Συνέχεια του δημοσιεύματος που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, αποτελεί το σημερινό κομμάτι. Και νοσταλγία για τον τόπο που γεννηθήκαμε και περάσαμε μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας... Πατήστε πάνω στο σύνδεσμό και ξαναδείτε το. Θα βοηθήσει να συνδέσετε τα πράγματα.


Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί. Τρεις φίλες της Στασούλα πήγαν σπίτι να την επισκεφτούν. Κι εκείνη, φιλόξενη καθώς είναι τις έβγαλε βόλτα σε διάφορα σημεία του χωριού που αγαπά. Μαζί πήγαν και στου Γρέγο εκεί έχει τον κήπο της και ο Αγησίλαος τα πρόβατα του.


Κοιτάξτε μια πολύ όμορφη φωτογραφία... Μάλλον απόγευμα θα είναι και στο βάθος της φωτογραφίας, από κεί ψηλά που παίρνει τη φωτογραφία η Στασούλα, φαίνεται το χωριό. Μιά του όψη... Και μου έφερε τόσες θύμησες, αλλά και νοσταλγία μιας και λόγω προβλημάτων έχουμε καιρό να κατέβουμε.


Φυσικά και στην τεχνητή λίμνη της Λειβάδας πήγε τις φίλες της. Κι εδώ είδαν τις πάπιες που κυκλοφορούν και όπως είναι φυσικό τις φωτογράφισαν. Σκέφτομαι τώρα πως κι εγώ στα χρόνια που πέρασαν και κατέβαινα τα καλοκαίρια στο χωριό δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω σ' αυτή τη λίμνη.


Συχνά συναντάς στο δρόμο σου κάποιον σκυλούνο να κυκλοφορεί μόνος του, ακόμα και έξω από το πατρικό, όπως εδώ. Ήρεμος, ήσυχος "κάθετε" να φωτογραφηθεί χωρίς να έχει τη διάθεση να φύγει κυνηγημένος. Τα προσέχω κι εγώ αυτά τα ζώα ακόμα κι αν είναι αδέσποτα.


Και μια φωτογραφία της Μαρίας της γυναίκας του αδελφού μου Κωστή που "έφυγε" πριν λίγο καιρό από κοντά μας. Εδώ με την ανιψιά μου και κόρη τους Πόπη φωτογραφημένοι κάπου στο Βόλο. Πήγε για λίγο καιρό κοντά της και καλά έκανε. Ποιος δεν χρειάζεται την παρέα των παιδιών του;