Τα πρώτα χιόνια ήρθαν στην ορεινή Αναστασία των Σερρών… Εμείς εδώ, απλά παγώνουμε…
Οι πρώτες φωτογραφίες μας ήρθαν από την Αναστασιά των Σερρών… Τα πρώτα χιόνια, λίγα έστω, έκαναν την εμφάνιση τους. Και ο φίλος μας Ηλίας Θεολόγου βγήκε πρωί – πρωί να τα προϋπαντήσει. Κάποτε, το 1965-1970, θυμάται, είχε πάρα πολλά χιόνια μέχρι 70-80 εκατοστά ύψος, τώρα δεν κάνει πια πολλά χιόνια. Σαν την οικονομία είναι, ούτε χιόνια δεν μας στέλνει... Μπορεί αυτή την ώρα που βλέπτε το δημοσίευμα να μην υπάρχουν πια...
Ο Ηλίας χαρούμενος σαν παιδί, ανέβασε τις φωτογραφίες στον τοίχο του. Και μου έστειλε και μερικές στο messenger… Τις συνόδευσε μάλιστα με μνήμες: Κάποτε οι χείμαρροι που έχουμε δίπλα στο χωριό τέσσερεις στον αριθμό, έτρεχαν σχεδόν από Νοέμβριο μέχρι Απρίλιο συνέχεα… Τώρα τίποτα. Μόνο κάτι λίγο, όταν βρέχει. Πολύ οικονομία φίλε μου και αδελφέ μου.
Νερά έτρεχαν παντού... Σήμερα το βραδύ, περίμενα να δω χιόνι. Ξύπνησα 3.π.μ. έως της 5 τίποτα. Αλλά η Κατερίνα με έπιασε στον ύπνο. «Ηλία, Ηλία, βγες, βγες γρήγορα έξω, τώρα», τώρα… Λες και θα έλιωνε το χιόνι σε 0 χρόνο… Σαν μικρά παιδιά κάνουν και οι μεγάλοι Άνθρωποι. Αυτό θα πει φύση, δημιουργία, χαρά Θεού, που λένε. Τα ξεχνάς όλα! Ευτυχία! Κι ακόμη καφέ δεν ήπιαμε. Από χαρά το ξεχάσαμε...
Το πιο ωραίο όμως είναι, ότι ο Ηλίας θυμάται πάντα και συμμετέχει ενεργά στο στήσιμο αυτής της ιστοσελίδας… Με το δικό του λοιπόν ξεχωριστό τρόπο, στα σχόλια του, αναφέρει την κουβέντα με τη σύζυγό του. «Άντε να βγάλουμε φωτογραφίες Κατερίνα για τον φίλο μου Νίκο και για το facebook. Πάει την κάναμε λαχείο που λένε»... Τον παρακολουθώ με αγάπη… Ο Ηλίας, ο μοναδικός!
Και επειδή όταν πιάνει τον Ηλία να φιλοσοφεί, δεν σταματά εύκολα, συνεχίζει: Ο άνθρωπος και όλη η δημιουργία είναι φτιαγμένα από πανσοφία. Και περισσότερο για την χαρά του ανθρώπου την κορωνίδα της δημιουργίας. Καλημέρα, λοιπόν, από την λευκή Αναστασιά... Ο σκύλος, μόλις με είδε, σηκώθηκε όρθιος από χαρά για να μου πει το νέο... Μάλλον άρεσε και σ’ αυτόν το χιόνι έστω κι αν ήταν λίγο…
Τι όμορφο που είναι, οι άνθρωποι να χρειάζονται μερικά απλά πράγματα, λίγο χιόνι ας πούμε, για να νιώσουν σαν τα μικρά παιδιά και να χαίρονται την κάθε στιγμή... Ο Ηλίας με τον πηγαίο αυθορμητισμό του, μου θύμισε τα δικά μας από το Θραψανό. Χιόνιζε πολύ αραιά, θυμάμαι, στα παιδικά μου χρόνια κι μείς θαυμάζαμε όταν βλέπαμε τις νιφάδες να πέφτουν από τον ουρανό και να το στρώνει…
Σχόλια (0)