Σ' αυτόν εδώ τον οικίσκο Νο 185 μείναμε και φέτος με τον συνάδελφο Δήμο στην Τέμενη καθώς από τη Γραμματεία της ΠΕΤ ΟΤΕ ήρθαμε μόνοι μας, για να υποστηρίξουμε τη συνδικαλιστικά διαδικασία, σχετικά με την 37η Συνέλευση Αντιπροσώπων των τεχνικών του ΟΤΕ.


Έχουμε ξαναμείνει τουλάχιστον δύο φορές σ' αυτόν τον ξύλινο οικίσκο και πρέπει να πω, ότι με τα μέσα θέρμανσης που διαθέτει, αν και υπάρχει κρύο ακόμα αυτή την περίοδο, νιώθεις ζεστά. Πραγματικά. Φυσικά είχα την ευκαιρία να κάνω μια βόλτα μέσα στο παραθεριστικό κέντρο.


Οι μαργαρίτες έχουν φουντώσει... Έτσι είναι αυτά... Μετά τις βροχές, χρειάζεται λίγος ήλιος κι αμέσως η γη ντύνεται όλη την ομορφιά της... Χαμήλωσα την κάμερα του κινητού μου και ιδού το εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Πάντα μου άρεσε αυτή η εποχή....


Τα δέντρα είναι χωρίς φύλλα αυτή την περίοδο... Αν προσέξεις, ίσως δεις τα νέα φυλλαράκια που κάνουν μια προσπάθεια να φανούν. Και θα φανούν, δεν χωρεί αμφιβολία. Τα περιμένουμε. Στο μεταξύ κι αυτά τα γυμνά από φύλλα δέντρα, έχουν την ομορφιά τους. Δε βρίσκετε;


Δεν ξέρω τι δέντρο είναι αυτό. Μπορεί και πλάτανος αν κρίνω από αυτά που κρέμονται ξερά, πάνω στα γυμνά κλαδιά τους. Φανταστείτε τι ομορφιά θα έχουν όλα αυτά, όταν αργότερα, αρχίσουν να βγαίνουν τα φύλλα τους και θα γίνουν πραγματικά καταπράσινα...


Ούτε κι αυτό ξέρω, τι δέντρο είναι... Λογικό. Μεγάλωσα και ανδρώθηκα σε μια μεγαλούπολη, σαν την Αθήνα και όποιες μνήμες από το χωριό έχω, είναι από τα παιδικά μου χρόνια ή την καλοκαιρινή μου άδεια, που συνήθως περνούσα εκεί...


Όταν σηκώνεις το κεφάλι σου ψηλά και παρατηρείς τα δέντρα, έχεις ανάγκη κάποια στιγμή να χαμηλώσεις το βλέμμα σου στη γη. Να δεις αυτή την ομορφιά που μέρα τη μέρα γίνεται, ακόμα πιο όμορφη καθώς αυτό το στρώμα των μικρών λουλουδιών την κάνει ακόμα πιο υπέροχη


Πάντα μου άρεσε εδώ… Και έχω ζήσει και στιγμές όμορφες με τους ανθρώπους μου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Καλοκαίρια ή μικρά καλοκαίρια του Σεπτέμβρη, όμορφα, ξεχωριστά, σπάνια… Αν είμαστε καλά κι αν το θέλει ο Ιεχωβά, σίγουρα θα ζήσουμε ακόμα καλύτερα στο μέλλον.