Μια από τις μέρες που καθίσαμε στο Θραψανό, είπα να κάνω μια βόλτα στου Μπουρμά. Σας θυμίζω ΕΔΩ τη διαδρομή που έκανα με τα πόδια, απολαμβάνοντας την, καθώς ξεκίνησα από το πρώην δημαρχείο του χωριού, κατεβαίνοντας στα Βονιανά κι από εκεί ανέβηκα στις ελιές μου.


Προσπάθησα να αποτυπώσω, σε φωτογραφίες, όλα αυτά που έζησα. Οι ελιές δεν είναι σε άσχημη κατάσταση, αν και ακαλλιέργητες δυο χρόνια. Και δεν έχουν καρπό για φέτος, όπως και πέρσι δεν είχαν. Όμως, με λίγη φροντίδα και λίπανση, οι άνθρωποι που ξέρουν, λένε ότι θα αποδώσουν.


Είμαι αποφασισμένος να βρω ανθρώπους που θα βοηθήσουν και θα βοηθηθούν και οι ίδιοι, καθώς σκέφτομαι να τις δώσω μισακιές. Ήδη το συζητάω... Και στο χωρίο, όσο βρισκόμουν, ασχολήθηκα με αυτό. Τις επόμενες μέρες, θα ξέρω. Και ελπίζω οι συζητήσεις μου, να δώσουν καρπό.


Ξέρετε δεν πρόκειται για το κέρδος, αν και στους καιρούς που ζούμε, όλα θα πρέπει να τα λαβαίνει κανείς υπόψη του, μιας και το συγκεκριμένο κτήμα δεν είναι το μόνο. Είναι ακόμη άλλα τρία λιόφυτα, η κληρονομιά από τον πατέρα μου. Άρα και οι λόγοι ακουμπούν το συναίσθημα.


Αν το δεις ξεκομμένα, από οικονομική άποψη, ίσως και να μην έχει ενδιαφέρον, αλλά για κάποιον που δεν ζει εκεί και δεν μπορεί να βάλει προσωπική εργασία, αλλά πληρώνει μεροκάματα, όπως έκανα εγώ μέχρι τώρα, τοπράγμα το βλέπεις αλλιώς. Ωστόσο ξέρεις τις ελιές σου, όπως και το λάδι σου. Είναι καθαρό. Μπορείς να το εμπιστευτείς.


Αγαπώ όλη αυτή τη φυσική ομορφιά... Κι έχω βιώματα από την καλλιέργεια και το μάζεμα των ελιών που θα αρχίσει σε λίγο, τον Νοέμβριο, στο χωριό. Αλλά δεν θα μείνω σ' αυτό. Αν χρειαστεί να επιστρέψω εκεί, θέλω να είναι "ζωντανές". Χρειάζομαι, όπως όλοι οι άνθρωποι, τον ευλογημένο καρπό τους.


Ωστόσο θέλουν λίγη δουλειά στην παρούσα φάση. Η καλλιέργεια τους και η φροντίδα τους είναι που θα κάνει τα δέντρα να πάρουν πάνω τους και να φορτωθούν. Να αλλάξει αυτή η εικόνα. Κι αντί γι' αυτό το άδειο να γεμίσουν καρπό. Έχει συμβεί να τις δω κι έτσι... Οπότε μπορεί να ξανασυμβεί.