"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Η λιτότητα, λιτότητα και η διασκέδαση, διασκέδαση

Posted in Επικαιρότητα

Από το πρόγραμμα στην "Ιερά Οδό". Όχι δεν το τραβήξαμε εμείς το βίντεο. Το YouTube είναι γεμάτο από τέτοια κομμάτια. Απλά για να πάρετε μια γεύση...

Τον Έλληνα μην τον φοβάσαι. Δεν πα να χαλά ο κόσμος γύρω του θα βρει τον τρόπο να περνάει καλά. Παρασκευή βράδυ στο κέντρο “Ιερά Οδός” καλεσμένοι του Χριστόφορου, του αρραβωνιαστικού της Ειρήνης. Έχει χορό το ραδιοταξί “Αττικα” στο οποίο είναι και ο ίδιος ενταγμένος ως ταξιτζής.

Πήγαμε παρέα. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δε με τρελαίνει αυτού του είδους η διασκέδαση, αλλά είπαμε, όλοι μαζί θα ήμασταν και σαν παρέα θα ήταν καλά. Ήξερα πως τέτοια θεάματα αργούν να αρχίσουν. Όντως 11,30 άρχισε το πρόγραμμα. Με τον Δημήτρη Μητροπάνο και και την Πέγκυ Ζίνα παρακαλώ. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό. Να βγαίνουν πρώτες οι φίρμες του μαγαζιού για ένα τραγούδι ναι, αλλά εδώ είπαν πέντε – έξι επιλογές της Μαργαρίτας Μυτιλιναίου.

Το χάρηκα. Ευχάριστη έκπληξη. Και οι νεαροί που ακολούθησαν βγαλμένοι, λέει η Ειρήνη που τα παρακολουθεί, από το περσινό X-Factor κι ανάμεσά τους το “Τριμητόνιο”, πολύ καλοί. Η αίθουσα είναι τεράστια και γεμάτη. Το κακό είναι ότι τα τραπέζια είναι στριμωγμένα. Ο ένας πάνω στον άλλον και ο ήχος πολύ δυνατός. Φοβερά φωτιστικά, παρ' ότι το τραπέζι μας είναι πίσω, στην άκρη του μαγαζιού.

Είμαστε δέκα άτομα στο τραπέζι. Η Ζήνα είναι πολύ καλή όταν τραγουδά λαϊκά τραγούδια άλλων καταξιωμένων ερμηνευτών. Στα δικά της, αν και το μαγαζί “ξεσηκώνεται”, εγώ δεν τρελαίνομαι.

Μα πού είναι η κρίση για την οποία γράφουν καθημερινά οι εφημερίδες; Εδώ ο κόσμος διασκεδάζει, τρώει, πίνει, γλεντάει... Φίσκα και η επάνω αίθουσα του μαγαζιού. Την έχει “κλείσει” το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής.

Κοντεύει δύο και το κέφι έχει απογειωθεί. Οι λουλουδούδες κάνουν χρυσές δουλειές. Τα άνθη ρέουν στους καλλιτέχνες. Κι εκείνοι από τη σκηνή ανταποδίδουν με ατάκες και χαμόγελα όλο νόημα...

Είχα καιρό να ζήσω μια τέτοια βραδιά. Ο Μητροπάνος βέβαια είναι ο άρχοντας της βραδιάς. Μου φάνηκε “κάπως” η φωνή του, αλλά έχει το χάρισμα να απογειώνει τον κόσμο με τα τραγούδια του.

Περπάτησα, γύρω στις 2,30 τα ξημερώματα ανάμεσα στους θαμώνες του κέντρου. Όλοι σχεδόν σιγοτραγουδούν γνωστές επιτυχίες. Είναι ένα όμορφα κλίμα. Μπουάτ στο πιο ηλεκτρονικό και στο έξτρα λάρτζ του...

Στον επάνω όροφο υπάρχει ένα ολόκληρο τεχνικό επιτελείο με δεκάδες κομπιούτερ, κονσόλες για τον ήχο και τα φώτα, οθόνες που ελέγχουν τα πάντα γύρω από την πίστα, τους ήχους και τους καλλιτέχνες. Και τα καθίσματα τοποθετημένα αμφιθεατρικά κι έδώ το ένα πάνω στο άλλο.

Δοκιμάζω να τραβήξω μερικές φωτογραφίες με το κινητό μου. Μάταιος κόπος. Η ποιότητα, όπως βλέπετε και από τις τρεις που δημοσιεύω, είναι πολύ κακή. Το μαγαζί τεράστιο και δεν υπάρχει τρόπος να πλησιάσω τον Μητροπάνου στα δύο μέτρα.

Όσο περνά η ώρα τόσο και γίνεται καλύτερος. Ο γνωστός, ο άπιαστος Δημήτρης Μητροπάνος! Τελικά μάλλον άξιζε τον κόπο να έρθουμε. Και ίσως θα έπρεπε να επανεξετάσω αυτόν τον τρόπο διασκέδασης που επιλέγουν πολλοί Αθηναίοι...

Η Δώρα, αδερφή του Χριστόφορου με βλέπει που κρατάω σημειώσεις στο ημίφως και... γελάει. Με λέει “παπαράτσι” και ότι δηλώσεις θα... κάνει, ως ντίβα, μετά. Γελάω κι εγώ. Φυσικά και δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Μια εμπειρία καταγράφω από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης της Αθήνας, έτσι όπως την έζησα ένα βράδυ του Φλεβάρη... Γλυκιά, όμορφη, ελκυστική. Άλλος θα είχε “κατεβάσει” και πέντε – έξι μπουκάλια ουίσκι...

Φύγαμε γύρω στις 3.30. Θα πρέπει να είχε καμιά ώρα πρόγραμμα ακόμα, αλλά τα βλέφαρα άρχισαν να βαραίνουν και τα μαλλιά να... σηκώνονται...

Σταθερή αξία ο Κάρολος Παπούλιας

Posted in Δημοσιογραφικά

Ο απλός Κάρολος Παπούλιας κοντά στο λαό. Εδώ, ένα παλιό ρεπορτάζ από χειροφίλημα σε μια τυφλή πανεπιστημιακό...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/02/2010

Επανεκλέχθηκε την περασμένη εβδομάδα, για άλλα πέντε χρόνια ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, με ονομαστική ψηφοφορία και ευρεία πλειοψηφία 266 ψήφων. Η ορκωμοσία του έγινε χθες Παρασκευή, 12 Μαρτίου.

«Είναι ανάγκη, για να ξεπεράσουμε την κρίση, να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και πρέπει να βελτιώσουμε την απόδοση των θεσμών της ελληνικής πολιτείας. Ένα δίκαιο, ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος μπορεί να ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση και να ανοίξει δρόμους καλύτερους και ευτυχέστερους για τον ελληνικό λαό. Έχουμε όλοι μας το καθήκον, και η πολιτεία και οι πολίτες, να στρατευθούμε για μια ιστορική μετάβαση και στην αντίπερα όχθη πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί ενωμένοι. Σε αυτή την προσπάθεια στρατεύομαι μαζί σας», δήλωσε ο κ.Παπούλιας.

Την επανεκλογή του κ. Παπούλια υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (160), της Νέας Δημοκρατίας (91) και του ΛΑΟΣ (15), ενώ «παρών» ψήφισαν οι 32 βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη διαδικασία απουσίαζαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Σοφία Καλαντίδου και Γιώργος Μαρίνος.

Αλλά ποιος είναι ο Κάρολος Παπούλιας;
Γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1929 στα Γιάννενα. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Πωγωνιανής και φοίτησε στα γυμνάσια Πωγωνιανής, Ζωσιμαίας Ιωαννίνων, Παλαιού Φαλήρου και 7ου Παγκρατίου Αθηνών ενώ στη ναζιστική κατοχή εντάχθηκε στην ένοπλη αντίσταση.
Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μιλάνου και Κολωνίας όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής με θέμα, "Κτήση και Απώλεια της Νομής κατά το Ελληνικό και Γερμανικό Δίκαιο".

Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Μονάχου. Έγραψε επιτομή της ελληνικής αντίστασης που κυκλοφόρησε στο γνωστό γερμανικό εκδοτικό οίκο Suhrkamp. Μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ξένες εφημερίδες και περιοδικά.

Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο άλμα επί κοντώ, παίκτης της εθνικής ομάδος βόλεϊμπολ και πρόεδρος για είκοσι πέντε χρόνια του ιστορικού Σωματείου του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου.
Γνωρίζει τρεις ξένες γλώσσες, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 τον βρήκε στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Εκεί πρωτοστάτησε στην οργάνωση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης Εξωτερικού, η οποία οργάνωσε και κινητοποίησε τους Έλληνες εργαζομένους, φοιτητές και επιστήμονες της Δυτικής Ευρώπης εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της πρώτης συνδικαλιστικής αντιστασιακής οργάνωσης και ήταν ένας από τους τακτικότερους συνεργάτες της Ντόϊτσε Βέλλε.

Από το Δεκέμβριο του 1974 εκλέγεται αδιαλείπτως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, Γραμματέας της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ από τον Απρίλη του 1975 μέχρι το 1985. Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος της συντονιστικής Επιτροπής των Σοσιαλιστικών και Προοδευτικών κομμάτων της Μεσογείου.

Το 1977 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ιωαννίνων και επανεκλεγόταν συνεχώς μέχρι τις εκλογές του 2004. Από το 1981 έως το 1985, επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε υφυπουργός, αναπληρωτής υπουργός, και, από το 1985 έως 1989 και από το 1993 έως 1996, υπουργός Εξωτερικών. Κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Κυβέρνησης διατέλεσε υπουργός αναπληρωτής Εθνικής Άμυνας.

Αυτός είναι μέσα σε λίγες γραμμές, ο για δεύτερη πενταετία πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Ας του ευχηθούμε να’ ‘ναι καλός ο δρόμος του και να είναι πάντα κοντά στα προβλήματα του λαού. Όσο και αν ο ρόλος του είναι απλά θεσμικός, πολλά προσδοκούμε από αυτόν.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου ΡΕΘΕΜΝΟΣ

Αχ αυτοί οι αλητήριοι της αγοράς καυσίμων...

Posted in Επικαιρότητα

Η κερδοσκοπία στα καύσιμα ήταν πάντα μια... επιστήμη που την κατείχαν οι άνθρωποι της αγοράς. Χρειάστηκε να δημοσιοποιήσει η κυβέρνηση της πρόθεσή της να βάλει δέκα λεπτά στη τιμή του λίτρο, έμμεση φορολογία, να εκτοξευθεί στα πρατήρια η τιμή της αμόλυβδης έως και 1,4 ευρώ.

Ξεπέρασε δηλαδή τις τιμές της Σουηδίας και έφτασε στο επίπεδο που πωλείται στη Μεγάλη Βρετανία!

Όλα τα πρατήρια πωλούν από χθες το πρωί βενζίνη πάνω από 1,20 ευρώ το λίτρο. Λεπτομέρεια: Το καύσιμο που πωλείται τώρα είχε εκτελωνιστεί με τον παλιό χαμηλό φόρο. Ε, και; Ποιος θα τους πάει στον εισαγγελέα; Κανείς. Διότι δεν υπάρχει κράτος που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολιτών του...

Κι έτσι ο κάθε κερδοσκόπος στήνει ανενόχλητος, «πάρτι», σε βάρος του κοσμάκη. Ντροπή να κλέβουν έτσι τον κόσμο σε μια εξελιγμένη κοινωνία. Ντροπή!

30.000 «χτυπήματα» σ' αυτό το site

Posted in Επικαιρότητα

Τι δυνατή βροχή ήταν η χθεσινοβραδινή; Είχα καιρό να δώ τέτοιο "ανεμοτσάπουρο"...

Απίστευτο, αλλά αληθινό! Τα 30.000 «χτυπήματα» κλείνουμε σε λίγο σ' αυτή την ιστοσελίδα. Χωρις καμιά διαφήμιση, χωρίς την αγωνια της επισκεψιμόττας, χωρίς κανένα αγχος. Κάνοντας μόνο αυτό που θεωρούμε ότι πρέπει να είναι το σωστό. Και έχοντας, όσο αυτό γίνεται, μια επαφή με την καθημερινότητα.

Λιτά, απλά, χωρίς να επιδιώκουμε τον εντυπωσιασμό. Και πώς το μάθατε και μπαίνετε; Μα, έτσι, όπως πολύ καλά ξέρουμε να κάνουμε στην Ελλάδα: από στόμα σε στόμα. Κάποιος που το είδε, το προτείνει κι αλλού. Κι έτσι γινόμαστε περισσότεροι στην παρέα...

Κοντά διακόσιους επισκέπτες έχει την ημέρα. Κι αυτό κάτι υποδηλώνει. Το γεγονός ότι μπορείτε να σχολιάσετε και να «ανέβει» αυτόματα στη μπάρα, όπως βλέπετε δεξιά, το διαφοροποιεί σε σχέση με άλλα site και το κάνει να θυμίζει... Blog στο πιο σοβαρό του.

Το ζήτημα, βεβαίως, είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει να εντυπωσιάσουμε. Απλά καθημερινά πράγματα καταγράφουμε. Κι αυτό είναι, τελικά, το μεγάλο όπλο. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο οι άνθρωποι «μπουχτήσανε» με του ξερόλες. Και με τα... βαθυστόχαστα άρθρα που ανακυκλώνονται, καθώς ο ένας «κλέβει» τον άλλον ή τα... δανείζεται από τον άλλον κι ας μην το... ξέρει.

Ο «Θραψανιώτης» αποτελεί συνέχεια του Blog, δουλειά δύο χρόνων που σταμάτησε τον περσινό Ιούλιο μετά τα... τσαλιμάκια των Αμερικανών που μας φιλοξενούσαν στους σέρβερ τους, όχι βέβαια με το αζημείωτο... Εδώ, σε ελληνικούς σέρβερ πια, μπορούμε να αναπτυχθούμε περισσότερο και να επικοινωνούμε με πολλούς φίλους.  Αυτό είναι που έχει την αξία του...

Να μην ξεχνάμε την Αϊτή. Τις δυσκολίες που περνάνε οι άνθρωποι εκεί...

Στην Αϊτή μας χρειάζονται. Είναι μια φτωχή χώρα και περνάνε δύσκολα μετά το μεγάλο σεισμό...

24ωρη απεργία ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ σήμερα

Posted in Επικαιρότητα

Από την απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στη Θεσσαλονίκη. Αν και υπό βροχή είχε κόσμο. Στην Αθήνα δεν ήταν τόσο καλά τα πράγματα.

Η πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση μετά την εξαγγελία του νέου πακέτου λιτότητας είναι σήμερα με την ΑΔΕΔΥ, την τριτοβάθμια οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων να σέρνουν πρώτοι το χώρο μιας και είναι οι περισσότερο θιγμένοι και στο στόχαστρο.

Δίπλα τους το ΠΑΜΕ και πολλές πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που θεωρούν ότι είναι ώρα να πουν οι εργαζόμενοι το δικό τους όχι σε όλη αυτή την επίθεση που δέχονται στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα τους, τους μισθούς, το ασφαλιστικό.

Οι εφημερίδες βγαίνουν κανονικά και σήμερα και αύριο. Χρειάστηκε να δουλέψουμε χθες κάπως περίεργα, στις 3 μ.μ. είχαμε κλείσει, για να τυπώσουν νωρίς και να μην έχουν πρόβλημα στη διανομή... Εμείς θα απεργήσουμε μαζί με τη ΓΣΕΕ, την ΟΜΕ ΟΤΕ και όλες τις “καθώς πρέπει” ενώσεις, σωματεία και ομοσπονδίες...

Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι υπάρχει πρόβλημα στον κόσμο. Η οικονομία έχει πρόβλημα, εμείς πρέπει να πληρώσουμε. Τα Ταμεία έχουν πρόβλημα, εμείς πρέπει να πληρώσουμε... Ε, πόσο να αντέξουμε κι εμείς να πληρώνουμε;

Δεν είναι μακριά ο καιρός που θα ξεσηκωθεί ο κόσμος. Σήμερα είναι μια πρόβα. Τα χειρότερα θα' ρθουν. Δεν τα έχουμε δει ακόμα...

Από την προσυγκέντρωση του ΠΑΜΕ στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, στην Αθήνα...

Internet; Πώς το θέλετε;

Posted in Επικαιρότητα

Tα νερά τρέχουν στους χειμάρρους του Κεφαλαριού στην Κορινθία.

Διάλεξα τον ξενώνα που μείναμε, ένα παλιό ανακαινισμένο αρχοντικό από το internet. Μου άρεσε που ήταν πετρόχτιστο, με εντυπωσίασε ο τεράστιος πλάτανος κι ας μην έχει φύλλα αυτή την εποχή. Και το συνδύασα με την παροχή internet που διαφήμιζε ότι είχε.

Έλληνες μια ζωή... Πρωταθλητές στη μικροκομπίνα και τη μικροαπάτη. Ούτε για... δείγμα δεν είχε internet. Η κυρία με την οποία “έκλεισα” το δωμάτιο δεν ήταν εκεί. Είχε, λέει κάποιες δουλειές και έπρεπε να απουσιάσει.

Μια νεαρή υπάλληλος ξεφνιάστηκε όταν τη ρώτησα αν υπάρχει Wi Fi στον ξενώνα.”Έχει internet;” ρώτησε αφοπλιστικά. Να τηλεφωνήσω στην κ. Μίνα και θα σας πω, κάτι για CONNEX ψιθύρισε, για να μας πει τελικά πως υπάρχει διαθέσιμη μια τηλεφωνική γραμμή για PSTN σύνδεση. Δηλαδή ότι πιο αργό και πιο άχρηστο. Με το μόντεμ μου και με... ταχύτητα 31 kp!

