Ύστερα από δεκαπέντε μέρες στο Νόρθ Βανκούβερ, κοντά στην Έστερ και τον Στήβ. ήρθαμε για μερικές μέρες στο Mission, κοντά στην Άννυ, ο Κώστας έπρεπε να είναι στη δουλειά του. Εδώ σ' αυτό το σπίτι μείναμε. Και κάθε μέρα φρόντιζε εκείνη το πρόγραμμα, ώστε να είμαστε σε μια ενεργή κινητικότητα. Ας είναι καλά!


Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξε η Άννυ, ένα πρωινό που είχαμε πάει στο σπίτι μια αδελφής μετά το ξεκίνημα του Σαββάτου. Μας έδωσε τη δυατότητα να περπατήσουμε μέσα στον κήπο του σπιτιού της και να το καταγράψουμε στην κάμερα μας. Κάτι μοναδικό! Ήταν δυνατόν να μη θέλουμε να βγάλουμε και μια αναμνηστική φωτογραφία;


Το σκηνικό το επέλεξαν οι δυο τους κι απλά εγώ υλοποίησα την επιθυμία τους και ιδού το αποτέλεσμα! Η Άννυ και η Σούλα, η νύφη και η πεθερά, σε ένα όμορφο, τρυφερό, ανθρώπινο στιγμιότυπο. Την ευχαριστούμε που είναι έτσι όμορφα στη ζωή μας. Και για όλα όσα έκανε και κάνει για μας. θα προσπαθήσουμε να ανταποδώσουμε τον Άυγουστο που θα έρθουν Ελλάδα.


Άλλο ένα ό ορφο σκηνικό που ζήσαμε στο Mission, στις λίγες μέρες που μείναμε. Οι άνθρωποι είναι καλόκαρδοι κι ανοίγουν την καρδιά τους και τα σπίτια τους. Πολύ περισσότερο όταν σε νιώθουν σαν αδελφό τους. Και αυτή η περίπτωση ισχύει πάντα, δεδομένου ότι αποτελεί ευλογία σε μια εποχή που στον κόσμο κυριαρχεί ο φόβος και η βία. Ευγνώμονες!


Περπατήσαμε αρκετά και όχι αναγκαστικά με τα πόδια, για να γνωρίσουμε (πιο πολύ εγώ που τα έβλεπα για πρώτη φορά) νέους τόπους. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που πέφταμε πάνω σε ελληνικό στοιχείο, εκεί που υπήρχε τουρισμός, όπως εδώ στο Χάρισον Χοτ Σπριγκ, που είδαμε αυτό το εστιατόριο με τον χαρσκτηριστικό τίτλο "Μήλοε" το όμορφο νησί των Κυκλάδων. 


Έχουμε πάρει πολλές φωτογραφίες. Φυσικά σ' αυτό το χώρο, δεν μπορούμε να σας δώσουμε περισσότερες από έξι, επειδή έτσι έχουμε σχεδιάσει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και παρά το γεγονός ότι βρισκόσαστε στο άρχειο του site μας. Εντούτοις σε τακτά χρονικά διαστήματα, διαπιστώνετε κι εσείς ότι αυτό πιάνει το νήμα της ζωής, όπως τώρα που βρισκόμαστε στον Καναδά.