Άντε να... μυρίσει λίγο αρμύρα και άγρια θάλασσα, από τις Κυκλάδες, ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ...

Ιούλιος με ένα αέρα δυνατό. Κι αν αυτό συμβαίνει εδώ στην Αθήνα, φανταστείτε τι αντιμετώπισε ο φίλος μας ο Λούης που είπε να πάει για ψάρεμα! Κάποια στιγμή του άρεσε τόσο πολύ αυτό που ζούσε που άφησε κάτω τα σύνεργά του κι έπιασε το κινητό του, για να μας δώσει αιχμαλωτισμένη τη στιγμή.


Ας είναι καλά! Όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε αυτές τις εικόνες, από τη σελίδα του στο Facebook, νιώσαμε για μια στιγμή πως είμαστε εκεί, μαζί του. Και αγωνιούσαμε κι εμείς, για το ψάρεμα του, μέσα σε τέτοιες άσχημες καιρικές συνθήκες. Αλλά, ο Λούης, δεν το βάζει εύκολα κάτω.


Ούτε το απέραντο γαλάζιο, ούτε τα αφρισμένα κύματα που γεμίζουν τον τόπο, καθώς σκάνε με δύναμη πάνω στα άγρια βράχια, δεν τον σταματάνε. Και για μας είναι πολύ σπουδαίο και σημαντικό να βλέπουμε μέσα από το "καμίνι" του σπιτιού μας, τέτοιες μοναδικές εικόνες δροσιάς.


Αυτή είναι η Άνδρος, το πανέμορφο νησί των Κυκλάδων. Κι εδώ βλέπετε την άγρια πλευρά της... Γιατί υπάρχει σαφώς και η όμορφη, η γλυκιά, η γοητευτική, με τους εξαιρετικούς ανθρώπους της, που σε σκλαβώνουν με τον τρόπο τους και τη φιλοξενία τους. Όσοι το έχουν βιώσει, θα σας το βεβαιώσουν με χαρά!


Ακόμα μια φωτογραφία από τα κύματα της θάλασσας που κάνουν τα νερά να γίνονται λευκά σαν το γάλα και να τονίζουν την ύπαρξη τους ανάμεσα στο μπλε του ουρανό και τα άγρια βράχια. Μοιάζει άγριο με την πρώτη ματιά, έτσι δεν είναι; Κι όμως ο Λούης τα κατάφερε και έβγαλε την ψαριά του!


Δείτε το μεσημεριανό του το έβγαλε. Θα καλύψει και με το παραπάνω τις ανάγκες στο σπιτικό του με τη Δήμητρα. Ίσως μάλιστα να περισσέψουν και να δώσει και στην κόρη του. Δεν είναι και μικρά, όπως μπορούμε να διακρίνουμε. Του ευχόμαστε, όπως κι αν τα μαγειρέψει να τα απολαύσει ως καρπό σκληρής εργασίας.