"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Το κίνημα της αγκαλιάς

Δείτε αυτό το μοναδικό βίντεο. Πάνω του στηρίχτηκε το νέο κίνημα...

Το διαβάσαμε σήμερα στη σελίδα 17 της "Ελευθεροτυπίας" και μας άρεσε. Το έχει γράψει η Κάτια Αντωνιάδη και έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Το κίνημα δυναμώνει κι αλλού. Επιτέλους!

Αυτά τα πλακάτ ήταν διαφορετικά. Κατ' αρχήν, ήταν χρωματιστά. Με μια δεύτερη ματιά, παρατηρούσες ότι δεν είχαν αιτήματα για το Ασφαλιστικό, ούτε «την κρίση να πληρώσουν οι τράπεζες», ούτε καν οπαδικά συνθήματα. Ασε που εκείνοι που τα κρατούσαν ήταν ύποπτα καλοδιάθετοι... Το μήνυμα σ' αυτά τα πλακάτ έλεγε: «Δωρεάν Αγκαλιές».

Στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο, κόσμος πηγαινοέρχεται βιαστικά. Αλλοι σχολάνε απ' τις δουλειές τους, άλλοι σουλατσάρουν κάτω απ' τον μεσημεριανό ήλιο. Ολοι πέφτουν πάνω σε κάποιον από τους «διαδηλωτές» που ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά του. Ορισμένοι προσπερνούν σοκαρισμένοι. Οι περισσότεροι απλώνουν και τα δικά τους χέρια και αγκαλιάζουν τον άγνωστο, ξεσπώντας σε γέλια. «Ποιος δεν χρειάζεται, ειδικά σήμερα, μια αγκαλιά;», λέει εύθυμα ένας νεαρός άντρας. «Αλλωστε, είναι δωρεάν και... ευεργετική!».

«Παρατηρώ ότι κάθε φορά που αγκαλιάζω κάποιον άγνωστο, ένα χαμόγελο αποτυπώνεται στο πρόσωπό μου», δηλώνει η Ελένη Σκρέκου, που μαζί με φίλους και μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Χαρούμενος Πλανήτης» (www. joyfulplanet.org), στο πλαίσιο της παγκόσμιας καμπάνιας «Free Hugs», ξεκίνησαν να βγαίνουν στον δρόμο και να... αγκαλιάζονται! Η συγκεκριμένη καμπάνια («Free Hugs» - «Δωρεάν Αγκαλιές») είναι ένα ολόκληρο κίνημα στο οποίο συμμετέχουν άνθρωποι που προσφέρουν δωρεάν αγκαλιές σε αγνώστους στον δρόμο και που ξεκίνησε το 2004 ένας Αυστραλός με το ψευδώνυμο «Juan Mann».

Η καλοσύνη των ξένων

Ο Mann, κάτοικος Λονδίνου, έπειτα από μια σειρά δυσάρεστων γεγονότων που του συνέβησαν, επέστρεψε στη χώρα του. Στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ αντίκρισε την αίθουσα αφίξεων γεμάτη αγκαλιές και χαμόγελα από συγγενείς και φίλους των συνεπιβατών του. «Κανένας δεν περίμενε εμένα. Ετσι, έφτιαξα ένα πλακάτ, έγραψα το μήνυμά μου και κάθισα έξω απ' το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης. Για 15 λεπτά κανείς δεν σταματούσε. Πρώτη ανταποκρίθηκε μια κυρία που με κατανόηση μου εξομολογήθηκε ότι εκείνο το πρωί είχε "χάσει" τον σκύλο της». Οι αγκαλιές αποσκοπούν στο να κάνουν τον κόσμο να αισθανθεί όμορφα και εφαρμόζονται ως μια απλή απόδειξη αλτρουισμού.

«Ξεκινήσαμε εδώ και λίγο καιρό και σκοπεύουμε να οργανώνουμε συχνά τέτοιες εκδηλώσεις», λέει η Ελένη. Πώς αντιδρούν, όμως, οι έτεροι μέτοχοι της αγκαλιάς, οι περαστικοί; «Στην πλειονότητά τους είναι θετικοί. Κάποιοι "παγώνουν", ελάχιστοι λένε "όχι". Οι μικρότεροι ηλικιακά είναι οι πιο άνετοι. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον συνάνθρωπο. Στο κάτω κάτω, σ' έναν άγνωστο μπορείς ν' αφεθείς. Και να ποντάρεις στην αγάπη του», συμπληρώνει.

Το κίνημα «Δωρεάν Αγκαλιές» έγινε γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα το 2006, όταν «ανέβηκε» ως βιντεοκλίπ στο YouTube, επενδυμένο από τη μουσική του αυστραλιανού συγκροτήματος «Sick Puppies». Μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα βίντεο, με πάνω από 50 εκατομμύρια κλικ! Από την Αυστραλία η ιδέα διαδόθηκε στην Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Φινλανδία, τη Γερμανία (με τη μεγαλύτερη συνάθροιση εναγκαλιζόμενων: 16.000 άτομα) και τη Γαλλία -διοργανώτρια εκεί υπήρξε η ίδια η κυβέρνηση που «επιστράτευσε» τις δωρεάν αγκαλιές για να μεταφέρει το μήνυμα ότι «το AIDS δεν μεταδίδεται έτσι». Σημειώνεται ότι, η Παγκόσμια Ημέρα «Δωρεάν Αγκαλιάς» γιορτάζεται, πλέον, κάθε χρόνο το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου.

Μια καλή πρόταση για την Κυριακή


Εγώ θα’ χω Συντακτική Επιτροπή αυτή την Κυριακή το μεσημέρι για να οριστικοποιήσουμε την ύλη της επόμενης εφημερίδας της ΕΚΑΠ, αλλά έχω μια καλή πρόταση που έφτασε στο e-mail μου από σοβαρούς φίλους της Δυτικής Αθήνας.

Μια βόλτα και γνωριμία με τον βοτανικό κήπο στο Δαφνί. Απέναντι από το Δημόσιο Ψυχιατρείο. Περνάμε από δίπλα του κάθε φορά που βγαίνουμε εκτός Αθηνών, αριστερά μας στο δρόμο για τον Σκαραμαγκά και οι περισσότεροι δεν τον ξέρουν.

Ούτε εγώ θα τον ήξερα, εδώ που τα λέμε αν δεν πήγαινα μια φορά ημερήσια εκδρομή με το δημοτικό σχολείο του Λάμπρου. Είναι ένα επίγειος παράδεισος. Αρκεί μόνο να είστε χαλαροί και να τον απολαύσετε στην κυριακάτικη βόλτα σας.

Δείτε λοιπόν τι λένε οι άνθρωποι που θέλουν να τον προβάλουν και επωφεληθείτε από την πρόσκληση:

Στο πλαίσιο του προγράμματος του ΟΙΚΟ.ΠΟΛιΣ. Χαϊδαρίου "ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ" την Κυριακή 18/4/2010, στις 11:00 θα επισκεφτούμε το Διομήδειο Βοτανικό Κήπο.
Οι προηγούμενες επισκέψεις μας ήταν α) Παλατάκι - Κτήριο Γύζη β) ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο και Μουσείο γ) Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο δ) Αρχαιολογικός Χώρος και Μουσείο Ελευσίνας. Την Κυριακή 18/4 θα επισκεφτούμε τον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο και στις 30/5 στο πλαίσιο των τριήμερων εκδηλώσεων "Στην Ιερά Οδό του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος" θα επισκεφτούμε τη Μονή Δαφνίου (3η επίσκεψη μέσα σε ένα χρόνο).

Οι επόμενες εκδηλώσεις του ΟΙΚΟ.ΠΟΛιΣ. είναι :
1) "Πρωτομαγιά 1944 - Να γίνει το ΜΠΛΟΚ 15 του Στρατοπέδου, Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης". Θα προβάλουμε το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Τσιώκου "ΧΑΪΔΑΡΙ - αυτοί που νίκησαν το θάνατο" (πιθανή ημερομηνία 2 Μαϊου 2010 - θα επανέλθουμε).
2) 28-30 Μαΐου τριήμερες εκδηλώσεις στο ΔΑΦΝΙ με θέμα "Στην Ιερά Οδό του Πολιτισμού και τους Περιβάλλοντος".
Υπάρχει προγραμματισμός και για άλλες εκδηλώσεις, όπως π.χ. η προβολή σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος του ντοκιμαντέρ "Δαφνί - Παναγία η Χρυσοδαφνιώτισσα" αλλά δεν έχουν ακόμα κλείσει οι ημερομηνίες και οι τόποι διεξαγωγής.

Άλλαξε η μέρα, έβγαλε ήλιο…

Ένα τραγούδι για την πολύπαθη Παλαιστίνη. Αφιερωμένο στους ψυχωμένους αγωνιστές που επιχειρούν να στείλουν βοήθεια σ’ αυτούς τους αποκλεισμένους από τους Ισραηλινούς ανθρώπους.

Το… κρυφτούλι παίζει μαζί μας ο καιρός. Εκεί που ήταν γεμάτος σύννεφα και μουντός το πρωί, κατά τις 2 το μεσημέρι άλλαξε γνώμη και έβαλε τα καλά του… Μας χαμογέλασε και άρχισε να το βλέπει… καλοκαίρι!

Κάτι τέτοια κάνει και κοντεύει να τρελάνει κάθε λίγο πράσινο που υπάρχει γύρω μας. Λίγη βροχή και ύστερα ένα δυνατός ήλιος… Ε, πολύ θέλει να τα παίξουν; Νομίζουν πως ήρθε κι όλας καλοκαίρι, πετούνε τα άνθη τους και γεμίζουν, όπου τα παίρνει, καρπούς.

Αυτά βλέπουν και τα παιδιά και βιάζονται να βάλουν κοντομάνικα. Ο μικρός Λάμπρος το πρωί ήταν ανένδοτος: «Δεν αντέχω άλλο τα φούτερ με μακριά μανίκια. Ζεσταίνομαι». Έχει δίκιο. Αλλά ο καιρός είναι ασταθής. Εύκολα μπορεί να την κάνει την τούμπα του και όλα να αλλάξουν. Το κρύωμα επίσης έρχεται εύκολα. Και είναι ότι χειρότερο υπάρχει αυτή την περίοδο.

Διαβάζω στις εφημερίδες όλες αυτές τις σαχλαμάρες με τους διαλόγους, προϊόν υποκλοπής, αλλά αυτά είναι ψιλά… γράμματα. Και όπως στην περίπτωση της συμμορίας που πήρε μέρος στην απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου, έτσι κι εδώ, οι διάλογοι είναι για… κλάματα. Και για γέλια βεβαίως…

Διότι, μόνο καθυστερημένοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μιλούν έτσι. Εκτός κι αν είναι «γραμμή» της ασφάλειας να τους εκθέσουν στα μάτια της κοινωνίας. Στο στιλ «δες ποιοι, υποτίθεται, ότι παλεύουν για σένα».

Όλα πια μπορείς να τα βάλεις στο μυαλό σου. Κι όταν και ο γραπτός Τύπος ακολουθεί το δραματοποιημένο τηλεοπτικό λόγο, τότε είναι να μας κλαίνε οι ρέγγες. Έλεος παιδιά! Τα νεύρα μας!

  • Δεν είμαι υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς. Δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ για τι πράγμα μιλάω. Και φυσικά είναι μια καλή ευκαιρία για να ξανα-ενεργοποιήσουν τις κάμερες παρακολούθησης. Δείτε ΕΔΩ... Αλλά εσείς συνεχίσετε να χαμογελάτε, γιατί εκτός του ότι μεγαλώνει της ζωή, όπου εφαρμόστηκαν οι ... οδηγίες του ΔΝΤ τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ και θα καταλάβετε τι λέω...

Νέα 48ωρη απεργία των ταξί

Ένα σκληρό βίντεο που όμως αφορά την ασφάλειά μας στους δρόμους. Χρειάζεται μεγάλη υπευθυνότητα το τιμόνι. Δεν είναι αστεία να παίζει κανείς μ’ αυτά. Μπορεί να μας δώσει χαρά, ας το εκμεταλλευτούμε χωρίς απώλειες αγαπημένων μας προσώπων…

Χειρόφρενο τραβάνε εκ νέου σήμερα Τετάρτη και αύριο Πέμπτη οι ιδιοκτήτες ταξί, διαμαρτυρόμενοι για τις προωθούμενες αλλαγές στον τρόπο φορολόγησής τους.

Σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία των αυτοκινητιστών επισημαίνει πως "μέχρι τώρα το υπουργείο δεν μας έχει απαντήσει, όπως και σε άλλους, πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που θα προκύψουν από τις αλλαγές που θα επιφέρει το φορολογικό νομοσχέδιο στον κλάδο όταν θέλει την αλλαγή αυτή να την εφαρμόσει από 1η Ιουλίου. Δεν μας έχει εξηγήσει σε ποια στοιχεία βασίστηκε για να αυξήσει στο πρώτο εξάμηνο του 2010 κατά 50% το τεκμαρτό εισόδημά μας όπου όλοι βαίνουμε την κατακόρυφη πτώση του τζίρου σ’ όλα τα επαγγέλματα".

Παράλληλα, κατηγορεί το αρμόδιο υπουργείο ότι δεν ασχολήθηκε με τη δική της πρόταση για τη φορολόγηση των αυτοκινητιστών και αναφέρει ότι σήμερα θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση των επαγγελματιών στο θέατρο "Περοκέ" στο Μεταξουργείο και θα ακολουθήσει πορεία προς τη Βουλή.

Γι’ αυτό κανονίστε την πορεία σας. Το κέντρο θα είναι κλειστό.

Έχει ψυχρούλα και σήμερα. Και μια συννεφιά που κάνει τη μέρα να φαίνεται σκοτεινή. Στο σπίτι μου έχουν λαϊκή σήμερα. Έχουν στήσει κανονικά πάγκους κι ας λέει το ράδιο ότι οι παραγωγοί λαϊκών αγορών έχουν απεργία.

Επίσκεψη ύστερα από καιρό στον ΕΔΟΕΑΠ για τις συνήθεις τριμηνιαίες εξετάσεις σακχάρου. Τα αποτελέσματα του μικροβιολογικού την ερχόμενη Πέμπτη το πρωί και ραντεβού με την ενδοκρινολόγο του Ταμείου για να τις «διαβάσει».

Ηρεμία σήμερα στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Έχουν εκλογές για τις Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλεις και είναι όλοι κοντά στις κάλπες για ευνόητους λόγους.

  • Διαβάστε ΕΔΩ για να αντλήσσετε λίγη αισιοδοξία. Τη χρειαζόμαστε σε δύσκολους καιρούς...

Η γυναίκα του ταξιδευτή

Σκηνές από την ταινία...

Τελευταία, όπως θα έχετε διαπιστώσει από τις αναρτήσεις μου, το σινεμά με έχει συνεπάρει. Είτε στη μεγάλη οθόνη, είτε στη μικρή, όποτε έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, μ’ αρέσει.

Χθες τελείωσα λίγο πιο νωρίς από την εφημερίδα. Και η Ειρήνη είχε πάρει από το βίντεο κλάμπ της γειτονιάς τη «Γυναίκα του ταξιδευτή». Έβαλα ένα ουίσκι, άνοιξα ένα σακουλάκι πατάκια τσίπς φούρνου και… χαλάρωσα να το απολαύσω.

Δείτε μερικά πράγματα για την ταινία:

Η Clare Abshire (Rachel McAdams) είναι ερωτευμένη με τον Henry DeTamble (Eric Bana) όλη της τη ζωή. Ενώ όμως η δική της ζωή κυλά φυσιολογικά, δηλαδή ευθύγραμμα, η δική του κάνει διακοπές, καμπύλες και σπείρες. Ο Henry είναι «Ταξιδευτής»: μια σπάνια γενετική ανωμαλία του επιτρέπει (ή, πιο ορθά, τον αναγκάζει) να μεταπηδά απροειδοποίητα και ανεξέλεγκτα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του, να παραμένει για λίγο εκεί κι ύστερα, εξίσου απροειδοποίητα, να επανέρχεται στην κανονική ροή της καθημερινότητάς του. Μέσω αυτών των ταξιδιών-αστραπή, αποτελεί μέρος της ζωής της Clare από τότε που εκείνη ήταν μικρό κορίτσι κι εκείνος με τις απροειδοποίητες εμφανίσεις του από το μέλλον γέμιζε ενδιαφέρον την παιδική καθημερινότητά της. Όταν καταφέρουν να συναντηθούν και οι δύο σε ένα κοινό παρόν, δεν μπορούν παρά να γίνουν ζευγάρι. Όμως τα απότομα, συνεχή ταξίδια/εξαφανίσεις του Henry κάνουν την Clare να συνειδητοποιήσει ότι εκτός από τη μοίρα που τους έφερε κοντά, χρειάζεται και πολλή ανθρώπινη προσπάθεια κι επιμονή για να διατηρηθεί μια σχέση, την οποία ο πανδαμάτωρ χρόνος δοκιμάζει και φθείρει με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο.

Βασισμένο στο ομώνυμο best seller της Audrey Niffenegger που έχει ραγίσει εκατομμύρια καρδιές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το «The Time Traveler's Wife» φιλοδοξεί να γίνει μια σπουδή για μια αγάπη που ξεπερνά τα όρια και τη διάσταση του χρόνου. Το αποτέλεσμα όμως που βλέπουμε επί της οθόνης είναι αναμφίβολα κατώτερο των προσδοκιών, με τις συνεχείς μετακινήσεις στο χρόνο περισσότερο να συσκοτίζουν τη ρομαντική πλευρά της ιστορίας, παρά να φωτίζουν τις αθέατες πλευρές αυτού του ασυνήθιστου έρωτα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA