Ήταν τελικά πολύ καλή η ιδέα του φίλου μας Άρη, να πάμε μια βόλτα στο Χαλκούτσι. Η μέρα ήταν καλή, μόνο λίγη βροχή συναντήσαμε σταδιακά στο δρόμο της επιστροφής, όταν πια όλα είχαν τελειώσει. Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι συναντήσαμε μια φύση ολάνθιστη...


Μπορέσαμε να περπατήσουμε στην αμμουδιά, σε ρυθμούς πολύ ήρεμους, να κουβεντιάσουμε σαν άνθρωποι, να φάμε παρέα με εξαιρετικούς φίλους κι αδελφούς μας στην ταβέρνα "Το Κύμα" και τελικά να γυρίσουμε λίγο κουρασμένοι σωματικά, αλλά ανανεωμένοι πνευματικά.


Δείτε ένα ευμεγέθη χαμομήλι που συναντήσαμε δίπλα στην αμμουδιά... Με μαργαρίτα έμοιαζε, αλλά αν έσκυβες και το μύριζες, το άρωμα του παρέπεμπε ευθέως στο βότανο... Μου αρέσει να παρατηρώ τη δημιουργία, προσεκτικά, επειδή γνωρίζω ποιος έβαλε το χεράκι Του και εκτιμώ το καθετί.


Κάποια παγκάκια σου έδιναν τη δυνατότητα να καθίσεις λίγο και να ρεμβάσεις αυτή την ομορφιά. Απέναντι και αριστερά στη φωτογραφία είναι η Εύβοια. Όλο το τοπίο είναι υπέροχο και τελείως διαφορετικό, για μας που ζούμε στην Αθήνα και μας λείπουν τέτοιες εικόνες.


Κι αυτό το λουλούδι, δεν σας εντυπωσιάζει; Εμάς μας ξεσήκωσε. Τι ομορφιά είναι αυτή; Κι είναι αγριολούλουδο. Και κρατάει λίγο, σε δυο μήνες θα είναι ξερό. Αλλά αυτό, δεν το εμποδίζει να κάνει την προσπάθεια του. Να γεμίσει τον τόπο μια ευχάριστη αίσθηση...


Κρατάμε από τη μέρα μας αυτή την εικόνα... Δεν υπάρχει πιο όμορφο τις δύσκολες ώρες, που όλοι κάποια στιγμή έχουμε. Και σεις μας στείλατε αρκετές από τους τόπους που πήγατε. Θα τα δημοσιεύσουμε όλα, μην ανησυχείτε. Αργούμε ίσως, αλλά δεν ξεχνούμε.