Πριν λίγες μέρες είδαμε ΕΔΩ και γνωρίσαμε τη φίλη μας τη Νεσρίν που ζει στη Νυρεμβέργη της Βαυαρίας της Γερμανίας… Ας μείνουμε λίγο ακόμα όπως υποσχεθήκαμε για να γνωρίσουμε την πόλη ξεκινώντας από μια Αίθουσα Βασιλείας. Από το 1050 έως το 1571 η πόλη γνώρισε περίοδο ακμής και επεκτάθηκε εντυπωσιακά. Λόγω της θέσης της πάνω σε βασικές εμπορικές οδούς έγινε σημαντικό οικονομικό και πολιτικό κέντρο.

Αναφέρεται συχνά ως "ανεπίσημη πρωτεύουσα" της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, επειδή τα επονομαζόμενα Reichstage (αυτοκρατορικά συμβούλια) και τα δικαστήρια συνεδρίαζαν στο κάστρο της Νυρεμβέργης. Το 1219 η Νυρεμβέργη απέκτησε τον τίτλο της αυτοκρατορικής ελεύθερης πόλης από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο τον Β'. Μέχρι το 1427 η πόλη διοικήθηκε από βουργράβους, μέχρι που ο τελευταίος, ο Φρειδερίκος ΣΤ' φον Χοεντσόλερν, πρώτος πρίγκιψ-εκλέκτωρ του Βρανδεμβούργου, πώλησε τα δικαιώματά του στο συμβούλιο της πόλης, το οποίο την κυβέρνησε μέχρι το 1806 οπότε ενσωματώθηκε στην Βαυαρία. 

Η Νυρεμβέργη έγινε γρήγορα, μαζί το Άουγκσμπουργκ, ένα από τα δύο μεγάλα εμπορικά κέντρα της διαδρομής από την Ιταλία στη βόρεια Ευρώπη. Το πολιτιστικό άνθισμα της Νυρεμβέργης κατά το 15ο και το 16ο αιώνα την έκανε το κέντρο της Γερμανικής Αναγέννησης. Το 1525 έφτασε στην πόλη η Μεταρρύθμιση και το 1532 υπογράφηκε η θρησκευτική ειρήνη της Νυρεμβέργης, από την οποία οι Λουθηρανοί αποκόμισαν σημαντικές παραχωρήσεις.


Το 1632 κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, ο Άλμπρεχτ φον Βάλενσταϊν (Albrecht von Wallenstein) νίκησε τον βασιλιά Γουστάβο Αδόλφο της Σουηδίας κατά την πολιορκία της Νυρεμβέργης. Η πόλη άρχισε να υποβαθμίζεται μετά από τον πόλεμο και ανέκτησε τη σημασία της μόνο τον 19ο αιώνα, όταν καθιερώθηκε ως βιομηχανικό κέντρο. Στις αρχές του 19ου αιώνα η Νυρεμβέργη είχε σχεδόν πτωχεύσει.


Το 1806 με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να διαλύεται και τυπικά, η Νυρεμβέργη πέρασε στην κυριαρχία της Βαυαρίας. Το βαυαρικό κράτος ανέλαβε τα χρέη της Νυρεμβέργης και εγγυήθηκε τη χρεολυσία τους. O πρώτος γερμανικός σιδηρόδρομος, από τη Νυρεμβέργη στο κοντινό Φιρτ (Fürth), άρχισε να λειτουργεί το 1835. Αφότου ανέλαβε την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ, η Νυρεμβέργη έγινε το επίσημο κέντρο των Ναζί, οι οποίοι οργάνωναν στην πόλη τα ετήσια συνέδρια του Κόμματος από το 1933 μέχρι το 1938.


Οι Ναζί επέλεξαν την πόλη ως συνεδριακό κέντρο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, NSDAP. Ένας μεγάλος αριθμός κτιριακών εγκαταστάσεων κατασκευάστηκε ειδικά για αυτές τις συνελεύσεις, μερικά από τα οποία παρέμειναν ημιτελή. Οι πανηγυρικού χαρακτήρα συνεδριάσεις των Ναζί απαθανατίστηκαν κινηματογραφικά από τη σκηνοθέτιδα Λένι Ρίφενσταλ (Leni Riefenstahl). Σήμερα μπορούμε να δούμε στην πόλη πολλά παραδείγματα της ναζιστικής αρχιτεκτονικής.

Εικόνες όμορφες σαν αυτή θα έχουμε σε καθημερινό επίπεδο στη ζωή μας στο νέο κόσμο που ετοιμάζει ο Ιεχωβά για μας… Εκατομμύρια «άλλα πρόβατα» του Ιησού περιμένουν με λαχτάρα τη μελλοντική ανταμοιβή της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισένια  γη. Εκεί «θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».—Ιωάν. 10:16· Ψαλμ. 37:11.


Στη χθεσινή δημόσια ομιλία, στην εκκλησία μας, με θέμα «Η καταστροφή της γης επιφέρει τη θεϊκή ανταπόδοση» ακούσαμε πολύ όμορφες, θετικές, ενθαρρυντικές και εποικοδομητικές σκέψεις. Αν και στους ανθρώπους του κόσμου ένας τέτοιος τίτλος ομιλίας μπορεί να δημιουργεί απορίες, για μας ήταν κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο.

Διότι γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν αφήνει να περνά τίποτα απαρατήρητο από όσα συμβαίνουν στη γη… Και έχουμε πολλά παραδείγματα από την Αγία Γραφή που το πιστοποιούν αυτό. Στο εδάφιο Γένεση1:1 βλέπουμε τη δήλωση του Δημιουργού για τη γη, το ίδιο και στον Ψαλμό 115 όπου μιλάει για τον ουρανό και τη γη, αλλά και στον Ησαΐα 45:18, που δηλώνει ξεκάθαρα ότι δημιούργησε τη γη για να κατοικείται.

Στο εδάφιο Γένεση 2: 15-17 βλέπουμε την κατεύθυνση που δίνει ο Δημιουργός, προνόμιο για τον άνθρωπο, να την καλλιεργεί και να την προσέχει. Προϋπέθετε μόνο ένα στοιχείο βασικό, ζωτικής σημασίας που έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι: Υπακοή σε αυτόν. Πράγμα που οι πρώτοι γονείς μας, δεν έκαναν, δυστυχώς.

Στα εδάφια Γένεση 3:23, 24 βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά τους έβγαλε από τον παράδεισο, λόγω της ανυπακοής τους. Κι έτσι όλοι εμείς «αμαρτήσαμε» μέσω του πρώτου γονέα μας και η ποινή της αμαρτίας είναι τα προβλήματα και οι ταλαιπωρίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, τα γηρατειά, ο θάνατος αλλά και η μόλυνση και η καταστροφή της γης.

Η μόλυνση που είχε μπει στη διάνοια οδήγησε και στην μόλυνση της γης. Είδαμε την πρώτη δολοφονία που καταγράφεται στη Γραφή ανάμεσα στα αδέλφια Κάιν και Άβελ. Αλλά τα πράγματα με τη μόλυνση έγιναν ακόμα πιο σοβαρά. Τα εδάφια Γένεση 6: 2, 4, 11-12 μας δείχνουν πώς επεκτάθηκε η μόλυνση, καθώς πνευματικά πλάσματα από τον ουρανό, υλοποιήθηκαν και άρχισαν να παίρνουν ως συζύγους τους κόρες των ανθρώπων.

Η γη γέμισε βία με τους Νεφελήμ. Και εδώ βλέπουμε την πρώτη θεϊκή ανταπόδοση με τον παγγήινο κατακλυσμό. Και γνωρίζουμε καλά, μόνο ποιοι σώθηκαν από αυτόν. Ο Νώε, η σύζυγος του και οι γιοί τους με τις συζύγους τους. Θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερα μετά από αυτό. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος θα έβαζε μυαλό και θα ήταν υπάκουος στον Ιεχωβά.

Δυστυχώς ούτε η οικογένεια του Νώε δεν τα κατάφερε… Στο εδάφιο Γένεση 18:20 βλέπουμε ότι η εμφάνιση του Νεβρώδ το αποδεικνύει αυτό. Αυτός ήταν ένας άνθρωπος που με τη συμπεριφορά του δοκίμαζε και προκαλούσε τον Θεό.

Στα εδάφια Γένεση 19:1 αλλά 12-13 βλέπουμε επίσης την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρων, αλλά και την διάσωση του Λωτ με τις κόρες του.

Στα εδάφια Δευτερονόμιο 7: 25-26 διαπιστώνουμε ότι ο Ιεχωβά είχε δώσει συγκεκριμένες οδηγίες στους Ισραηλίτες, σε σχέση με τους ειδωλολατρικού λαούς που κατοικούσαν γύρω τους, όπως ήταν οι Χαναναίοι… Κι αλήθεια, πόσες φορές στη ζωή μας, διαβάζοντας και στοχαζόμενοι τη Γραφή δεν έχουμε νιώσει τον Ιεχωβά να μας νουθετεί σοφά να προσέχουμε;

Έτσι λοιπόν η μόλυνση σε συνάρτηση με την έλλειψη υπακοής από πλευράς των ανθρώπων προχωρούσε συνεχώς σε ακόμα πιο δύσκολους δρόμους. Το 607 π.κ.χ. η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε… Για’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε σωστά το ερώτημα: Όχι τι κάνει ο Θεός, αλλά τι κάνουμε εμείς.

Στο εδάφιο Αποκάλυψη 11:18 λέει ξεκάθαρα ότι ο Θεός θα καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη… Και βλέπουμε ότι στον 20^ο αιώνα, αλλά και σε αυτόν που ζούμε, ύστερα από 6.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, ο άνθρωπος συνεχίζει να καταστρέφει τη γη.

Ωστόσο ο Λόγος του Θεού στο εδάφιο Ησαΐας 60:22 λέει ότι θα υπήρχαν άνθρωποι σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους που θα εμπιστεύονταν απόλυτα τον ιεχωβά. Αυτοί θα ήταν πιστοί και θα αυξάνονταν πολύ. Και όλα αυτά θα συνέβαιναν την ώρα που όπως λέει το εδάφιο 2 Τιμόθεο 3:13 ο κόσμος θα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Και μήπως άραγε δεν το βλέπουμε αυτό στις μέρες μας;

Και επειδή όπως στον κατακλυσμό, υπεύθυνοι για την καταστροφή ήταν οι δαίμονες, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Όμως τα εδάφια Αποκάλυψη 6: 2, 3, 5, 6 μας διαβεβαιώνουν ότι έχει ξεκινήσει ήδη αυτός καλπασμός των αλόγων από το 1914 και μετά. Και αυτό επηρεάζει ασφαλώς και τη γη.

Η καταστροφή του πλανήτη μας συνεχίζεται… Ωστόσο εμείς έχουμε βάσιμη ελπίδα ότι αυτό θα αλλάξει με τη δύναμη του Θεού. Και τον εμπιστευόμαστε απόλυτα, διότι είμαστε πίσω από τον πρώτο αναβάτη των εδαφίων της Αποκάλυψης, τον δοξασμένο Βασιλιά. Και ο Ψαλμός 37: 5,11 μας διαβεβαιώνει απόλυτα, ότι έτσι θα συμβεί. Όπως και ολόκληρος ο Ψαλμός 156.

Αν συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό μέχρι το τέλος, να είμαστε πιστοί στον Ιεχωβά, είναι βέβαιο ότι θα ανταμειφτούμε με τις ευλογίες του Θεού ζώντας τώρα σε ειρήνη διάνοιας και έχοντας πραγματικά μελλοντικές ευλογίες σε μια παραδεισένια γη που ο Ιεχωβά Θεός θα αποκαταστήσει ώστε να απολαμβάνουμε αιώνια ζωή. Πράγμα που ο ομιλητής το ευχήθηκε για όλους τους παρόντες στη συνάθροιση.

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ

Ο ΧΟΣΕ ΒΕΡΓΚΑΡΑ ΟΡΟΣΚΟ

Πιστεύετε ότι η ζωή σας θα μπορούσε να πάρει καινούρια ώθηση στην ηλικία των 70 χρόνων; Η δική μου πήρε. Και αυτό συνέβη πριν από 35 και πλέον χρόνια.

Με το έλεος του Ιεχωβά, από το 1962 υπηρετώ ως τακτικός σκαπανέας, και από το 1972 είμαι επίσκοπος στην Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά Ελ Καρισάλ της πολιτείας Χαλίσκο του Μεξικού. Επιτρέψτε μου να σας πω μερικά πράγματα για το παρελθόν μου.

Γεννήθηκα στην πολιτεία του Μιτσοακάν, στο Μεξικό, στις 18 Αυγούστου 1886. Ο πατέρας μου ήταν Μασόνος, κι έτσι η οικογένειά μας δεν πήγαινε στην Καθολική Εκκλησία και δεν συμμετείχαμε σε κανέναν Καθολικό θρησκευτικό εορτασμό ούτε είχαμε θρησκευτικές εικόνες στο σπίτι μας.

Όταν ήμουν 16 χρονών, ο πατέρας μου έφυγε και πήγε να εργαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες· ωστόσο διευθέτησε να με διδάξει κάποιος μια τέχνη. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, αυτός ο άνθρωπος με πήγε στην Πόλη του Μεξικού για να εκπαιδευτώ σε κάποια στρατιωτική ακαδημία. Μετά άρχισα τη σταδιοδρομία μου στο μεξικανικό στρατό.

Στο Στρατό και Μετά

Πολέμησα στη Μεξικανική Επανάσταση που άρχισε το 1910. Όλοι εμείς οι νεαροί στην ακαδημία υποστηρίξαμε τον Φρανσίσκο Ι. Μαδέρο, ο οποίος είχε εξεγερθεί κατά της δικτατορίας του Πορφίριο Ντίας. Υποστηρίξαμε τον Μαδέρο μέχρι το θάνατό του, το 1913, και ύστερα απ’ αυτό υποστηρίξαμε τον Βενουστιάνο Καράνσα, ο οποίος υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1915 έως το 1920. Μας αποκαλούσαν Καρανσίστας.

Σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις, προσπάθησα, χωρίς επιτυχία, να φύγω από το στρατό. Τελικά λιποτάκτησα και έγινα φυγάς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί ο πατέρας μου ο οποίος είχε επιστρέψει στο Μεξικό. Μια μέρα, προσποιούμενος ότι ήμουν ανιψιός του, τον επισκέφτηκα στη φυλακή. Επικοινωνούσαμε γράφοντας σε μικρά κομμάτια χαρτιού, ώστε να μην μπορούν να μας ακούσουν οι φύλακες. Για να βεβαιωθώ ότι κανείς δεν θα ανακάλυπτε ποιος ήμουν, έτρωγα το χαρτί.

Αφού ο πατέρας μου αποφυλακίστηκε, με επισκέφτηκε και με παρακάλεσε να παραδοθώ στις αρχές. Παραδόθηκα, και προς έκπληξή μου ο υπεύθυνος στρατηγός δεν με συνέλαβε. Αντίθετα, μου πρότεινε να μετακομίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακολούθησα την πρότασή του και έζησα εκεί από το 1916 έως το 1926.

Το 1923 παντρεύτηκα μια Μεξικάνα που ζούσε κι αυτή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έμαθα κάποια οικοδομική τέχνη, και υιοθετήσαμε ένα μικρό κορίτσι. Όταν ήταν ηλικίας 17 μηνών, επιστρέψαμε στο Μεξικό και πήγαμε να μείνουμε στη Χάλπα του Ταμπάσκο. Κατόπιν άρχισε η ‘επανάσταση Κριστέρο’ και διήρκεσε από το 1926 έως το 1929.

Οι Κριστέρος ήθελαν να προσχωρήσω σ’ αυτούς. Η οικογένειά μου κι εγώ, ωστόσο, προτιμήσαμε να καταφύγουμε στην Πολιτεία Αγουασκαλιέντες. Αφού ζήσαμε σε διάφορες περιοχές στη μεξικανική δημοκρατία, το 1956 εγκατασταθήκαμε στην πόλη Ματαμόρος της Ταμαουλίπας, όπου άρχισα να εργάζομαι ως επόπτης σε οικοδομικά έργα.

Η Ζωή μου Αλλάζει

Τότε ήταν που άρχισε να αλλάζει η ζωή μου. Η κόρη μου, που τώρα πια ήταν παντρεμένη και ζούσε στην άλλη πλευρά των συνόρων, στο Μπράουνζβιλ του Τέξας των Η.Π.Α., μας επισκεπτόταν συχνά. Μια μέρα είπε: «Μπαμπά, πολλές οικογένειες συναντιούνται στην κοινοτική αίθουσα αυτή τη στιγμή. Ας πάμε να δούμε τι συμβαίνει». Ήταν μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η κόρη μου, ο γαμπρός μου, ο εγγονός μου, η σύζυγός μου κι εγώ παρακολουθήσαμε και τις τέσσερις μέρες της συνέλευσης.

Από εκείνον το χρόνο κι έπειτα, παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εγώ προόδευσα πνευματικά στο Μεξικό, ενώ η κόρη μου έκανε το ίδιο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύντομα έλεγα στους συναδέλφους μου τις Γραφικές αλήθειες που μάθαινα. Έπαιρνα δέκα περιοδικά από κάθε τεύχος της ΣΚΟΠΙΑΣ και του ΞΥΠΝΑ!, τα οποία διέθετα στους συναδέλφους μου. Πέντε απ’ αυτούς που ήταν στο γραφείο και τρεις από τους μηχανικούς, καθώς και μερικοί από τους άλλους εργάτες, έγιναν Μάρτυρες.

Τι κρύα μέρα ήταν η 19η Δεκεμβρίου 1959, τότε που βαφτίστηκα στο ποτάμι! Όλοι όσοι βαφτίστηκαν εκείνη τη μέρα αρρώστησαν εξαιτίας του πολύ κρύου νερού. Η κόρη μου είχε βαφτιστεί πριν από εμένα, και η σύζυγός μου, αν και ποτέ δεν βαφτίστηκε, γνώρισε τη Γραφική αλήθεια και ήταν πολύ συνεργατική.

Η Ολοχρόνια Διακονία

Ένιωθα υπόχρεος στον Θεό για όλο το έλεός του, κι έτσι, το Φεβρουάριο του 1962, όταν ήμουν 75 χρονών, άρχισα την ολοχρόνια διακονία ως σκαπανέας. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1968, η σύζυγός μου πέθανε. Τότε θέλησα να υπηρετήσω σε μια άλλη χώρα, αλλά λόγω της ηλικίας μου, οι αδελφοί θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν συνετό. Ωστόσο, το 1970 διορίστηκα ως σκαπανέας στο Κολοτλάν, στην πολιτεία Χαλίσκο, όπου υπήρχε μια μικρή εκκλησία.

Το Σεπτέμβριο του 1972, ο επίσκοπος περιοχής πρότεινε να μετακομίσω σε μια μικρή πόλη, το Ελ Καρισάλ, η οποία είναι κοντά στο Κολοτλάν. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, μια εκκλησία ιδρύθηκε εκεί, κι εγώ διορίστηκα ως πρεσβύτερος. Αν και είναι πολύ απομονωμένη πόλη, μέχρι και 31 άτομα παρακολουθούν τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις.

Παρά την ηλικία μου, είμαι ακόμα δραστήριος στη διακονία και προσπαθώ σκληρά να βοηθήσω τους ανθρώπους να σκεφτούν λογικά σχετικά με τα πιστεύω τους. Για παράδειγμα, στο Ροζάριο οι ειλικρινείς Καθολικοί επαναλαμβάνουν το Χαίρε Μαρία: ‘Χαίρε, Μαρία, πλήρης χάριτος· ο Κύριος είναι μαζί σου’. Η προσευχή προσθέτει: ‘Αγία Μαρία, Μητέρα του Θεού’. Τους ρωτάω: ‘Πώς είναι δυνατόν αυτό; Αν ο Θεός είναι εκείνος που σώζει τη Μαρία, πώς μπορεί ταυτόχρονα Αυτός να είναι ο γιος της;’

Τώρα είμαι 105 χρονών και έχω υπηρετήσει ως πρεσβύτερος και ως τακτικός σκαπανέας στο Ελ Καρισάλ της Χαλίσκο σχεδόν επί 20 χρόνια. Αισθάνομαι ότι είναι θέλημα του Ιεχωβά το γεγονός ότι έχω ζήσει τόσο πολλά χρόνια, εφόσον μ’ αυτόν τον τρόπο μπορώ να αναπληρώσω τον καιρό που έχασα όταν δεν Τον υπηρετούσα.

Ένα πράγμα που έχω μάθει είναι πως πρέπει πάντα να έχουμε την πεποίθηση ότι ο Ανώτατος Κριτής μας μάς κοιτάζει από το δίκαιο θρόνο του και μας προμηθεύει ό,τι έχουμε ανάγκη. Όπως δηλώνει το εδάφιο Ψαλμός 117:2: «Το έλεος αυτού είναι μέγα εφ’ ημάς».

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 1/2/1992

Είναι υπέροχο να γνωρίζεις ανθρώπους, αδελφούς, μέσω του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ από όλο τον κόσμο. Διότι μέσω του διαδικτύου ο κόσμος δεν είναι πια, παρά ένα μικρό χωριό… Αυτή τη φορά θέλουμε να σας πάμε στη Βόρεια Ευρώπη, στη Γερμανία (τι, μόνο Βαγγέλης Κοσκινάκης θα ταξιδεύει στο Μόναχο;) για να γνωρίσουμε τη φίλη μας Νεσρίν και τον σύζυγο της, αλλά και τους αδελφούς της στην πίστη…


Η Νεσρίν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά εδώ στη Νυρεμβέργη ζει 22 χρόνια τώρα. Εδώ γνώρισε την αλήθεια και είναι φυσικό να την αγαπάει αυτή την πόλη ως δική της, πια… Μιλούσαμε μια μέρα στο messenger και να μοιραστούμε ενθαρρυντικά πράγματα, όπως κάνουμε με αδελφούς μας από όλο τον κόσμο. Έτσι μας έστειλε μερικές όμορφες φωτογραφίες.


Στις πρώτες φωτογραφίες, που επιλέγω, για να σας δώσω σήμερα είναι κοντινά πλάνα με αδελφούς ή αδελφές (κυρίως αυτές…) στις οποίες θα διακρίνεται κάπου εκεί μέσα και τη Νεσρίν. Τα φωτεινά χαμόγελά τους, δείχνουν ότι περνάνε καλά ότι κι αν κάνουν κι όπου κι αν βρίσκονται. Κι αυτό είναι κάτι που κάνει του Μάρτυρες τους Ιεχωβά να ξεχωρίζουν.


Χαμογελαστά πρόσωπα, κοινωνικές συναναστροφές, συζήτηση, αγάπη… Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή; Απολαμβάνουν αυτή την όμορφη στιγμή, αλλά και τη συνεργασία τους στο έργο στον τομέα. Βεβαίως, όπως λέει η ίδια, υπάρχει μια απάθεια από τους ανθρώπους που δηλώνουν πολυάσχολοι και δεν διαθέτουν χρόνο για να ακούσουν τα καλά νέα.


Στη Γερμανία και ιδιαίτερα στην πόλη της Νυρεμβέργης ζουν πολλοί Έλληνες και όπως μας είπε η Νερσίν, υπάρχουν και λειτουργούν τρεις εκκλησίες με ελληνόφωνες στην πόλη της, με 70 περίπου αδελφούς η κάθε μία. Η ίδια και ο σύζυγός της ανήκουν στην εκκλησία Νοτία Νυρεμβέργη. Θα έχουμε την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε περισσότερο, όπως και την πόλη.


Σήμερα, όπως αναφέραμε ήδη, θα μείνουμε λίγο περισσότερο στα πρόσωπα… Παρέες με αγαπημένες αδελφές, συντροφιές στα διαλείμματα τους, διότι και μια ανάσα είναι απαραίτητη τέτοιες ώρες... Έτσι δεν χάνουν τη χαρά τους στο άγγελμα των καλώ νέων παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Νεσρίν, μας ενθαρρύνεις κι εμάς…


Κι αυτή είναι μια πρώτη ομαδική φωτογραφία με όλη την εκκλησία της Νερσίν. Αύριο θα δούμε περισσότερα πράγματα και για την πόλη της Νυρεμβέργης, (γερμ. Nürnberg) πόλη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βαυαρίας που βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Πέγκνιτς (Pegnitz) και σε απόσταση περίπου 140 χιλιομέτρων, προς τα βόρεια, από το Μόναχο. Ο πληθυσμός της είναι 500.132 κάτοικοι.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ τη στιγμή που ανακοινώνει τη θέση του Eurogroup. Αμέσως στην Ελλάδα, κάποιοι στην κυβέρνηση άρχισαν να πανηγυρίζουν. Οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται... Ψάχναμε μετά να βρούμε στις αναλύσεις, τι ακριβώς έγινε στις Βρυξέλλες. Και το παλέψαμε εδώ, ελπίζω να έχουμε κάτι νέο να σας πούμε και να σας προσγειώσουμε.


Αυτός ο πρωτοσέλιδος τίτλος του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ νομίζω ότι ήταν ο πιο εύστοχος, την επομένη της συμφωνίας στο Eurogroup στις 21/2/2017. Και ήταν, γιατί όλη η στάση των σημερινών κυβερνώντων δείχνει τη χειρότερη πλευρά του ΠΑΣΟΚ, τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου με νέες λέξεις, έλεγε ότι δεν λέγονταν πια.


Στα ΝΕΑ της ίδιας ημέρας, χρησιμοποιούν τις ρήσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε για να αποκαθηλώσουν τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης Τσίπρα. Παιδιά, μπερδεύετε τον κόσμο με τα ήξεις – αφήξεις. Μιλήστε λίγο πιο απλά, δεν πρόκειται να σας παρεξηγήσει κανείς…


Το κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κάνει το μαύρο – άσπρο. Τους καταλαβαίνουμε από μια άποψη. Ωστόσο είναι ζήτημα ηθικής, το να επικαλείσαι την αλήθεια με… ψέματα. Είναι όμως δυνατόν να λειτουργούν έτσι η πολιτική και οι… πολιτικοί. Αλίμονο σε όσους πολίτες τους εμπιστεύονται ακόμα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/02/2017

Δεν είναι σίγουρα το «τέλος της λιτότητας», ίσως είναι όμως το πρώτο, ουσιαστικό στίγμα της – αργής κι αμφίρροπης ακόμη –στροφής του οικονομικού δόγματος της Ευρώπης. Μιας στροφής, που το πραγματικό της εύρος θα μετρηθεί στην απόσταση ανάμεσα στο κοινωνικό αντίκρισμα και τις πολιτικές σκοπιμότητες που υπηρετεί η, διαγραφόμενη πλέον, συμφωνία Αθήνας και δανειστών.

Έως τότε, το «προσύμφωνο» του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας σηματοδοτεί σαφώς το βήμα απεμπλοκής της αξιολόγησης, φέρνει πίσω στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών και μπορεί να οδηγήσει, με βάση τους οιωνούς από Βρυξέλλες και Βερολίνο, στο τελικό deal μέσα στο επόμενο δίμηνο.

Για να συμβεί αυτό η Αθήνα αποδέχθηκε την προνομοθέτηση μέτρων σε φορολογικό και ασφαλιστικό για μετά το 2019, η ευρωζώνη έδωσε αντισταθμιστικά αντίμετρα, και αμφότεροι άφησαν - επί του παρόντος τουλάχιστον – σε ζώνη δημιουργικής ασάφειας τα καίρια πολιτικά ζητήματα της ελάφρυνσης του χρέους, των στόχων για τα πλεονάσματα και της ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ.

Με τη φόρμουλα του «σχεδίου Γιούνκερ» η Αθήνα μπορεί να διακηρύσσει ότι κέρδισε τις «μεταρρυθμίσεις με μηδενικό δημοσιονομικό αποτύπωμα», το πλήρες ταμείο όμως θα γίνει μέσα από το τελικό μίγμα των μέτρων που θα συμφωνηθεί από τα τεχνικά κλιμάκια.

Σε κάθε περίπτωση, και σύμφωνα με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση, δεδομένη θεωρείται ήδη η μείωση του αφορολόγητου από το 2019, με την κυβέρνηση να θέτει ως αποδεκτό όριο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τα 7.200 ευρώ ή και λιγότερο.

Στα θετικά στοιχεία της προσυμφωνίας, καταγράφεται ήδη το γεγονός ότι οι δανειστές άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων από το 2018, καθώς και η πρόβλεψη για εξαίρεση από τον υπολογισμό του πλεονάσματος, πακέτου δαπανών 3 δις για την δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας.

Ας δούμε πού αναμένονται παρεμβάσεις:

1. Η ολοκλήρωση των μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων.

2. Η υιοθέτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ομαδικών απολύσεων.

3. Τα ενεργειακά ζητήματα και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.

4. Η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Υιοθέτηση των 230 συστάσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.

5. Η νομοθεσία και τα μέτρα για τον έλεγχο των δαπανών στην υγεία.

6. Το θεσμικό πλαίσιο για την εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών.

7. Οι αλλαγές στη διακυβέρνηση των συστημικών τραπεζών.

8. Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

9. Η αναθεώρηση του νόμου για τη χρήση γης και το εθνικό κτηματολόγιο.

10.Η μεταρρύθμιση του ειδικού μισθολογίου των ενστόλων.

11. Οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες.

12. Το πλαίσιο για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων.

Αλλά το τελικό πολιτικό αποτύπωμα του συμβιβασμού θα κριθεί από τις μεγάλες απουσίες του «προσυμφώνου» - δηλαδή, τα μέτρα για το χρέος, τον ρόλο του ΔΝΤ, την διάρκεια και το ύψος των πλεονασμάτων μετά το 2018, και την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση.

Ετοιμαστείτε λοιπόν για τα χειρότερα… Και αφήστε τους να πανηγυρίζουν, εκεί στην κυβέρνηση. Εμείς ξέρουμε πως ότι και αν νομοθετήσουν, εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε για άλλη μια φορά όπως όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων που πάνε πια στα επτά και οι επιπτώσεις τους είναι πολύ εμφανείς στην κοινωνία… Η αλήθεια είναι κάτι με το οποίο δεν μπορείς να πεις ότι οι πολιτικοί έχουν και την καλύτερη σχέση μαζί της.

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Δείτε κι ΕΔΩ μια άλλη άποψη του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη, του ΚΑΙΡΟΥ στην καλή εποχή της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ.

Να ξυπνάς νωρίς το πρωί για να ετοιμάσεις τις αναρτήσεις σου ή επειδή έχεις ήδη ολοκληρώσει τις εκκρεμότητες της σημερινής μέρας. Και να πέφτεις πάνω σε τέτοιες υπέροχες φωτογραφίες που αποτυπώνουν την ανατολή στο Αιγαίο, το λες και προνόμιο μεγάλο…


Ο Κώστας εργάζεται σε κάποιο πλοίο της γραμμής. Θεωρητικά λοιπόν τέτοιες εικόνες σαν αυτές είναι κομμάτι της ζωής του και της καθημερινότητας του. Είναι όμως Ανήσυχο πνεύμα. Δεν τις κρατάει για τον εαυτό του, δεν τις βάζει ανάμεσα στις άλλες αναμνήσεις και, κυρίως, δεν τις κάνει ρουτίνα.


Μετρά τα χρώματα, το φως της ανατολής του ήλιου. Παρακολουθεί και καταγράφει το ξεκίνημα μιας καινούριας μέρας με τον καλύτερο τρόπο και μοιράζεται στο διαδίκτυο τις φωτογραφίες του που ξεχειλίζουν από αγάπη και κέφι για ζωή, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς…


Και είναι βάλσαμο για όλους εμάς που τις απολαμβάνουμε στο γραφείο μας. Κλείνουμε τα μάτια και ταξιδεύουμε μέσα σ’ αυτή τη μικρή βαρκούλα ανοιχτά στο πέλαγος. Ψαρεύουμε; Μπορεί, αν και δεν είναι το δυνατό μας σημείο. Θυμάμαι μια φορά που το δοκίμασα με έναν ταξιτζή στα Ζάρκα της Εύβοιας, το μετάνιωσα.


Αλλά η ζωή δεν έχει μόνο άσπρο και μαύρο. Είναι πολύ όμορφη για να περιοριστεί σ’ αυτά τα δυο χρώματα. Μπορείς λοιπόν να φανταστείς τα πάντα και να ευχαριστείς, για άλλη μια φορά, τον Δημιουργό, που όλα τα έφτιαξε τόσο ωραία για να τα απολαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας.


Ευχαριστούμε φίλε Κώστα. Χωρίς να το ξέρεις μας έδωσε πολύ χαρά. Κι αυτή τη χαρά θελήσαμε να μοιραστούμε με τους φίλους μας αναγνώστες, αυτής της ιστοσελίδας. Χαιρόμαστε που μας τροφοδοτείτε με υπέροχο υλικό. Μόνο μια παράκληση: Μην αγωνιάτε όταν στέλνετε κάτι για δημοσίευση. Θα γίνει στην ώρα του…