Η αποτυχία των εσωτερικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία, για νέο πρόεδρο από τη βάση, δημιούργησε μια σειρά από ζητήματα. Μια πλευρά του βλέπετε εδώ, στο πρωτοσέλιδο της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ της 24/11/2015


Το κακό αυτό κλίμα επιβεβαιώνει η εφημερίδα που «καλύπτει» το συντηρητικό χώρο της Δεξιάς, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της ίδιας ημέρας. Και βεβαίως το κάνει αυτό με το δικό της ξεχωριστό τρόπο, αρκετά εντυπωσιακό, είναι αλήθεια.


ΤΑ ΝΕΑ το κάνουν πιο δραματικό, καθώς βλέπουν όλη αυτή την αναστάτωση να ανοίγει τον πόρτα του φρενοκομείου… Όταν μάλιστα μιλάμε για πολιτική, δεν είναι και πολύ μακριά αυτή η πόρτα… Είμαστε απολύτως βέβαιοι γι’ αυτό.


Για διάσπαση κάνουν λόγο στο ΕΘΝΟΣ… Ωραία, ας πούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα, υπάρχει κάποιος που θα ανησυχούσε, πέρα από όσους έχουν σχέσεις με το πολιτικό αυτό κόμμα; Πολύ αμφιβάλω… Η ίδια η ζωή το δείχνει, καθαρά.


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ κινείται κι αυτός στα όρια της πολιτικής παράταξης, της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν διστάζει να κάνει λόγο για εμφύλιο και μάλιστα άγριο… Την ίδια ώρα η βάση, δηλαδή ο κόσμος της, έχει σοβαρό πρόβλημα.


Ακριβώς την ίδια εικόνα έχει και η πρωϊνή αθηναϊκή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ, τη διάλυση… Παρατηρώ τους ελάχιστους ανθρώπους που τους εμπιστεύονται ακόμα... Έχουν «παγώσει». Δεν ξέρουν τι να πουν και πώς να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις…


Στο μεταξύ το σοβαρό θέμα που βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως λέμε και μέσα στο άρθρο, είναι οι τεταμένες σχέσεις στη γειτονική Τουρκία, ύστερα από τον βομβαρδισμό ενός ρωσικού μαχητικού αεροσκάφος που πετούσε πάνω από τον εναέριο χώρο της. Ο τίτλος από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/11/2015

Η βδομάδα που μας πέρασε είχε δύο σημαντικά γεγονότα. Το ένα το ζήσαμε και το «απολαύσαμε» σε όλο του το μεγαλείο, το άλλο ήταν σε εξέλιξη την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές και μια αναφορά χρειάζεται, γιατί όπως δείχνουν τα πράγματα θα το βρούμε μπροστά μας και είναι πολύ σοβαρό. Πρόκειται για την κατάρριψη ενός ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους πάνω από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας…

Ας δούμε όμως πρώτα τα όσα συμβαίνουν την περίοδο αυτή στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας. Ύστερα από την ήττα στις εκλογές του Γενάρη 2015,που έφεραν τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ήρθε και η παραίτηση του προέδρου του κόμματος κ. Σαμαρά. Προσωρινά, όπως γνωρίζουμε, ανέλαβε πρόεδρος ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης κι ο ίδιος με τη σειρά του, έχασε τις εθνικές εκλογές, του Σεπτεμβρίου.

Ωστόσο οι ίδιοι έκριναν ότι έπρεπε να εκλεγεί ένας νέος πρόεδρος από τη βάση, τα απλά μέλη του κόμματος. Αλλά φαίνεται δεν είναι μαθημένοι σε τέτοιες δημοκρατικές διαδικασίες. Το σύνηθες που γνώριζαν, ως τώρα, ήταν η κληρονομική συνέχεια της αρχηγίας. Το προσπάθησαν και… γελοιοποιήθηκαν καθώς δεν κατάφεραν, ούτε τις κάλπες να στήσουν την προσδιορισμένη μέρα.

Κι έτσι η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (ΚΕΦΕ) πήρε την ευθύνη να αναβάλει τις εκλογές… Το αστείο είναι ότι σε κάποιαν μικρά απομονωμένα εκλογικά τμήματα δεν πήραν είδηση αυτή, την τόσο σημαντική αλλαγή, με αποτέλεσμα να… κάνουν κανονικά τις εκλογές και να δώσουν παντού την αίσθηση ότι δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας στο εγχείρημα.

Στο μεταξύ οι τέσσερις υποψήφιοι, που υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την ενότητα του πολιτικού τους χώρου, εδώ και περισσότερο από ένα μήνα έχουν ξεκινήσει μια παροιμιώδη προεκλογική περίοδο με βίντεο, προεκλογικές συγκεντρώσεις και επισκέψεις για να πείσουν πως είναι κατάλληλοι γι’ αυτή τη θέση.

Όμως όλα αυτά τα… πολιτισμένα και κάπως… πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα, έδωσαν ένα τέλος μετά την άδοξη αποτυχία να στηθούν οι κάλπες την περασμένη Κυριακή… Οχυρωμένοι πίσω από την κομματική τους πελατεία που τους προωθούν, εξαπολύουν μύδρους εναντίων όλων, οδηγώντας το αγαπημένο τους κόμμα στη διάλυση.

Φυσικά αν ήμασταν σε μια άλλη περίοδο, πολιτικά ήρεμη, ίσως θα γελάγαμε κι εμείς για την κατάντια ενός κόμματος με ιστορία και με συμμετοχή για πάρα πολλές δεκαετίες στη διαχείριση του τόπου, ασκώντας εξουσία. Αλλά δυστυχώς για μας, η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη, δύσκολη και απαιτεί στοιχειωδώς μια σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση που θα σταθεί εμπόδιο στην ασυδοσία των για δεύτερη φορά «αριστερών» κυβερνητών μας.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ «παίζει» σε ένα άδειο γήπεδο, κάνοντας ότι χειρότερο μπορούσε να φανταστεί κανείς, αυτά τα έξι χρόνια συνεχών μνημονίων… Έφτασε μάλιστα ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας να δηλώνει στα ΜΜΕ την περασμένη εβδομάδα, ότι αναζητά αξιόπιστους συνομιλητές για τα μεγάλα ζητήματα που σε λίγο θα βρούμε μπροστά μας και μας αφορούν όλους, όπως είναι το Ασφαλιστικό, το Προσφυγικό και η Παιδεία.

Ο καθένας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό το παραμύθι με τη διαδοχή στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον μανδύα της δημοκρατίας, πρέπει να πάρει ένα τέλος… Όχι πως περιμένουμε να πάρει μια αξιοπρεπή στάση και να υπερασπιστεί το λαό από τα όσα άδικα υφίσταται, αλλά έλεος… Όλα έχουν ένα μέτρο…

Τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ τα ζήσαμε ως κυβέρνηση, είτε ως μόνα αυτοδύναμα κόμματα εξουσίας, είτε ως συνεργαζόμενα για να μας… σώσουν. Όπως ζούμε και τον ΣΥΡΙΖΑ που τον Γενάρη του 2015 που έταξε ότι θα έφερνε την ελπίδα στους ταλαιπωρημένους Έλληνες και αντί γι’ αυτό είδαν να φέρνει τα χειρότερα που θα μπορούσαν να φανταστούν.

Η πολιτική και οι πολιτικοί στην απόλυτη απαξίωση τους… Όπως έχουμε τονίσει κι άλλη φορά απ’ αυτή τη στήλη, δεν είναι καθόλου τυχαία η συνεχώς αυξανόμενη αποχή και αδιαφορία, από κάλπη σε κάλπη εκλογών. Δεν τους εμπιστεύονται πια και όχι άδικα… Είναι επικίνδυνοι και κάθε μέρα που περνά, μόνος τους στόχος είναι να απεργάζονται όλο και τα χειρότερα σε βάρος του ελληνικού λαού…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο 28/11/2015 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Τοπίο στην ομίχλη… Ο χειμώνας έρχεται… Χθες ας πούμε, ακόμα και στην Αθήνα είδαμε δυνατές, καταρρακτώδεις βροχές και τη θερμοκρασία να πέφτει… Μόνο που οι φωτογραφίες δεν είναι από την Ελλάδα… Είναι από τη Βόρεια Ευρώπη, όπου εκεί η ομίχλη είναι συνηθισμένο φαινόμενο αυτή την εποχή…


Είδα τις φωτογραφίες στον τοίχο διαδικτυακού φίλου μου στο Facebook και μου άρεσαν πολύ... Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό στην καθημερινότητα μου. Επικοινώνησα μαζί του και του ζήτησα να τις δημοσιεύσω στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τον ευχαρίστησα για την άδεια του. Υπέροχο, να μοιράζεσαι πράγματα…


Δίνουν την αίσθηση της εποχής του χειμώνα που έχουμε μπροστά μας… Ο Νοέμβρης ετοιμάζεται να παραδώσει στον Δεκέμβρη με άσχημες καιρικές συνθήκες… Μακάρι να μην είναι βαρύς ο φετινός χειμώνας. Να μπορούν να τον αντέξουν οι άνθρωπο,ι που δυσκολεύονται να επιβιώσουν…

Η ζωή γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική, και υπάρχουν πολλοί λόγοι για απόγνωση. Όταν είμαστε απογοητευμένοι, ίσως είναι δύσκολο να ελέγξουμε τα αισθήματά μας. Ακόμη και εκείνοι που αγαπούν τη ζωή μπορεί να νιώσουν φοβερά δυστυχισμένοι! Προσέξτε μερικά παραδείγματα.

Στους αρχαίους χρόνους, ο προφήτης Μωυσής αποθαρρύνθηκε τόσο πολύ ώστε είπε στον Θεό: «Παρακαλώ, θανάτωσέ με τελείως, αν βρήκα εύνοια στα μάτια σου, ώστε να μη βλέπω τη συμφορά μου». (Αριθμοί 11:15) Κατατρεγμένος από τους εχθρούς του, ο προφήτης Ηλίας αναφώνησε: «Αρκεί! Τώρα, Ιεχωβά, αφαίρεσε την ψυχή [ζωή] μου». (1 Βασιλέων 19:4) Και ο προφήτης Ιωνάς είπε: «Ιεχωβά, αφαίρεσε, σε παρακαλώ, την ψυχή μου από εμένα, γιατί είναι καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω». (Ιωνάς 4:3) Αλλά ούτε ο Μωυσής ούτε ο Ηλίας ούτε ο Ιωνάς αυτοκτόνησαν. Όλοι τους γνώριζαν την εντολή του Θεού: «Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο». (Έξοδος 20:13) Έχοντας ισχυρή πίστη στον Θεό, αντιλαμβάνονταν ότι καμία κατάσταση δεν είναι απελπιστική και ότι η ζωή είναι δώρο από τον Θεό.

Τι θα λεχθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα; Εκτός από το συναισθηματικό πόνο ή τα σωματικά προβλήματα, μερικές φορές ίσως χρειάζεται να υπομένουμε άσχημη μεταχείριση από την οικογένεια, τους γείτονες ή τους συνεργάτες μας. Η Αγία Γραφή μιλάει για ανθρώπους που είναι πλήρεις «από κάθε αδικία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, γεμάτοι φθόνο, φόνο, έριδες, δόλο, μοχθηρή διάθεση, όντας ψιθυριστές, κακολόγοι, άτομα που μισούν τον Θεό, θρασείς, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών πραγμάτων, ανυπάκουοι στους γονείς, χωρίς κατανόηση, ασυνεπείς στις συμφωνίες, άστοργοι, ανελεήμονες». (Ρωμαίους 1:28-31) Εφόσον περιβαλλόμαστε από τέτοιους ανθρώπους κάθε μέρα, η ζωή μπορεί να μοιάζει με βάρος. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όσους χρειάζονται παρηγοριά και ανακούφιση;

Πρόθυμοι να Ακούμε

Οι δυσχέρειες και τα παθήματα μπορεί να κάνουν κάποιον να χάσει τη διανοητική του ισορροπία. Ο σοφός άνθρωπος είπε: «Η καταδυνάστευση μπορεί να κάνει τον σοφό να ενεργεί παράλογα». (Εκκλησιαστής 7:7) Επομένως, θα πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά το άτομο που μιλάει για αυτοκτονία. Τα προβλήματα που έχει, συναισθηματικά, σωματικά, διανοητικά ή πνευματικά, ίσως απαιτούν άμεση φροντίδα. Ασφαλώς οι ιατρικές αγωγές και μέθοδοι θεραπείας ποικίλλουν, και θα πρέπει να ληφθεί μια προσωπική απόφαση σε σχέση με αυτές.—Γαλάτες 6:5.

Άσχετα με το λόγο για τον οποίο μπορεί να θέλει ένα άτομο να αυτοκτονήσει, είναι πολύ σημαντικό να μπορεί να εκμυστηρευτεί τον πόνο του σε κάποιον που έχει διάκριση, συμπόνια και υπομονή. Η οικογένεια και οι φίλοι που είναι πρόθυμοι να ακούν ίσως είναι σε θέση να βοηθήσουν. Μαζί με την κατανόηση και την καλοσύνη, οι εποικοδομητικές σκέψεις από το Λόγο του Θεού μπορούν να βοηθήσουν πολύ εκείνους που έχουν χάσει την ελπίδα τους.

Πνευματική Βοήθεια για τους Καταθλιμμένους

Ίσως εκπλαγείτε μαθαίνοντας πόσο ενθαρρυντική μπορεί να είναι η ανάγνωση της Γραφής. Μολονότι δεν είναι εγχειρίδιο με οδηγίες για θέματα ψυχικής υγείας, η Γραφή μπορεί να μας βοηθήσει να θεωρούμε τη ζωή πολύτιμη. Ο Βασιλιάς Σολομών είπε: «Έχω κατανοήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για αυτούς από το να χαίρονται και να κάνουν καλό όσο ζουν· και επίσης ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να τρώει και να πίνει και να απολαμβάνει το καλό για όλη τη σκληρή εργασία του. Αυτό είναι δώρο Θεού». (Εκκλησιαστής 3:12, 13) Εκτός από την ικανοποιητική εργασία που δίνει νόημα στη ζωή, υπάρχουν απλά πράγματα — όπως ο καθαρός αέρας, το φως του ήλιου, τα λουλούδια, τα δέντρα και τα πουλιά — που είναι θεόδοτα δώρα και μπορούμε να τα απολαμβάνουμε.

Ακόμη πιο ενθαρρυντική είναι η διαβεβαίωση της Γραφής ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ενδιαφέρονται για εμάς. (Ιωάννης 3:16· 1 Πέτρου 5:6, 7) Κατάλληλα, ο ψαλμωδός είπε: «Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, που βαστάζει καθημερινά το φορτίο για εμάς, ο αληθινός Θεός της σωτηρίας μας». (Ψαλμός 68:19) Αν και μπορεί να νιώθουμε ασήμαντοι και ανάξιοι, ο Θεός μάς καλεί να προσευχόμαστε σε αυτόν. Να είστε βέβαιοι ότι κανένας ο οποίος ζητάει ταπεινά και ειλικρινά τη βοήθειά του δεν θα καταφρονηθεί.

Κανείς δεν μπορεί λογικά να αναμένει σήμερα ότι θα έχει μια ζωή χωρίς προβλήματα. (Ιώβ 14:1) Ωστόσο, η αλήθεια του Λόγου του Θεού έχει δείξει σε πολλούς ανθρώπους ότι η αυτοκτονία δεν είναι ο σωστός τρόπος επίλυσης των προβλημάτων τους. Προσέξτε πώς βοήθησε ο απόστολος Παύλος έναν απελπισμένο δεσμοφύλακα ο οποίος, «ξυπνώντας από τον ύπνο και βλέποντας ότι οι πόρτες της φυλακής ήταν ανοιχτές, τράβηξε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει, επειδή νόμιζε ότι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει». Μέσα σε μια στιγμή, εκείνος ο δεσμοφύλακας συμπέρανε ότι η αυτοκτονία ήταν προτιμότερη από τον ταπεινωτικό και ίσως αργό θάνατο που θα υφίστατο εξαιτίας της αποτυχίας του. Ο απόστολος φώναξε: «Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, γιατί είμαστε όλοι εδώ!» Ο Παύλος δεν αρκέστηκε σε αυτό. Εκείνος και ο Σίλας στην πραγματικότητα παρηγόρησαν το δεσμοφύλακα και απάντησαν στην ερώτησή του: «Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» Αποκρίθηκαν: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού και θα σωθείς, εσύ και το σπιτικό σου». Κατόπιν ανήγγειλαν στον ίδιο και στο σπιτικό του το λόγο του Ιεχωβά, με αποτέλεσμα να “βαφτιστούν αυτός και οι δικοί του χωρίς καθυστέρηση”. Εκείνος ο δεσμοφύλακας και όλο το σπιτικό του ευφράνθηκαν και βρήκαν καινούριο νόημα στη ζωή. — Πράξεις 16:27-35.

Σήμερα, πόση ανακούφιση φέρνει το να γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για την πονηρία! Ο Λόγος του λέει ότι ένα πονηρό πνεύμα, «εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς», είναι αυτός ο οποίος «παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη». Αλλά ο χρόνος που του απομένει τελειώνει. (Αποκάλυψη 12:9, 12) Σύντομα, όλες οι στενοχώριες που έχει επιφέρει ο Σατανάς και οι δαίμονές του στους κατοίκους της γης θα τερματιστούν με θεϊκή παρέμβαση. Τότε ο υποσχεμένος νέος κόσμος δικαιοσύνης του Θεού θα φέρει οριστικό τέλος στις αιτίες που κρύβονται πίσω από την απελπισία και την αυτοκτονία.—2 Πέτρου 3:13.

Παρηγοριά σε Εκείνους που Κραυγάζουν για Βοήθεια

Ακόμη και τώρα, όσοι είναι απελπισμένοι μπορούν να αντλήσουν παρηγοριά από τις Γραφές. (Ρωμαίους 15:4) Ο ψαλμωδός Δαβίδ έψαλε: «Καρδιά συντετριμμένη και καταθλιμμένη, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις». (Ψαλμός 51:17) Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζουμε μερικές δοκιμασίες αναπόφευκτα και νιώθουμε τις συνέπειες της ατέλειας. Αλλά καθώς αποκτούμε ακριβή γνώση για τον καλοσυνάτο, στοργικό και λογικό ουράνιο Πατέρα μας, λαβαίνουμε τη διαβεβαίωση ότι είμαστε πολύτιμοι στα μάτια του. Ο Θεός μπορεί να γίνει ο καλύτερος Φίλος και Εκπαιδευτής μας. Αν καλλιεργούμε προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό, εκείνος ποτέ δεν θα μας απογοητεύσει. «Εγώ, ο Ιεχωβά, είμαι ο Θεός σου», λέει ο Δημιουργός μας, «Εκείνος που σε διδάσκει για την ωφέλειά σου, Εκείνος που σε κάνει να βαδίζεις στην οδό στην οποία πρέπει να περπατάς».—Ησαΐας 48:17.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους. Για παράδειγμα: Η Μάρα ήταν ήδη εξασθενημένη από μακροχρόνια κατάθλιψη όταν έχασε το μοναχογιό της σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Κυριεύτηκε από πανικό και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Εντούτοις, τώρα ξυπνάει νωρίς κάθε πρωί και φροντίζει για τις δουλειές του σπιτιού. Της αρέσει να ακούει μουσική και να βοηθάει άλλους. Η ελπίδα ότι «πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων» έχει αφαιρέσει ένα μέρος από τον πόνο που της έφερε ο τραγικός θάνατος του αγαπημένου της γιου και έχει ενισχύσει την πίστη της στον Θεό. (Πράξεις 24:15) Εφόσον η Μάρα ποτέ δεν ήθελε να γίνει όπως οι άγγελοι στον ουρανό, τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 37:11 άγγιξαν την καρδιά της: «Οι πράοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».

Μια άλλη Βραζιλιάνα, η Σάντρα, προσπαθούσε πολύ σκληρά να είναι η τέλεια μητέρα για τα τρία παιδιά της. Όπως ομολογεί η ίδια: «Ήμουν τόσο απασχολημένη ώστε, όταν ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά και ταυτόχρονα ανακάλυψα ότι ο σύζυγός μου διατηρούσε μια εξωσυζυγική σχέση, ούτε που σκέφτηκα να προσευχηθώ στον Θεό για βοήθεια». Πάνω στην απόγνωσή της, η Σάντρα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Τι τη βοήθησε να συνέλθει; Η εκτίμησή της για τα πνευματικά πράγματα. «Κάθε βράδυ, προτού κοιμηθώ, διαβάζω τη Γραφή και προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση εκείνων για τους οποίους μιλάει. Διαβάζω επίσης τα περιοδικά ΣΚΟΠΙΑ και ΞΥΠΝΑ!, και μου αρέσουν ιδιαίτερα οι βιογραφίες, επειδή με βοηθούν να νιώθω ικανοποιημένη με ό,τι έχω στη ζωή». Γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά είναι ο καλύτερός της φίλος, έχει μάθει να είναι συγκεκριμένη στις προσευχές της.

Ένα Μέλλον Χωρίς Απόγνωση

Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι τα ανθρώπινα παθήματα είναι προσωρινά! Υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, τα παιδιά και οι ενήλικοι που είναι τώρα θύματα του εγκλήματος, της αδικίας ή της προκατάληψης θα είναι χαρούμενοι. Όπως προειπώθηκε σε έναν προφητικό ψαλμό, ο διορισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, «θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια, καθώς και τον ταλαιπωρημένο και τον αβοήθητο». Επίσης, «θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό, και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει». Πράγματι, «από την καταδυνάστευση και τη βία θα απολυτρώσει τις ψυχές τους, και το αίμα τους θα είναι πολύτιμο στα μάτια του».—Ψαλμός 72:12-14.

Ο καιρός της εκπλήρωσης αυτών των προφητικών λόγων είναι κοντά. Βρίσκετε ελκυστική τη σκέψη να ζείτε για πάντα πάνω στη γη υπό τέτοιες συνθήκες; Αν ναι, έχετε λόγους να είστε χαρούμενοι και να θεωρείτε πολύτιμη τη ζωή ως δώρο που προέρχεται από τον Θεό. Επιπλέον, αν μεταδίδετε αυτές τις παρηγορητικές Γραφικές υποσχέσεις σε άλλους, μπορείτε να φέρετε μεγάλη ευτυχία στη ζωή εκείνων που κραυγάζουν για βοήθεια σε αυτόν το σκληρό, άστοργο κόσμο.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15/9/2000

Δεν μας έκανε εντύπωση η μεγάλη ανταπόκριση σχετικά με την έκκληση για εργασία στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο Κρήτης του Στέλιου – Ανδρέα Ηλιάκη που κάναμε από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν από μερικές μέρες. Όσοι για κάποιον λόγο δεν το είδατε πατήστε ΕΔΩ και θα πάτε στο συγκεκριμένο δημοσίευμα… Η αλληλεγγύη, στις δύσκολες ώρες των αδελφών μας, είναι μεγάλη υπόθεση.


Κάποιοι επικοινώνησαν μαζί μας και κάποιοι απευθείας με τον Στέλιο στη Βουλγαρία, όπου σχεδιάζει να περάσει το φετινό χειμώνα. Σήμερα δημοσιεύουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες από το Μπλαγκόεβγκραντ, την πόλη όπου ζει και μάλιστα την όμορφη φύση στην οποία περνάει πολλές ώρες από την καθημερινότητα του καθώς, προσωρινά τουλάχιστον, είναι βοσκός.


Κάπου εδώ σε τέτοια πανέμορφα μέρη μπορεί να προσεύχεται στον Ιεχωβά, να ζητά τη βοήθεια του και να τον ευχαριστεί για όσα του δίνει στην καθημερινότητα του. Σκεφθείτε ότι ζει σε μια χώρα όπου πέρα από κάποιες βασικές λέξεις, που χρειάζεται για να επικοινωνεί με τους ντόπιους, δεν γνωρίζει τη γλώσσα. Αλλά τον έχουν στην αγκαλιά τους οι αδελφοί μας Βούλγαροι, εκεί και τον φροντίζουν με αγάπη…


Ο Στέλιος είναι πολύ ευαίσθητος. Μετά τη δημοσίευση του θέματος μου έγραψε: Καλησπέρα Νίκο Αδελφέ μου... Πραγματικά με συγκίνησες με την όμορφη παρουσίαση σου... Θέλω να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου... Πραγματικά με βοήθησες πάρα πολύ «Η Ευλογία του Ιεχωβά να σε  Πλουτίζει» να σου δίνει δύναμή να χαρίζεις όμορφες στιγμές στους ανθρώπους που τόσο πολύ ανάγκη έχουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρός...


Και κάπως έτσι χαίρεσαι πραγματικά όταν έχεις τέτοιους φίλους. Πολύ περισσότερο όταν με τις μικρές μας δυνάμεις νιώσουμε ότι μπορούμε να προσφέρουμε κάτι. Οι φίλοι μας εκτιμούν την προσπάθεια και στο βαθμό που μπορούν να βοηθούν. Διότι η αδελφότητα είναι σε όλο τον κόσμο το ίδιο. Βοηθάει και συμπαραστέκεται. Αυτό θέλει ο Θεός μας που είναι αγάπη και αυτό κάνουμε με την καρδιά μας, πρόσχαρα.

Ο νεαρός Γιώργος με τον πατέρα του, Δήμο Λεβιθόπουλο, δημιουργό του «Αρχείου Ελληνικών Γραμμάτων Γεώργιος Λεβιθόπουλος», διαβάζουν το «Εθνος» της εποχής του 1940. Αυτές τις εφημερίδες και άλες παρόμοιες από την ιδια εποχή, εκθέτουν στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα Μερκούρη, στο Ίλιον με με τίτλο: «Ας μην ξεχνάμε και εκείνον τον Νοέμβρη – 1940».


Εμείς και λόγω δουλειάς, έχουμε πάντα μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ζητήματα Τύπου. Έτσι μια και δυο, ροβολήσαμε κατά Ίλιον μεριά την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα… Η πρόσβαση στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» Αγ. Φανουρίου 99, στο Ίλιον, 2^ος όροφος, δεν είναι δύσκολη. Ακόμα και με τη δημόσια συγκοινωνία μπορείτε να πάτε.. Προσέξτε όμως, η έκθεση λειτουργεί από τις 8:30 π.μ. – 3:00 μ.μ. και από 6:00 μ.μ. – 9:00 μ.μ.


Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε αυθεντικές εφημερίδες του 1940, αλλά και σπάνια ντοκουμέντα που αναφέρονται στη νίκη, αλλά και τη μεγάλη περιπέτεια από το 1940 έως και το 1944 που ακολούθησε και ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή μέσα από τη σιωπηρή «αφήγηση». Μόνο μια συμβουλή. Μην πάτε βιαστικά, αφιερώστε λίγο παραπάνω χρόνο να διαβάστε αρκετά από το περιεχόμενο των εφημερίδων.


Σίγουρα εκεί θα βρίσκεται ο συνεχιστής του έργου του πατέρα του, Δήμος Λεβιθόπουλος, με το Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων «Γεώργιος Λεβιθόπουλος». Άνετος, ευγενής, θα σας ξεναγήσει στην έκθεση προσωπικά και θα μυήσει στα μυστικά της έρευνας και του ρεπορτάζ. Ο Δήμος υπηρέτησε τον Τύπο ημερήσιο και περιοδικό, από θέσεις ευθύνης, αν και έχει χρόνια τώρα που με τη θέληση του αποχώρησε από την ενεργό δράση, όχι για να συνταξιοδοτηθεί γιατί είναι νέος ακόμα, αλλά για να μπορέσει να προσφέρει περισσότερα από άλλη, καλύτερη θέση.


Ο Δήμος είναι πολύ υπεύθυνος, σοβαρός, ευαίσθητος. Την μέρα που πήγαμε ασχολήθηκε πολύ με τον παππού Διονύση… Βρήκαν και κοινά σημεία παρά τη μεγάλη διαφορά της ηλικίας. Τους συνέδεε η… Πάτρα. Εκεί γεννήθηκε ο Δήμος και εκεί έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στη δημοσιογραφία καθώς εργάστηκε στις τοπικές ημερήσιες εφημερίδες… Εκεί πήγε και ο παππούς Διονύσης, ως πιτσιρικάς, για να μάθει και να γίνει ράφτης. Ήξεραν λοιπόν τόπους και περιοχές…


Ναι, τόλμησε να πει το δικό του μεγάλο όχι, σε έναν Τύπο που το βλέπουμε πολύ καθαρά, όσοι εργαστήκαμε στο παρελθόν γι’ αυτόν, έχει υπερβολικές απαιτήσεις, βάζοντας στο περιθώριο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και μόνο γι’ αυτό του αξίζει μεγάλος έπαινος. Εξάλλου η δουλειά που κάνει στο Αρχείο Ελληνικών Γραμμάτων, δουλειά μυρμηγκιού, θέλει να δει συνεχιστή το γιό του, Γιώργο… Όπως δείχνει και η ζωή, διαθέτει τα προσόντα και με το παραπάνω…


Και καθώς σε όλους μας αρέσει η κουβέντα που έχει βάση για να στηριχτεί και να είναι εποικοδομητική μπόρεσαν να βρουν πολλά πράγματα σε σχέση με την ιστορία και πώς αυτή καταγράφεται από τον Τύπο κάθε εποχή… Επισήμανση: Όταν αποφασίσετε να επισκεφθείτε την έκθεση στο Ίλιον (η είσοδος είναι ελεύθερη…) θα διαπιστώσετε και μόνοι σας πως ότι καταγράφεται εδώ, δεν έχει κανένα στοιχείο υπερβολής…


Είμαι βέβαιος πως θα σας αρέσει… Αρκεί, όπως είπα και στην αρχή αυτού του σημειώματος, να έχετε μια κάποια αγάπη στον Τύπο και την προσφορά του σε κάθε εποχή. Μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες μας, εκείνη την εποχή το μέγεθος των εφημερίδων ήταν τεράστιο, ήταν ασπρόμαυρες και διαφήμιζαν ως πολυσέλιδες τις εκδόσεις τους που ήταν 4σέλιδες ή 6σέλιδες… Αν δείτε πάνω του κι ένα δεύτερο χρώμα ή τετραχρωμία, αυτό ήταν εκδοτικός άθλος στον καιρό τους…

Με την Δήμητρα Τριανταφυλλάκη – Μπόνη γνωριστήκαμε από το διαδίκτυο. Ήταν αναγνώστρια του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ κι έτσι επικοινώνησε μαζί μου, όπως κάνουν πολλοί αναγνώστες κατά καιρούς. Την αρχή με μήνυμα στο Facebook και μετά τηλεφωνικά. Μίλησα και με τον σύζυγο της Λεωνίδα. Γνωριστήκαμε κι από κοντά τον Ιούλιο του 2015 στην τριήμερη Συνέλευση Περιφερείας στη Μαλακάσα. Χαρήκαμε πολύ με τη Σούλα για τη γνωριμία.


Ετούτη τη φορά μας τηλεφώνησαν οι ίδιοι. Ήρθαν στην Αθήνα με αφορμή έναν γάμο φίλων τους και κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι τους στην Καλλιθέα… Βρήκαμε εύκολα τη διεύθυνση. Και περάσαμε μαζί τους δυο – τρεις ώρες πολύ όμορφα. Συζητώντας για ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που έκαναν την ώρα να περάσει σαν αέρας… Έτσι δεν συμβαίνει, συνήθως, όταν περνάμε καλά; Είμαι βέβαιος ότι σας έχει συμβεί κι αν όχι, εύχομαι να σας προκύψει…


Η Δήμητρα, αδελφή μας, είχε την ευκαιρία να μιλήσει πολύ με τον παππού Διονύση. Και σε κείνον άρεσε και η βόλτα μας εκεί και η κουβέντα μαζί της. Φαίνεται, άλλωστε, με πόσο ενδιαφέρον το κάνει... Ήπιαμε και τις ρακές μας με τη συνοδεία ξηρών καρπών. Ήταν παραγωγή του Λεωνίδα και φυσικά το «παινεύονταν». Λογικό. Ο καθένας θα έκανε το ίδιο στη θέση του. Το αλκοόλ που περιείχε ήταν πάνω από 40%. Με ρέγουλα, όπως το πίναμε, ήταν πολύ ωραίο…


Ο Λεωνίδας είναι φίλος της αλήθειας. Υπέροχος άνθρωπος! Έκανε τη βραδιά μας πολύ όμορφη με τις ιστορίες του, ως ναυτικός αλλά κι αργότερα από το νησί του. Και είχε ετοιμάσει φεύγοντας και μας έδωσε να πάρουμε μαζί μας δύο μπουκάλια 750 ml ένα με κρασί κι ένα με ρακί. Με ετικέτα έστω και χειρόγραφη του ίδιου ως παραγωγού. Και με τα παραδοσιακά Ανδριώτικα καλτσούνια. Ας είναι καλά. Μας σκλάβωσαν με την συμπεριφορά τους, απέναντι μας…


Για μας ήταν μια βραδιά μοναδική που τη μοιραστήκαμε με αληθινούς φίλους... Με τις ρακές μας, με τις όμορφες ιστορίες από το νησί τους, την όμορφη Άνδρο. Την είχαμε κιόλας βάλει στην καρδιά μας από την κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Μικρά Αγγλία» που γυρίστηκε εκεί, μια άλλη εποχή φυσικά. Προσωπικά έχω ξαναπάει στην Άνδρο, σε άλλη εποχή. Τώρα, μετά την κουβέντα μας την έβλεπα αλλιώς…


Ο Λεωνίδας παίζει με το βιολί του παραδοσιακά τραγούδια. Φτιάχνει και ο ίδιος μουσικά όργανα. Τώρα έχει γίνει μια πολύ καλή προσπάθεια να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ για την ανάδειξη της παραδοσιακής μουσικής στην Άνδρο. Κι αυτό έκανε τον Λεωνίδα, όπως μας είπε ο ίδιος, να ξαναδεί με άλλο μάτι την αγάπη του. Στη φωτογραφία Τσαμπούνα παίζει ο Μανδαράκας Νίκος, σαντούρι ο Βαγγέλης Τριανταφυλλάκης και τουμπί και βιολί ο Λεωνίδας Τριανταφυλλάκης. Στο πλαίσιο της καταγραφής παλαιών σκοπών της Άνδρου, στις 19-8-15.


Το πιο σπουδαίο είναι ότι γνωρίσαμε καλύτερα σ' αυτή τη συνάντηση μας, την περασμένη εβδομάδα, δυο υπέροχους ανθρώπους... Τη Δήμητρα που μόλις λίγες μέρες πριν μας έστειλε με την αδελφή Εριφύλη, σπόρους για ένα πολύ όμορφο φυτό. Και τον Λεωνίδα που κάνει πολύ καλή παρέα. Λογαριάζουμε από τώρα την ώρα που θα τον δούμε να παίζει στην παρέα του με το βιολί του… Στη φωτογραφία που πήραμε από τον τοίχο στο Facebook στις 1-8-2015 παίζει βιολί στην πλατεία Σάριζας στην Άνδρο.

Την περασμένη Πέμπτη η Σούλα έδωσε ραντεβού με τη φίλη της Εσθήρ και κατέβηκαν να περπατήσουν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Την πήγα εγώ επειδή δεν γνωρίζει ακόμα καλά να κινείται μόνη της στην πρωτεύουσα… Πέρασαν πολύ όμορφα και βρήκαν ότι έψαχναν. Επωφελήθηκαν ακόμα από την ευκαιρία να φωτογραφηθούν μπροστά σε μια λατέρνα… Κι αν έχει τέτοιες το ιστορικό κέντρο…


Η λατέρνα είναι ένα μουσικό όργανο που παράγει μουσική με ένα περιστρεφόμενο κύλινδρο με καρφιά, όπου το κάθε ένα από αυτά είναι και μία νότα. Χρειάζεται 800 περίπου ώρες για να δημιουργηθεί και 7000 καρφιά για τα 9 τραγούδια που παίζει. Η ιστορία της Λατέρνας είναι πολύ μεγάλη, διότι είναι απόγονος των αυτόματων οργάνων τα οποία συναντούμε ακόμη και στην Αρχαιότητα. Μέχρι τον Μεσαίωνα τα εν λόγω όργανα προορίζονταν κυρίως για τη διασκέδαση της άρχουσας τάξης. Στην Αναγέννηση άρχισαν να κατασκευάζονται σε γοργούς ρυθμούς ενώ στα χρόνια των Ναπολεόντειων Πολέμων άρχισαν να παίρνουν την τελική μορφή τους.


Ύστερα κάθισαν σε ένα ζαχαροπλαστείο να ξαποστάσουν. Και να πάρουν κάτι να πιουν. Κι από αυτά τα στέκια έχει πολλά εκεί στην Ερμού και την Αιόλου ή στους μικρούς παράδρομους οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πεζόδρομοι, μπορείς να βρεις πολλά τέτοια. Πρόκειται για μικρά σημεία που μπορείς να πάρεις τον καφέ σου ‘η ένα ποτό και να κουβεντιάσει ήσυχα με την παρέα σου.


Δείτε αυτό που διάλεξαν, είναι πανέμορφο… Και ήσυχο για μια καθημερινή μέρα… Δεν έχει πολύ κίνηση και το γκαρσόν είναι αρκετά εξυπηρετικό, και πρόθυμο, ακόμα κι όταν του ζήτησαν να τις φωτογραφήσει. Υπάρχουν παντού τέτοιοι άνθρωποι. Καμιά φορά είναι αρκετό, απλώς να τους το ζητήσετε…. Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα να το κάνω, παντού. Ακόμα και σε μέρη που πήγαινα για πρώτη φορά και ήμουν άγνωστος, ανάμεσα σε αγνώστους.


Το συγκεκριμένο μαγαζί ήταν, όπως βλέπετε, το MELIARTOS με τον δικό του ξεχωριστό λογότυπο… Στα τραπεζάκια του ή στα ιδιόρρυθμα καρεκλάκια του ήταν ήδη αρκετοί νέοι άνθρωποι, αλλά και κάθε ηλικίας. Στον πεζόδρομο της Ερμού μπορείς να βρεις, όπως ανέφερα και παραπάνω, πολλά τέτοια μικρά μαγαζάκια, οάσεις όπου έχεις τη δυνατότητα να καθίσει χαλαρά και να ξεκουραστείς από τα ψώνια σου ή τη βόλτα σου. Επιβάλλεται…


Το λες και «καφενείο» για τους εγχώριους ή «coffehouse» για τους ξένους επισκέπτες της πρωτεύουσας που δεν είναι και λίγοι καθώς η Αθήνα με την ιστορία της έχει να προσφέρει τόσα πράγματα… Πολύ κοντά, από κει είναι το Μοναστηράκι, η Πλάκα, η Ακρόπολη, το Θησείο. Και όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις πεζή… Έτσι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή… Άσε που δεν χρειάζεσαι κάποια συγκεκριμένη αιτία… Απλά για μια βόλτα, είναι αρκετό… Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, σας παροτρύνω να το κάνετε…


Οι βιτρίνες τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικές… Προκλητικές ίσως για όσους κάνουν δίαιτα και επιθυμούν μιαν ισορροπημένη διατροφή ή για όσους αδυνατούν να μπουν στο κόστος μια τέτοιας μικρής απόλαυσης. Αλλά, πραγματικά, οι λιχουδιές τους είναι μοναδικές στην απόλαυση. Πρόκειται για έναν πειρασμό που όσο εκπαιδευμένη συνείδηση κι αν έχει μάλλον είναι δύσκολο να αντισταθείς… Κάποιοι, βέβαια, καταφέρνουν να δώσουν τη μάχη τους. Τους βγάζω το καπέλο!


Μια τελευταία ματιά του μαγαζιού που επέλεξαν τα κορίτσια μας, η Σούλα με την Εσθήρ να καθίσουν στην ξεχωριστή βόλτα τους στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας για την οποία, τουλάχιστον η Σούλα μου μίλαγε με πολύ καλή διάθεση, όταν αργά το μεσημέρι προς το απόγευμα, πήγα να την πάρω, να γυρίσουμε σπίτι. Είχε χρόνια, μου είπε να κάνει τέτοια όμορφη βόλτα στα μαγαζιά. Κι αυτό, ξέρετε και αρέσει και το χρειάζονται πότε – πότε οι γυναίκες…