Δέκα μέρες διακοπών τον Ιούνιο, στην πανέμορφη Σκόπελο, δώρo καλών φίλων μας…

spiti.spiru
Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να μας κάνουν φίλοι… Πριν καλά – καλά αρχίσει το καλοκαίρι του 2025 ο Σπύρος με την Αννίτα μας έδωσαν το σπίτι τους στην Σκόπελο όπου και περάσαμε δέκα ολόκληρες μέρες ζώντας τις στο έπακρο… Και το χρειαζόμασταν…

stna.sti.xora.skopelu
Το καθημερινό τρέξιμο για πράγματα που μας αρέσει και αγαπάμε να κάνουμε, είτε το θέλουμε, είτε όχι έχει ασφαλώς τις επιπτώσεις του και την κούραση του. Έτσι λοιπόν το χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε. Το πετύχαμε με τον καλύτερο τρόπο. Κάθε μέρα είχαμε να γνωρίσουμε και έναν καινούριο τόπο.

agnontas.paralia
Περπατήσαμε στη Χώρα της Σκοπέλου, αλλά και στην ενδοχώρα. Οργώσαμε κάθε παραλία, κοντινή ή μακρινή. Φτάσαμε μέχρι τη Γλώσσα και επιστρέψαμε μέσω του Αγνώντα. Επιτρέψαμε στην Google να μας οδηγήσει με τους χάρτες της μέσα από χωματόδρομους και ατέλειωτα πευκοδάση,

stafilos1
Κάναμε μπάνιο σε παραλίες εξαιρετικές με γαλαζοπράσινα νερά. Οι Σκοπελιώτες που μιλήσαμε είναι άνθρωποι ήσυχοι, ήρεμοι, ευγενικοί. Προφανώς βαοηθάει και το περιβάλλον και το γεγονός ότι δεν είχαμε τηλεόραση να μας απασχολήσει. Στόχος μας ήταν να γνωρίσουμε το όμορφο νησί των Σποράδων.

stafilos2
Bοήθησε πολύ και το ζεστό καλοκαίρι του Ιουνίου. Πρόωρο, αλλά πολύ υποβοηθητικό στις βουτιές που κάναμε. Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες κι ένα σεντόνι ήταν αρκετό για το βράδυ. Όπως και κάτι ελαφρύ κι ατημέλητο. Δοκιμάσαμε τα ντόπια φαγητά και άλλες σπεσιαλιτέ και ζήσαμε στιγμές εξαιρετικές.

panselinos.prin
Στη Σκόπελο έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις τι θες. Ησυχία ή βαβούρα; Αλλά αν και την επισκεφτήκαμε στην αρχή της καλοκαιρινής σεζόν, η αίσθηση μας είναι ότι δεν έχει τον ξέφρενο τουρισμό μερικών κυκλαδίτικων νησιών. Ακόμα και τα μπαράκια της είναι προσεγμένα και κλείνουν γύρω στις 11:30. Ε, δεν είναι και κάτι πολύ συνηθισμένο για τον τουρισμό στην Ελλάδα…

Επικαιρότητα

Ξημέρωμα στο Αιγαίο! Μια ομορφιά ανεπανάληπτη, καθώς προβάλει ο ήλιος για μια νέα μέρα

ximeroma.sto.egeo1
Κάθε φορά που μια νέα μέρα ξημερώνει στη ζωή μας, αισθανόμαστε ευγνώμονες στον ζωοδότη Πατέρα μας. Εκτιμούμε ιδιαίτερα αυτό το σπουδαίο δώρο και δεν το θεωρούμε καθόλου δεδομένο. Φαντάσου, τώρα, να έχεις αυτή την εικόνα, πρώτη στα μάτια σου, καθώς ξυπνάς. Κάπου, σε κάποιο νησί του Αιγαίου...

ximeroma.sto.egeo2
Λίγο αργότερα θα φανεί, μπροστά μας, όλη η ομορφιά που "κρύβεται" στα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα... Όπως σ' αυτό το ταπεινό λουλούδι της γλάστρας. Πρόκειται για ένα κακτοειδές. Το βλέπετε τώρα έτσι, αλλά φανταστείτε το, ανθισμένο, τι όμορφο που θα είναι, ε;

ximeroma.sto.egeo3
Η μέρα, πάντως, ξεκίνησε... Μια μέρα, όπως όλες οι άλλες... Με πολλά και ενδιαφέροντα να κάνουμε, ώστε να δοξάζουμε τον Δημιουργό μας, μιλώντας στους ανθρώπους για Εκείνον και για τον θείο σκοπό του για τη γη και τους ανθρώπους. Πόση ευγνωμοσύνη πια, για μια τόσο μεγάλη ομορφιά!

ximeroma.sto.egeo4
Άλλο ένα λουλούδι στη γλάστρα του... Πώς το λένε; Μη με ρωτάτε, δεν ξέρω, αν και θα ήθελα πολύ να μαθαίνω το κάθετι που τα αφορά... Αλλά οι φίλοι που ανεβάζουν τέτοιες φωτογραφίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μου στέλνουν προσωπικά, δεν μπαίνουν στον κόπο να λένε...

ximeroma.sto.egeo5
Κι εγώ, ξέρετε, έχω ρωτήσει πολλές φορές ώς τώρα. Και συνεχίζω να ρωτώ, αλλά δεν παίρνω πάντα απαντήσεις... Γι' αυτό, παρακαλώ, δείξτε κατανόηση όταν βλέπετε εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, τόσο όμορφες φωτογραφίες από φυτά που δεν γνωρίζετε τα ονόματα τους...

Φορτωμένη η συκιά με σύκα εποχής. Τον Σεπτέμβρη, τα σύκα είναι υπέροχα! Έχετε δοκιμάσει;

sikia1.220929
Οι συκιές αυτές που βλέπετε σήμερα στην ανάρτηση μας, είναι στου Γρέγο, μια περιοχή στο έμπα του Θραψανού, όπου η Στασούλα με τον Αγησίλαο έχουν τον κήπο τους, τα ζώα τους και φυσικά τα δέντρα τους, εν προκειμένω τις συκίες τους, Και τις βλέπετε κι εσείς, ποσό φορτωμένες είναι από σύκα.

sikia2.220929
Είναι όψιμες, δηλαδή βγάζουν Σεπτεμβριανά σύκα κι έχουν κι αυτά την ομορφιά και τη νοστιμάδα τους. Όποιος ζει εκεί και ενδιαφέρεται για όλα αυτά τα καλούδια, ξέρει ότι από το Μάιο και μέχρι τον Σεπτέμβρη, θα βρει σύκα... Και έχει σταμπάρει την κάθε συκιά, πότε βγάζει τα σύκα της.

sikia3.220929
Το δέντρο δεν είναι μεγάλο, αλλά όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, είναι φορτωμένο... Και διακρίνονται, πολύ καθαρά πάνω του. Είναι μάλιστα χαμηλή, βολική στο να τα μαζεύει κανείς από κάτω. Δεν χρειάζεται καν να ανέβει επάνω. Κι αυτό είναι πολύ καλό για εκείνον που τα μαζεύει.

sikia4.220929
Κοντινό πλάνο από μέσα για αν δούμε πώς φαίνεται από αυτό το σημείο του δέντρου η συκιά, με τον υπέροχο καρπό της, λιχουδιά για όσους το εκτιμούν... Η δική μου η γενιά έμαθε να το κάνει αυτό. Και η Στασούλα ξέρει καλά πού υπάρχουν ώστε, όσο υπάρχουν να μη λείπουν από το σπίτι της.

sikia5.220929
Μια ακόμα πλευρά της συκιάς, που είναι γεμάτη καρπό αυτή την εποχή. Δεν χορταίνω να τη βλέπω. Μερικοί λένε πως, καθώς οδηγούμαστε στο χειμώνα τα σύκα χάνουν από τη γλύκα τους. Μπορεί να είναι κι έτσι, αν και εγώ δεν είμαι σε θέση να το διακρίνω αυτό. Μου αρέσουν τόσο, που δεν είμαι αντικειμενικός.

sikia6.220929
Ήθελα να την κάνω αυτή την ανάρτηση. Μερικοί αναγνώστες μου ίσως αναρωτηθούν αν αυτό είναι το πιο σημαντικό, για μένα, σήμερα. Κρίνοντας από τον μικρόκοσμό μου και καθώς όλα αυτά αποτελούν μέρος των αναμνήσεων μου, θα μπορούσες να το πεις κι έτσι... Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως για κάποιους είναι πρωτόγνωρα.

Άλλη μια φορά μαζί, η παλιά όμορφη παρέα... Στο σπίτι του Δημήτρη και της Έφης, στο Αιγάλεω

parea1
Σας είχαμε γράψει πριν λίγες μέρες ΕΔΩ για το πώς μια παρέα νεαρών, πριν από 50 και πλέον χρόνια ξανασυναντήθηκε στη Λούτσα, σημερινή Άρτεμις, καθώς πήγαμε να δούμε τον Κώστα Τσικνάκο, έναν από αυτούς... Όλους μαζί, εγώ τώρα τους γνώρισα, αλλά μου άρεσε πολύ η παρέα τους.

parea2
Και καθώς πλησιάζει ο καιρός που ο Γιώργος θα επιστρέψει στο σπίτι του, στη Γαλλία, ο Δημήτρης διευθέτησε να βρεθούν, άλλο ένα βράδυ, όλοι αυτοί στο σπίτι του, στο Αιγάλεω... Και πήγαμε και καθίσαμε στη φροντισμένη αυλή του, με τα λουλούδια και το σκυλούνο του.

parea31
Ήταν ένα, ακόμα, όμορφο βράδυ... Εγώ και η Έφη, η σύζυγος του Δημήτρη που εκ πρώτης όψεως είμαστε εκτός παρέας, λόγω των συζύγων μας, ενσωματωθήκαμε γρήγορα και όμορφα... Μας βοήθησε σ' αυτό η παρέα των τεσσάρων με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους, απέναντι μας.

parea41
Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη με το κινητό του Κώστα. Λίγο πιο κάτω θα δείτε και το άλλο της μισό. Μας μοίρασε, για πρακτικούς λόγους. Για να χωρέσουμε καλύτερα στο πλάνο. Και ιδού εγώ με τη Σούλα καθώς κουβεντιάζουμε περιμένοντας να έρθουν τα φαγητά, για να σεβιριστούμε.

parea51
Όλη η παρέα, μαζί... Κρατώ την φιλοξενία του Δημητρη και της Έφης που ήταν υποδειγματική. Πηγαίναμε πρώτη φορά σπίτι τους, αλλά μας έκαναν να νιώσουμε πολύ άνετα και φρόντισαν, ώστε να χαλαρώσουμε γρήγορα και να απολαύσουμε τη βραδιά μας. Ας είναι καλά και ας διατηρούν πάντα αυτό το πνεύμα.

parea61
Το άλλο μισό του ουρανού! Η Έφη, ο Δημήτρης και ο Γιώργος. Καδραρισμένη φωτογραφία με το κινητό του Κώστα, ο οποίος έδειχνε να το χαίρεται σαν παιδί. Τόσο, που πρότεινε άλλη μια συνάντηση, μέχρι να φύγει ο Γιώργος σε μια ταβέρνα του Αιγάλεω. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να πάμε.

Ένα κυριακάτικο φθινοπωρινό πρωινό, στο κέντρο της Αθήνας, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας

akadimias1
Στάση Ακαδημίας. Κυριακή πρωί με έναν καιρό που, χωρίς να του λείπει ο ήλιος, παρέπεμπε στο φθινόπωρο. Χθες, έζησα όμορφες καταστάσεις, καθώς ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, κυρίως ξένων τουριστών, σταματούσε εδώ να φωτογραφηθεί. Να έχει να πάρει όμορφες αναμνήσεις στην επιστροφή, στον τόπο του.

akadimias2
Τους παρατηρούσα που πρόσεχαν πολύ τα μνημεία, μπροστά στα προπύλαια του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια έψαχναν να βρουν τη σωστή γωνία, κατά την εκτίμηση τους, για να φωτογραφηθούν. Συνήθως από κάποιον φίλο τους, όπως σ' αυτή τη φωτογραφία, αλλά και σέλφι.

akadimias3
Συνεχώς η ίδια επαναλαμβανόμενη εικόνα, απλά με άλλους "κομπάρσους". Ίσως έτσι να μιλάγαμε, αν επρόκειτο για το γύρισμα μιας ταινίας, αλλά εδώ η ίδια η ζωή σκηνοθετεί την καθημερινότητα της. Κι αυτή την έκανε ακόμα πιο ωραία, αφού είχες την αίσθηση ότι όλα γίνονταν, τελείως αυθόρμητα. Και γίνονταν...

akadimias4
Δε χρειάστηκε και πολύ χρόνο, για να τραβηχτούν αυτές οι έξι φωτογραφίες. Μόλις δέκα λεπτά, ήταν αρκετά. Και ήταν Κυριακή με μειωμένη κίνηση από τις καθημερινές αλλά αυτό δεν προβλημάτισε καθόλου τους επισκέπτες, κάθε χρώματος, να εκφραστούν. Τα έχει αυτά, η Ελλάδα...

akadimias5
Είμαι βέβαιος πως, ίσως κι εσείς να έχετε σταθεί στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς κάνετε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να νιώσατε την ανάγκη να πάρετε μια φωτογραφία με τον εαυτό σας μέσα ή τον άνθρωπο σας. Ακόμα κι αν μένετε σ' αυτή την πόλη, αυτό μπορεί να γίνει.

akadimias6
Σκέψου τώρα, να είσαι ξένος που έχεις έρθει στην Ελλάδα ως τουρίστας... Ασφαλώς και δεν θα έχανες μια τέτοια ευκαιρία... Όλα αυτά τα κτίρια με την αρχαία αρχιτεκτονική, θυμίζουν και παραπέμπουν σε έναν πολιτισμό που κάποτε κυριάρχησε στον τότε γνωστό κόσμο... Οπότε;

Ταξίδι με το μυαλό και την καρδιά... Μ' αυτόν τον καιρό, σε μέρη που αγαπάμε τόσο πολύ!...

plio.thalasa1
Απότομα, νιώσαμε χθες το χειμώνα στην Αθήνα... Εντάξει, ακούγεται υπερβολικό με την πρώτη να τον πούμε χειμώνα, το καταλαβαίνω. Ας το πούμε λοιπόν φθινόπωρο. Αλλά το κρύο του το είχε, ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες. Και για πρώτη φορά έβαλα μακρυμάνικο πουκάμισο και ένα ελαφρύ μπουφάν.

plio.thalasa2

Περιβάλλον εξαιρετικό! Μα να είσαι στο λιμάνι του Πειραιά και να φεύγεις με το πλοίο της γραμμής για ένα λιμάνι, τον προορισμό του οποίου έχει στην καρδιά σου, είναι ασφαλώς ανεκτίμητο. Ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει στη σκέψη ή στο μυαλό, το πράγμα δεν χάνει την ομορφια του.

plio.thalasa3
Δίπλα σου, κάπου κοντά σου, περνάνε κι άλλα καραβάκια... Κι έχει αρχίσει και σουρουπώνει και τα φώτα φαίνονται όμορφα πάνω του... Δες, σαν να είναι καρτ ποστάλ... Αλλά είναι μια αληθινή φωτογραφία, τραβηγμένη λίγο έξω από το λιμάνι του Πειραιά. Το κέντρο του ονείρου μας.

plio.thalasa4
Η ώρα δεν βοηθάει ώστε η φωτογραφία να είναι καθαρή. Μοιάζει λίγο φλουταρισμένη και μάλλον είναι. Αυτό όμως δε την κάνει να χάνει την αξία της, επειδή αυτή έχει να κάνει με το χρόνο, την ώρα, αλλά με τα συναισθήματα που όλοι κουβαλάμε μέσα μας.

plio.thalasa5
Ένα ακόμα ταξίδι που έχουμε προγραμματίσει στην καρδιά μας. Πάνω σε πλοίο που ταξιδεύει σε ήρεμες θάλασσες κι ας λέει η ΕΜΥ πως θα είναι αλλιώς τα πράγματα... Δεν μας αφορά και δεν μας ενδιαφέρει. Σημασία έχει πώς νιώθουμε εμείς. Και τι κάνουμε, για να αισθανθούμε καλά...

plio.thalasa6
Η τελευταία ματιά που ρίχνουμε πίσω μας, είναι πάντα χαρακτηριστική... Το ταξίδι έχει κιόλας ξεκινήσει και το δρομολόγιο έχει χαραχτεί. Θα ταξιδεύουμε όλη τη νύχτα; Μερικά ταξίδια, μακρινά, έτσι γίνονται. Και το ξημέρωμα σου δείχνει τον τόπο που διάλεξες. Όμορφο που είναι!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA