Η φωτογραφία αυτή είναι παρμένη από τα Άνω Λεχόνια του Βόλου, όταν πήγαμε, χωρίς να το καταφέρουμε τελικά, για να πάρουμε το τρενάκι που θα μας πήγαινε μέχρι τις Μηλιές. (δείτε ΕΔΩ) Καθίσαμε τότε σε ένα καφέ και προσέξτε παρακαλώ την ονομασία του. Η ιδιοκτήτρια είχε χιούμορ. Το διαπιστώσαμε, μιλώντας μαζί της.


Πάμε τώρα στην Αθήνα με το φακό του κινητού τηλεφώνου της Σούλας. Τρίτη απόγευμα στην Ερμού, τον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Καταγράφει στιγμές. Όπως εδώ με το ψητό καλαμπόκι που με το αλάτι αποτελεί ένα νόστιμο μεζέ για όσους θέλουν να περάσουν τη βόλτα τους, περπατώντας.


Στον πεζόδρομο, ένα τυχαίο στιγμιότυπο με άγνωστους ανθρώπους. Μας αρέσει όταν περπατάμε ή όταν έχουμε λόγους να είμαστε σταματημένοι κάπου, να προσέχουμε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Πώς κινούνται, πώς μιλούν, πώς αντιδρούν στις σχέσεις τους μεταξύ τους. Ψυχολογία, το λένε κάποιοι.


Άλλο ένα στιγμιότυπο δρόμου από την Ερμού. Απογευματάκι με βροχερό καιρό. Αν προσέξετε κάτω λαμπιρίζει, αλλά αυτό ήταν όλο. Οι άνθρωποι δεν ανησυχούν ιδιαίτερα, Ούτε ήταν τόσο δυνατή η βροχή, ώστε να τρέξουν κάπου για να προφυλαχτούν. Συνεχίζουν σα να μην τρέχει τίποτα.


Οι άνθρωποι δείχνουν να είναι εφησυχασμένοι. Λάθος! Τίποτα δεν έχει τελειώσει με τον κορονοϊό. Ένα μικρό διάλειμμα είναι και πάλι δεν ξέρεις αν αυτό το καλοκαίρι έχουμε μια κάποια έξαρση. Ο ΕΟΔΥ κάθε απόγευμα συνεχίζει να καταγράφει νεκρούς, διασωληνομένους αλλά και τα καταγραμμένα κρούσματα.


Κατά τα άλλα η ζωή στην πόλη συνεχίζεται με τους δικούς της ρυθμούς... Ιδιαίτερα στην Αθήνα η πίεση και η ένταση, οδηγεί σε καταστάσεις που μερικές φορές δεν είναι ελεγχόμενες. Αλλά έτσι συμβαίνει στις μεγάλες πόλεις, όπου θα συναντήσεις κάθε καρυδιάς καρύδι.