Στη Ζαγορά Πηλίου έχουμε περάσει δυο βράδια τον χειμώνα του.... Φτάσαμε κει Παρασκευή βράδυ και φύγαμε Κυριακή μεσημέρι... Ελάτε να θυμηθούμε μαζί, καθώς κοιτάμε μέσα από το παράθυρο του σπιτιού του Δημήτρη και της Βικτόριας το χιονισμένο τοπίο, έξω. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.


Είναι πραγματικά ωραία. Και το χιόνι μπόλικο. Δεν αστειεύεται εδώ ο καιρός... Για μας όμως οι εικόνες είναι πανέμορφες, μοναδικές και ευχαριστούμε τους φίλους μας που μας τις προμήθευσαν για να τις μοιραστούμε μαζί σας. Αυτό άλλωστε δεν κάναμε πάντα, εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ;


Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην μικρή πλατεία κάτω από το σπίτι και ξενώνα των φίλων μας... Κάπως έτσι βρήκαμε και το δικό μας, όταν είχαμε πάει. Χρειάστηκε μπόλικο αγώνα για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα χιόνια από πάνω του και να το κινήσουμε για να φύγουμε.


Πάνω από τη βεράντα της Βικτόρια, εκεί όπου έψησε εκείνους τους εξαίσιους λουκουμάδες μπορείς να δεις το χιονισμένο τοπίο ένα γύρω και να θαυμάσεις την ομορφιά του. Αν ο καιρός είναι καθαρός, το μάτι σου φτάνει ως τη θάλασσα του Αιγαίου. Αυτό είναι άλλο ένα όμορφο θέαμα, αλλά πρέπει να είναι καλοκαίρι.


Εμείς θα κρατήσουμε αυτές τις χειμωνιάτικες ομορφιές από το Πήλιο που πολύ αγαπάμε και μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να πηγαίναμε πιο συχνά εκεί. Δεν είναι και τόσο μακριά. Σε τέσσερις ώρες νά 'σαι. Με μια στάση στα Καμένα Βούρλα για καφέ και για λίγη ξεκούραση...


Οι φίλοι μας έχουν τις ευαισθησίες μας. Πάντα θα υπάρχει μέσα στο πλάνο ένα μικρό ζωάκι για να μας υπενθυμίζει την ανάγκη να τα φροντίζουμε και να τα προστατεύουμε τέτοιες δύσκολες ώρες. Γιατί το χιόνι έχει την ομορφιά του μα και τη δυσκολία του για όλους μας.