Όταν εργαζόμαστε περιμέναμε πώς και πώς τέτοιες μέρες, σαν τη σημερινή. Ήταν μια ευκαιρία για λίγη ξεκούραση κι αν μάλιστα έπεφτε μπρος ή πίσω από ένα Σαββατοκύριακο, ήταν αφορμή και για ένα ταξίδι εκτός των τειχών. Τώρα βέβαια δεν έχουμε πια τέτοιους περισπασμούς.


"Ντύσαμε" αυτό το κομμάτι με τις βουκαμβίλιες από τα Αποίκια της Άνδρου που μας έστειλε πριν λίγο καιρό ο καλός μας φίλος Λεωνίδας, επειδή σκέψεις σαν αυτές είναι ωραίο να τις συνοδεύουν όμορφα λουλούδια, από αυτά που μας αρέσουν πολύ. Και οι βουκαμβίλες, είναι από αυτά.


Λέω λοιπόν, μέρα που είναι, να την εκμεταλλευτούμε. Και ήρεμα, ήπια, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για μας... Βέβαια στην εποχή του κορωνοϊού, όλα είναι πιο περιορισμένα, αλλά και πάλι ψάχνοντας θα βρεις διεξόδους.


Θυμάμαι πέρσι τέτοια μέρα είχαμε πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα, εκεί κατά το Κατσιμίδι. Δεν είμαστε μόνοι μας. Ήμασταν μια μεγάλη παρέα αδελφών και είχαμε φτιάξει ο καθένας από ένα φαγητό. Φάγαμε, παίξαμε, γελάσαμε... Βοήθησε και ο καιρός. Υπέροχα ήταν!


Μπορούμε και φέτος να το επαναλάβουμε, όχι τόσοι, επειδή τα νέα μέτρα κατά της διασποράς του κορονοϊού Covid-19 δεν το επιτρέπουν, αλλά ακόμα και μόνοι μας ή με τους πιο κοντινούς μας φίλους... Λίγη όρεξη χρειάζεται. Ε, να βοηθάει βέβαια και ο καιρός...