Μετά την επίσκεψη μας στο μικρό οικογενειακό οινοποιείο του φίλου μας Ντίνου, είπαμε με τους φίλους μας να επισκεφθούμε το Μουσείο της Αρχαίας Νεμέας… Να πάρουμε βρε αδελφέ και μια μυρωδιά από την ιστορία του τόπου… Έτσι πήγαμε και ευτυχώς ήταν ανοιχτό. Βέβαια πληρώσαμε όπως όλοι, ακόμα κι εγώ. Η ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ δεν είχε πέραση πια… Άξιζε όμως τον κόπο να το κάνουμε…


Η κοιλάδα της αρχαίας Νεμέας βρίσκεται στις ανατολικές υπώρειες των αρκαδικών βουνών της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Έχει υψόμετρο περίπου 350 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από χαμηλούς λόφους που σχηματίζουν μια λεκάνη πλάτους ενός περίπου χιλιομέτρου με κατεύθυνση από ανατολή προς δύση και μήκους τριών χιλιομέτρων. Η φυσική αποστράγγιση της κοιλάδας, που γίνεται από το βορρά προς τον Κορινθιακό Κόλπο, δεν ήταν πάντα απρόσκοπτη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, κατά καιρούς, το χειμώνα να μετατρέπεται σε έλος και να στεγνώνει μόνο το καλοκαίρι.


Στις συλλογές περιλαμβάνονται: Συλλογή απόψεων της Νεμέας από περιηγητές - επισκέπτες του 18ου και 20ου αιώνα. Συλλογή νομισμάτων αρχαίων επισκεπτών της Νεμέας. Συλλογή αντικειμένων σχετικά με αθλητικές δραστηριότητες της Νεμέας. Προϊστορικά ευρήματα (κεραμικά, εργαλεία, όπλα κ.τ.λ.) από προϊστορικές θέσεις στην περιοχή Νεμέας. Συλλογή αγγείων και κοσμημάτων από το μυκηναϊκό νεκροταφείο στα Αηδόνια και από τον οικισμό στην Αγία Ειρήνη. Συλλογή αρχιτεκτονικών μελών μνημείων αρχαιολογικού χώρου και άλλων θέσεων. Συλλογή Επιγραφών (Νεμέας, Φλιούντος, Πετρί).


Η πρώτη συνέπεια αυτής της γεωμορφίας ήταν, ως φαίνεται, το όνομα: Νεμέα. Παράγεται από το ρήμα νέμω - βοσκώ. Το όνομα υπαινίσσεται το γεγονός ότι, κατά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους, η κοιλάδα δεν ήταν αρόσιμη ή κατοικήσιμη, παρά μόνο κατάλληλη για βοσκή. Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ιστορική της εξέλιξη. Μόνο όταν ο άνθρωπος επενέβη και δημιούργησε ένα αποστραγγιστικό κανάλι η κοιλάδα μπόρεσε να υποδεχθεί ανθρώπινη κατοίκηση. Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, αυτό συνέβη μόνο τους 5ο και 6ο αιώνες, αφού το σημερινό «ποτάμι» διανοίχθηκε μόλις το 1884.


Και τότε ήταν που δημιουργήθηκε το σύγχρονο χωριό με αρχικό όνομα Ηράκλειο (που και σήμερα ακούγεται συχνά), αφού το όνομα Νεμέα επέμενε να το χρησιμοποιεί η μεγαλύτερη κωμόπολη στα δυτικά, στη γειτονική κοιλάδα, όπου κατά την αρχαιότητα υπήρχε η πόλη-κράτος του Φλιούντος. Οι σημερινοί επισκέπτες συχνά μπερδεύονται και αναζητούν το Ναό του Νεμείου Διός στη Νέα Νεμέα. Δεν έχουν παρά να στραφούν προς την επόμενη κοιλάδα, στα ανατολικά, για να φθάσουν στην ιστορική Νεμέα.


Η κοιλάδα της Νεμέας είχε προϊστορία που δεν επικεντρώνεται στην ίδια, αλλά στο μικρό λόφο της Τσούνγκιζας, στο βορειοδυτικό άκρο του σύγχρονου χωριού. Σημαντικές ποσότητες κεραμικής και λίθινων εργαλείων, που απαντώνται αποκλειστικά στα μεγάλα κοιλώματα δείχνουν ότι πρέπει να υπήρχε ένας οικισμός κάποιου μεγέθους της Πρώιμης Νεολιθικής περιόδου (περίπου 5000 π.Χ.). Περισσότερο από 3000 χρόνια μετά, υπάρχουν και πάλι σημάδια κατοίκησης στην Τσούνγκιζα (Μεσο-ελλαδικά) που δίνουν τη θέση τους στα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα ενός οικισμού διάσπαρτα σε όλη την επιφάνεια του λόφου κατά την ύστερη εποχή του χαλκού (1400-1300 π.Χ.).


Η ευημερία του οικισμού βασιζόταν στην γεωργική του παραγωγή, αλλά το κάτω μέρος της κοιλάδας ήταν σκεπασμένο με νερά για μεγάλα διαστήματα του έτους και – όπως και σε κάποιες σύγχρονες εποχές – δεν προσφερόταν ούτε για καλλιέργεια, ούτε για κατοίκηση. Προς το τέλος της Εποχής του Χαλκού, όλες οι ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας έχουν εξαφανιστεί και επανεμφανίζονται στους 8ο και 7ο αιώνες π.Χ.. Το τοπίο αλλάζει δραματικά περίπου το 600 π.Χ., όταν κεραμικά και άλλα υλικά εμφανίζονται σωρηδόν.


Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με την καθιέρωση των Νεμέων Αγώνων, που εντάχθηκαν στον κύκλο των πανελλήνιων στεφανιτών αγώνων, μαζί με τα Ολύμπια, τα Πύθια και τα Ίσθμια, το 573 π.Χ. Οι Νέμεοι Αγώνες ήταν δημιούργημα του Άργους, που τελούσε υπό τον έλεγχό του, με την τοπική σύμπραξη της μικρής πόλης των Κλεωνών που βρισκόταν στην επόμενη κοιλάδα ανατολικά. Οι Κλεωνές, με τη σειρά τους, ήταν εξαρτημένες από το Άργος.


Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει αρκετά στοιχεία για την κατάσταση κατά τους 6ο και 5ο αιώνες π.Χ. του ιερού του Διός, που περιελάμβανε ένα ναό και ένα βωμό μπροστά του. Όμως ο ναός αυτός καταστράφηκε βίαια περίπου το 415 π.Χ., κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Έκτοτε και για 80 περίπου χρόνια παρέμεινε ερειπωμένος, ενόσω οι Νέμεοι Αγώνες εορτάζονταν (διεξάγονταν) στο Άργος.

Με το όνομα Τουρκοβούνια φέρονται μια λοφοσειρά της Αττικής, μία συνοικία της Αθήνας, καθώς και μια συνοικία του δήμου Κερατσινίου. Εμείς διαλέξαμε χθες με τους φίλους μας να πάμε μια βόλτα στη λοφοσειρά της Αθήνας πάνω από το Γαλάτσι. Και μαζί μας ήταν και η Αναστασία.


Οι γυναίκες της παρέας είχαν την πρωτοκαθεδρία, όπως είναι φυσικό… Αλλά δέσαμε όλοι μια χαρά καθώς καθίσαμε να πάρουμε ένα ποτό στο Zafiro Cafe (πρώην Zeppelin). Ζητήσαμε από το γκαρσόνια να μας φωτογραφίσει. Ευγενέστατο ανταποκρίθηκε, αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία. Τράβηξε τέσσερις για να διαλέξουμε μία…


Ο τόπος όμως είναι πανόραμα… Η θέα είναι εκπληκτική, αλλά οι τιμές λίγο τσουχτερές. Μέσα στο Άλσος μπορείς να καθίσεις για φαγητό στο εστιατόριο Υάδες. Μια χαλαρή βόλτα μέσα στο Αττικό Άλσος μπορεί να σου πάρει μιάμιση ώρα, αν είσαι διατεθειμένος να περπατήσεις και να περιηγηθείς όλες τις εγκαταστάσεις μετά τη διαμόρφωση του 2010.


Τα Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια των Αθηνών είναι η υψηλότερη (από τη στάθμη της θάλασσας) και η πλέον εκτεταμένη λοφοσειρά στην κεντρική περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Χωρίζει, έτσι, το λεκανοπέδιο σε ανατολικό και δυτικό. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν Αγχεσμός, ονομασία που σχετίζεται με το οξύ σχήμα κάποιων κορυφών τους και η οποία αποδίδονταν επίσης στον Λόφο του Στρέφη.


Η παλαιότερη ονομασία της λοφοσειράς ήταν «Λυκοβούνια». Το σημερινό όνομα δόθηκε κατ' άλλους μεν επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο και κατ' άλλους επειδή εκεί στρατοπέδευαν τα στρατεύματα του Τούρκου Πασά Ομάρ, πριν την απελευθέρωση της Αθήνας. Εμείς πήγαμε απογευματάκι και καθίσαμε μέχρι τις 10. Ωραία ήταν…


Τα Τουρκοβούνια αποτελούν το φυσικό όριο μεταξύ των δήμων Γαλατσίου (δυτικά, βορειοδυτικά), Φιλοθέης (βόρεια) και Ψυχικού (βορειοανατολικά), ενώ το νότιο τμήμα τους ανήκει στο δήμο Αθηναίων (συνοικισμός Παπανδρέου). Στους νεότερους χρόνους στα Τουρκοβούνια είχε το λημέρι του ο φοβερός λήσταρχος Κακαράς, εξ ου και η ονομασία της σπηλιάς που υφίσταται εκεί.


Σήμερα στη περιοχή τους βρίσκεται το Αττικό άλσος, το Κέντρο Νεότητας του Γαλατσίου καθώς και η μονή με την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Στην κορυφή του είχε προγραμματιστεί επί δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η ανέγερση του «Τάματος του Έθνους», δηλαδή ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος, που όμως ποτέ δεν κατασκευάσθηκε.


Στις πλαγιές των Τουρκοβουνίων είναι κτισμένο το Πολύγωνο και το υψηλότερο τμήμα του Γαλατσίου, γνωστό ως Πανόραμα Γαλατσίου. Εδώ η Χάρις φωτογραφήθηκε με φόντο τη φωτισμένη νυχτερινή Αθήνα. Φοβήθηκα πως δεν «έπιανε» τίποτα ο φακός του κινητού από την ομορφιά της Αθήνας, αλλά τελικά δεν είναι κι άσχημα…