Αυτή είναι η αφίσα των εκδηλώσεων που οργανώνει το Εργαστήρι. Και όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση είναι από αυτή την έκθεση…

Πρόκειται για μια εκδήλωση πουν μας καλούν να την παρακολουθήσουμε. Τη δημοσιεύουμε εδώ καθώς μπορεί κάποιους από τους αναγνώστες μας να τους ενδιαφέρει:

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση σας  προσκαλώ εκ μέρους του Εργαστηρίου Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης - ΕΜΠ, στα εγκαίνια της έκθεσης του ερευνητικού προγράμματος MEDNETA με θέμα:

"Υφαίνοντας τη Θάλασσα. Τεχνίτες και Καλλιτέχνες της Μεσογείου δημιουργούν από κοινού", την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 15:30 στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών.

Η έκθεση αφιερώνεται στη μνήμη του Δημιουργού Αργυροχρυσοχόου Χάρη Βασιλειάδη.

Σας στέλνουμε για την πληρέστερη ενημέρωσή σας όλο το σχετικό υλικό.

Θα είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς αν μπορείτε να καλύψετε και να προωθήσετε το γεγονός, στα μέσα τα οποία διαθέτετε και θα ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμάς η παρουσία σας κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και την έκθεση μπορείτε να βρείτε

στον επίσημο ιστότοπο: https://medneta.eu/  Δείτε ΕΔΩ..

και την σελίδα στο Facebook: https://www.facebook.com/ENPI-CBCMed-Medneta-Project-

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την θετική σας, ελπίζουμε, ανταπόκριση στο αίτημά μας.

Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω πληροφορία που θα σας χρειαστεί.

Με εκτίμηση

Σοφία Αυγερινού Κολώνια

Καθηγήτρια Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Επιστημονική Υπεύθυνη Ερευνητικού Έργου MEDNETA


Εργαστήριο Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης Σχολής Αρχιτεκτόνων, Ε.Μ.Π.

Πρόκειται για μια πρωτότυπη και φιλόδοξη έκθεση πιλοτικών προϊόντων που φιλοτεχνήθηκαν από δημιουργούς – τεχνίτες και καλλιτέχνες- από 7 Μεσογειακές πόλεις στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος MEDNETA (www.medneta.eu) και επικεφαλής το Εργαστήριο Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης της Σχ. Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το οποίο διευθύνει η καθηγήτρια Σοφία Αυγερινού Κολώνια.

Στόχος του MEDNETA (2014-2016) αποτέλεσε ο επανακαθορισμός, η ενίσχυση και η ανάδειξη του στρατηγικού ρόλου των δημιουργικών επαγγελμάτων στην αναγέννηση των ιστορικών πόλεων στην λεκάνη της Μεσογείου. Μαζί με την Αθήνα, στο πρόγραμμα συμμετείχαν η Βαλένθια, η Φλωρεντία και το Παλέρμο από τον Βορρά της Μεσογείου και από τον Νότο η Τύνιδα, η Βυρηττός και η Χεβρώνα.

Βασικό όχημα για την επίτευξη του στόχου αυτού αποτελεί η δικτύωση των δημιουργών/παραγωγών, διασφαλίζοντας την επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ επαγγελματιών παραδοσιακών επαγγελμάτων τέχνης, με στόχο τη χωρική, κοινωνικο - οικονομική, πολιτιστική ανάπτυξη του αστικού χώρου και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των πόλεων σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.

Δυο τεχνίτες και δυο σχεδιαστές από κάθε πόλη συναντήθηκαν και δημιούργησαν από κοινού δώδεκα μοναδικά αντικείμενα δημιουργικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος εμπνευσμένα από την ιστορία και την παράδοση της  Μεσογείου.

Η έκθεση “Υφαίνοντας την Θάλασσα” διοργανώνεται με στόχους:

α) την ανάδειξη των δημιουργικών παραδοσιακών και σύγχρονων επαγγελμάτων τέχνης της Μεσογείου (σχεδιαστές υψηλής ραπτικής, κεραμοποιούς, αργυροχρυσοχόους, μεταλλουργούς, καλλιτέχνες, σχεδιαστές επίπλου και πολλούς άλλους) και της ιστορικής τεχνογνωσίας τους και

β) την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των δημιουργικών παραδοσιακών και σύγχρονων επαγγελμάτων τέχνης, μέσω του διασυνοριακού διαλόγου που αναπτύχθηκε, ώστε να υποστηριχθεί το δίκτυο των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων που διαμορφώνουν το αστικό και κοινωνικό περιβάλλον αυτών των πόλεων.

Η φιλοξενία της ιδιαίτερης αυτής έκθεσης από – το Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών– Ίδρυμα Βούρου – Ευταξία, ένα από τα ιστορικότερα κτίρια της Αθήνας, ενισχύει τους στόχους και τις φιλοδοξίες της και συμπυκνώνει πολλά ιστορικά και παραδοσιακά στοιχεία που αξίζει κανείς να δει και να επισκεφθεί. Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τους συντελεστές του MEDNETA και τους δημιουργούς που συμμετείχαν.

Ο Πιετισμός ήταν θρησκευτικό κίνημα που αναπτύχθηκε εντός της Γερμανικής Λουθηρανικής Εκκλησίας το 17ο και το 18ο αιώνα. Μερικοί υποστηρικτές αυτού του κινήματος υφίσταντο χλευασμό ή ακόμη και διωγμό εξαιτίας της πίστης τους. Διάφοροι Πιετιστές λόγιοι κατέφυγαν στο Μπέρλεμπουργκ, περίπου 150 χιλιόμετρα βόρεια της Φρανκφούρτης του Μάιν.

Τους χορηγήθηκε άσυλο από κάποιον ευγενή της περιοχής, τον Κόμη Κάζιμιρ φον Βίτγκενστάιν Μπέρλεμπουργκ, ο οποίος έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για τη θρησκεία. Η παρουσία τέτοιων κηρύκων στο Μπέρλεμπουργκ με ακαδημαϊκή κατάρτιση οδήγησε σε μια νέα μετάφραση της Αγίας Γραφής, γνωστή σήμερα ως η Βίβλος του Μπέρλεμπουργκ. Πώς προέκυψε αυτή η μετάφραση;

Ένας από εκείνους που ζήτησαν άσυλο ήταν ο Γιόχαν Χάουγκ, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη του, το Στρασβούργο, εξαιτίας της μισαλλοδοξίας των εκεί θεολόγων. Ο Χάουγκ ήταν πολυμαθής λόγιος και ταλαντούχος γλωσσολόγος. Μίλησε στους άλλους λόγιους του Μπέρλεμπουργκ για τη ζωηρή επιθυμία που είχε «να παράσχει μια εντελώς ανόθευτη μετάφραση της Βίβλου, να διορθώσει τη μετάφραση του Λούθηρου, να αποδώσει το νόημα επακριβώς κατά το γράμμα και κατά το πνεύμα του Λόγου του Θεού». ([«Η Ιστορία της Βίβλου του Μπέρλεμπουργκ» [Die Geschichte der Berlenburger Bibel])

Στόχος ήταν να παραχθεί μια Αγία Γραφή με επεξηγηματικές σημειώσεις και σχόλια, η οποία επρόκειτο να είναι κατανοητή στους απλούς ανθρώπους. Ο Χάουγκ εξασφάλισε την υποστήριξη λογίων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ασχολήθηκε με αυτό το έργο επί 20 χρόνια. Το 1726 άρχισε να εκδίδεται η Βίβλος του Μπέρλεμπουργκ. Λόγω των εκτενών σημειώσεων που περιείχε, τυπώθηκε σε οχτώ τόμους.

Η Βίβλος του Μπέρλεμπουργκ έχει σαφώς μερικά ενδιαφέροντα σημεία. Παραδείγματος χάρη, τα εδάφια Έξοδος 6:2, 3 λένε: «Επιπλέον ο Θεός μίλησε στον Μωυσή και του είπε: Εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ! Και εμφανίστηκα στον Αβραάμ/στον Ισαάκ και στον Ιακώβ/ως απόλυτα επαρκής Θεός: αλλά με το όνομά μου ΙΕΧΩΒΑ δεν έγινα γνωστός σε αυτούς».

Μια σημείωση εξηγεί: «Το όνομα ΙΕΧΩΒΑ . . . , το όνομα που ξεχωρίζει/ή/το δεδηλωμένο όνομα». Το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά, εμφανίζεται επίσης σε σχόλια στα εδάφια Έξοδος 3:15 και Έξοδος 34:6.

Έτσι λοιπόν, η Βίβλος του Μπέρλεμπουργκ έγινε μία από τις πολλές γερμανικές Γραφές που χρησιμοποίησαν το όνομα Ιεχωβά είτε στο βασικό κείμενο είτε σε υποσημειώσεις είτε σε σχόλια.

Μια από τις πιο σύγχρονες μεταφράσεις που δίνουν τη δέουσα τιμή στο προσωπικό όνομα του Θεού είναι Η Αγία Γραφή— Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15 Φεβρουαρίου 2005

Με τον Κέρι Γιακουμήσυναντηθήκαμε για πρώτη φορά σε μια εκδρομή που οργάνωσε η εκκλησία μας στην Αρχαία Κόρινθο. Ο ίδιος ασχολείται επαγγελματικά με τη διδασκαλία της αγγλική γλώσσας και όντας αδελφός απολαύσαμε την ξεχωριστή ξενάγηση που μας έκανε στους τόπους που έζησε για κάποια χρόνια της ζωής του ο απόστολος Παύλος. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα που κάναμε τότε…


Έτσι όταν μου έστειλε μήνυμα μέσω messenger ότι παντρεύει τον μικρότερο γιο του με μια αδελφή από την Γεωργιανόφωνη εκκλησία όπου υπηρετεί δύο χρόνια τώρα στο ξενοδοχείο Wyndham Grande Athens, Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πλατεία Καραϊσκάκη (πρώην Imbereal) σπεύσαμε. Και ήταν πραγματικά πολύ όμορφα όλα…


Η τεράστια αίθουσα μπορεί να μην ήταν γεμάτη, αλλά είχε πολύ και γνωστό κόσμο. Διακρίναμε παρουσίες αδελφών μας από το Μπέθελ Ελλάδας και Κύπρου, αλλά και από το Μεταφραστικό. Επίσης και από τη δική μας εκκλησία, είδαμε αδελφούς μας… Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν ότι, ως γάμος, δεν είχε τίποτα το υπερβολικό ή κάτι που να προκαλεί.


Η… πολυτέλεια είχε να κάνει με το ξενοδοχείο που μόλις είχε ανοίξει, κάπου μια εβδομάδα από ότι μας είπαν εργαζόμενοι όταν ανεβήκαμε στον 9^ο όροφο, στο Abone του ξενοδοχείου Wyndham Grand Athens. Η θέα της πόλης των Αθηνών από εκεί είναι εκπληκτική. Η Ακρόπολη είναι πιάτο μπροστά σου. Και φυσικά απολαύσαμε το ποτό μας.


Η ομιλία που εκφώνησε ο αδελφός Θανάσης Μπακογιάννης ήταν τουλάχιστον υπέροχη… Είναι η δεύτερη φορά που ακούγαμε τον αδελφό αυτόν σε γάμο. Η προηγούμενη ήταν στο Χαϊδάρι… Δείτε ΕΔΩ. Έχει ένα σπάνιο χάρισμα να σε παρασύρει όμορφα. Οι παραινέσεις μέσα από την Αγία γραφή στο ζευγάρι, μοναδικές. Ο καθένας μπορούσε να βρει όμορφα στοιχεία που να τον αφορούν.


Δεν ξέρω, αλλα από τότε που είδα πρώτη φορά γάμο των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά (και ήταν τότε, πριν αρκετά χρόνια όταν ακόμα έκανα μελέτη με τον Ανδρέα, στο Γέρακα που είχα πάει, σε ένα άγνωστο μου ζευγάρι με ομιλητή τον Βασίλη Δεδότση, μου άρεσε πολύ…). Και όσο βλέπω γάμους τόσο μου αρέσουν και περισσότερο. Επιτέλους, καταλαβαίνεις τι λένε.


Μένω εδώ… Ότι κι αν πω από δω και πέρα θα είναι υπερβολή. Ευχαριστώ τον φίλο μου Κέρι Γιακουμή ή όπως το λέει ο ίδιος Kerry Jacobs που μου έδωσε τη δυνατότητα να μοιραστώ μαζί του τη χαρά του από την πολύ όμορφη περίσταση των γάμων των παιδιών του. Του το είπα και από κοντά εκεί, αλλά νιώθω την ανάγκη να το πω και από εδώ. Να ζήσουν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι κοντά στον Ιεχωβά.

Μ’ αυτά τα μικρά πλοιάρια - παντόφλες περνάς από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και επιστρέφεις σ’ αυτή τη μικρή λωρίδας θάλασσας. Το ταξίδι αυτό, ιδιαίτερα το καλοκαίρι είναι μικρό και πολύ όμορφο…


Μόνο που αυτή τη φορά ταλαιπωρήθηκα λόγω της απεργίας… Περιμέναμε κάπου μισή  ώρα με τρία τέταρτα για να γεμίσουν και τότε μόνο ξεκινούσαν... Ωστόσο τα καταφέραμε και με υπομονή, κάναμε τη δουλειά που θέλαμε…


Μπορεί να κάνει κρύο και παγωνιά. Και να είναι μια δοκιμασία το ταξίδι μου με τη μηχανή ως τη Σαλαμίνα. Αλλά έπρεπε να πάω, να δώσω στην Πόπη να δουλέψει την εφημερίδα της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών Ο ΤΥΠΟΣ.

Έτσι το έκανα… Την Πέμπτη 8/12/2016 συνέβη, μια μέρα δύσκολη για το κέντρο της Αθήνας. Όμως αυτή η αλλαγή μου άρεσε. Κι ας είχα να αντιμετωπίσω του κόσμου τα προβλήματα.

Διότι οι δρόμοι μπορεί να ήταν σχετικά βατοί, αλλά ταλαιπωρήθηκα πολύ στα καραβάκια – παντόφλες που σε περνούν απέναντι, από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και το αντίθετο… Βέβαια προσπάθησα να πάρω πληροφορίες από το λιμεναρχείο Σαλαμίνας αρνούμενος να αποδεχτώ ότι ζω στην Ελλάδα, με ότι αυτό συνεπάγεται, από πλευράς υπευθυνότητας.

Χρειάστηκε να πάρω σχεδόν είκοσι φορές, τηλέφωνο… Όχι ότι δεν έπιανε το τηλέφωνο, το αντίθετο. Όμως στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν κάποιος άγνωστος μου, αγενής, που φαίνεται ότι είχε απηυδήσει από τα συνεχή τηλεφωνήματα και το έκλεινε στη μούρη το ακουστικό, αντί να μπει στον κόπο και να απαντήσει.

Φαίνεται ότι κάποια στιγμή αποφάσισε να απαντήσει. Στην ερώτηση μου, αν «δουλεύουν» τα καραβάκια μου είπε «ναι, όταν γεμίσουν». Δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό και αποφάσισα να ξεκινήσω, νομίζοντας ότι με καλύπτει.

Αργότερα, όταν περίμενα ένα μισάωρο πάνω στο καραβάκι (και όταν πήγαινα και όταν γύρισα) κατάλαβα το λάθος μου. Αλλά ήταν ήδη αργά να γυρίσω πίσω. Ήμουν ήδη δυο βήματα από τον προορισμό μου.

Στα Παλούκια με περιμένει ο σύζυγος της Πόπης, ο Νίκος. Είχε κι αυτός απηυδήσει από την χρονοβόρα αναμονή. Ήταν όμως ευγενικός και χαμογελούσε. Παρέλαβε τη νέα ύλη και τα κασέ και μου έδωσε τα παλιά αφού πρώτα με χαιρέτησε θερμά.

Ας είναι… Παρόλο που δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα, αφού είχα υποσχεθεί στη Σούλα να την πάω στο Κολωνάκι, όπου είχε μια δουλειά, όλα τακτοποιήθηκαν όταν την ενημέρωσα για το ζήτημα που αντιμετώπιζα, χαλάρωσα για να απολαύσω το ταξίδι μου.

Ναι, το κάνω αυτό πάντα. Κάθε ταξίδι, έξω και μακριά από την Αθήνα, είναι για μένα όμορφο. Θα με καταλαβαίνατε καλύτερα αν ζητούσατε, όπως εγώ, όλη τη ζωή σας σε ένα γραφείο στο κέντρο της πόλης, την ώρα που τα ταξίδια από τη φύση τους σε ξεσηκώνουν.

Η μέρα πάντως, τουλάχιστον στο ταξίδι μου εξελίχθηκε πολύ όμορφο. Τα σύννεφα αποσύρθηκαν, η μαυρίλα έφυγε κι ένας γλυκός ήλιος, έστω με δόντια ήρθε να ομορφύνει τη ζωή μας. Να, κάτι τέτοια μπορούν από μόνα τους να διώξουν τα όποια προβλήματα που προέκυψαν λόγω της απεργίας και να νιώσεις καλύτερα…

Ναι, εγώ τα κατάφερα να γυρίσω ανανεωμένος στο γραφείο μου. Όλα διευθετήθηκαν και η δουλειά προχώρησε… Σε λίγο θα δείτε εδώ, το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς…

Εικόνες σαν αυτές δεν τις βλέπεις καθημερινά… Δημοσιογράφοι στους δρόμους με πανό και ντουντούκες, όπως όλοι οι εργαζόμενοι… Φυσικά δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα… Το καταλαβαίνουν κι αυτοί…


Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω, δεν είναι τωρινές. Παλιές είναι… Από το αρχείο. Μια εποχή που νόμιζα κι εγώ ότι κάπως έτσι προβάλλονται τα προβλήματα… Τώρα πια ξέρω που να εναποθέσω τις ελπίδες μου και να μην προδοθώ…


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/12/2016

Δεν είναι πολλές οι φορές που δημοσιογράφοι αφήνουν τα θερμαινόμενα γραφεία τους και κατεβαίνουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν κάτι για τον εαυτό τους. Και είναι πολύ ιδιόμορφο αυτό το επάγγελμα. Ενώ γράφουν για τους άλλους κλάδους, ποτέ δεν γράφουν στα έντυπα που εργάζονται για τα δικά τους προβλήματα.

Στην τελευταία απεργία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ οι δημοσιογράφοι κατέβασαν τα μολύβια μια μέρα νωρίτερα από εκείνους, στις 7 Δεκεμβρίου. Μπορεί και να μην το πήρατε είδηση. Ίσως σας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι τα ραδιόφωνα έπαιζαν μουσική χωρίς ειδήσεις… Κι αυτό σίγουρα δεν στεναχώρησε πολλούς. Οι ειδήσεις είναι μαύρες και άραχνες για όλους…

Το ρεπορτάζ που αφορά εμάς τους δημοσιογράφους αναφέρει:

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ένωσαν τη φωνή τους με όλους τους άλλους εργαζομένους, διεκδικώντας Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που θα εγγυώνται αξιοπρεπείς μισθούς, αντιμετώπιση της συνεχώς διογκούμενης ανεργίας με άμεσα και δραστικά μέτρα και τη θεσμοθέτηση πόρου, υπέρ των επικουρικών Ταμείων τους με την ένταξη σε αυτά όλων των εργαζομένων στο χώρο της ενημέρωσης. Και όλοι όσοι προσπαθούν να υπονομεύσουν την προσπάθειά τους, μάλλον θα τους βρουν αποφασιστικά και αμετακίνητα σύσσωμους απέναντί τους.

Αυτά τόνισε μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση, έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Δημήτρης Κουμπιάς, πριν οι συγκεντρωθέντες πορευτούν προς τη Βουλή, όπου αντιπροσωπία συναντήθηκε με τον αντιπρόεδρο Γιώργο Βαρεμένο (δημοσιογράφος κι αυτός) και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κυβερνόντος κόμματος στους οποίους επέδωσε ψήφισμα με τις θέσεις και τα αιτήματα του κλάδου. Το ψήφισμα προωθήθηκε και στα άλλα κόμματα του Κοινοβουλίου.

Στη συγκέντρωση μίλησαν επίσης οι πρόεδροι της ΕΣΗΕΑ, Σταμάτης Νικολόπουλος, της ΕΣΠΗΤ, Θέμης Μπερεδήμας και της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου, Παναγιώτης Κατάρας.

Το ψήφισμα που παρέδωσε ανέφερε ανάμεσα στα άλλα και τα παρακάτω: Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης απεργούν σήμερα 7 Δεκεμβρίου 2016, διεκδικώντας:

Να δημιουργηθεί αυτόνομη διεύθυνση του ΕΤΑΠ ΜΜΕ, με λογιστική αυτοτέλεια, εντός του ΕΦΚΑ.

Να διατηρηθούν ο ΕΔΟΕΑΠ και τα ΤΕΑΣ - ΕΤΑΣ ως αυτοδιοικούμενοι φορείς υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης χωρίς αλλοίωση του χαρακτήρα και του περιεχομένου τους, ως προϋπόθεση για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της δημοσιογραφικής λειτουργίας και τη διασφάλιση του αγαθού της Ενημέρωσης.

Θεσμοθέτηση πόρου, ενός τέλος πλουραλισμού, από τα έσοδα όλων των έντυπων, ραδιοτηλεοπτικών και διαδικτυακών μέσων, υπέρ των επικουρικών Ταμείων μας, ο οποίος θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ΕΔΟΕΑΠ και των ΤΕΑΣ —ΕΤΑΣ. Που θα στηρίξει τα Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων στο χώρο της ενημέρωσης.

Ένταξη στα Ταμεία αυτά όλων των εργαζομένων στην Ενημέρωση, σε οποιοδήποτε Μέσο και αν εργάζονται, με μισθωτή εργασία πλήρους απασχόλησης και ΣΣΕ, αλλά και με μια βασική προϋπόθεση: ότι θα είναι μέλη αντίστοιχης συνδικαλιστικής Ένωσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, καλούμε την κυβέρνηση και τους εργοδότες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων προκειμένου να εξευρεθεί λύση στο φλέγον ζήτημα των Ταμείων μας. Συνεχίζουμε το διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους, χωρίς φόβο, με επιμονή στις θέσεις και τα επιχειρήματά μας, πιστεύοντας ότι αποτελεί τη μόνη οδό για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης στο ασφαλιστικό.

Αυτά οι δημοσιογράφοι… Που ώρες – ώρες, αντί για τέταρτη εξουσία αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε πολύ δεινή οικονομική θέση και ότι η εκάστοτε πολιτική εξουσία τους χρησιμοποιεί για να προωθεί τα σχέδια της… Αυτό μάλλον είναι κάτι που αντιλαμβάνεται ο πολίτης και δεν θέλει να ακούσει τίποτα γι’ αυτούς… Η πραγματικότητα καμιά φορά σε ξεπερνά…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Όσο εμείς εδώ στην Ελλάδα προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το κρύο, σε μια δύσκολη μέρα λόγω της 24ωρης απεργίας των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που κάνει πολλά πράγματα να μην κινούνται με καλούς ρυθμούς, ας πάμε λίγο στο Βανκούβερ του Καναδά που το έστρωσε με τα χιόνια του και θαυμάσουμε λίγο την ομορφιά του.


Αυτή και η παραπάνω φωτογραφία είναι από το σπίτι του Στηβ και της Έστερ στο Νόρθ Βανκούβερ… Εδώ μείναμε πέρσι τον Απρίλιο, όταν πήγαμε με τη Σούλα για να τους γνωρίσουμε. Κι εδώ, με την προτροπή τους καθώς και αυτή του Κώστα και της Άννυ, κάναμε το γάμο μας. Έχει κάτι το ξεχωριστό, όπως κι αν το δεις.


Από δω και κάτω και μέχρι το τέλος του σημερινού δημοσιεύματος, οι φωτογραφίες μας είναι επίσης από το Βανκούβερ, τραβηγμένες από τη φίλη μας Σούλα Καψάλη και ανεβασμένες στα κοινωνικά δίκτυα. Τις μοιράστηκε μαζί μας κι εμείς με τη σειρά μας, μοιραζόμαστε μαζί σας αυτή τη χαρά… Μα, δεν είναι υπέροχες;


Θυμάμαι τις 15 μέρες που ζήσαμε εκεί, τον Απρίλη του 2015… Ήταν γλυκός ο καιρός, ανοιξιάτικος, πολύ κοντά στο δικό μας. Όντας δίπλα από τον Ειρηνικό Ωκεανό ,η πόλη του Βανκούβερ, έχει ένα υπέροχο κλίμα. Ιδιαίτερα εκεί που μένουν τα παιδιά της Σούλας, είναι πολύ όμορφα. Το λέω μετά λόγου γνώσεως…


Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλές κινηματογραφικές εταιρίες του Χόλυγουντ, έχουν διαλέξει την πόλη αυτή για να φτιάξουν τα στούντιο τους. Πολλές μάλιστα από τις ταινίες που έχουμε δει στον κινηματογράφο, τις έχουν γυρίσει εκεί. Σε φυσικούς χώρους... Τα δάση μπαίνουν στα όρια της πόλης, δημιουργώντας μια εκπληκτική ατμόσφαιρα.


Με τα χιόνια όμως, όλα είναι πιο όμορφα… Αυτό το ατέλειωτο λευκό που μας λείπει εμάς εδώ, στην Αθήνα, είναι που ξυπνάνε όμορφα συναισθήματα… Αφήνω τη φαντασία μου να με παρασύρει… Βάζω τον εαυτό μου πίσω από αυτό το παράθυρο, από όπου έχουν τραβηχτεί οι φωτογραφίες που βλέπετε… Μ’ αρέσει!


Ύστερα την αφήνω ακόμα περισσότερο… Μπαίνω μαζί με τον άνθρωπο μου μέσα στο πλάνο και μας αφήνω να παίξουμε χιονοπόλεμο, σαν τα παιδιά… Ο πιο ανώδυνος πόλεμος που συνίσταται και δεν μπορεί κανείς να του αντισταθεί… Πώς το ξεκινήσαμε το θέμα; Σαν ένα διάλειμμα! Ένα υπέροχο διάλειμμα που θα μας δώσει τη δύναμη να συνεχίσουμε τη μέρα μας.