Και μετά την Ανάσταση, για τους Ορθόδοξους, όλα είναι ένα σουβλιστό αρνί και έθιμα

PenaΧθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 

Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.

Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)

Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.

Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).

Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα». 

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)

Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.

pasxa

Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.

Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)

Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.

Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15. 

Δείτε περισσότερα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Επικαιρότητα

Κάτι ακόμα από τη Λίμνη του Μαραθώνα, μια στάση στην επιστροφή μας από τον Σχινιά

marathonas6.181020
Μερικές ακόμα φωτογραφίες που είχαν μείνει στο συρτάρι μας, καθώς είχαμε πάει στο Σχινιά του Μαραθώνα, βόλτα με του φίλους μας... Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Είναι μια όμορφη εμπειρία που δεν θα θέλαμε να την περάσουμε έτσι.

marathonas41.181020
Το να κάθεσαι στο πλάι και να θαυμάζεις όλη αυτή την ομορφιά του έργου, πολύ πρωτοποριακού για την εποχή του, είναι κάτι που καθένας το θέλει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που όσοι το κατασκεύασαν, πρόβλεψαν χώρους - παρατηρητήρια που μπορούν να προσφέρουν αυτή την ομορφιά.

marathonas8.181020
Η Σούλα με τη Χάρις συζητούν σε ένα τέτοιο προνομιακό σημείο του φράγματος, για την τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα... Τις έχω πάρει από μακριά με ζουμ στο φακό του κινητού μου. Μπορεί να μην το έχουν καταλάβει ότι τις φωτογραφίζω, αλλά αυτό προσδίδει και ζωντάνια.

marathonas7.181020
Η Σούλα φωτογραφίζει τη λίμνη κι εγώ κάνω ακριβώς το ίδιο σ' αυτήν... Έχει αξία πού επιλέγει να πάει πάνω στο φράγμα για να είναι καλύτερο το πλάνο της. Ένα πλάνο που θα το δείτε σε μια από τις φωτογραφίες που ακολουθούν πιο κάτω. Αποτελεί κι αυτό κομμάτι της καλής συνεργασίας.

marathonas9.181020
Κι ένα πιο μακρινό πλάνο, με τις δυο φιλενάδες, πάνω στο φράγμα. Κάτι βλέπουν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Γενικά αυτή η ολιγόλεπτη στάση μας έδωσε πολύ ενέργεια, δύναμη και φυσικά χαρά. Επειδή είδαμε τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος αν θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του για καλό.

marathonas10.181020

Αλλάζουμε λίγο διάθεση, είναι κι αυτός ο σεισμός στη Σάμο και Σμύρνη που μας αφύπνισε

ntalies1.211020
Με τα λουλούδια από τον κήπο του φίλου μου Ηλία, από τα βόρεια, θέλουμε να πορευτούμε σήμερα καθώς μπαίνουμε σε έναν καινούριο μήνα του χρόνου, τον Νοέμβριο. Το έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε διάθεση, επειδή πληθαίνουν τα κακά, ο ισχυρός σεισμός της Παρασκευής το μεσημέρι στην ευρύτερη περιοχή Σάμου και Σμύρνης μας άγγιξε στην ψυχολογία μας, πολύ.

ntalies2.211020
Οι ντάλιες μαζί με τα χρυσάνθεμα είναι στον καιρό τους αυτή την εποχή... Και στην αυλή του Ηλία και της Κατερίνας στην Αναστασιά των Σερρών περισσεύουν... Τους ευχαριστούμε πολύ που μας έστειλαν αυτό το πανέμορφο υλικό. Είναι σα να είμαστε εκεί και να το ζούμε μαζί τους.

ntalies3.211020
Πραγματικά φωτίζονται οι σελίδες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλη αυτή την ομορφιά και αλλάζει και την ψυχική μας διάθεση. Το χρειαζόμαστε. Πόσα μαζεμένα πράγματα να αντέξουμε στο έμπα ενός καινούριου μήνα, του Νοεμβρίου; Ενός μήνα που, για μας τουλάχιστον, έχει μια ειδική σημασία καθώς έχουμε μπροστά μας μια εκστρατεία...

ntalies4.211020
Άλλη μια οπτική της αυλής του σπιτιού τους... Σε πρώτο φόντο αυτό το υπέροχο λουλούδι, η ντάλια. Αχ τι μνήμες μου φέρνουν... Θυμάμαι πόσο άρεσαν στη μάνα μου και τις είχε πάντα στα μικρά περιβολάκια της, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας.

ntalies5.211020
Κάθετι εδώ είναι όμορφο. Ακόμα και στο σιντριβάνι που έφτιαξε φέτος ο Ηλίας τα λουλούδια που φύτεψε άνθισαν και γέμισαν τον τόπο προσαρμοζόμενα στο γενικότερο περιβάλλον. Φαίνεται η αγάπη που τους έχουν και η περιποίηση τους φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

ntalies6.211020
Μια ακόμα ομορφιά από τον κήπο τους... Να κρατήσουμε κάτι υπέροχο από τη σημερινή ανθολογία που μας πρόσφερε με την αγάπη του, απλόχερα... Τον ευχαριστούμε από καρδιάς. Κάθε φορά που το κάνει, ξέρουμε ότι σκέφτεται κι εσάς, επειδή γνωρίζει ότι θα τα δημοσιεύσουμε...

Ομίχλη! Έχετε οδηγήσει ποτέ σε έναν δρόμο που να μη βλέπετε ούτε 10 μέτρα μπροστά σας;

omixli.evia1.291020
Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία, αχρείαστη να 'ναι... Να βρεθείς σε ένα δρόμο, πρωί ή κάποια άλλη ώρα της μέρας και να είναι τόσο πυκνή η ομίχλη γύρω σου που να μη βλέπεις, ως οδηγός, μπροστά σου και να μην αισθάνεσαι ασφαλής στο τιμόνι σου; Προσωπικά, μου έχει συμβεί και μάλιστα σε άγνωστο μέρος, βουνό με γκρεμούς.

omixli.evia2.291020
Βέβαια, αυτές οι πανέμορφες φωτογραφίες έχουν παρθεί από τον φίλο μας Πέτρο και δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Είναι όμως πολύ όμορφες. Κι αυτός είναι ο λόγος που τις φιλοξενούμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Αν μη τι άλλο, ασυνήθιστες και πανέμορφες, έτσι δεν είναι;

omixli.evia3.291020
Νομίζεις πως βρίσκεται σε έναν άλλον τόπο... Κι ας περνάς καθημερινά από εδώ για να πας στη δουλειά σου. Προφανώς για τον Πέτρο ο δρόμος δεν ήταν άγνωστος. Με την ευαισθησία όμως που διαθέτει, αποφάσισε να καταγράψει μερικά καρέ μέσα από την καμπίνα του αυτοκινήτου του.

omixli.evia4.291020
Είναι σαν να ταξιδεύουμε μαζί του. Σαν να έχουμε ξεβολευτεί από τη θαλπωρή του γραφείου μας και να πηγαίνουμε μαζί του στο δάσος (αχ, πόσο θα το θέλαμε στ' αλήθεια να μπορούσαμε να το κάναμε, κάποια φορά!) Κι αυτή η στροφή! Πόση προσοχή θέλει, όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη;

omixli.evia5.291020
Το ίδιο "πρόβλημα" κι αργότερα, όταν χρειαστεί να φύγει κανείς από την άσφαλτο και να μπει στον χωματόδρομο ενός μικρού λόφου, όπου οι διαφορές επιπέδου είναι ορατές ακόμα και μέσα από την ομίχλη σε μικρή σχετικά απόσταση.. Ναι, δεν θέλει βιασύνη η οδήγηση...

omixli.evia6.291020
Αλλά το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει για όλες τις αγωνίες και τους φόβους... Δες τον κάμπο! Κυριολεκτικά, τοπίο στην ομίχλη... Μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση στην Ελλαδα με τη μεγάλη ηλιοφάνεια, επειδή τέτοια πράγματα δεν τα συναντάς συχνά. Αλλά είναι μοναδικά...

Είδαμε την "Κίρκη" χθες το μεσημέρι καθώς επιστρέφαμε από την βόλτα μας στην Πάρνηθα

vroxi.parnitha1.281020
Ο καιρός χθες ήταν από το πρωί στην Αθήνα συννεφιασμένος και βαρυφορτωμένος με σύννεφα. Έδειχνε ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει. Και παρότι είχαμε την προειδοποίηση για την κακοκαιρία "Κίρκη", αποφασίσαμε να επωφεληθούμε της αργίας και να πάμε μια βόλτα στην Πάρνηθα.

vroxi.parnitha2.281020
Και καλά κάναμε. Το χρειαζόμαστε. Περπατήσαμε λίγο ανάμεσα στοπ δάσος που είναι υπέροχο αυτή την εποχή και καταλήξαμε στην ταβέρνα του "Λάμπρου" για τα σχετικά. Οι δρόμοι ήταν άδειοι και φτάσαμε πολύ γρήγορα. Έκανε κρύο, πολύ περισσότερο από αυτό του σπιτιού μας. Αλλά αντέχαμε.

vroxi.parnitha3.281020
Έδειχνε να είχε ψιλοβρέξει, αλλά ο καιρός πέρα από τον βαρύ με σύννεφα ουρανό, ήταν ήσυχος. Ακούγαμε άλλωστε από τις ειδήσεις ότι θα ξεκινούσε το πρωί της Τετάρτης από το Νότιο Ιόνιο και είχε δρόμο καθώς θα πέρναγε από την Πελοπόννησο και την Κρήτη.

vroxi.parnitha4.281020
Κάποια στιγμή, ενώ ήμασταν στην ταβέρνα άρχισε να βρέχει δυνατά. Και τότε βγήκα και τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες που συνοδεύουν τη σημερινή ανάρτηση. Ήταν υπέροχα με το τζάκι αναμμένο και με την καλή παρέα. Απολαμβάναμε την κάθε στιγμή, μοναδικά όπως ήταν.

vroxi.parnitha5.281020
Φύγαμε κατά τις 2:30 το μεσημέρι. Και στην εθνική, εκεί στο ύψος της Νέας Φιλαδέλφειας, τα είδαμε όλα. Έβρεχε τόσο δυνατά που οι υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου μας δούλευαν στο φουλ και τα τζάμια δεν μπορούσαν να γίνουν καθαρά για να οδηγήσω με ασφάλεια. Χαμήλωσα ταχύτητα και έπιασα δεξιά.

vroxi.parnitha6.281020
Και έτσι πήγαμε ώς το σπίτι μας, αν και στη Λένορμαν η πολύ δυνατή καταιγίδα είχε κάπως κόψει... Οι δρόμοι μετατράπηκαν μέσα σε ελάχιστα λεπτά σε λίμνες. Και γώ έφερα στο νου μου τις τραγικές στιγμές που έζησαν συνάνθρωποι μας σε προηγούμενα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Αργία σήμερα για τη χώρα που ζούμε... Ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και για σκέψεις...

leo.andros1.101020
Όταν εργαζόμαστε περιμέναμε πώς και πώς τέτοιες μέρες, σαν τη σημερινή. Ήταν μια ευκαιρία για λίγη ξεκούραση κι αν μάλιστα έπεφτε μπρος ή πίσω από ένα Σαββατοκύριακο, ήταν αφορμή και για ένα ταξίδι εκτός των τειχών. Τώρα βέβαια δεν έχουμε πια τέτοιους περισπασμούς.

leo.andros2.101020
"Ντύσαμε" αυτό το κομμάτι με τις βουκαμβίλιες από τα Αποίκια της Άνδρου που μας έστειλε πριν λίγο καιρό ο καλός μας φίλος Λεωνίδας, επειδή σκέψεις σαν αυτές είναι ωραίο να τις συνοδεύουν όμορφα λουλούδια, από αυτά που μας αρέσουν πολύ. Και οι βουκαμβίλες, είναι από αυτά.

leo.andros3.101020
Λέω λοιπόν, μέρα που είναι, να την εκμεταλλευτούμε. Και ήρεμα, ήπια, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για μας... Βέβαια στην εποχή του κορωνοϊού, όλα είναι πιο περιορισμένα, αλλά και πάλι ψάχνοντας θα βρεις διεξόδους.

leo.andros4.101020
Θυμάμαι πέρσι τέτοια μέρα είχαμε πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα, εκεί κατά το Κατσιμίδι. Δεν είμαστε μόνοι μας. Ήμασταν μια μεγάλη παρέα αδελφών και είχαμε φτιάξει ο καθένας από ένα φαγητό. Φάγαμε, παίξαμε, γελάσαμε... Βοήθησε και ο καιρός. Υπέροχα ήταν!

leo.andros5.101020
Μπορούμε και φέτος να το επαναλάβουμε, όχι τόσοι, επειδή τα νέα μέτρα κατά της διασποράς του κορονοϊού Covid-19 δεν το επιτρέπουν, αλλά ακόμα και μόνοι μας ή με τους πιο κοντινούς μας φίλους... Λίγη όρεξη χρειάζεται. Ε, να βοηθάει βέβαια και ο καιρός...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA