Η ανεργία μαστίζει στις μέρες μας. Ιδιαίτερα στους νέους, αλλά και σε ηλικιωμένους οικογενειάρχες είναι διαδεδομένη… Το ξέρουμε, το ζούμε, υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, δίπλα μας που υποφέρουν αναζητώντας τα στοιχειώδη πράγματα για τη ζωή τους…


Παρ’ όλα αυτά εδώ και ενάμιση μήνα στην ιστοσελίδα μου έχω αυτή τη μικρή αγγελία για την οποία, όπως μου είπαν οι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να καλυφθεί η θέση, δεν έχουν βρει ένα ζευγάρι αδελφών που να θέλουν να πάνε να μείνουν στα Μέθανα και να εργαστούν.


Αποτελεί ένα προσωπικό προβληματισμό μου και ως τέτοιον σπεύδω να τον μοιραστώ μαζί σας. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ανεργία γύρω μας (οι καταγραμμένοι από τον ΟΑΕΔ άνεργοι τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς έφταναν τα 851.596 άτομα) και να μην υπάρχει ένα ζευγάρι που να μην έχει υποχρεώσεις οικογένειας για να μετακομίσει στα Μέθανα να μείνει και να εργαστεί εκεί;

Πάει σχεδόν έναμισης μήνας που στη μπάρα δεξιά στο Site αυτό που διαβάζετε, έχει μπει μια μικρή αγγελία για εργασία και δεν υπήρξε κανένα απολύτως ενδιαφέρον… Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά εμένα μου μοιάζει ιδιαίτερα εντυπωσιακό…

Ξέρετε, ότι βλέπετε στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ως αγγελίες παρέχονται δωρεάν, δεν πληρώνονται... Από αγάπη προς τον άνθρωπο και μόνο δημοσιεύονται και για να βοηθήσουν κάποιους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη…

Και οι καιροί είναι δύσκολοι… Η ανάγκη για εργασία μεγάλη. Απειλείται πολλές φορές η ίδια η στέγη και το επίπεδο διαβίωσης. Είναι φανερό ότι δεν αναφέρομαι στου ηλικιωμένους που ζουν, όπως ζουν, κοντά στα παιδιά τους συνεισφέροντας στον οικογενειακό κορβανά με την ισχνή σύνταξη τους…

Σε κάπως πιο νεώτερα ζευγάρια αναφέρομαι που θα μπορούσαν να εργαστούν, εφόσον φυσικά υπάρχει διάθεση προσφοράς. Ειλικρινά, δεν μου πέφτει λόγος, προσωπικά. Μόνο, όπως είπα και στην αρχή του κομματιού, δυο σκέψεις κάνω, επειδή πραγματικά, επικοινώνησα με τους ανθρώπους εκεί στο ξενοδοχείο και μου είπαν ότι δεν έχει εμφανιστεί κανείς, ούτε και έχει τηλεφωνήσει.

Και ξέρετε, όσο κι αν η δουλειά μου είναι τέτοια που δημοσιογραφώντας περισσότερα από 33 χρόνια επαγγελματικά, δεν θα έπρεπε να με ξαφνιάζουν τέτοια πράγματα, εντούτοις με προβληματίζουν… Τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να εφησυχάζουν με ένα κομμάτι ψωμί που μόλις τους φτάνει να ζήσουν, αντί να επιδιώκουν για κάτι καλύτερο μέσω της εργασίας τους;

Στ’ αλήθεια, δεν είχα διάθεση Αυγουστιάτικα να γράψω ένα τέτοιο θέμα στο Siteμου, αλλά όταν εδώ οι τακτικές, καθημερινές επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. ξεπερνούν τις 1.600, δεν έχεις άλλη επιλογή…

Καλά να περνάτε, ότι επιλογές κι αν έχετε αποφασίσει να κάνετε στη ζωή σας. Όλοι είμαστε ώριμοι άνθρωποι, ώστε να ξέρουμε το συμφέρον μας, αλλά και τον τρόπο που πρέπει να το διεκδικούμε με αξιοπρέπεια αυτό.

• Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε και στις κεντρικές σελίδες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για να τονίσουμε πόσο σημαντικό είναι το να έχει κάποιος δουλειά.

Το θέμα για κάποιον που ζει στην Αθήνα ή σε άλλη μεγάλη πόλη μοιάζει, παράξενο, καθώς απουσιάζει η εξοικείωση… Και όμως στην Αναστασιά των Σερρών, ο φίλος μας Ηλίας Θεολόγου έχει καταφέρει να κρατά για τον εαυτό του αυτόν τον ρόλο… Συχνά – πυκνά λοιπόν ανεβάζει στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Facebook τέτοιες βουκολικές φωτογραφίες.


Και γώ, καθισμένος στο κλιματιζόμενο γραφείο μου στο κέντρο της Αθήνας στην Ομόνοια, βλέποντα τις, είναι σαν να… ταξιδεύω στο χωράφι του Ηλία όπου έχει ελεύθερα τα λίγο αιγοπρόβατα του… Ασχολείται μαζί τους για να περνάει όμορφα το χρόνο του και όχι για βιοπορισμό κι αυτό του δίνει χαρά. Και φυσικά καθόλου άγχος, αφού ότι βγάζει είναι για τον εαυτό του και την οικογένεια του…


Του αρέσει να φωτογραφίζεται μαζί τους. Είναι οι φίλοι του. Ξέρουν ότι τα αγαπάει, τους το δείχνει κι αυτά είναι πολύ φιλικά μαζί του. Ακόμα και τα κατσίκια του που θεωρούνται πιο ατίθασα και δεν υπακούν όπως τα πρόβατα, ακόμα κι αυτά, τον αγαπούν και ψάχνουν αφορμές για να του το δείξουν… Νομίζετε ότι είναι υπερβολές όλα αυτά. Λάθος. Περιγράφουν μια υπαρκτή κατάσταση…


Ο Ηλίας δούλεψε πολύ στη ζωή του… Και στο χωριό του, την Αναστασιά Σερρών, αλλά και στη Γερμανία την πόλη του Ντίσελντορφ όπου εργάστηκε στο ΤΑΧΙ, έχοντας καταφέρει μάλιστα να κάνει και δικιά του ιδιοκτησία… Το όνειρο του ήταν να επιστρέψει στον τόπο του και να ασχοληθεί με τα ζώα του, ξεκινώντας από τα κατσίκια και τα προβατάκια του…


Και τα κατάφερε… Τώρα έχει όλο το χρόνο να ασχοληθεί ουσιαστικά μαζί τους… Τα παιδιά του μεγάλωσαν και πήραν το καθένα το δρόμο τους. Μόνο ο Ηλίας έμεινε πίσω με τη γυναίκα του, την Κατερίνα… Να βόσκει τα προβατάκια του, ένας σύγχρονος ποιμένας, να φτιάχνει το τυράκι του και να πίνει το φρέσκο (κυριολεκτικά…) γαλατάκι του… Αυτή είναι ζωή… Φίλε Ηλία, σε ζηλεύουμε…


Ο Ηλίας, όπως κάθε καλός βοσκός δεν είναι μόνος του, στο έργο ποίμανσης… Έχει κοντά του έναν καλό βοηθό… Αυτόν τον ποιμενικό, που τον ονομάζει Ράμπο. Είναι πάντα εκεί, κοντά στα ζώα και τα προσέχει όταν τα βγάζει έξω  να… ξεσκάσουν λίγο, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ηλίας.. Ο Ράμπο είναι φιλικός, αλλά και ιδιαίτερα άγριος, αν κανείς απειλήσει το μικρό κοπάδι που έχει υπό την προστασία του…


Έτσι μπορεί, ο Ηλίας, να καθίσει λίγο να ξεκουραστεί κατάχαμα στη γη, κοντά στη γυναίκα του Κατερίνα, τη νύφη του και τη συμπεθέρα του. Δείτε πόσο όμορφα και άνετα νιώθουν, καθισμένοι κάτω στη γη… Δεν έχουν κανένα άγχος, καμιά αγωνία μη τυχόν και λερωθούν… Δεν ξέρω αν μπορούν αυτό να το καταλάβουν οι άνθρωποι της πόλης, αλλά είναι ένα υπέροχο, μοναδικό συναίσθημα, να κάθεσαι κάτω στη γη…


Όχι δηλαδή πως είναι άσχημα κι εδώ που ο Ηλίας παίρνει το πρωινό του ή το απογευματινό καφεδάκι του και συζητά με τους φίλους του… Αν προσέξατε ο ίδιος έχει αξιοποιήσει καθετί που του παρέχει η γη… Το τραπέζι του είναι πέτρινο στην κατασκευή και οι φίλοι του από τη Γερμανία με την οποία λόγω των χρόνων που έζησε κρατά ισχυρούς δεσμούς ειναι κι αυτοί άνετοι… Μάλιστα ο ίδιος κάνει έργο στη γερμανική. Είναι μια γλώσσα που γνωρίζει καλά…

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας εφημερίδας του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου» που καταφέραμε να τον «στήσουμε» ντάλα καλοκαίρι. Για να ρίξετε μια ματιά στις εσωτερικές σελίδες, πατήστε ΕΔΩ. Θα τον δείτε, όπως κυκλοφορεί τυπωμένος…

Λοιπόν, το είχαμε θέσει ως στόχο από τότε που βγάλαμε το προηγούμενο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Εγώ έφευγα για διακοπές και ο Θύμιος Ρουσιάς, ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ προγραμμάτιζε, καθώς έμεινε πίσω, το πότε θα το βγάζαμε…

Και όπως πάντα, το δούλευε όλο αυτό το διάστημα που εγώ έλειπα στην Κρήτη και την Χαλκιδική. Μάλιστα δυο μέρες πριν με πήρε τηλέφωνο να υπενθυμίσει το ραντεβού μας για τις 11 το πρωί της Δευτέρας.

Φυσικά ήμουν εκεί… Συνεπείς στο επαγγελματικό μας ραντεβού. Εξάλλου ο άνθρωπος είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Έχοντας υπόψη πως είμαι στις διακοπές μου…. Προπλήρωσε τη δουλειά μου για το έντυπο… «Ξέρω, πως θα το χρειάζεσαι…» μου είπε μόνο και έδωσε εντολή στον λογιστή του Σωματείου να πιστώσει το λογαριασμό μου.

Και δεν το έκανε μόνο σε μένα, αλλά και στο τυπογραφείο και το πιεστήριο… Αυτός είναι ο Θύμιος… Σήμερα το πρωί με πήρε τηλέφωνο να δει, αν ανέβασα το pdf με την εφημερίδα στην ιστοσελίδα του Σωματείου. Ο Θύμιος δεν έχει και τόσο καλή σχέση με τα κομπιούτερ και ζητούσε μια επιβεβαίωση για κάτι που το έκανα από την πρώτη στιγμή, την περασμένη εβδομάδα, όταν τον ολοκληρώσαμε τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Όλα όμως έγιναν στην ώρα τους… Το πιεστήριο τον τύπωσε και είχε στη διάθεση του το χρόνο που χρειαζόταν για να στεγνώσει το μελάνι μια μέρα πριν μπει το τσιμπιδάκι στη ράχη του και σακουλοποιηθεί για να μπουν οι ετικέτες με τις διευθύνσεις των μελών του Σωματείου προκειμένου να ταχυδρομηθεί για τα σπίτια τους σε όλη την Ελλάδα…

Ειλικρινά χαίρομαι γι’ αυτό… Επειδή οι κόποι μας έπιασαν τόπο… Σήμερα μάλιστα παρέλαβαν φύλλα στο Σωματείο και με μια οργανωμένη επιχείρηση τα προώθησαν στα σημεία που έχουν καθορίσει και στα κέντρα διαχείρισης της ΣΤΑΣΥ και του ΗΣΑΠ.

Έτσι θα μπορούν να φύγουν κι αυτοί με τις οικογένειες τους και να πάνε διακοπές τον Αύγουστο… Τα γραφεία του Σωματείο στον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά, θα παραμείνουν κλειστά ως τον Σεπτέμβρη. Και τότε, αναμένεται να βάλουμε μπροστά για τον επόμενο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Θα περάσει όμορφα το καλοκαίρι… Με τις ζέστες του ή όχι για μας που είμαστε στην Αθήνα… θα περάσει. Είμαι βέβαιος ότι θα περάσει… Κι ως τότε θα θυμάμαι πόσο όμορφα περνάμε στο τυπογραφείο του Σάκη, ΑΝΑΓΡΑΦΗ, κάθε φορά που ετοιμάζουμε καινούριο φύλλο… Με τα αστεία μας, τα καλαμπούρια μας και φυσικά τις ρακές μας ή τις μπύρες με τα φρέσκα τυροπιτάκια από τον φούρνο της γειτονιάς του στο περιστέρι…

Τώρα θα φύγει και ο ίδιος με την οικογένεια του, τη γυναίκα του Ελένη δηλαδή γιατί τα παιδιά τους είναι μεγάλα πια και δεν τον ακολουθούν… Το χρειάζεται και το έχει αυτό το δικαίωμα.

Μ’ αρέσει όταν έχω τέτοιους συνεργάτες στη δουλειά μου… Της δίνουν φτερά και την κάνουν ακόμα πιο όμορφη, ώστε κάθε μέρα που περνά να την αγαπώ, όλο και περισσότερο…

«Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». —ΙΩΑΝ. 15:8.


Οι όμορφες διεθνείς Συνελεύσεις, όπως αυτή της Αθήνας του 2014 που ζήσαμε κι μείς από κοντά είναι απόδειξη της αδελφικής αγάπης που δεν ζητά τίποτα, αλλά είναι διατεθειμένη μόνο να δώσει…

Εξετάστε δύο πιθανές καταστάσεις: Κάποια ώριμη Χριστιανή παρατηρεί ότι μια νεότερη αδελφή φαίνεται ανήσυχη. Κανονίζει να συνεργαστεί μαζί της στην υπηρεσία αγρού. Καθώς συζητούν πηγαίνοντας από το ένα σπίτι στο άλλο, η νεότερη αδελφή αρχίζει να μιλάει για αυτό που την απασχολεί. Αργότερα την ίδια μέρα, ευχαριστεί τον Ιεχωβά στην προσευχή της για το στοργικό ενδιαφέρον της ώριμης αδελφής, διότι ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Κάπου αλλού, ένα αντρόγυνο έχει επιστρέψει πρόσφατα από μια ξένη χώρα όπου είχαν πάει για να κηρύξουν. Σε μια παρέα, καθώς αφηγούνται με ενθουσιασμό τις εμπειρίες τους, ένας νεαρός αδελφός ακούει σιωπηλός. Μερικά χρόνια αργότερα, ενώ ετοιμάζεται να αναχωρήσει για το δικό του διορισμό στο εξωτερικό, θυμάται εκείνο το αντρόγυνο και τη συζήτηση που του εμφύτευσε την επιθυμία να γίνει ιεραπόστολος.

Ίσως αυτές οι καταστάσεις σάς θυμίζουν κάποιον που είχε καθοριστική συμβολή στη ζωή σας ή κάποιον του οποίου τη ζωή επηρεάσατε εσείς. Βέβαια, σπάνια αλλάζει η ζωή κάποιου από μία και μόνο συζήτηση, αλλά κάθε μέρα έχουμε ευκαιρίες να ενθαρρύνουμε και να ενισχύουμε άλλους. Φανταστείτε να υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να βελτιώσει τις ικανότητες και τις αρετές σας έτσι ώστε να ωφελείτε περισσότερο τους αδελφούς σας και να είστε πιο χρήσιμοι για τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό υπέροχο; Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά μάς δίνει ένα τέτοιο δώρο —το άγιο πνεύμα του. (Λουκ. 11:13) Καθώς το πνεύμα του Θεού επενεργεί στη ζωή μας, παράγει μέσα μας θαυμάσιες ιδιότητες που βελτιώνουν κάθε πτυχή της υπηρεσίας μας προς τον Θεό. Τι εξαίσιο δώρο! —Διαβάστε Γαλάτες 5:22, 23.

Οι ιδιότητες τις οποίες παράγει το άγιο πνεύμα αντανακλούν την προσωπικότητα του ίδιου του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος είναι η Πηγή αυτού του πνεύματος. (Κολ. 3:9, 10) Ο Ιησούς υπέδειξε τον πρωταρχικό λόγο για τον οποίο οι Χριστιανοί πρέπει να αγωνίζονται να μιμούνται τον Θεό όταν είπε στους αποστόλους του: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». (Ιωάν. 15:8) Καθώς καλλιεργούμε “τον καρπό του πνεύματος”, τα αποτελέσματα φαίνονται καθαρά στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε και ενεργούμε, και αυτό με τη σειρά του φέρνει αίνο στον Θεό μας. (Ματθ. 5:16) Από ποιες απόψεις διαφέρει ο καρπός του πνεύματος από τα χαρακτηριστικά του κόσμου του Σατανά; Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε τον καρπό του πνεύματος; Γιατί μπορεί να είναι δύσκολο κάτι τέτοιο; Θα εξετάσουμε αυτές τις ερωτήσεις καθώς θα αναλύουμε τις πρώτες τρεις πτυχές του καρπού του πνεύματος—την αγάπη, τη χαρά και την ειρήνη.

Αγάπη που Βασίζεται σε Υψηλότερη Αρχή

Η αγάπη την οποία παράγει το άγιο πνεύμα διαφέρει εμφανώς από το είδος της αγάπης που είναι κοινή στον κόσμο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι βασίζεται σε υψηλότερη αρχή. Ο Ιησούς τόνισε αυτή τη διαφορά στην Επί του Όρους Ομιλία. (Διαβάστε Ματθαίος 5:43-48) Επισήμανε ότι ακόμη και οι αμαρτωλοί ακολουθούν την τακτική της ανταπόδοσης, δηλαδή συμπεριφέρονται στους άλλους όπως τους συμπεριφέρονται και εκείνοι. Τέτοιου είδους «αγάπη» δεν περιλαμβάνει πραγματική θυσία. Πρόκειται απλώς για αμοιβαία εύνοια. Αν εμείς θέλουμε να “αποδειχτούμε γιοι του Πατέρα μας που είναι στους ουρανούς”, πρέπει να διαφέρουμε. Αντί να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως μας συμπεριφέρονται εκείνοι, πρέπει να τους βλέπουμε και να τους συμπεριφερόμαστε όπως τους βλέπει και τους συμπεριφέρεται ο Ιεχωβά. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να αγαπάμε τους εχθρούς μας, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς;

Εξετάστε ένα Γραφικό παράδειγμα. Καθώς ο Παύλος και ο Σίλας κήρυτταν στους Φιλίππους, συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν και ρίχτηκαν στην εσωτερική φυλακή, με τα πόδια τους κλεισμένα σε ξύλινα δεσμά. Ίσως μάλιστα να τους κακομεταχειρίστηκε και ο ίδιος ο δεσμοφύλακας. Όταν ελευθερώθηκαν αναπάντεχα εξαιτίας ενός σεισμού, μήπως έσπευσαν περιχαρείς να εκδικηθούν εκείνον τον άνθρωπο; Όχι. Το ειλικρινές ενδιαφέρον τους για την ευημερία του δεσμοφύλακα —η αυτοθυσιαστική τους αγάπη— τους υποκίνησε να ενεργήσουν αμέσως για να τον βοηθήσουν, ανοίγοντας το δρόμο ώστε να γίνει πιστός τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρο το σπιτικό του. (Πράξ. 16:19-34) Πολλοί αδελφοί μας στους σύγχρονους καιρούς έχουν ενεργήσει παρόμοια “ευλογώντας εκείνους που τους διώκουν”.—Ρωμ. 12:14.

Η αγάπη μας για τους ομοπίστους μας προχωράει ακόμη πιο πέρα. «Έχουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε τις ψυχές μας για τους αδελφούς μας». (Διαβάστε 1 Ιωάννη 3:16-18) Συχνότερα, όμως, μπορούμε να δείχνουμε αγάπη με μικρότερους τρόπους. Λόγου χάρη, αν πούμε ή κάνουμε κάτι που θα προσβάλει έναν αδελφό, μπορούμε να εκδηλώσουμε αγάπη παίρνοντας την πρωτοβουλία να αποκαταστήσουμε την ειρήνη μεταξύ μας. (Ματθ. 5:23, 24) Και τι πρέπει να κάνουμε αν κάποιος προσβάλει εμάς; Είμαστε “πρόθυμοι να συγχωρούμε” ή μήπως έχουμε μερικές φορές την τάση να μνησικακούμε; (Ψαλμ. 86:5) Η έντονη αγάπη την οποία παράγει το άγιο πνεύμα μπορεί να μας βοηθήσει να παραβλέπουμε τα μικροπαραπτώματα, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα τους άλλους “όπως ο Ιεχωβά συγχώρησε ανεπιφύλακτα” εμάς.—Κολ. 3:13, 14· 1 Πέτρ. 4:8.

Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε αυτοθυσιαστική αγάπη για τους αδελφούς μας; Κάνοντας βαθύτερη την αγάπη μας για τον Θεό. (Εφεσ. 5:1, 2· 1 Ιωάν. 4:9-11, 20, 21) Οι στιγμές που περνάμε μόνοι μας με τον Ιεχωβά, καθώς διαβάζουμε τη Γραφή, κάνουμε στοχασμούς και προσευχόμαστε, τρέφουν την καρδιά μας και αυξάνουν την αγάπη που έχουμε για τον ουράνιο Πατέρα μας. Ωστόσο, χρειάζεται να εξαγοράζουμε χρόνο για να πλησιάζουμε τον Θεό.

Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Υποθέστε ότι μπορούσατε να διαβάζετε το Λόγο του Θεού, να κάνετε στοχασμούς γύρω από αυτόν και να προσεύχεστε στον Ιεχωβά μόνο μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Δεν θα περιφρουρούσατε με κάθε τρόπο αυτές τις στιγμές ώστε τίποτα να μην παραβιάσει τον προσωπικό σας χρόνο με τον Ιεχωβά; Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πλησιάσουμε τον Θεό μέσω προσευχής, οι περισσότεροι δε από εμάς μπορούμε να διαβάζουμε τη Γραφή όποτε θέλουμε. Εντούτοις, ίσως χρειάζεται να πάρουμε μέτρα για να μην αφήσουμε τους πυρετώδεις ρυθμούς της καθημερινότητας να παραγκωνίσουν τον προσωπικό μας χρόνο με τον Θεό. Εξαγοράζετε εσείς όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο κάθε μέρα για να πλησιάζετε τον Ιεχωβά;

«Χαρά Αγίου Πνεύματος»

Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του καρπού του πνεύματος είναι η σταθερότητά του. Η χαρά, η δεύτερη πτυχή που θα εξετάσουμε, αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της σταθερότητας. Η χαρά είναι σαν ένα ανθεκτικό φυτό που ευδοκιμεί ακόμη και σε αφιλόξενο περιβάλλον. Σε όλη τη γη, πολλοί υπηρέτες του Θεού “έχουν δεχτεί το λόγο κάτω από πολλή θλίψη με χαρά αγίου πνεύματος”. (1 Θεσ. 1:6) Άλλοι αντιμετωπίζουν κακουχίες και στερήσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά τούς ενδυναμώνει μέσω του πνεύματός του “ώστε να υπομένουν πλήρως και να είναι μακρόθυμοι με χαρά”. (Κολ. 1:11) Από πού πηγάζει αυτή η χαρά;

Ανόμοια με τον «αβέβαιο πλούτο» του κόσμου του Σατανά, οι πνευματικοί θησαυροί που λάβαμε από τον Ιεχωβά έχουν παντοτινή αξία. (1 Τιμ. 6:17· Ματθ. 6:19, 20) Ο Θεός θέτει ενώπιόν μας τη χαρωπή προοπτική ενός ατελεύτητου μέλλοντος. Έχουμε τη χαρά να ανήκουμε σε μια παγκόσμια Χριστιανική αδελφότητα. Πάνω από όλα, η χαρά μας είναι ριζωμένη στη σχέση μας με τον Θεό. Συμμεριζόμαστε τα αισθήματα του Δαβίδ, που αν και ήταν αναγκασμένος να ζει ως φυγάς, αίνεσε τον Ιεχωβά ψάλλοντας: «Επειδή η στοργική σου καλοσύνη είναι καλύτερη από τη ζωή, τα χείλη μου θα σε επαινούν. Έτσι θα σε ευλογώ όσον καιρό ζω». (Ψαλμ. 63:3, 4) Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες, ο χαρωπός αίνος προς τον Θεό πλημμυρίζει την καρδιά μας.

Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!» (Φιλιπ. 4:4) Γιατί είναι σημαντικό να εκτελούν οι Χριστιανοί με χαρά την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά; Λόγω του ζητήματος που ήγειρε ο Σατανάς αναφορικά με την κυριαρχία του Ιεχωβά. Ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι κανείς δεν υπηρετεί τον Θεό με πρόθυμη καρδιά. (Ιώβ 1:9-11) Αν υπηρετούσαμε τον Ιεχωβά από καθήκον αλλά χωρίς χαρά, η θυσία αίνου που θα προσφέραμε θα ήταν ελλιπής. Γι’ αυτό λοιπόν, προσπαθούμε να εφαρμόζουμε την προτροπή του ψαλμωδού: «Υπηρετήστε τον Ιεχωβά με χαρά. Ελάτε ενώπιόν του με κραυγή ευφροσύνης». (Ψαλμ. 100:2) Η υπηρεσία που αποδίδεται με χαρούμενη, πρόθυμη καρδιά δοξάζει τον Θεό.

Για να είμαστε όμως ρεαλιστές, υπάρχουν στιγμές που ακόμη και αφοσιωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά νιώθουν αποκαρδιωμένοι και πασχίζουν να διατηρούν θετική στάση. (Φιλιπ. 2:25-30) Τι μπορεί να μας βοηθήσει σε τέτοιες στιγμές; Τα εδάφια Εφεσίους 5:18, 19 λένε: «Να γεμίζετε με πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και αίνους προς τον Θεό και πνευματικούς ύμνους, υμνώντας και ψάλλοντας με μουσική στην καρδιά σας προς τον Ιεχωβά». Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη συμβουλή;

Όταν μας βασανίζουν αρνητικά συναισθήματα, μπορούμε να ικετεύουμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και να καταβάλλουμε προσπάθεια για να στοχαζόμαστε αξιέπαινα πράγματα. (Διαβάστε Φιλιππησίους 4:6-9) Μερικοί διαπιστώνουν πως, όταν σιγοτραγουδούν ύμνους της Βασιλείας καθώς ακούν τις ηχογραφημένες μελωδίες, αναπτερώνεται το ηθικό τους και μπορούν να κάνουν και πάλι θετικές σκέψεις. Ένας αδελφός, ο οποίος πολλές φορές απογοητευόταν και αποθαρρυνόταν εξαιτίας μιας δοκιμασίας που αντιμετώπιζε, θυμάται: «Εκτός από τις τακτικές και εγκάρδιες προσευχές που έκανα, απομνημόνευσα και μερικούς ύμνους της Βασιλείας. Όταν έψελνα αυτούς τους όμορφους αίνους προς τον Ιεχωβά, είτε μεγαλόφωνα είτε από μέσα μου, ένιωθα ειρήνη στην καρδιά μου. Επίσης, εκείνον περίπου τον καιρό εκδόθηκε το βιβλίο «Πλησιάστε τον Ιεχωβά». Μέσα στον επόμενο χρόνο το διάβασα δύο φορές. Ήταν σαν βάλσαμο στην καρδιά μου. Ξέρω ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειές μου».

“Ο Ενωτικός Δεσμός της Ειρήνης”

Στις διεθνείς συνελεύσεις μας, εκπρόσωποι με ποικίλο υπόβαθρο απολαμβάνουν τη θαλπωρή της Χριστιανικής συναναστροφής. Τέτοιες εικόνες τονίζουν ένα χαρακτηριστικό της ειρήνης που βιώνει ο λαός του Θεού σήμερα—την παγκόσμια ενότητά μας. Όσοι μας παρατηρούν μένουν συχνά κατάπληκτοι βλέποντας ανθρώπους που θα περίμενε κανείς να είναι εχθροί μεταξύ τους “να προσπαθούν ένθερμα να τηρούν την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης”. (Εφεσ. 4:3) Αυτή η ενότητα είναι πράγματι αξιοθαύμαστη αν ληφθούν υπόψη τα εμπόδια που χρειάστηκε να υπερνικήσουν πολλοί.

Η ενοποίηση ανθρώπων με διαφορετικό υπόβαθρο αποτελεί πρόκληση. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τι εμπόδια πρέπει να υπερνικηθούν για την επίτευξη τέτοιας ενότητας, ας εξετάσουμε την περίπτωση του αποστόλου Πέτρου τον πρώτο αιώνα. Η στάση που διακρατούσε απέναντι στους απερίτμητους Εθνικούς φαίνεται από τα εξής λόγια του: «Γνωρίζετε καλά πόσο παράνομο είναι για έναν Ιουδαίο να προσκολλάται ή να πλησιάζει σε αλλόφυλο· και όμως ο Θεός μού έδειξε ότι δεν πρέπει να αποκαλώ κανέναν άνθρωπο μολυσμένο ή ακάθαρτο». (Πράξ. 10:24-29· 11:1-3) Σύμφωνα με την κοινή άποψη της εποχής του, ο Πέτρος γαλουχήθηκε προφανώς με την αντίληψη ότι ήταν υποχρεωμένος από το Νόμο να αγαπάει μόνο τους Ιουδαίους. Ίσως του φαινόταν απολύτως φυσιολογικό να βλέπει τους Εθνικούς ως μισητούς εχθρούς.

Φανταστείτε πόσο άβολα θα ένιωθε ο Πέτρος καθώς έμπαινε στο σπίτι του Κορνήλιου. Θα μπορούσε άραγε κάποιος που προηγουμένως είχε αρνητική άποψη για τους Εθνικούς να συνυπάρξει ποτέ «αρμονικά» μαζί τους με «τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης»; (Εφεσ. 4:3, 16) Ναι, διότι λίγες μόνο μέρες νωρίτερα, το πνεύμα του Θεού είχε ανοίξει την καρδιά του Πέτρου, βοηθώντας τον να αρχίσει να προσαρμόζει τη στάση του και να υπερνικήσει την προκατάληψή του. Μέσω ενός οράματος, ο Ιεχωβά τού ξεκαθάρισε ότι η θεϊκή άποψη για τους ανθρώπους δεν εξαρτάται από τη φυλή ή την εθνικότητα. (Πράξ. 10:10-15) Επομένως, ο Πέτρος μπορούσε να πει στον Κορνήλιο: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξ. 10:34, 35) Ο Πέτρος άλλαξε, και έτσι μπορούσε να είναι ενωμένος με «ολόκληρη την αδελφότητα».—1 Πέτρ. 2:17.

Η εμπειρία του Πέτρου μάς βοηθάει να εκτιμήσουμε την αξιοθαύμαστη μεταμόρφωση που λαβαίνει χώρα σήμερα μέσα στο λαό του Θεού. (Διαβάστε Ησαΐας 2:3, 4) Εκατομμύρια άνθρωποι «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» έχουν προσαρμόσει τον τρόπο σκέψης τους για να εναρμονίζεται με «το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού». (Αποκ. 7:9· Ρωμ. 12:2) Πολλοί από αυτούς ήταν κάποτε βουτηγμένοι στα μίση, στις έχθρες και στις διχόνοιες του κόσμου του Σατανά. Αλλά μελετώντας το Λόγο του Θεού και με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, έχουν μάθει να “επιδιώκουν τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη”. (Ρωμ. 14:19) Η ενότητα που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο φέρνει αίνο στον Θεό.

Πώς μπορεί ο καθένας μας να συμβάλλει στην ειρήνη και στην ενότητα που επικρατούν μέσα στο λαό του Θεού; Σε πολλές εκκλησίες υπάρχουν άτομα που έχουν έρθει από ξένες χώρες. Μερικοί ίσως έχουν διαφορετικά έθιμα ή ίσως δεν μιλούν καλά τη γλώσσα μας. Προσπαθούμε εμείς να γνωριστούμε μαζί τους; Αυτή είναι η πορεία που συστήνει ο Λόγος του Θεού. Γράφοντας στην εκκλησία της Ρώμης, η οποία περιλάμβανε και Ιουδαίους και Εθνικούς πιστούς, ο Παύλος είπε: «Να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς, με προοπτική τη δόξα του Θεού». (Ρωμ. 15:7) Υπάρχει κάποιο άτομο στην εκκλησία σας με το οποίο θα μπορούσατε να γνωριστείτε καλύτερα;

[Υποσημειώσεις]

Ο καρπός που ανέφερε ο Ιησούς περιλαμβάνει τόσο “τον καρπό του πνεύματος” όσο και «τον καρπό των χειλιών» που προσφέρουν οι Χριστιανοί στον Θεό μέσω του έργου κηρύγματος της Βασιλείας.—Εβρ. 13:15.

Το εδάφιο Λευιτικό 19:18 λέει: «Δεν πρέπει να παίρνεις εκδίκηση ούτε να μνησικακείς εναντίον των γιων του λαού σου· και πρέπει να αγαπάς το συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου». Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες υποστήριζαν ότι οι εκφράσεις “οι γιοι του λαού σου” και “ο συνάνθρωπός σου” αναφέρονταν μόνο σε Ιουδαίους. Ο Νόμος απαιτούσε να παραμένουν οι Ισραηλίτες αποχωρισμένοι από τα άλλα έθνη. Ωστόσο, δεν επικροτούσε την άποψη που προωθούσαν οι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα ότι όλοι οι μη Ιουδαίοι ήταν εχθροί, τους οποίους έπρεπε να μισούν ως άτομα.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15 Απριλίου 2011

Είδαμε στο πρώτο δημοσίευμα που κάναμε, δείτε το ΕΔΩ, μια αναφορά στην εκστρατεία αδελφών από τη Θεσσαλονίκη. Αυτό διήρκησε ένα Σαββατοκύριακο.. Η πρώτη μέρα τελείωσε όμορφα, όπως είδαμε. Μετά από μια μικρή ξεκούραση οι αδελφοί μας μαζεύτηκαν για μια όμορφη βραδιά.


Ένας νεαρός αδελφός μας είχε ετοιμάσει κι ένα σταυρόλεξο, ενώ τα κορίτσια έριξαν κι ένα χορό. Σε ότι αφορά το σταυρόλεξο νομίζω ότι φαίνεται καθαρά στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε. Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι δεν ήταν καθόλου άστοχο που κάτι ανάλογο κάναμε πολύ πρόσφατα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε το ΕΔΩ.


Το επόμενο πρωί μας στην οικογένεια που παρακολουθούμε ανατέθηκαν δυο μικρά χωριά. Μπροστά ακριβώς στη λίμνη. Το ένα με δώδεκα σπίτια και το άλλο με έξι. Τόσα λίγα θα πείτε; Δυο ζευγάρια για τόσα λίγα σπίτια; Ναι και όμως δυο ώρες μόλις που τους έφτασαν. Μαζί με το εγγονάκι σου το έργο γίνεται πολύ όμορφο. Και αυτά τα χωριά επίσης τους καλοδέχτηκαν.


Πήρανε πολλά τηλέφωνα... Άφησαν επίσης έντυπα σχεδόν σε όλους. Ελπίζουμε να μπορέσει να καλλιεργηθεί το ενδιαφέρον καθώς αφήσαμε όλες τις σημειώσεις μας στους τοπικούς αδελφούς. Μάλιστα… Αυτό είναι οργάνωση σωστή… Αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους συμμετείχαν σ’ αυτή την όμορφη εκστρατεία.


Μια οικογένεια στο ξενοδοχείο που έμειναν το βράδυ του Σαββάτο. Από αριστερά ο μεγάλος γιος, ο Μανώλης με την Σάρρα, τη νύφη τους, στο κέντρο επίσης η νύφη τους η Ροζαλία με τον γιο τους τον Χρήστο, η αδελφή που συνέβαλε πολύ σ’ αυτό το ρεπορτάζ, ο Γιάννης, ο άντρας της και ο Δημήτρης ο εγγονός τουςκαι η μικρή τους Μαριλένα.


Ήταν ένα θαυμάσιο Σαββατοκυριάκο. Ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο τους. Η ευχή που διατυπώνεται πολύ λογική. Μακάρι να μπορέσουν σαν εκκλησία να το ξανακάνουν. Θέλω μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να ευχαριστήσω κι εγώ την αδελφή που μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες της από αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα εκστρατεία… Καλουδεχούμενο οτιδήποτε κινείται στην κατεύθυνση την ενθάρρυνσης…

Επειδή δεν είναι εφικτό να το λύσετε μέσα από αυτό το Site(πώς να γράψετε, πού…) σας συστήνουμε αν υπάρχει η δυνατότητα να το τυπώσετε ώστε με αν στυλό ή μολύβι να μπορέσετε να το δουλέψετε με την ησυχία σας…


Αυτά αφορούν τις πλάγιες λέξεις που υπάρχουν στο σταυρόλεξο σας… Σας συνιστούμε να μη βιαστείτε. Σίγουρα οι γνώσεις από τις θεοκρατική εκπαίδευση σας θα σας βοηθήσουν να βρείτε τις λέξεις…


Κι αυτά είναι που αφορούν τις κάθετες λέξεις… Το θεοκρατικό σταυρόλεξο είναι κάτι πολύ όμορφο, διότι ενώ δείχνει τις γνώσεις που έχετε από τη Γραφή σας βοηθάει συνάμα να τις βελτιώσετε… Δοκιμάστε το παρακαλώ…

Σταυρόλεξο είναι ένα παιχνίδι μυαλού και γνώσης, στο οποίο ο λύτης προσπαθεί να βρει κρυμμένες λέξεις. Αποτελείται συνήθως από έναν ασπρόμαυρο πίνακα που αποτελείται από λευκά και μαύρα τετράγωνα. Στα λευκά τετράγωνα γράφονται γράμματα που σχηματίζουν λέξεις, οι οποίες διασταυρώνονται μεταξύ τους.

Τα μαύρα τετράγωνα οριοθετούν το τέλος ή την αρχή των λέξεων του σταυρολέξου. Στο σταυρόλεξο περιλαμβάνονται επίσης και ορισμοί που περιγράφουν περιφραστικά κάθε λέξη, και οι οποίοι μπορούν είτε να βρίσκονται πάνω στο σταυρόλεξο είτε, συνηθέστερα, τυπωμένοι κάτω από τον πίνακα και αριθμημένοι. Ο αριθμός κάθε ορισμού αναφέρεται στη «συντεταγμένη» της αντίστοιχης λέξης πάνω στον πίνακα.

Δοκιμάστε να λύσετε αυτό το σταυρόλεξο που ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ βάζει για πρώτη φορά. Να δείτε που θα ωφεληθείτε πολλαπλά…

«Οι άνθρωποι που εκγυμνάζουν τον εγκέφαλο τους με δραστηριότητες όπως είναι τα σταυρόλεξα όταν έχουν φτάσει στη μέση ηλικία έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να διατηρήσουν τις διανοητικές ικανότητες τους σε μεταγενέστερα χρόνια από όσο εκείνοι που έχουν νωθρές διάνοιες», λέει η ΔΕ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ ΣΑΝ σε μια είδηση για μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Πενσυλβανίας.

Η έρευνα, η οποία άρχισε το 1956, βασίστηκε πάνω σε δοκιμές που λαμβάνονταν κάθε εφτά χρόνια από 400 ανθρώπους και πάνω σε πληροφορίες που έδωσαν αυτοί για τα επαγγέλματα τους, τα εισοδήματα, τις δραστηριότητες τους στον ελεύθερο χρόνο τους και τις εμπειρίες ταξιδιού.

«Οι άνθρωποι εκείνοι που δεν είχαν πολύ πνευματικά διεγερτική ζωή έδειχναν μια καταφανή πτώση», είπε ο Γούρνερ Σκέι, καθηγητής της ανθρώπινης ανάπτυξης και ψυχολογίας, ο οποίος θεωρείται σαν αυθεντία πάνω στη γεροντολογία.

Η μελέτη αναγνώρισε το ρόλο των γενετικών και των φυσιολογικών παραγόντων για τον καθορισμό της διανοητικής λειτουργίας ενός ηλικιωμένου ατόμου. Αλλά ανατρέπει την ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν έλεγχο πάνω στην πτώση των διανοητικών ικανοτήτων τους καθώς γερνούν, λέει ο Σκέι.

Και φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τους… κάπως μεγαλύτερους αναγνώστες μας, αλλά τον καθένα ξεχωριστά… Μια δοκιμή να λύσετε το σταυρόλεξο είναι βέβαιο ότι θα σας πείσει.