Περάσαμε και τις 29.048+ μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

29011

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  29.048 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

28.000
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει όπως είπαμε ως ιστορία. Εδλώ θα βρείτε δημοσιεύματα σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

27.000

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε κάποια από τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

26007
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

25.698.070225
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 29.048 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ. Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Επικίνδυνα φαινόμενα στα σχολεία, αν δεν προσέξουμε θα τα δούμε κι εδώ. Δεν είναι δύσκολο

Posted in Δημοσιογραφικά

triantafilia. thrpsano.260419
Σήμερα προτίμησα να "ντύσω" το δημοσίευμα, με κάτι από το πατρικό μου... Μ' αυτή την αροδαρά ή τριανταφυλλιά που είναι φυτεμένη από τα χέρια της μάνας μου. Επιβίωσε από τις εργασίες του σπιτιού, τους ασβέστες, τα τσιμέντα και τώρα να που έβγαλε το πρώτο ρόδο, ενώ είναι γεμάτη μπουμπούκια. Τι ομορφιά!

lemonia.260419
Κι αυτή είναι η λεμονιά που φυτέψαμε πέρσι τον Οκτώβρη που κατεβήκαμε στο χωριό... Δείτε ΕΔΩ. Αργεί να μεγαλώσει, αλλά το παλεύει με αξιοπρέπεια όπως βλέπουμε και στη φωτογραφία που μας έστειλαν αγαπημένοι μας. Λες να τα καταφέρουμε να φάμε από τον καρπό της;

mantarinia.260419
Εδώ είναι η μανταρινιά. Αν διακρίνουμε καλά είναι γεμάτη ανθάκια. Ίσως από εδώ να έρθει ο πρώτος καρπός... Έχουν όμως δρόμο πολύ, μπροστά τους. Αλλά δεν βιαζόμαστε. Έχουμε όση υπομονή χρειάζεται. προσευχόμαστε να τα δούμε καρποφόρα δέντρα. Μπορεί και να συμβεί. Τίποτα δεν είναι απίθανο.

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/05/2019

Η είδηση που θέλουμε να σχολιάσουμε μας έρχεται από πού αλλού; Από την Αμερική και λέει ότι «το να οπλίζονται οι καθηγητές είναι συνταγή για τραγωδία». Έτσι χαρακτηριστικά το είπε εμφαντικά η Δημοκρατική εκπρόσωπος της Φλόριντα Βαλ Ντέμινγκς

Το κοινοβούλιο της πολιτείας της Φλόριντα ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη, νομοθεσία που επιτρέπει στους καθηγητές να φέρουν όπλα μέσα στις σχολικές αίθουσες, ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο μέτρο, η αποτελεσματικότητα του οποίου μένει να αποδειχθεί.

Στόχος του νέου νομοσχεδίου, το οποίο αναμένεται να επικυρώσει χωρίς δεύτερη σκέψη ο Ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης της πολιτείας Ρον Ντε Σάντις, είναι να αποφευχθεί ένα νέο μακελειό σε σχολικό περιβάλλον, μετά από αυτό στο λύκειο του Πάρκλαντ, όπου ένας πρώην μαθητής σκότωσε 17 ανθρώπους στις 14 Φεβρουάριου 2018.

Η νομοθεσία εγκρίθηκε χθες με 65 ψήφους υπέρ έναντι 47 κατά από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Φλόριντα, αφού είχε περάσει με μεγάλη πλειοψηφία από τη Γερουσία την προηγούμενη εβδομάδα.

Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι καθηγητές μπορούν να φέρουν όπλα σε εθελοντική βάση, αφού παρακολουθήσουν σεμινάρια για τη χρήση των όπλων επί 144 ώρες.

Οι επικριτές του μέτρου τονίζουν ότι η λύση για τη βία των πυροβόλων όλων δεν μπορεί να είναι περισσότερα πυροβόλα όπλα. Ανησυχούν επίσης για τον κίνδυνο να σημειωθεί κάποιο ατύχημα καθώς οι καθηγητές θα αποκτήσουν και ρόλο αστυνομικού.

«Το να οπλίζονται οι καθηγητές είναι συνταγή για τραγωδία», σχολίασε η Δημοκρατική εκπρόσωπος της Φλόριντα και πρώην επικεφαλής της αστυνομίας της πόλης του Ορλάντο. «Η πραγματική λύση είναι να παραμείνουν τα όπλα μακριά από τα ακατάλληλα χέρια».
Και ψάχνοντας λίγο το θέμα, βρήκαμε ότι οι θάνατοι από πυροβολισμούς αυξάνονται γρηγορότερα ανάμεσα στους Αμερικανούς νέους 10 ως 19 ετών παρά σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, λέει μια έκθεση του Ταμείου για την Υπεράσπιση των Παιδιών. episimansis.neo

Τα πυροβόλα όπλα είναι τώρα η δεύτερη αιτία θανάτων. Τα ατυχήματα, κυρίως τροχαία, είναι η πρώτη αιτία. Το 1993, μεταξύ των Αμερικανών νέων κάτω των 20, ένας πέθαινε κάθε 92 λεπτά από πυροβολισμό —αύξηση 7 τοις εκατό σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Συγκριτικά, σε όλες τις ηλικίες, η αύξηση ήταν μόνο 4,8 τοις εκατό. Το ταμείο υπεράσπισης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν κάνει αρκετά για να κρατήσει τα όπλα μακριά από τα παιδιά και τα σχολεία. Στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης λέγεται ότι συμφωνούν.

Ο αριθμός των έφηβων εγκληματιών έχει τριπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία, ξεπερνώντας τις 26.000 το 1994. Ο αριθμός εκείνων που χρησιμοποιούν πυροβόλα όπλα ως φονικά όργανα είχε τετραπλασιαστεί την ίδια περίοδο, μολονότι ο αριθμός εκείνων που χρησιμοποιούν άλλα όπλα παρέμεινε περίπου ο ίδιος.

Τα στοιχεία τονίζουν τη βλάβη που προξενεί η διαθεσιμότητα των πυροβόλων όπλων. Αλλά εμείς εκεί, δεν βάζουμε μυαλό. Και το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο ανησυχητικό, διότι ο μιμητισμός μικραίνει τις αποστάσεις και σ’ αυτό βοηθάει το διαδίκτυο.

Ότι συνέβη εκεί μπορεί να συμβεί κι εδώ. Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει ούτε ένας εχέφρων άνθρωπος που να προσπαθήσει να πείσει σχετικά με το πόσο ανησυχητικό είναι το φαινόμενο να οπλοφορούν πια οι καθηγητές μέσα στο σχολείο. Ώρες –ώρες αναρωτιέμαι αν υπάρχει η στοιχειώδης λογική στους ανθρώπους.

Και μάλλον καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει… Είναι αδύνατον να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτονόητα πράγματα. Η βία δεν καταπολεμιέται με τη βία. Το αντίθετο, θεριεύει και διαιωνίζεται…

  • Το κομμάτι αυτό είναι δημοσιευμένο σήμερα στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Η όμορφη και καλά οργανωμένη παραλία στον Οτζιά, με beach bar για ότι χρειάζεσαι...

Posted in Επικαιρότητα

otzias1
Η παραλία Οτζιάς στον ομώνυμο οικισμό, είναι η μεγαλύτερη παραλία της Κέας. Μια ρηχή, απάνεμη, αμμουδερή παραλία ιδανική για πραγματικές στιγμές χαλάρωσης. Σ’ αυτή την παραλία θα βρείτε αλμυρίκια για την τόσο απαραίτητα σκιά. Θα δείτε επίσης τέτοια όμορφα παραδοσιακά σπιτάκια...

otzias2
Όμορφη και οργανωμένη παραλία στο Βόρειο άκρο του νησιού της Τζιας. Κατ’ εξοχήν βορεινή συστήνεται για τις ημέρες χωρίς αέρα, γιατί τα μελτέμια σε εμποδίζουν να την ευχαριστηθείς. Αμμώδης, με μπαρ και ξαπλώστρες με ομπρέλες, ενώ κοντά υπάρχουν χώροι ενασχόλησης για τα μικρότερα παιδιά.

otzias3
Θα βρείτε ακόμα παγκάκια για όσους θέλουν να κάθονται... Στην πλάτη της παραλίας του Οτζιά υπάρχει μέχρι και παιδική χαρά για τους μικρούς εξερευνητές. Εμάς μας άρεσε πολύ... Ίσως επειδή πήγαμε τέλος Απριλίου και δεν είχε πολύ κόσμο. Και δεν κάναμε μπάνιο. Ως εκδρομείς την είδαμε.

otzias4
Όπως είπαμε δεν κάναμε μπάνιο. Καθίσαμε όμως και ρεμβάσαμε στη βόλτα μας, μαζί με τους φίλους μας στη Τζια. Είχαν την υπομονή να περπατήσουν μαζί μας και η Σούλα μπόρεσε να θαυμάσει από ψηλά όλη αυτή την ομορφιά... Ναι όντως ήταν ωραία, όπως και τόσα άλλα πράγματα που ζήσαμε στη Τζια.

otzias5
Νερά πεντακάθαρα, άμμος παντού και παγκάκια και δέντρα για να κάτσεις στη σκιά... Μας άρεσε πολύ το περιβάλλον γενικότερα, αλλά μας έδωσε την αίσθηση μιας ωραίας παραλίας, για οικογένειες και μη... Ναι, εδώ πάνω στην ψιλή άμμο μπορούσες να κάνεις πολλά πράγματα. Και φυσικά η εικόνα ήταν υπέροχη.

otzias6
Διαβάσαμε στο διαδίκτυο διάφορες κριτικές αλληλοσυγκρουόμενες και πολύ διαφορετικές από αυτό που εμείς ζήσαμε. Τελικά ο καθένας βάζει τα στάνταρ που επιθυμεί και θέλει και οικοδομεί πάνω του. Σε εμάς, ας πούμε, άρεσε πολύ αυτή η εικόνα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που μπορούν να πουν το ίδιο...

Περάσαμε υπέροχα στο Χαλκούτσι χθες με μια πολύ όμορφη παρέα καλών, ακριβών, φίλων!

Posted in Επικαιρότητα

halkutsi1
Ήταν τελικά πολύ καλή η ιδέα του φίλου μας Άρη, να πάμε μια βόλτα στο Χαλκούτσι. Η μέρα ήταν καλή, μόνο λίγη βροχή συναντήσαμε σταδιακά στο δρόμο της επιστροφής, όταν πια όλα είχαν τελειώσει. Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι συναντήσαμε μια φύση ολάνθιστη...

halkutsi2
Μπορέσαμε να περπατήσουμε στην αμμουδιά, σε ρυθμούς πολύ ήρεμους, να κουβεντιάσουμε σαν άνθρωποι, να φάμε παρέα με εξαιρετικούς φίλους κι αδελφούς μας στην ταβέρνα "Το Κύμα" και τελικά να γυρίσουμε λίγο κουρασμένοι σωματικά, αλλά ανανεωμένοι πνευματικά.

halkutsi3
Δείτε ένα ευμεγέθη χαμομήλι που συναντήσαμε δίπλα στην αμμουδιά... Με μαργαρίτα έμοιαζε, αλλά αν έσκυβες και το μύριζες, το άρωμα του παρέπεμπε ευθέως στο βότανο... Μου αρέσει να παρατηρώ τη δημιουργία, προσεκτικά, επειδή γνωρίζω ποιος έβαλε το χεράκι Του και εκτιμώ το καθετί.

halkutsi4
Κάποια παγκάκια σου έδιναν τη δυνατότητα να καθίσεις λίγο και να ρεμβάσεις αυτή την ομορφιά. Απέναντι και αριστερά στη φωτογραφία είναι η Εύβοια. Όλο το τοπίο είναι υπέροχο και τελείως διαφορετικό, για μας που ζούμε στην Αθήνα και μας λείπουν τέτοιες εικόνες.

halkutsi5
Κι αυτό το λουλούδι, δεν σας εντυπωσιάζει; Εμάς μας ξεσήκωσε. Τι ομορφιά είναι αυτή; Κι είναι αγριολούλουδο. Και κρατάει λίγο, σε δυο μήνες θα είναι ξερό. Αλλά αυτό, δεν το εμποδίζει να κάνει την προσπάθεια του. Να γεμίσει τον τόπο μια ευχάριστη αίσθηση...

halkutsi6
Κρατάμε από τη μέρα μας αυτή την εικόνα... Δεν υπάρχει πιο όμορφο τις δύσκολες ώρες, που όλοι κάποια στιγμή έχουμε. Και σεις μας στείλατε αρκετές από τους τόπους που πήγατε. Θα τα δημοσιεύσουμε όλα, μην ανησυχείτε. Αργούμε ίσως, αλλά δεν ξεχνούμε.

Πάμε σήμερα στην Ιουλίδα, στη Χώρα της Τζιάς. Στο εσωτερικό του νησιού... Υπέροχη!

Posted in Επικαιρότητα

ioulis1
Η Ιουλίδα ή Χώρα είναι πρωτεύουσα της Κέας και έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Κέας-Κύθνου. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην ενδοχώρα του νησιού, στους λόφους Κάστρου και Μύλων, στην ίδια θέση με την αρχαία Ιουλίδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, η Ιουλίδα έχει 633 κατοίκους.

ioulis2
Απέχει από την Κορησσία, το λιμάνι του νησιού, 5,5 χιλιόμετρα. Η αρχαία Ιουλίδα ιδρύθηκε κατά τους αρχαϊκούς χρόνους. Ήταν η μόνη από τις τέσσερις πόλεις της Κέας που χτίστηκε στην ενδοχώρα. Σήμερα από την αρχαία πόλη σώζονται τα ερείπια των οχυρών της αρχαίας ακρόπολης και τμήμα του τείχους.

ioulis3
Στην ίδια θέση ο Ενετός Ντομένικο Μικέλι έκτισε περίπου το 1210 ένα κάστρο και χρησιμοποίησε στην κατασκευή τα αρχαία οχυρωματικά τείχη. Το κάστρο σώζεται μέχρι σήμερα.

ioulis4
Είναι ένα χαρακτηριστικό κυκλαδίτικο χωριό, με κεραμοσκεπή διώροφα κτίρια, λιθόστρωτους δρόμους και μικρές πλατείες. Η Ιουλίδα αποτελείται από τέσσερις συνοικισμούς, που αντιπροσωπεύουν την κοινωνική θέση των κατοίκων.

ioulis5
Το Κάστρο είναι το ιστορικό κέντρο της Ιουλίδας και εκεί βρίσκονταν τα σπίτια των πλουσιότερων γαιοκτημόνων και εμπόρων, γι' αυτό και τα σπίτια εκεί είναι μεγαλύτερα. To Κάστρο συνδέεται με την πλατεία Πιάτσα με το Κατω (η)χώρι, όπου ζούσαν κυρίως έμποροι.

ioulis6
Η Μεσάδα ήταν το επίπεδο τμήμα της πόλης, εκεί όπου συναντούταν οι κάτοικοί της. Τέλος, το Πανωχώρι είναι το υψηλότερο τμήμα της Ιουλίδας και εκτείνεται περιμετρικά γύρω από τη Μεσάδα και αποτελείται κυρίως από μικρά σπίτια που χωρίζουν στενά σοκάκια.

Ας γνωρίσουμε τη Τζιά που ζήσαμε ένα τριήμερο και μπήκε ως το μεδούλι μας η ομορφιά της

Posted in Επικαιρότητα

limani.korisia1
Η Κέα ή Τζια, είναι ένα κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους. Είναι το πιο κοντινό κατοικήσιμο κυκλαδονήσι στην Αττική. Είναι το 6ο σε έκταση και το 10ο σε πληθυσμό νησί των Κυκλάδων. Από σήμερα θα προσπαθήσουμε να σας το γνωρίσουμε, μέσα από τις δικές μας φωτογραφίες όπως το ζήσαμε.

limani.korisia2
Η παλαιότερη ονομασία της Κέας ήταν Υδρούσα, ενώ κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το νησί λεγόταν Τζιά. Η σημερινή του ονομασία, οφείλεται στον ήρωα Κέω που ήταν επικεφαλής των Λοκρών από τη Ναύπακτο, οι οποίοι κατά την αρχαιότητα κατέλαβαν το νησί.

limani.korisia3
Ο προϊστορικός οικισμός της Κεφάλας, που βρίσκεται στο ομώνυμο ακρωτήριο, στη βορειοδυτική ακτή του νησιού, ιδρύθηκε κατά την τελική νεολιθική περίοδο, γύρω στα τέλη της 4ης χιλιετίας (3300 π.Χ. περίπου). Δεν είχαμε το χρόνο να τα δούμε όλα αυτά. Μείναμε στις σημερινές ομορφιές του νησιού. Αλλά θα ξαναπάμε...

limani.korisia4
Ο προϊστορικός οικισμός της Αγίας Ειρήνης Κέας, στο βόρειο τμήμα του λιμανιού του Αγίου Νικολάου, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα του Αιγαιακού χώρου, από το τέλος της νεολιθικής εποχής, που χρονολογείται η πρώτη εγκατάσταση στο χώρο, μέχρι τον 15ο αιώνα π.Χ., οπότε καταστράφηκε από τους ισχυρούς σεισμούς, σε περίοδο μεγάλης ακμής.

limani.korisia5
Στους αρχαϊκούς χρόνους (7ος -6ος αιώνας), στην Κέα υπήρχαν τέσσερις ανεξάρτητες και δυνατές οικονομικά και πολιτιστικά πόλεις: η Ιουλίς, η Καρθαία, η Ποιήεσσα και η Κορησσός. Ερείπια των οποίων υπάρχουν έως σήμερα και μαρτυρούν την μεγάλη ακμή του νησιού κατά την αρχαιότητα.

limani.korisia6
Όλες οι πόλεις περιβάλλονταν από οχύρωση, ενώ η ανέγερση μεμονωμένων πύργων σε επίκαιρα σημεία συμπληρώνει τον έλεγχο και την προστασία κάθε επικράτειας. Έπειτα κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, τη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία το νησί περιήλθε σε παρακμή και ήταν ορμητήριο πειρατών. Από το 1830, η Κέα, όπως και όλες οι Κυκλάδες περιελήφθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Εδώ, στην Κορησσία, μείναμε παρέα με φίλους μας. Ήταν για μας ένα ξεχωριστό τριήμερο…

Posted in Επικαιρότητα

korissia1
Το κεντρικό λιμάνι του νησιού της Κέας, είναι η Κορησσία. Βρίσκεται μέσα στον κόλπο του Αγίου Νικολάου και αποτελεί φυσικό λιμάνι και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα της Μεσογείου. Μας καλωσορίζει στην Κέα, ξεδιπλώνοντας την ομορφιά της με το πρώτο αντίκρισμα.

korissia2
Στη μπούκα του λιμανιού θαυμάζει κανείς το Φάρο του Αγίου Νικολάου μαζί με το εκκλησάκι του. Κατασκευάστηκε το 1831 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων και είναι ένας από τους δύο παλαιότερους στο ελληνικό δίκτυο φάρων. Ο πρώτος που άναψε στις Κυκλάδες, ο δεύτερος στην Ελλάδα. Ανήκει στους παραδοσιακούς ελληνικούς φάρους.

korissia3
Το Λιβάδι, όπως αλλιώς αποκαλείται η Κορησσία, είναι ένας οικισμός χτισμένος στη θέση της αρχαίας πόλης Κορησσού και η αρχιτεκτονική του θεωρείται παραδοσιακή, καθώς κυριαρχούν τα κατάλευκα κυκλαδίτικα σπιτάκια, που απλώνονται από την κορυφή του λόφου ως και την παραλία.

korissia4
Η Κορησσία είναι ένα από τα πιο τουριστικά μέρη του νησιού, στο οποίο κάνοντας μια βόλτα θα βρείτε τουριστικά καταλύματα, διαφόρων ειδών καταστήματα (με τουριστικά είδη, super markets, φούρνους, ζαχαροπλαστεία), εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια.

korissia5
Μπορείτε, επίσης, να βουτήξετε στα νερά της αμμουδερής παραλίας που, αν και βρίσκεται μέσα στο λιμάνι, είναι ιδιαίτερα καθαρή και προσεγμένη. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το εγκαταλελειμμένο σήμερα, εργοστάσιο Εμαγιέ, που όμως υπήρξε πηγή ζωής για τις Τζιώτικες οικογένειες, κατά τα έτη λειτουργίας του, από το 1927 έως το 1957, καθώς απασχολούσε εκατοντάδες εργάτες.  Από εδώ είναι, όλες οι φωτογραφίες στο σημερινό δημοσίευμα...

korissia6
Μπορείτε να δείτε αρκετά από τα μηχανήματα του, τα οποία έχουν συντηρηθεί και εκτίθενται από το Σύλλογο Φίλων Εργοστασίου Εμαγιέ, στον δημοτικό χώρο που βρίσκεται κοντά στο εργοστάσιο. Τα είδαμε όλα αυτά και είδαμε το κουφάρι του εργοστασίου... Εδώ στην Κορησσία μείναμε παρέα με φίλους μας. Και ήταν ένα ξεχωριστό τριήμερο...

Ένα ταξίδι (μικρό) με καράβι είχαμε καιρό να το κάνουμε. Και στ’ αλήθεια μας άρεσε πολύ!

Posted in Επικαιρότητα

feri.kea1.270419
Το Λαύριο δεν είναι μακριά, όταν χρησιμοποιήσεις την Αττική Οδό για να φτάσεις εκεί… Ακόμα κι αν «χαθείς», σχετικά εύκολα ξαναβρίσκεις το δρόμο σου. Με τη βοήθεια, λιγάκι, του GPS… Ναι, διότι θέλει τέχνη να… χαθείς, σε ένα τέτοιο δρόμο. Αλλά εμείς τα καταφέραμε.

feri.kea2.270419
Ευτυχώς, αυτό δεν μας εμπόδισε να είμαστε συνεπείς στο πρωινό ραντεβού μας, στο λιμάνι του Λαυρίου, να κόψουμε εισιτήρια και να επιβιβαστούμε στο "μακεδών", 20 λεπτά πριν τον απόπλου του. Όλα ήταν ωραία. Ο καιρός ηλιόλουστος και η θάλασσα λάδι. Τι ωραία!

feri.kea3.270419
Έτσι ήταν και στη διαδρομή για τη Τζιά. Η θάλασσα συνέχισε να είναι λάδι. Ο κόσμος, όχι και τόσον πολύς. Είναι ίσως που τα δρομολόγια είναι συχνά ή είναι κάτι άλλο; Ούτε και στην Αττική Οδό είχαμε κίνηση, Μπορούσες άνετα να πάς με 100 -120 χιλιόμετρα.

feri.kea4.270419
Και τώρα στο πλοίο… Το «Μακεδών» δεν είναι νέο σκαρί. Είναι της εταιρίας GOUTOS, αλλά προσεγμένο και καθαρό. Με μικρή παρατήρηση μόνο για τα ηχεία, του κάτι παλιές ντουντούκες που δεν λειτουργούσαν στο κατάστρωμα, όπου καθόμασταν. Πιο πολύς ήταν ο θόρυβος που έκαναν. Δεν ακούσαμε τις ανακοινώσεις.

feri.kea5.270419
Κατά τα άλλα, το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο, αν και μικρό. Μια ώρα γεμάτη, δεν το λες και πολύ... Η ταχύτητα του πλοίου μικρή, σχεδόν εκδρομική. Ναι, μας άρεσε . Ήταν στα μέτρα μας. Ακριβώς, ότι ζητούσαμε. Όχι κάτι πολύ γρήγορο, ούτε κάτι πολύ αργό.

feri.kea6.270419
Το δεύτερο κατάστρωμα του «Μακεδών» που μετακομίσαμε, ήταν ακόμα πιο όμορφο. Αναζητούσαμε κάτι ακόμα καλύτερο. Και το βρήκαμε. Πρωί σχετικά ακόμα και οι άνθρωποι πίνουν τον καφέ τους. Κάποια αγόρια που δεν πρόλαβαν το πρωινό τους κι έχουν πάρει από το μπαρ ένα καφέ και σάντουιτς. Και η ώρα φεύγει γρήγορα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA