Ευγνωμοσύνη για μικρά πράγματα, ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε πράξη, καθημερινά
Αυτό είναι το εξώφυλλο της ΣΚΟΠΙΑΣ του 1961. Παρατηρούμε ότι άρχισε να μπαίνει και ένα δεύτερο χρώμα, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή στα έντυπα. Ας μη μας φαίνεται τόσο απλό, δεδομένου ότι τα μέσα εκτύπωσης εκείνη την περίοδο, ήταν ακόμα σε πρωτόγονη κατάσταση…
Στην κορυφή της σελίδας που φιλοξενούνταν το συγκεριμένο άρθρο, είχε αυτή την εικονογράφηση. Το κρατήσαμε ως κάτι πολύ όμορφο... Και ως αυθεντικό μια όλόκληρης ιστορίας στο χωρο των εντύπων μας. Ναι, παρά τις όποιες δυσκολίες η αισθητική ήταν κυρίαρχη.
Όπως και τον τίτλο του κομματιού... Μη σας φαίνεται με την πρώτη ματιά απλό, διότι εκείνη την εποχή ήθελε πολύ μεγάλη τεχνική επεργασία στον τσίγκο, για να αποτυπωθεί μ' αυτόν τον τρόπο ο τίτλος. Όσοι ξέρουν από τυπογραφείο ίσως τους θυμίζει κάτι η λέξη «τσιγκογραφείο».
Αν κανείς σας έδινε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό χωρίς ν’ αναμένει τίποτα σε αντάλλαγμα, δεν θα εκφράζατε τις ευχαριστίες σας; Ασφαλώς θα θεωρούσατε ως αχάριστο έναν, ο οποίος δεν εξέφρασε ευχαριστίες γι’ αυτή τη γενναιοδωρία. Ο ευεργέτης θα μπορούσε μάλιστα να προσπαθήσει να αποσύρει το δώρο του λόγω αυτής της αχαριστίας. Πόσο καλύτερο θα ήταν να δείξετε ειλικρινή εκτίμηση!Ωστόσο, κανένα μέρος του δώρου αυτού δεν θα μπορούσαμε ν’ απολαύσουμε χωρίς τα πράγματα εκείνα που τόσο συχνά θεωρούμε ως δεδομένα, πράγματα που μπορεί να θεωρούμε μικρά στη ζωή μας, αλλά από τα οποία εξαρτάται η ζωή μας. Τι θα μπορούσαμε ν’ απολαύσουμε αν ο ήλιος έπαυε να λάμπει; Αν δεν είχαμε αέρα ν’ αναπνεύσουμε; Αν δεν υπήρχε νερό να πιούμε; Αν τα φυτά δεν αναπτύσσονταν; Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τη ζωή χωρίς τον ύπνο μιας αναπαυτικής νύχτας ή χωρίς τις θαυμαστές μας αισθήσεις;
Όλα τα πολλά πράγματα που χρειάζονται για να συντηρήσουμε κι απολαύσουμε τη ζωή αποτελούν δώρα του Θεού. Ο Ψαλμός 106:1 συμβουλεύει: «Αινείτε τον Γιαχ! Αποδώστε ευχαριστίες στον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός· διότι η στοργική του καλοσύνη παραμένει στον αιώνα». Πολλοί από τους κατοίκους της γης ποτέ δεν στρέφονται στον Θεό με προσευχή για ν’ αναγνωρίσουν αυτό το έλεος (Β’ Τιμ. 3:2). Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που δεν αποσύρει τα δώρα Tου λόγω αυτής της αγνωμοσύνης. Μερικοί, που απευθύνονται στον Θεό με προσευχή, το πράττουν αυτό μόνον όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι. Μολονότι είναι κατάλληλο να απευθύνουμε ένα αίτημα, αν είναι σύμφωνο με το θέλημά Tου, μπορούμε ν’ περιμένουμε ότι θα μας ακούσει ο Θεός αν δεν επικοινωνούμε τακτικά μαζί Του για να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας έχει ήδη δώσει; «Να εγκαρτερείτε στην προσευχή», είπε ο απόστολος Παύλος, «παραμένοντας άγρυπνοι σε αυτήν με ευχαριστία». «Στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό».- Κολ. 4:2· Φιλιππ. 4:6.
Εφόσον η ευγνωμοσύνη είναι μια έκφραση ευχαριστίας για μια απάντηση που έχουμε λάβει, η απόδοση ευχαριστιών με προσευχή δεν πρέπει να γίνεται με μηχανικό τρόπο, χωρίς νόημα. Οι προσευχές μας πρέπει να είναι εγκάρδιες εκφράσεις εκτίμησης στον Θεό για τα όσα μας έδωσε, εκείνα που έχουν πολύ περισσότερη αξία από τα μεγάλα χρηματικά ποσά. ΄Οταν ο Ιησούς προμήθευσε τροφή για πέντε χιλιάδες ανθρώπους περίπου, «πήρε... τα ψωμιά και, αφού είπε μια ευχαριστήρια προσευχή, τα μοίρασε... σε εκείνους που πλάγιαζαν για το γεύμα» (Ιωάνν. 6:11). Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο Ιησούς ευχαρίστησε βιαστικά, σα να ήθελε να το παρατρέξει το πράγμα αυτό.
Το να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για όσα Αυτός προμήθευσε είναι ένας τρόπος του να δείξουμε την αγάπη μας προς Αυτόν. Η αγάπη προς τον Θεό είναι η μεγαλύτερη εντολή, είπε ο Ιησούς. Αν η ευγνωμοσύνη περιλαμβάνεται στην αγάπη μας προς τον Θεό, δεν θα περιλαμβανόταν και στην άλλη μεγάλη εντολή, της προς τον πλησίον αγάπης; Ο Ιησούς είπε: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Η ευγνωμοσύνη που επιδεικνύεται στον συνάνθρωπό μας για εύνοιες που λάβαμε αποτελεί έναν τρόπο απόδειξης αυτής της αγάπης». – Ματθ. 22:37-39.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι ρέπουν στο να προσέξουν τι δεν έκαναν οι άλλοι γι’ αυτούς. Πόση φιλικότητα κι αγάπη θα εγειρόταν, όμως, αν δείχναμε ευγνωμοσύνη για ό,τι έχει γίνει! Αν αυτή εκφραστεί με λόγια και έργα εκτίμησης, αυτό θα ενθάρρυνε τους άλλους να συνεχίσουν τη στοργικότητά τους. Κρατήσατε ποτέ ανοιχτή μια πόρτα για έναν ξένο, ο οποίος μπήκε χωρίς να σας ευχαριστήσει; Σκεφτήκατε αγαθά γι’ αυτόν; Πόσο καλύτερα αισθανθήκατε όταν κάποιος χαμογέλασε και σας ευχαρίστησε! Αυτό σας ενθάρρυνε να εξακολουθήσετε να κάνετε αυτά τα μικροπράγματα.
Όταν βγαίνετε από ένα λεωφορείο ή κάποιο άλλο μεταφορικό μέσον, δεν εκτιμάτε το αν οι άλλοι κάνουν χώρο για να βγείτε; Γιατί να μην εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας μ’ ένα θερμό «Ευχαριστώ»; Θα διεγείρετε τη στοργικότητα κάνοντάς το.
Η ίδια αναγνώριση για μικρά πράγματα μπορεί να δειχθεί στον οικογενειακό κύκλο για να καταστήσει την καθημερινή ζωή πιο ευχάριστη. Ευχαριστούμε τον Θεό για την προμήθεια της τροφής μας. Γιατί να μη δείχνουμε ευγνωμοσύνη και σ’ εκείνον που την παρασκεύασε και την παράθεσε; Μια σύζυγος εργάζεται σκληρά για να κάνει τα φαγητά της εύγευστα και θρεπτικά. Λίγες λέξεις ευχαριστίας θα την ενθαρρύνουν να συνεχίσει το καλό της έργο για την οικογένεια. Αυτό προσθέτει στην απόλαυση της ευκαιρίας και θα αυξήσει την αγάπη της προς την ευγνώμονα οικογένεια. Αν ο σύζυγος και τα παιδιά σηκώνονται από το τραπέζι χωρίς ούτε μια λέξη ευγνωμοσύνης, η σύζυγος μπορεί να αισθανθεί ότι δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα το τι και πως έχει ετοιμάσει, εφόσον αυτό πιθανώς δεν θα εκτιμηθεί οπωσδήποτε.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται και ο σύζυγος που εργάζεται σκληρά για να προμηθεύσει στην οικογένεια αυτή την τροφή καθώς και άλλα αναγκαία. Αυτός θα ενθαρρυνόταν αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του έδειχναν ότι οι προσπάθειές του εκτιμώνται.
Η ποιότητα της φωνής μας, επίσης, μπορεί να αποδείξει την ευγνωμοσύνη μας για μικρά πράγματα. Το να εκστομίσουμε ένα ψυχρό, χωρίς ζωηρότητα, μηχανικό «Ευχαριστώ» για μια εύνοια που λάβαμε δεν θα εκφράσει αγαθές, γενναιόφρονες και στοργικές ιδιότητες στους άλλους. Η ανάγκη στοργικότητας κι ευγένειας μπορεί να παρατηρηθεί και όταν ακόμη συμπεριφερόμαστε στην κατώτερη ζωϊκή κτίση. Έχετε πει ποτέ κάτι σ’ ένα σκύλο μ’ έναν τραχύ, φιλόνεικο τρόπο; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο σκύλος πιθανώς έβαλε την ουρά του ανάμεσα στα σκέλη του και απομακρύνθηκε από σας. Αλλά αν λέγατε το ίδιο πράγμα μ’ έναν φιλικό, ευχάριστο τόνο φωνής, το ζώο θα ερχόταν προς εσάς πρόθυμα και χαρωπά! Δεν έχει και τόση σημασία το τι είπατε, αλλά το πώς το είπατε. Αυτή η στοργικότητα και η ευγένεια είναι πολύ πιο αναγκαία, όταν συμπεριφερόμαστε στην ευαίσθητη ανώτερη κτίση, στον άνθρωπο. Στις ανθρώπινες σχέσεις, εκείνο που λέμε έχει σπουδαιότητα. Το πώς το λέμε έχει, επίσης, σπουδαιότητα.
Η αχαριστία για μικρά πράγματα μπορεί να οδηγήσει σε αχαριστία για μεγάλα πράγματα. Όταν ο Ιησούς θεράπευσε δέκα λεπρούς άνδρες, πόσοι ήσαν ευγνώμονες; «Ένας από αυτούς, όταν είδε ότι γιατρεύτηκε, επέστρεψε δοξάζοντας τον Θεό με δυνατή φωνή. Και έπεσε με το πρόσωπο κάτω, στα πόδια του Ιησού, ευχαριστώντας τον» (Λουκ. 17:15,16). Οι άλλοι εννέα ενέργησαν σα να ήσαν άξιοι να θεραπευτούν. Δεν εξέφρασαν ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη που τους έδειξε ο Ιησούς. Ήσαν αγνώμονες! Ο ταπεινός Σαμαρείτης ήταν ευγνώμων, όχι μόνο για την εύνοια, αλλά και σ’ εκείνον που την εκδήλωσε.
Το να έχουμε ευγνωμοσύνη για μικρά πράγματα πλουτίζει τη ζωή. Δεν στοιχίζει τίποτα, αλλά τα οφέλη που σας αποδίδει σε αγάπη και φιλία είναι τεράστια. Για τα Θεία δωρήματα ειδικά, ο Παύλος προέτρεψε με σοφία: «Σε σχέση με το καθετί να κάνετε ευχαριστήριες προσευχές». –Α´ Θεσσ. 5:18.
- Αναδημοσίευση σε σύγχρονη γλώσσα από την ΣΚΟΠΙΑ της 15 Φεβρουαρίου 1961.
Παρ’ όλες τις υποσχέσεις και τα παράπονα των ανθρώπων, ο Θεός θα ενεργήσει με τον δικό του τρόπο. Θα ενεργήσει τί; Θα εισάγει ένα δίκαιο νέο κόσμο, έναν κόσμο διαρκούς ειρήνης, έναν κόσμο χωρίς στενοχώριες, παθήματα ή θάνατο.