Φυσικά με τέτοια σύνδεση ήταν αδύνατον να κάνω αναρτήσεις. Επί μία ώρα το πάλευα το πρωί του Σαββάτου και μετά βίας μπήκα στις Φυλετικές Μάχες. Νευρίασα, αγανάκτησα με την απάτη. Κι αναρωτήθηκα: γιατί να το κάνουν αυτό άραγε; Γιατί αυτή η κοροϊδία; Πάλι ο ΟΤΕ φταίει που δεν έχει φέρει τις ευζωνικές συνδέσεις ώς το Κεφαλάρι.

Αμ έτσι δεν γίνεται δουλειά παιδιά... Εγώ δεν πρόκειται να ξαναέρθω σ' αυτό το κατά τα άλλα ωραίο τόπο. Υποθέτω κι άλλοι θα αντιδράσουν έτσι. Κι ύστερα οι ιδιοκτήτες μπορεί και να αναρωτιούνται γιατί δεν πάει καλά η δουλειά. Και, βολικά, θα τα φορτώνουν όλα στην κρίση που δημιουργεί προβλήματα για όλους...

  • Ο ξενώνας διαθέτει internet λέει το διαφημιστικό. Δείτε ΕΔΩ την ανάλογη ιστοσελίδα. Ανθρακες ο θησαυρός!

Περιπλάνηση στα βουνά της Κορινθίας...

Posted in Επικαιρότητα

Η πρωινή ομίχλη έχει καλύψει το χωριό Κεφαλάρι Κορινθίας...

Ο καιρός δεν ήταν καλός για πεζοπορία το Σαββατοκύριακο. Βροχερός καθώς ήταν δεν βοηθούσε να βγεις και να γνωρίσεις την περιοχή. Το κάναμε , όσο μπορούσαμε, με το αυτοκίνητο. Μια περιπλάνηση σε κάμπους με ανθισμένες αμυγδαλιές και αμπέλια που περιμένουν να "στρώσει" λίγο ο καιρός για να πάνε να τα κλαδέψουν οι ντόπιοι...

Ύστερα δρόμοι, αγροτικοί στρωμένoι με μια άσφαλτο που ο Θεός να την κάνει και μικρά χωριουδάκια διάσπαρτα στη διαδρομή. Με ευδιάκριτη την κοινωνική διαφορά, άλλα είχαν σπίτια άνετα, σύγχρονα, προσεγμένα κι άλλα ήταν ετοιμόρροπα, εγκαταλειμμένα.

Η ελληνική επαρχία σ' όλο της το μεγαλείο. Σκέτη αποκάλυψη. Περάσαμε ανάμεσα από μέρη όπου το χιόνι είχε στρωθεί τις προηγούμενες μέρες και υπήρχε ακόμα, πετρωμένο πού και πού. Είδαμε καταρράκτες με νερά να τρέχουν και να πηγαίνουν χαμένα.

Και...χαθήκαμε. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί στην ελληνική επαρχία είναι να... χαθείς... Η σήμανση των δρόμων είναι ελλιπής, σπάνια αντιλαμβάνεσαι πού βρίσκεσαι. Καλύτερα είναι να ρωτήσεις για να βεβαιωθείς.

Θέλαμε να δούμε τα Τρίκαλα Κορινθίας που μας είχαν περιγράψει ως τουριστικά. Η αλήθεια είναι πως έχουν μια ανάπτυξη με νέες σύγχρονες οικοδομές σε παραδοσιακή μορφή αλλά δεν με... τρέλαναν κι όλας.

Για να επιστρέψουμε στο Κεφαλάρι χρειάστηκε να κάνουμε τον μεγαλύτερο κύκλο που μπορεί να φανταστεί κανείς προκειμένου να έχουμε ένα αξιοπρεπές οδικό δίκτυο. Κατεβήκαμε μέχρι το Ξυλόκαστρο, πήγαμε παραλιακά ώς το Κιάτο και ξανακάναμε τη διαδρομή που περπατήσαμε όταν ήρθαμε μέσα στο σκοτάδι. Κοντά τρεις ώρες στο τιμόνι. Πτώμα γύρισα. Ούτε να φάω μεσημέρι μου έκανε όρεξη. Προτίμησα να... ξαπλώσω και να ξεκουραστώ.

Έξω συνεχίζει να βρέχει... Για τα καλά αυτή τη φορά...

  • Καλή εβδομάδα με μια... ντάμα. Δείτε πατώντας ΕΔΩ και ξανασυζητήστετο πώς ξέρετε να παίζετε ντάμα!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA