Ήταν το περασμένο Σάββατο, όταν βγήκαμε για έργο στη γειτονιά μας. Για την ακρίβεια είναι στον Εσταυρωμένο, πάνω στη Λένορμαν. Ήταν ο τομέας του Γιάννη Σπετσιέρη και πήγαμε να τον δούμε. Εδώ βρήκαμε κι αυτή τη γατούλα να απολαμβάνει τον ήλιο..


Έκανε ψυχρούλα, αλλά εμείς απολαμβάναμε το έργο μας. Παράτεινα λοιπόν λίγο τη στάση μου και φωτογράφησα αυτό το παρκάκι με τα ανθισμένα λουλούδια. Μέσα στο κέντρο της πόλης όλα αυτά… Πραγματικά είμαι βέβαιος πως όταν οι άνθρωποι θέλουν, όπου κι αν μένουν, μπορούν να κάνουν θαύματα.


Πάντα μια τρίτη φωτογραφία επιβεβαιώνει την όμορφη σκέψη… Στο κάτω – κάτω δεν θέλει ό άνθρωπος και πολλά για να νοιώσει καλά. Κι εμάς τα λουλούδια μας αρέσουν... Όσοι αναγνώστες μας συμμετέχετε στις διάφορες ομάδες αδελφών, θα το έχετε παρατηρήσει με τις καθημερινές αναρτήσεις μας.


Και μετά τη γειτονιά ας μεταφερθούμε λίγο στην Ομόνοια. Έχουμε κάνει δυο δημοσιεύματα τις προηγούμενες μέρες γι’ αυτή τη φθινοπωρινή έκθεση που κατά τα λεγόμενα των διοργανωτών θα ολοκληρώνονταν στις 28 Οκτωβρίου. Ωστόσο χθες που πέρασα από εκεί την είδα να είναι ακόμα ανοιχτή.


Διότι, αλήθεια το κέντρο της Αθήνας γίνεται πιο όμορφα έτσι. Δείτε τα δυο προηγούμενα δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και δείτε κι εσείς πόσο ωραία μπορεί να  γίνει, η άχρωμη και άοσμη Ομόνοια. Ναι, πέρασμα είναι για πολλούς… Και όλοι αυτοί, εκτός από τον ήλιο του Νοέμβρη απολαμβάνουν και τα άνθη…


Για μένα τα λουλούδια είναι πανέμορφα… Δε χορταίνω να τα φωτογραφίζω. Έχω κάνει πάρα πολλές αναρτήσεις στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ προκειμένου να τα μοιραστώ μαζί σας… Αυτό είναι ότι πιο ωραίο έχω σ’ αυτό τον ιστότοπο πέρα από τις μαρτυρίες που πραγματικά μπορούν να ωφελήσουν.


Ας κρατήσουμε αυτά τα ωραία… Το χρειαζόμαστε καθώς τρέχουμε να προλάβουμε την καθημερινότητα και τις ανάγκες της… Και είναι αρκετές, καθώς η επικαιρότητα, που θέλει να την παρακολουθούμε, μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Κάθε μέρα και κάτι διαφορετικά.