Συχνά μπορεί να προσέξεις πράγματα μέσα από τις φωτογραφίες φίλων, ακόμα και στην πόλη που ζεις. Εν προκειμένω λέω για την Αθήνα, που μας αρέσει να κυκλοφορούμε τις ελεύθερες ώρες μας, στο ιστορικό κέντρο της. Ξέρουμε ότι έρχονται άνθρωποι από όλον τον κόσμο, για να τα δουν αυτά.


Κι εμείς τα έχουμε, όλα αυτά, μπροστά μας... Αλλά πολλοί "Αθηναίοι", άνθρωποι δηλαδή που ζουν πάρα πολλά χρόνια στην πρωτεύουσα, δεν έχουν ανέβει ποτέ στο βράχο της Ακρόπολης... Ούτε έχουν περπατήσει στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτη, ένα απογευματάκι. Δεν ξέρουν τι χάνουν...


Είναι πολύ όμορφη και ξεχωριστή, μια τέτοια βόλτα… Όποιον κι αν ρωτήσετε, που την έχει κάνει, είναι βέβαιο ότι αυτό θα σας το πει με θέρμη και ζήλο. Και δεν θα είναι υπερβολικός. Οι ομορφιά στα μάτια, τα αυτιά, αλλά και σε όλες τις αισθήσεις, είναι αδύνατον να περιγραφούν... Σας το λέω με απόλυτη γνώση.


Φυσικά αν βρεθείτε εκεί, είναι πολύ καλό να επισκεφτείτε το Μουσείο Αθηνών... Και να ενημερωθείτε για την ιστορία αυτού του τόπου και για τον πολιτισμό που είχε κάποτε. Διότι, προφανώς, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, όπως τα ζούμε σήμερα. Μαύρα και άραχνα. Τότε, υπήρχε φως...


Μπορείτε να επιλέξετε να περπατήσετε στα Αναφιώτικα, την πολύ όμορφη με χρώμα γειτονιά κάτω ακριβώς από τον βράχο της Ακρόπολης. Αν ξεχαστείτε να περιεργάζεστε τα στενά δρομάκια και τα σπιτάκια της, ίσως νομίζετε ότι είστε σε κάποιο νησί των Κυκλάδων. Ωστόσο, ρίξετε μια ματιά απέναντι, στο Λόφο του Λυκαβηττού.