Αυτό είναι πρωτοσέλιδο του νέου τεύχους 120 της διμηνιαίας 16σέλιδης εφημερίδας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος». Για να τον διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένος, πατήστε ΕΔΩ.

Άλλο ένα φύλλο της διμηνιαίας εφημερίδας των συνταξιούχων ΗΣΑΠ ολοκληρώθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε. Το επόμενο φύλλο θα θέλαμε να το βγάλουμε προς το τέλος του επόμενου μήνα έτσι που να προλάβουμε ανοιχτά τα πιεστήρια για να τυπώσουμε.

Τα παλιά χρόνια (όχι και τόσο παλιά…) συνήθιζαν τον Αύγουστο να κλείνουν τα μαγαζιά στην Αθήνα, έτσι που να μπορούσαν ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι να πάρουν μια ανάσα καλοκαιρινή για να βγάλουν το χειμώνα…

Στις μέρες μας, όπου τίποτα δεν μοιάζει με ότι ξέραμε, καθώς οι οικονομικές δυσκολίες «πνίγουν» ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, μερικές συνήθειες παραμένουν. Όχι πια γιατί πάνε διακοπές (δυστυχώς, για πολλούς είναι πολυτέλεια πια…) αλλά επειδή η αλυσίδα των επαγγελματιών «σπάει» και το να μένεις και να επιχειρείς μόνος σου, είναι ανώφελο και κοστοβόρο.

Εμείς θα το παλέψουμε, πάντως… Δεν είναι και πολύ ωραίο να προσπαθείς να λειτουργήσεις με επαγγελματική ευσυνειδησία σε μια εποχή που θεωρείται η φουλ σεζόν του καλοκαιριού. Αν υπάρχει πια τέτοια…

Στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ προσπαθούμε από φύλλο σε φύλλο, για περισσότερα από 22 χρόνια τώρα να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε… Επιστρατεύουμε όση περισσότερη φαντασία μπορούμε στην παρουσίαση των θεμάτων και προσεγγίζουμε τα θέματα που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους που έδωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο Αθηνών – Πειραιώς.

Ξέρετε, είναι πολύ όμορφο να τους γνωρίζεις αυτούς τους ανθρώπους από κοντά… Αγαπούν πολύ αυτά τα χρόνια της προσφοράς και ακόμα και τώρα που συνταξιούχοι πια, απέχουν από την ενεργό δράση, καθετί που αφορά το μέσο που δούλεψαν, το παρακολουθούν και το προσέχουν.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι ψάχνουν να βρουν τα στοιχεία που τους ενώνουν και τα καταφέρνουν να κάνουν τα γραφεία του Σωματείου πάνω από τον τερματικό σταθμό, να περνούν εκατοντάδες συνάδελφοι τους, να συζητούν, να πιούν μια ρακή, να θυμηθούν, να νιώσουν καλά.

Και μόνο γι’ αυτό, τους αξίζουν πολλά μπράβο!... Έτσι κρατάνε κοντά τους τον κόσμο που εκφράζουν συνδικαλιστικά σε μια εποχή όπου «μαζικές» οργανώσεις ακόμα και εργαζομένων, δεν… σταυρώνουν άνθρωπο…

Μ’ αρέσει πολύ η συνεργασία μαζί τους… Και όπως έχω πει, πολλές φορές ως τώρα, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Η εμπιστοσύνη  είναι αμοιβαία και δυνατή, ικανή να ατσαλώσει την καλή συνεργασία που έχουμε, τόσα χρόνια τώρα.

Υπάρχει αυτό που λέμε «επικοινωνία» και χημεία με τον φίλο μου, πρόεδρο του Σωματείου, Θύμιο Ρουσιά, με τον οποίο συνεργαζόμαστε άμεσα, από το χειρόγραφο ώς την ολοκλήρωση του εντύπου. Το ωραίο είναι ότι έχει μάθει και μαζί μου, γράφει και ο ίδιος για πολλά θέματα που αφορούν την επικαιρότητα.

Πώς θα μπορούσε να μην ήταν ζωντανό και με μέλλον ένα τέτοιο έντυπο; Το βλέπουμε στην εξέλιξη του, από φύλλο σε φύλλο. Και ‘γώ χαίρομαι που είμαι κοντά τους, φίλος και συνεργάτης τους. Και φυσικά δεσμεύομαι ηθικά να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου σε κάθε έκδοση. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους. Ας είναι βέβαιοι ότι μέλημα μου είναι, να μην τους διαψεύσω ποτέ…

Έφτασε σε μένα με e-mail σε αρχείο pdf ώστε να είναι πολύ ευδιάκριτες και καθαρές και οι φωτογραφίες και τα κείμενα που το συνόδευαν. Μου άρεσε (δεν παίρνεις είναι αλήθειας κάτι τέτοιο, κάθε μέρα…) το υιοθέτησα και το προβάλω στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το pdf.


Τα σπίτια που βλέπετε εδώ είναι όλα εμπνευσμένα από παραμύθια, με τη Χιονάτη και την Σταχτοπούτα να ετοιμάζονται ν’ ανοίξουν την πόρτα, αλλά και με τον Χάνσελ και την Γκρέτελ να ετοιμάζουν το σοκολατένιο μικρό παράδεισό τους… Έτσι δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά;


Κάτι τέτοιο ίσως σκέφτεται όποιος βλέπει τα σπίτια των φωτογραφιών που έχουν ως πρότυπο σχεδιαστικό -τι άλλο;- τα αγαπημένα παραμυθόσπιτα της παιδικής μας ηλικίας. Κι όμως αν το σκεφτείτε λίγο, ίσως είναι κάτι παραπάνω... Γιατί αν σήμερα οι άνθρωποι είναι σε θέση να φτιάχνουν τέτοια πράγματα... Φανταστείτε, αύριο…


Πολύχρωμα, κουκλίστικα και μοναδικά στο είδος τους, ξεχωρίζουν χωρίς καμία δυσκολία στη γειτονιά που βρίσκονται… Μπορούμε να τα απολαύσουμε. Να κλείσουμε τα μάτια και να στοχαστούμε τα λόγια της Γραφής σε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα…


(Ησαΐας 65:21-24) 21 Και θα χτίσουν σπίτια και θα κατοικήσουν· θα φυτέψουν αμπέλια και θα φάνε τον καρπό τους. 22 Δεν θα χτίζουν αυτοί και άλλος να κατοικεί· δεν θα φυτεύουν αυτοί και άλλος να τρώει. Διότι σαν τις ημέρες του δέντρου θα είναι οι ημέρες του λαού μου· και το έργο των χεριών τους οι εκλεγμένοι μου θα το χρησιμοποιούν στο πλήρες. 23 Δεν θα μοχθούν μάταια ούτε θα γεννούν για αναστάτωση· επειδή είναι το σπέρμα που αποτελείται από τους ευλογημένους του Ιεχωβά, και οι απόγονοί τους μαζί τους. 24 Και πριν αυτοί φωνάξουν, εγώ θα απαντώ· ενώ μιλούν ακόμη, εγώ θα ακούω.


Υπάρχει άραγε, πιο όμορφη υπόσχεση; Για σκέψου: Τέτοιες κατασκευές που σήμερα μας ξετρελαίνουν, δεν πρόκειται να είναι παρά απλά καθημερινά πράγματα που θα συναντούμε καθημερινά στο νέο κόσμο που ονειρευόμαστε να ζήσουμε… Τόσο απλά, τόσο όμορφα…

Πάντα μου άρεσε η βόλτα στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα... Έχει μια ησυχία υπέροχη, μοναδική, όαση στη θορυβώδη Αθήνα. Η καλύτερη ώρα βέβαια για επίσκεψη και περπάτημα είναι απογευματάκι, αλλά εγώ την έκανα χθες, για δικούς μου λόγους, μεσημεριάτικα. Και πρέπει να σας πω, ότι μου άρεσε ακόμα κι αυτή την ώρα…


Ο ήλιος ήταν δυνατός. Το καλοκαίρι επανήλθε, κανονικότατα (περάσαμε και στη θερινή ισημερία χθες…) και καθώς φυσούσε ένα ελαφρύ αεράκι ένιωσα την ανάγκη να έρθω μια βόλτα σε ένα γνώριμο και αγαπημένο μου τόπο. Έχει άλλωστε πολλά και ψηλά δέντρα, επομένως ακόμα και μεσημέρι μπορείς να βρεις ίσκιο για να καθίσεις να ξεκουραστείς, να γράψεις… Τώρα βέβαια που δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές βρέχει στην Αθήνα, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...


Ας μείνουμε όμως στη χθεσινή βόλτα... Κάπως έτσι… ανακάλυψα το καινούριο σπίτι του Πλάτωνα… Εδώ σ’ αυτόν τον τόπο ήξερα ότι υπήρχε ένα στέγαστρο, όπου δημιουργήθηκε για να προστατευθούν τα ευρήματα από την οικία του Πλάτωνα. Αναγκαίο, αφού με πλίνθους καθώς ήτανε, είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές έτσι εκτεθειμένοι που ήταν στις βροχές… Όπως βλέπετε κι εσείς το στέγαστρο είναι άφαντο.


Να υποθέσω ότι είχε περάσει το προσδόκιμο όριο ζωής του κι ότι το απέσυραν και φτιάχνουν κάτι καλύτερο και πιο μόνιμο στη θέση του; Ο χρόνος θα δείξει... Θα το παρακολουθήσω στην πρόοδο του και θα σας πω. Για την ώρα πάντως, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς από τις φωτογραφίες, σ’ αυτό το σημείο του πάρκου έχει δημιουργηθεί ένα μικρό εργοτάξιο…


Όπως σας είπα, στο πάρκο έρχομαι συχνά… Την τελευταία φορά που ήρθαμε μαζί με τη γυναίκα μου τραβήξαμε τρεις φωτογραφίες που βάζω εδώ με την ευκαιρία αυτής της ανάρτησης. Μόνο που ήρθαμε φυσιολογικά, σαν άνθρωποι, απογευματάκι και όχι μεσημέρι που σκάει ο τζίτζικας… Νιώθεις πολύ όμορφα να περπατάς στα μονοπάτια του…


Και κάποια στιγμή, όπως ανέφερα και πιο πάνω, θα βγάλεις και μια φωτογραφία… Η μνήμη θέλει να στηρίζεται σε αποδείξεις. Καθισμένοι πάνω σε ιστορικά μάρμαρα ή λαξευμένες πέτρες, σημάδι ενός πολιτισμού που έχει βάλει τη σφραγίδα του εδώ και που είναι διάσπαρτα παντού, καθώς αυτό το πάρκο με τα 140 στρέμματα έχει πολύ μεγάλη αρχαιολογική αξία, αν και ανεκμετάλλευτο από την Πολιτεία…


Για τους κατοίκους όμως της περιοχής είναι βάλσαμο… Κάνουν ότι μπορούν μέσα από δράσεις για να το αναδείξουν. Συχνά θα δείτε εκδηλώσεις να γίνονται στους ανοιχτούς χώρους του και στα καφέ που έχουν δημιουργηθεί στο πλάι του με την πρωτοβουλία ανθρώπων που σέβονται την ιστορία του τόπου, μπορείς να δεις και να μάθεις πολλά. Και σίγουρα θα βρεις ανοιχτά αυτιά για να κουβεντιάσεις…

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο αδελφός Κώστας Βλάχος ίσως είναι σπίτι του, σε πολύ καλή κατάσταση από πλευράς υγείας, μιας και όλα πήγαν καλά με τη χειρουργική επέμβαση που έκανε στο νοσοκομείο. «Ερρίκος Ντυνάν» την προηγούμενη Τρίτη… Τον επισκεφθήκαμε με τον φίλο μου Μιχάλη και περάσαμε σχεδόν μια ώρα απίθανης παρέας…


Ο Κώστας χαμογελά πάντα… Και αν έχει περάσει στη ζωή του πολλά, αφού υπηρετεί πάρα πολλά χρόνια τον Ιεχωβά και μάλιστα σε εποχές πολύ πιο δύσκολες από τις σημερινές… Έχω ακούσει προσεκτικά πολλές φορές τις ιστορίες του. Οι εμπειρίες του, μου δίνουν κουράγιο και δύναμη, κάθε φορά που νομίζω πως μια δυσκολία μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο μου…


Κρατά πάντα την κερκυραϊκή προφορά κι ας έχει ζήσει πολύ περισσότερο από μισό αιώνα στην Αθήνα και μοιάζει με κελάηδημα πουλιών, έτσι όμορφα που φτάνει στ’ αυτιά σου. Και δεν είχε, όπως πάντα κανένα απολύτως πρόβλημα να φωτογραφηθεί μαζί μας, μέσα στο δωμάτιο ανάρρωσης, το 531. Εδώ, με τον αδελφό Μιχάλη και με τη Γραφή του αγκαλιά… Την είχε εκεί και διάβαζε και έδινε μαρτυρία στους γιατρούς του και το νοσηλευτικό προσωπικό. Στο τραπεζάκι του μπροστά στο κρεβάτι μπορούσες να δεις όλα τα έντυπα…


Του αφήσαμε και μερικές προσκλήσεις για τη Συνέλευση. Μας το ζήτησε ο ίδιος, όταν του είπαμε ότι όλοι στην εκκλησία, αυτό κάναμε εκείνο το πρωινό... Θεώρησε σωστό ότι έπρεπε κι αυτός να συμμετάσχει σ’ αυτή την εκστρατεία κι ας ήταν ακόμα καλωδιωμένος… Τέτοια άνθρωποι, σε κάνουν περήφανο… Βάζουν στην άκρη το δικό τους πρόβλημα υγείας, θεωρώντας το μικρό μπροστά στο έργο που έχουν να κάνουν. Και συνεχίζουν με ψηλά το κεφάλι…


Ήταν μεσημέρι κι έπρεπε να φάει… Μόλις του είχαν σερβίρει το φαγητό… Τον χαιρετήσαμε ευγενικά και αποχωρήσαμε από το νοσοκομείο… Στους διαδρόμους του, μέχρι να βγούμε, συναντήσαμε ανθρώπους με πόνο και δάκρυ. Μια συνηθισμένη εικόνα στα νοσοκομεία, θα πείτε… Ναι, μόνο που στον 5^ο όροφο, αφήσαμε πίσω μας έναν χαρούμενο κι ευτυχισμένο άνθρωπο. Να είσαι καλά φίλε… Σε περιμένουμε γρήγορα στην Εκκλησία…

Από σήμερα ξεκινά η εκστρατεία για τη φετινή Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά με τον τίτλο «Να μιμείστε τον Ιησού»… Αδελφοί θα αρχίσουν να μοιράζουν τις προσκλήσεις, ο καθένας για τη δική του περιοχή… Η δική μας, ας πούμε, είναι στη Μαλακάσα, 10-11 και 12 Ιουλίου 2015. Και το πρόγραμμα είναι πολύ πλούσιο σε πνευματική τροφή. Δείτε ΕΔΩ και πάρτε μια γεύση…


Στα σταντ και σε κάθε σημείο που δίδεται δημόσια μαρτυρία, πέρα από το υλικό που βλέπετε στη φωτογραφίας θα έχει οπωσδήποτε και προσκλήσεις. Ατομικές. Που απευθύνεται σε ανθρώπους με προβατοειδή καρδιά που θέλουν να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό για να μπορούν να ελπίσουν σε κάτι σταθερό και σίγουρο, αφού τους έχουν απογοητεύσει οι άνθρωποι…


Ναι, όλες οι δυνάμεις προσανατολίζονται σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση… Για τον ίδιο ακριβώς λόγο και ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ καθημερινά μέχρι και που θα ξεκινήσει η Συνέλευση στη Μαλακάσα, θα συνεχίσει να δίνει δημόσια μαρτυρία, καλώντας όποιους θέλουν να ζήσουν ένα μοναδικό τριήμερο στο οποίο είναι βέβαιο ότι θα μάθουν πολλά και χρήσιμα πράγματα, ζωοσωτήρια… Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το πρόγραμμα της τριήμερης Συνέλευσης.


Εμείς θα είμαστε εκεί… Στο ομαδικό ξεκίνημα σήμερα το πρωί, στο σημείο που έχει οριστεί από της Εκκλησία μας. Και φυσικά θα συμμετέχουμε με ζήλο στη διανομή των προσκλήσεων. Και βέβαια δεν υπάρχει καμιά εξαίρεση. Μιλάμε σε όλους για την αλήθεια! Που σώζει. Ο κόσμος εκεί έξω, δεν βλέπει φως από πουθενά… Το σκοτάδι είναι βαθύ και έχει ανάγκη από ένα αληθινό χαμόγελο και από το χαρμόσυνο άγγελμα μέσα από το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή…


Σε όλο τον κόσμο σήμερα, αυτό θα συμβεί… Οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν με χαρά χρόνο, από το χρόνο τους για να καλέσουν τους ανθρώπους σε ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός… Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο… Ωστόσο ο καθένας από εμάς που συμμετέχουμε σ’ αυτή την εκστρατεία, ατσαλώνει την ακεραιότητα και την οσιότητα του, ώστε να παραμείνει όρθιος ώς το τέλος… Διότι τα καλά, είναι μπροστά μας…

Νεανικό Σφρίγος για Πάντα!

Υπό τη Βασιλεία του Χριστού οι κάτοικοι της γης «θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». (Ψαλμός 37:11) Κανένας δεν θα λέει: «Είμαι άρρωστος». (Ησαΐας 33:24) Οποιαδήποτε αναπηρία ίσως χρειάστηκε να υπομείνουμε θα αντιστραφεί, επειδή «ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι και η γλώσσα του άλαλου θα βγάζει κραυγές ευφροσύνης». (Ησαΐας 35:6) Τα ηλικιωμένα άτομα θα επανακτήσουν το νεανικό τους σφρίγος. Η σάρκα τους θα “γίνει πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά τους”.—Ιώβ 33:25.

• Διαβάστε περισσότερα στο ΞΥΠΝΑ του 2006, ΕΔΩ.

Από δω αντλήσαμε το θέμα για τις «Επισημάνσεις» αυτής της εβδομάδας. Ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης υπήρξε στο παρελθόν εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Κάτι σαν την κ. Παναρίτη που διόρισαν πρόσφατα και παραιτήθηκε μετά την κατακραυγή…


Το θέμα δικαιολογημένα πήρε διαστάσεις στο διαδίκτυο που είναι λίγο πιο ελεύθερο από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Κάποιος έφτιαξε αυτό το γράφημα που αν μη τι άλλο δείχνει τις διαχρονικές ευθύνες και τα ψέματα των πολιτικών, πριν και μετά τις εκλογές…


Φυσικά από το στόχαστρο της κριτικής δεν γλυτώνουν και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι… Έξυπνο αυτό που συναντήσαμε στο διαδίκτυο… Δείχνει μ’ έναν παραστατικό τρόπο πως είναι διατεθειμένοι κάποιοι στο χώρο μας να αμαυρώσουν το επάγγελμα…


Θα περίμενε κανείς μια πιο σοβαρή προσέγγιση από τους συναδέλφους… Αν εξαιρέσεις κάποια ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ που μπορείτε να διαβάσετε πιο κάτω και κάποιες αντιδράσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων, μόνο η ESPRESSO έγραψε στο πρωτοσέλιδο της.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/06/2015

Αυτό είναι που με κάνει τα τελευταία χρόνια να ντρέπομαι να λέω, όταν με ρωτούν τι δουλειά κάνω, παρόλο που έχω φάει έντιμα το ψωμί μου υπηρετώντας στη δημοσιογραφία για περισσότερες από τρεις δεκαετίες… Οι τελευταίες αποκαλύψεις στη Επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση του δημόσιου χρέους από τα χείλη του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη με επιβεβαίωσε.

Από τον Νοέμβριο του 2010 διάφορα ανεξάρτητα ΜΜΕ, κυρίως ηλεκτρονικά έγραφαν για τα «ιδιαίτερα μαθήματα» και τα... σεμινάρια του ΔΝΤ (και της Civitas) προς Έλληνες δημοσιογράφους - «διαμορφωτές της κοινής γνώμης»... Όλοι στην πιάτσα ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν… Ο φόβος για τη δύναμη που είχαν στα κέντρα λήψης εξουσίας στα ΜΜΕ, έκανε τους περισσότερους «να κοιτάζουν τη δουλειά τους» και να μη μιλούν…

Ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ αποκάλυψε ότι Έλληνες δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν σεμινάρια του ΔΝΤ και "εκπαιδεύονταν" για να προβάλλουν αποτελεσματικά (!) τις απόψεις του Ταμείου σχετικά με την ελληνική κρίση χρέους, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της και τα Μνημόνια.

Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης αποκάλυψε ότι ανάλογα σεμινάρια διενεργεί και η Κομισιόν, (τώρα…) ενώ μετά από σχετικές ερωτήσεις για τις διαδικασίες ή και τα κριτήρια με τα οποία γινόταν η επιλογή των δημοσιογράφων για να παρακολουθήσουν τα σχετικά σεμινάρια ανέφερε ότι δημοσιογράφοι τους οποίους συναντούσε στην Ουάσιγκτον, του είχαν αποκαλύψει ότι είχαν κληθεί για να παρακολουθήσουν αυτά τα σεμινάρια.

Ο κ. Ρουμελιώτης επισήμανε ότι θα μπορούσε η Επιτροπή της Βουλής να ζητήσει επισήμως να της δοθούν τα ονόματα από τον υπεύθυνο επικοινωνίας του ΔΝΤ Τζέρυ Ρέϊς. Τόσο απλά, τόσο καθαρά… Πώς να μην ντρέπεσαι… Αρέσει σε πολλούς στο σινάφι μας να λένε ότι δεν κάνουν επάγγελμα, αλλά λειτούργημα… Ωραία το εννοούν με το να γίνονται μισθοφόροι των αφεντικών του…

Η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, υιοθέτησε την πρόταση του κ. Ρουμελιώτη και ανέθεσε σε μέλος της επιτροπής να συντάξει το σχετικό αίτημα προκειμένου να πληροφορηθούν όλοι, τους δημοσιογράφους που κλήθηκαν και παρακολούθησαν τα «σεμινάρια» του ΔΝΤ.

Βεβαίως κάτι τέτοιο όφειλε να κάνει πρώτα η ΕΣΗΕΑ για να διαφυλάξει το κύρος της. Κι αφού γίνουν γνωστά τα ονόματα (που όλοι υποψιαζόμαστε ποιοι είναι...) καθώς τους ακούμε να υπερασπίζονται με πάθος τα συμφέροντα των δανειστών μας, λειτουργώντας ως τρόικα εσωτερικού, όπως εύστοχα τους χαρακτήρισαν…

Ο κ. Ρουμελιώτης ακόμη αναφέρθηκε και σε ομάδα καθηγητών οικονομολόγων οι οποίοι με λυσσαλέο τρόπο και σαθρά επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν ότι το χρέος ήταν βιώσιμο. Και αυτήν την κατηγορία ο κ. Ρουμελιώτης την ενέταξε σε εκείνους που υπηρετούσαν σκοπιμότητες των αφεντικών τους.

Ναι, είναι φανερό πια ότι «στην Ελλάδα κάποιοι είχαν αναλάβει, εργολαβικά, στα δελτία Ειδήσεων, να αποκρύψουν ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο» κάνοντας συγκεκριμένη αναφορά στον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη ο οποίος όπως λέει η πρόεδρος της Βουλής το ομολογεί στο βιβλίο του. «Τα ΜΜΕ σήμερα λυσσομανούν για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους και κινητοποιούνται προς την κατεύθυνση της συγκάλυψης, και για αυτό τον λόγο πολεμούν και αυτήν την Επιτροπή» .

Και για να το λέει αυτό ο κ. Πρετεντέρης κάτι θα ξέρει… Ας παρέμβει, παρακαλώ, η ΕΣΗΕΑ να προστατεύσει όσους προσπαθούν να ζήσουν έντιμα και καθαρά από τη δημοσιογραφική τους δουλειά. Αρκετά (και όχι εντελώς άδικά) έχει συρθεί σε αποσάθρωση ο κλάδος μας… Και το λέω όλα αυτά με συνείδηση, επειδή το νιώθω, καρπώνομαι κι εγώ, χωρίς να φταίω, όλη αυτή την απαξίωση της κοινωνίας…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Ενθαρρυντικό! Η ΠΟΕΣΥ, η Ομοσπονδία των δημοσιογράφων με ανακοίνωση της πήρε θέση για το θέμα. Δείτε ΕΔΩ.
• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κάποια δημοσιεύματα σε Blog που έχουν σχέση με τα ΜΜΕ… Οι άνθρωποι προστατεύονται κι έτσι η λάσπη πέφτει σε όλους τους δημοσιογράφους, φταίνε δεν φταίνε…
• Ο Τέρενς Κουίκ, δημοσιογράφος ο ίδιος αν και σήμερα κατέχει θέση στο υπουργικό συμβούλιο, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή για το θέμα. Δείτε το περιεχόμενο της ΕΔΩ.