Συνέβη στη Γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη την τελευταία ημέρα. Όπου βρεθήκαμε εκεί, σ' ένα δημόσιο χώρο με τον αδερφό μου, Κωστή Θεοδωράκη...

Τις φωτογραφίες που δημοσιεύω τις τράβηξε ο Χάρης Λαμπράκης, ο οποίος απ' ότι είδα στο Facebook τράβηξε εκατοντάδες φωτογραφίες. Αγωνιούμε να δούμε και το βίντεο του...

Με τον αδερφό μου, Κωστή Θεοδωράκη, έχουμε μια σημαντική διαφορά στην ηλικία. Δεύτερος αυτός, στην πενταμελή οικογένεια, τελευταίος εγώ... Η εικοσαετία σχεδόν που μας χωρίζει στάθηκε εμπόδιο να τον γνωρίσω ως παιδί...

Εγώ είχα ανάγκη από παιχνίδι κι αυτός έτρεχε στην κεντρική Ελλάδα για δουλειά. Ναι, αυτό το κενό υπάρχει μέσα μου.

Κι ωστόσο πάντα υπάρχει το δέσιμο της οικογένειας. Το γεγονός ότι εγώ απουσιάζω για περισσότερα από 30 χρόνια από το χωριό δεν μας έκανε να αποξενωθούμε. Δράττομαι της ευκαιρίας τα καλοκαίρια που κατεβαίνω στην Κρήτη να πάω στο σπίτι του, να δω τη γυναίκα του και τα παιδιά του, αν είναι εκεί και όχι στο Ηράκλειο.

Ή θα πάω στο καμίνι του, όπου εργάζεται με την ίδια θέρμη ενός νέου, αν και ο ίδιος ταλαιπωρείται, όπως κι εγώ, από το ζάχαρο που κληρονομήσαμε από τη μάνα μας...

Στο χωριό υπάρχει ο χρόνος να δεις αλλιώς τα πράγματα, να βρεις χρόνο να κουβεντιάσεις ή να φέρεις στο στοχασμό σου παλιές θύμισες.

Ο Κωστής μας το παλεύει όρθιος παρά τα προβλήματα της υγείας του και της ηλικίας του... Έχει γίνει δυο φορές παππούς, από τις δυο του κόρες, την Πόπη και την Ελευθερία. Και οι δυο μένουν με τις οικογένειες τους στο Ηράκλειο και οι ίδιες και οι σύζυγοι τους δεν έχουν καμία σχέση με την αγροτική ζωή.

Ένας κάποιος προβληματισμός υπάρχει σχετικά με τη συνέχιση της καλλιέργειας της γης, όταν εκείνος θα αναγκαστεί να αποσυρθεί...

Ο Κωστής μας υπήρξε και ώς σήμερα είναι δεινός δουλευτής... Δεν του χαρίστηκε τίποτα και ότι διαθέτε,ι σε περιουσιακά στοιχεία, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτής της σκληρής δουλειάς...

Στα όνειρα που έκανα ήταν όταν, όχι και τόσο μακριά, έβγαινα στη σύνταξη να μπορούσα να διαθέτω ώρες μαζί του, κουβεντιάζοντας για τα παλιά, αυτά που δεν γνώρισα, επειδή όπως είπα και πριν, όταν ήμουν εδώ, ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να το κάνω... Κι όταν μεγάλωσα ήμουν πια, μακριά... Και πάλι δεν είχα την ευκαιρία...

Κι όμως θα ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα... Έχει φροντίσει, μάλλον από δική του άμυνα να δημιουργήσει ένα μικρό μυστήριο γύρω από τον ίδιο... Κάπου εκεί βρίσκει καταφύγιο ο μύθος... Αλλά η ζωή θέλει αλήθειες... Κι αυτές τις αλήθειες θα ήθελα να τις μοιραστώ με τον αδερφό μου, πριν πεθάνουμε...

Η ιστορία του Blog Troktiko μέσα από ένα ντοκιμαντέρ

Δείτε την ιστορία ενός Blog του troktikο που η παρουσία του έκανε αίσθηση στο διαδίκτυο. Πριν τρία χρόνια, μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκόλια, το Blog σταμάτησε. Τώρα επανήλθε μ' αυτό το ντοκιμαντέρ. Αξίζει να διαθέσετε λίγο χρόνο και να το δείτε...