκιστις Πρωτοψάλτη περιγράφει κάπως έτσι το βιογραφικό της: Γεννήθηκα στην Αλεξάνδεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο.

Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα... Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.

Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου «μη» μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν... Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την... σκευωρία.

Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.

Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ΄ ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.

Αλλά επειδή είναι μεγάλο, η ίδια το συμπληρώνει συνέχεια, διαβάστε το ΕΔΩ.

Κι εδώ δείτε ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και της αποδίδεται:

«Ναι, θα έφευγα! Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν, τελικά. Μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές και τα πάσης φύσεως λαμόγια.

Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη απειλή. Φοβάμαι την μάζα, που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς —και, βέβαια, δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο —συνήθως αυτός λέγεται κράτος, όταν δεν λέγεται μα……— να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: Από το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ και ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο, γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στο σούπερ μάρκετ, στα τυριά. Και αν του το υπενθυμίσει κάποιος, ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο του βόλτα —αν τον βγάλει— και δεν διανοείται να μαζέψει τα περιττώματά του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του, και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα την σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και τις δύο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριώροφο, και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα —λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει ότι έγινε κάτι καλό, και αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκκο στην φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου αυτόν τον συνάνθρωπο. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος, και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ ή τριάντα οκτώ ετών, θα ήμουν κολλημένη σε έναν υπολογιστή, και θα έψαχνα τα jobopportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα, όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου.

Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου —της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Την χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στον δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω, και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Και ας ήταν γκρίζος ο ουρανός, και ας μην είχε θάλασσα. Το τίμημα που πληρώνουμε για αυτόν τον γαλανό ουρανό, ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

Δυστυχώς, δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριάντα οκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω».