Αυτός είναι ο χώρος στο ξενοδοχείo Greta Maris, ίδιο συγκρότημα με το Terra στη Χερσόνησο που περάσαμε τρεις μέρες παρακολουθώντας ενδιαφέρουσες ομιλίες για τη ζωή και τον άνθρωπο.

Αλλά και τις ώρες του διαλείμματος μπορούσε να βρεθείς και να μιλήσεις για πολύ όμορφα πράγματα. Κι αυτό ήταν, τελικά, ένα από τα πολλά στοιχεία που άρεσαν...

Είμαι τυχερός τελικά. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή που κατεβαίνω στην Κρήτη για διακοπές συμβαίνει να πραγματοποιείται αυτή η τριήμερη περιφερειακή συνάντηση της Κρήτης με ανθρώπους από όλο το νησί που έχουν τα ίδιο πιστεύω για το Θεό.

Αφορμή να πάω κι εγώ στο GRETA MARIS, ένα υπέροχο ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Χερσόνησο που διαθέτει αίθουσα συνεδρίων, είναι η αδερφή μου Στασούλα. Και πιστέψτε με, δεν βγαίνω καθόλου χαμένος. Κάθε άλλο. Άνθρωποι ξεχωριστοί για το ήθος τους, με ομιλίες, τοποθετήσεις πάνω σε γραφικές μελέτες, σκέψεις και αναφορές πάνω σε σημαντικά ζητήματα που έχουν σχέση με την καθημερινή ζωή μας για την καλλιέργεια της ψυχής μας...

Όχι δε μιλούν έτσι στο “βρόντο”. Έχουν επιχειρήματα που ενισχύουν την πίστη τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο σ' έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που γνωρίζουμε.

Ακούω. Λόγια απλά, κατανοητά. Χωρίς υπερβολές, χωρίς εξάρσεις. Σκέψεις που θα μπορούσε να τις κάνει ο καθένας που διαθέτει μια στοιχειώδη λογική. Αρκεί να ασχοληθούμε λίγο με τον εαυτό μας, με τον εσωτερικό μας κόσμο, με όλα όσα τελικά, μας “βαραίνουν” και μας δημιουργούν ζητήματα σε σχέση με την αισιοδοξία μας.

Οι άνθρωποι γύρω μου, 1061 τους μέτρησαν οι οργανωτές την πρώτη μέρα, 1200 τη δεύτερη και 1300 την τελευταία, παρακολουθούν προσεκτικά κρατάνε σημειώσεις και συχνά συμβουλεύονται τις γραφές τους. Απόλυτη ησυχία επικρατεί στην τεράστια αίθουσα, δείγμα σεβασμού στους ομιλητές.

Άνδρες είναι οι ομιλητές στο βήμα, ενώ στο ακροατήριο υπάρχει πανσπερμία ανθρώπων, γυναίκες, άνδρες, παιδιά. Καλοντυμένοι, προσεγμένοι στην τελευταία λεπτομέρεια τους... Ξέρουν πού είναι και συμμετέχουν συνειδητά. Βοηθούν, ωστόσο και τα άρτια τεχνικά μέσα που παρέχει το ξενοδοχείο με την ενοικίαση του χώρου.

Μεσημεριανό διάλειμμα και κουβέντα με ανθρώπους που εκτιμώ για το ήθος τους κι ύστερα πάλι επιστροφή στην αίθουσα εκδηλώσεων. Από όποια οπτική κι αν το δεις έχει ενδιαφέρον. Τόση παιδεία μαζεμένη δεν τη βρίσκεις εύκολα. Την ώρα που είμαστε περιτριγυρισμένοι από υπερφίαλους που κομπορρημονούν για την προσωπικότητά τους εδώ θα συναντήσεις την ταπεινότητα και την αγάπη για γνώση.

Θεωρώ, θα το ξαναπώ, τον εαυτό μου τυχερό που, χωρίς να το επιδιώξω, ήμουν και φέτος εκεί, εισπράττοντας θετικά στοιχεία για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Επειδή η βελτίωση θεωρώ ότι στηρίζεται στη συνεχή αναζήτηση και γνώση...

Ο Γιώργος Μαυραντωνάκης μέλος του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού εξηγεί από μικροφώνου το έθιμο του Κλήδωνα, ιδιαίτερα στους νέους που δεν το έζησαν. Εμείς οι μεγαλύτεροι παρατηρήσαμε και ελλείψεις στην παρουσίαση...

Το αγόρι και τα κορίτσια, δίπλα στο Γιώργο, διαβάζουν μαντινάδες την ώρα που έβγαζαν από τη λαϊνα τα ριζικάρια. Λεμόνια και απίδια (αχλάδια) με νούμερα που γνώριζαν ποιοι είναι οι κάτοχοι τους...

Κάθε φορά που τραβάνε ένα ριζικάρι από τη λαϊνα τα χαμόγελα περισσεύουν. Κάποιοι, τα παλιά χρόνια ήξεραν ότι η υπόθεση τους αφορά, αφού θα μάθαιναν την αγαπημένη τους...

Δείτε τα ριζικάρια έξω από τη λαϊνα πως ξεχωρίζουν στη φωτογραφία. Και δεξιά κάτω τα αναμνηστικά δώρα και βραβεία που έδωσε ο Σύλλογος στους αριστούχους μαθητές του Γυμνασίου. Ανάμεσά τους και η κόρη του Μανώλη Βολυράκη, η Μαρία, μαθήτρια τρίτης Γυμνασίου...

Ύστερα τα μέλη της διοίκησης του Πολιτιστικού Συλλόγου σέρνουν τον πρώτο χορό. Θα ακολουθήσει γλέντι, ως τις 3.30 το πρωί...

Ο Κλήδονας είναι ένα παλιό έθιμο που τα τελευταία χρόνια αναβιώνουν όσοι μπορούν, ιδιαίτερα η νέοι. Κι όταν υπάρχει ένας Πολιτιστικός Σύλλογος, όπως εδώ, στο Θραψανό, τότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα και απλά.

Καταρχάς έχουν κάνει γνωστή την πρόθεσή τους να διοργανώσουν γιορτή για τον Κλήδονα εδώ και καιρό μέσα από τη σελίδα τους στο Facebook, Όπως και την έκθεση καλλιτεχνών που άνοιξε τις πόρτες της την Παρασκευή το βράδυ στο δημοτικό σχολείο του χωριού.

Φυσικά και πήγα. Να 'χω τη σπάνια τύχη να οργανώνουν τέτοια πράγματα ενώ είμαι στο χωριό και να μην πάω, ήταν αδύνατον. Έτσι, μια και δυο, κατά τις 9 το βράδυ, ροβόλησα προς το σχολειό. Η ΔΕΗ κάνει παιχνιδάκια με μικροδιακοπές. Ελπίζω να μην τους δημιουργήσει πρόβλημα...

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να έχουν φωτιές αναμμένες, κάπως έτσι έχω στο μυαλό μου τον Κλήδονα, αλλά δεν είχαν. Κάτι ξερόχορτα που μάζεψαν τα παιδιά δεν τα άφησαν να τα ανάψουν μέσα στον κόσμο. Είχαν όμως τη στάμνα με το αμίλητο νερό και τα φρούτα με τα ριζικάρια μέσα και είπαν μερικές από τις μαντινάδες που έλεγαν εκείνα τα χρόνια.

Ομολογουμένως καλή η προσπάθεια αν και έχω την αίσθηση ότι δεν την στήριξαν όσο έπρεπε οι διοργανωτές. Πιο πολύ βάρος έπεσε στο γλέντι. Ούτε μια κουβέντα δεν είπαν από το μικρόφωνο για την έκθεση νέων καλλιτεχνών που γινόταν την ίδια ώρα μέσα στο σχολείο.

Καταλαβαίνω. Είχαν ευθύνες, τρεξίματα, ήταν στα πόστα τους ο καθένας, αλλά μια καλύτερη και πιο ουσιαστική οργάνωση την περίμενα, προκειμένου να παίξουν τον πολιτιστικό τους ρόλο...

Ιδιαίτερα όταν προσεγγίζουν την παράδοση χρειάζεται σεβασμός και μια καλύτερη προετοιμασία.

Άσε που δεν... πρόλαβα να δω τον νέο, καλλικρατικό, δήμαρχο ΜΙΝΩΑ κ. Καλογεράκη. Ίσα που τον ανήγγειλαν ότι τιμούσε με την παρουσία του την εκδήλωση, αλλά λίγο αργότερα, όταν τον κάλεσαν από μικροφώνου να δώσει το βραβείο σε ένα παιδί από τους αριστούχους του γυμνασίου Θραψανού, είχε ήδη φύγει... Ευτυχώς είχε αφήσει στο πόδι του έναν αντιδήμαρχο γι' αυτή τη δουλειά.

Δεν ξέρω τι έκαναν στα Λευκόγεια, αλλά υποψιάζομαι πως κάτι ανάλογο θα έκαναν κι εκεί. Ευτυχώς, εδώ τουλάχιστον, είχα τη δυνατότητα να φύγω νωρίς...

Με φόντο τη λαϊνα του Κλήδονα πλήθυναν κιόλας οι χορευτές. Η παρουσίαση του έθιμου του Κλήδονα έχει τελειώσει. Του χρόνου πάλι. Ελπίζω λίγο πιο οργανωμένα...

Αυτό το χωριό λατρεύω και τους ανθρώπους του... Κι εδώ βρίσκομαι σχεδόν μια εβδομάδα τώρα, ανάμεσα στους δικούς μου ανθρώπους στις καλοκαιρινές μου διακοπές, χαλαρά, για να ξακουραστώ και να συνεχίσω την αξιοπρεπή μάχη για τη ζωή στην Αθήνα με φορισμένες μπαταρίες...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/06/2011

Το χωριό είναι σαν την πηγή που προσεγγίζεις, διψασμένος, να πιεις νερό γάργαρο, να νοιώσεις άλλος άνθρωπος. Οι άνθρωποι της πόλης, μπορούν να αντιληφθούν τι λέω. Του χωριού, ίσως δυσκολευτούν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες που τις βιώνουν καθημερινά κι ίσως γι' αυτό περνάνε απαρατήρητες...

Για μας όμως, που είμαστε υποχρεωμένοι και όχι από επιλογή να ζούμε πολλά χρόνια μακριά από τη γενέτηρα, όλα αυτά έχουν μια διαφορετική αξία και ομορφιά.

Καταρχήν είναι ωραίο το πρωινό ξύπνημα από τα τιτιβίσματα των πουλιών και τον ήλιο που μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Ύστερα είναι η ηρεμία του τοπίου, οι ίδιοι οι άνθρωποι... Ο τρόπος που μιλούν, που σκέφτονται, που αντιμετωπίζουν τις δύσκολες καταστάσεις. Με στωικότητα, με υπευθυνότητα, προσεγγίζουν τα πράγματα και μ' αρέσει πάρα πολύ να διαθέτω χρόνο γι' αυτά τα απλά, αλλά πολύπλοκα.

Όχι, δεν είναι αδιάφοροι. Το αντίθετο θα έλεγα. Πολύ ψαγμένοι είναι. Μόνο που δεν το ψάχνουν σε λάθος κατεύθυνση και δεν βγάζουν έξω τον εαυτό τους, όταν πρόκειται να αποδώσουν ευθύνες. Όπου νομίζουν πως φταίνε το αναγνωρίζουν. Με το κεφάλι ψηλά, λεβέντικα, όπως αρμόζει στους Κρητικούς.

Όταν κατεβαίνω στην Κρήτη, πιο πολύ ακούω παρά μιλάω. Μου αρέσει να “ρουφώ” την κάθε στιγμή, σαν να είναι μοναδική. Γιατί είναι μοναδική. Και γιατί έχει ένα ξεχωριστό ειδικό βάρος, το βάρος που της δίνουμε εμείς.

Φυσικά και δεν είναι έτσι όλοι. Ανάμεσά τους, όπως παντού, υπάρχουν αυτοί που στοχεύουν να σου πουν ψέματα, να σε κλέψουν, να σε κοροϊδέψουν, να υφαρπάσουν τη γνώμη σου. Έτσι είναι και το ξέρουμε. Σαν τα χρώματα της φύσης, έτσι είμαστε κι εμείς. Αλλά εγώ το ρισκάρω να την πάθω, προκειμένου να μάθω...

Μ' αρέσει να ακτινογραφώ ανθρώπινους χαρακτήρες. Κι αν μια φορά δεν μου φτάνει, επιμένω ώσπου να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά, όχι κάτω από πίεση, αλλά με όλη την άνεση του χρόνου που έχουν οι διακοπές.

Αυτός είναι και ο πιο σημαντικός λόγος που επιμένω να περνάω το χρόνο των διακοπών μου στο χωριό. Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Με το τηλέφωνο ανοιχτό και τις κεραίες μου τεντωμένες, ώστε να συλλαμβάνουν το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή μη... Η αξιολόγηση έχει ειδικά κριτήρια που, ανάλογα, μπορεί χρειαστούν καιρό ή όχι..

Κι οι μέρες έτσι φεύγουν σαν νερό, αφού δεν τις μετράς, αφού δεν έχεις το άγχος μη τελειώσουν. Είναι βέβαιο πως όταν κάνεις ταμείο, θα διαπιστώσεις σπουδαία πράγματα και κυρίως θα έχεις εισπράξει τη βεβαιότητα πως είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της εποχής που έχεις μπροστά σου, καθώς έχεις φορτίσει τις μπαταρίες και είναι η δύναμη και ελπίδα, ανανεωμένες.

Μη με ρωτήσετε ποια ακριβώς είναι η συνταγή. Δεν την ξέρω. Μερικά πράγματα τα ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν “δια μαγείας”. Μακάρι να την ήξερα και να τη μοιραστώ μαζί σας. Όπως τώρα, που είπα να αφήσω στην πάντα τις πολιτικές αναλύσεις και να ασχοληθώ με κάτι πιο απλό, πιο πρακτικό, πιο ανθρώπινο. Διότι, άμα το καλοδείς, αυτά μας χρειάζονται ποιο πολύ, για να μπει λίγο φως ελπίδας στην καρδιά μας. Και να νοιώσουμε καλύτερα.

• Αυτό το κείμενο δημοσιεύεται, από χθες, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη σελίδα 9 στην στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ. Καταλάβατε φαντάζομαι ότι γράφτηκε εδώ, στο χωριό...
  

Ναι, μπορεί τελικά, τώρα που το βλέπω από μια απόσταση, να ήμουν υπερβολικός στην προβολή με τις αναρτήσεις μου και τόσες φωτογραφίες από την εκδρομή του Συλλόγου Θραψανιωτών Αττικής. Μου άρεσε όμως όλη αυτή η διαδικασία όπως εξελίχθηκε. Κι είχα όλο το χρόνο να τους δω τους πατριώτες μου. Ε, δεν τον βλέπεις και κάθε μέρα έτσι τον Γιώργο. Άνετο και ρέμπελο στη μεσημεριανή του σιέστα, μετά το φαϊ στην ταβέρνα του Στάικου... Ξαναγίναμε για λίγο παιδιά, να το μεγάλο κέρδος...

Χορεύουν στις 3.30 το μεσημέρι. Με κέφι και με διάθεση. Συγχωριανοί που βρέθηκαν μαζί στην ίδια εκδρομή μια μέρα του Ιούνη στην ορεινή Κορινθία. Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τέτοια ανταμώματα; Μάλλον δεν θα υπάρχει!... Αισθάνομαι ευγνώμων σε αυτούς που επέμεναν να έρθω σε αυτή την εκδρομή. Κι επειδή ακούστηκαν μέσα στο πούλμαν κριτικές για λάθη και παραλήψεις που δεν οφείλοντας στους διοργανωτές, αλλά στο τουριστικό πρακτορείο, δύο παρατηρήσεις με όλη την καλή διάθεση: Μη χαλάτε τη ζαχαρένια σας για τέτοια μικροπράγματα. Κρατήστε τις καλές στιγμές, όπως έκανα εγώ και νιώστε καλύτερα μ' αυτή την πολύ όμορφη συνάντηση. Δεν βρισκόμαστε πια και κάθε μέρα μαζί... Στο χάος της Αθήνας έχουμε, δυστυχώς, χαθεί. Κι αξίζουν τέτοιες ευκαιρίες να μην πηγαίνουν χαμένες...

Αισθάνομαι την υποχρέωση να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά της διοίκησης του Συλλόγου που έβγαλαν σε πέρας, αξιοπρεπώς, μια όντως δύσκολη εκδρομή σε δύσβατους δρόμους της ορεινής Κορινθίας. Κι αν δεν καταφέραμε να πάμε στα Τρίκαλα και να πιούμε καφέ εκεί, ας γίνει μια αφορμή για να ξανασυναντηθούμε σύντομα και να πάμε να τα δούμε. Χαμογελαστά πρόσωπα χρειάζονται. Να έχουν το κέφι και τη διάθεση να... μεταμορφώνουν το πρόβλημα σε αστείο (όπως έκανε επιτυχημένα ο Πασχάλης). Όρθιοι, δυνατοί, ενωμένοι, έτσι όπως σας έζησα και σας είδα, κρατήστε “ζωντανό” το Σύλλογο. Χρειαζόμαστε ένα αποκούμπι στις δύσκολες ώρες. Κι εδώ μπορείς να αναπνεύσεις καθαρό οξυγόνο από τον τόπο σου...

Η πρώτη ματιά του Αρκαλοχωρίου όπως μπαίνεις από το Θραψανό. Συχνά μας εξυπηρετεί σε πολλά πράγματα. Έτσι κι αλλιώς εδώ είναι η έδρα του καλλικρατικού δήμου ΜΙΝΩΑ στον οποίο ανήκει και το χωριό μου...

Αυτή τη φορά πήρα την αγαπημένη πένα μου μαζί, πέρα από τα στυλό μου. Θέλω να 'χω καλή παρέα όταν θα χαράζω αυτές τις γραμμές. Να νοιώθω καλά. Γιατί, οι παλιοί αναγνώστες μου το ξέρουν, λειτουργώ με τον... παραδοσιακό τρόπο. Γράφω στο χαρτί, όπως κάναμε, πολύ πριν τους υπολογιστές, αυτά που θέλω και μετά... αντιγράφω τη δουλειά μου για να την ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου.

Νέα παιδιά μου λένε πως κάνω διπλή δουλειά. Έχουν δίκιο, σε ότι φορά το πρακτικό μέρος, μόνο που αυτή η διπλή δουλειά δεν έχει καμιά αρνητική επίδραση πάνω μου... Ίσα – ίσα... Νομίζω ότι μ' αυτό τον τρόπο “μαζεύω” πιο πολύ το μυαλό μου και τη σκέψη μου και μπορώ να ολοκληρώσω καλύτερα καθετί που βάζω μπροστά.

Ευτυχώς το Αρκαλοχώρι είναι δίπλα μας, εύκολα προσεγγίσιμο (μόλις 6 χιλιόμετρα) με τη μηχανή και διαθέτει όλα τα καλά, έτσι που να μη χρειάζεται να πάω στο Ηράκλειο παρά μόνο για δουλειά ή για κάτι πολύ σημαντικό. Έτσι κι αλλιώς δεν... τρελαίνομαι. Από την πόλη έφυγα για τέσσερις εβδομάδες, ποιος ο λόγος να... επιστρέψω στο χάος της;

Συχνά – πυκνά στο Αρκαλοχώρι πάω για να καλύψω τις ανάγκες μου, Στο βιβλιοχαρτοπωλείο του θα πάω να πάρω μελάνι για την πένα μου. Εκεί είναι η Sport Cafe, η καφετερία με τα υπέροχα παιδιά – ιδιοκτήτες που με κάνουν να νοιώθω σαν το σπίτι μου με την άψογη εξυπηρέτησή τους.

Σε ότι αφορά το internet στο χωριό τώρα, είναι κρίμα που λειτουργούν τόσο χαμηλά το σήμα του WiFi σε όλο το χωριό. Δεν “πιάνεις” ούτε κάτω από την κεραία. Δε λέω μέσα στα σπίτια, γιατί αυτό είναι αδύνατον. Ευτυχώς που η CYTA έχει φέρει σε όλα τα νέα παιδιά, με τα φθηνά τιμολόγια της, τη νέα τεχνολογία. Έτσι εξυπηρετούμαι από το συνεργείο αυτοκινήτων του ανιψιού μου Λευτέρη... Ας είναι καλά το παλικάρι. Με κάνει και νοιώθω πολύ άνετα στο χώρο του, όταν πάω...

Παρασκευή 24/6, βράδυ, στην παλιά πρώτη τάξη του δημοτικού έχουν στήσει οι νέοι καλλιτέχνες του χωριού την έκθεσή τους. Πήγα και την είδα. Ήταν πολύ αρμονικά δεμένη και όμορφη. Μπράβο στους εμπνευστές της ιδέας...

Τράβηξα μερικές φωτογραφίες με φλας για να φανούν τα έργα των νέων καλλιτεχνών στον εσωτερικό χώρο που εκτίθενται. Κάποιοι από αυτούς που συμμετέχουν είναι εκεί για να υπερασπιστούν τα έργα τους.

Τοποθετημένα με προσοχή και τάξη, περνά ο κόσμος και τα θαυμάζει. Όσοι ενδιαφέρονται για την τέχνη. Γιατί έξω, στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Θραψανού έχουν στήσει τραπέζια και οι λυράρηδες στις 9.30 δοκιμάζουν τα όργανα και τις μικροφωνικές για τον Κλήδονα που θα ακολουθήσει.

Μικρές γωνιές ομορφιάς... Προσπάθησα να τραβήξω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα. Είναι απίστευτες οι δημιουργίες των παιδιών...

Μόνο θαυμασμό μπορείς να έχεις για το κουράγιο, τη δύναμη και τη θέληση αυτών των νέων παιδιών που αποφάσισαν να εκθέσουν τα έργα τους εδώ, στο χωριό Θραψανό, καλοκαιριάτικα, για τρεις μέρες...

Να ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν: ΚΕΛΑΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ ΚΑΛΛΙΑ, ΟΥΣΤΑΜΑΝΩΛΑΚΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ, ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Πέντε ερασιτέχνες καλλιτέχνες με διαφορετικές εμπειρίες και έργα, θα παρουσιάσουν εμπνεύσεις και δημιουργίες τους.