Η Αγία γραφή αλλάζει τις ανθρώπινες ζωές… Δυο άνθρωποι μιλάνε για τις εμπειρίες τους…
Με εντυπωσίασαν οι ξεκάθαρες, λογικές απαντήσεις της 
Αφήγηση από τον Έρνεστ Λόντι, Έτος γέννησης: 1948. Χώρα καταγωγής: Ουγγαρία
Ιστορικό: λαχταρούσε για απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα της ζωής
Το παρελθόν μου: Γεννήθηκα στο Στζεκεσφέχεοβαρ της Ουγγαρίας, μια πόλη με πλούσιο παρελθόν 1.000 και πλέον ετών. Δυστυχώς, ακόμα δεν μπορώ να σβήσω από τη μνήμη μου τα οδυνηρά σημάδια που χάραξε ο όλεθρος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ζούσα με τους παππούδες μου. Έχω τρυφερές αναμνήσεις και από τους δύο —ιδιαίτερα από τη γιαγιά μου την Ελίζαμπεθ. Μου ενστάλαξε ισχυρή πίστη στον Θεό. Από τριών χρονών, λέγαμε κάθε βράδυ μαζί το «Πάτερ Ημών». Χρειάστηκε, όμως, να φτάσω σχεδόν 30 χρονών για να κατανοήσω το νόημα αυτής της προσευχής.
Οι παππούδες μου με φρόντιζαν στα πρώτα μου χρόνια επειδή οι γονείς μου δούλευαν μέρα νύχτα, ελπίζοντας να μαζέψουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν ένα αξιοπρεπές σπίτι. Κάθε δεύτερο Σάββατο, όμως, βρισκόμασταν όλοι μαζί για φαγητό. Θεωρούσα πολύτιμες τις στιγμές που ήμασταν όλοι μαζί.
Το 1958, το όνειρο των γονιών μου έγινε πραγματικότητα. Κατάφεραν να αγοράσουν ένα σπίτι για να ζήσουμε και οι τρεις μαζί. Επιτέλους θα έμενα με τους γονείς μου —ήμουν κατενθουσιασμένος! Ωστόσο, έξι μήνες αργότερα η ευτυχία μου τερματίστηκε ξαφνικά. Ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο.
Ήμουν συντετριμμένος. Θυμάμαι ότι προσευχόμουν: «Θεέ, σε ικέτευσα να σώσεις τον πατέρα μου. Τον έχω ανάγκη. Γιατί δεν απάντησες στις προσευχές μου;» Ήθελα απεγνωσμένα να μάθω πού βρισκόταν ο πατέρας μου. “Είναι στον ουρανό; Ή έπαψε για πάντα να υπάρχει;” αναρωτιόμουν. Ζήλευα τα άλλα παιδιά που είχαν πατέρα.
Επί πολλά χρόνια, πήγαινα στο νεκροταφείο σχεδόν κάθε μέρα. Γονάτιζα στον τάφο του πατέρα μου και προσευχόμουν: «Σε παρακαλώ, Θεέ, θέλω να μάθω πού είναι ο πατέρας μου». Παράλληλα, προσευχόμουν για βοήθεια ώστε να βρω το νόημα της ζωής.
Σε ηλικία 13 χρονών αποφάσισα να μάθω γερμανικά. Σκεφτόμουν ότι μελετώντας την τόσο πλούσια γερμανική λογοτεχνία ίσως έβρισκα απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Το 1967, ξεκίνησα να σπουδάζω στην πόλη Τζένα, που τότε ανήκε στην Ανατολική Γερμανία. Διάβαζα μανιωδώς βιβλία Γερμανών φιλοσόφων, ειδικά εκείνα που ασχολούνταν με το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αν και έβρισκα κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις, καμία δεν με ικανοποιούσε πλήρως. Συνέχισα να προσεύχομαι για απαντήσεις.
Πώς άλλαξε τη ζωή μου η Αγία Γραφή: Το 1970, επέστρεψα στην Ουγγαρία, και εκεί γνώρισα τη μέλλουσα γυναίκα μου, τη Ρόουζ. Εκείνον τον καιρό, η Ουγγαρία ήταν υπό κομμουνιστικό καθεστώς. Λίγο καιρό μετά το γάμο μας, η Ρόουζ και εγώ διαφύγαμε στην Αυστρία. Στόχος μας ήταν να μεταναστεύσουμε τελικά στο Σίντνεϊ της Αυστραλίας, όπου ζούσε ο θείος μου.
Στην Αυστρία βρήκα σύντομα δουλειά. Μια μέρα, ένας συνάδελφος μου είπε ότι τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματά μου θα τις έβρισκα στη Γραφή, και μου έδωσε κάποια βιβλία που την ανέλυαν. Τα καταβρόχθισα αλλά ήθελα να μάθω περισσότερα. Έτσι λοιπόν, έγραψα στους εκδότες των βιβλίων, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και ζήτησα περισσότερα έντυπα.
Στην πρώτη επέτειο του γάμου μας, μας επισκέφτηκε ένας νεαρός Αυστριακός Μάρτυρας. Έφερε τα έντυπα που είχα ζητήσει και μου πρόσφερε Γραφική Μελέτη, την οποία δέχτηκα. Λαχταρούσα να μάθω περισσότερα, και έτσι μελετούσαμε δυο φορές την εβδομάδα— με την κάθε μελέτη να διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες!
Με συνάρπαζαν όσα με δίδασκαν οι Μάρτυρες από τη Γραφή. Όταν μου έδειξαν το όνομα του Θεού —Ιεχωβά— μέσα από την ουγγρική Γραφή μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Στα 27 χρόνια που πήγαινα στην εκκλησία, δεν είχα ακούσει ούτε μία φορά να αναφέρεται το όνομα του Θεού. Με εντυπωσίασαν οι ξεκάθαρες, λογικές απαντήσεις της Γραφής στα ερωτήματά μου. Λόγου χάρη, έμαθα ότι οι νεκροί δεν έχουν συνειδητότητα, είναι σαν να κοιμούνται βαθιά. (Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιωάννης 11:11-15) Έμαθα, επίσης, την υπόσχεση της Γραφής για έναν νέο κόσμο όπου «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Ελπίζω ότι θα ξαναδώ τον πατέρα μου, επειδή σε αυτόν το νέο κόσμο «πρόκειται να γίνει ανάσταση».—Πράξεις 24:15.
Η Ρόουζ άρχισε και αυτή να μελετάει ολόκαρδα τη Γραφή. Κάναμε ραγδαία πρόοδο, και τελειώσαμε το έντυπο μελέτης μόλις σε δύο μήνες! Παρακολουθούσαμε όλες τις συναθροίσεις των Μαρτύρων στην Αίθουσα Βασιλείας. Μας εντυπωσίαζε βαθιά η αγάπη, η αλληλεγγύη και η ενότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.—Ιωάννης 13:34, 35.
Το 1976, δόθηκε στη Ρόουζ και σε εμένα άδεια εισόδου στην Αυστραλία. Αμέσως εντοπίσαμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εκεί. Μας έκαναν ευθύς εξαρχής να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας. Το 1978 γίναμε και εμείς Μάρτυρες.
Πώς έχω ωφεληθεί: Τελικά, βρήκα απαντήσεις στα ερωτήματα που με βασάνιζαν τόσον καιρό. Πλησιάζοντας τον Ιεχωβά Θεό, βρήκα επίσης τον καλύτερο Πατέρα που μπορεί να υπάρξει. (Ιακώβου 4:8) Και η ελπίδα ότι θα ξαναδώ το βιολογικό μου πατέρα στον ερχόμενο νέο κόσμο σημαίνει πάρα πολλά για εμένα. —Ιωάννης 5:28, 29.
Το 1989, η Ρόουζ και εγώ αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Ουγγαρία ώστε να μεταδώσουμε τις πεποιθήσεις μας στους φίλους και στην οικογένειά μας, καθώς και σε όσους θα συναντούσαμε. Νιώθουμε προνομιούχοι επειδή έχουμε μελετήσει τη Γραφή με εκατοντάδες ανθρώπους. Από αυτούς, 70 και πλέον υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί μας, περιλαμβανομένης και της αγαπημένης μου μητέρας.
Επί 17 χρόνια προσευχόμουν ζητώντας απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Έχουν περάσει άλλα 39, και ακόμα προσεύχομαι —μόνο που πλέον μπορώ να λέω: «Σε ευχαριστώ, αγαπημένε μου ουράνιε Πατέρα, που απάντησες στις προσευχές που έκανα όταν ήμουν παιδάκι».
- w15 1/2 σ. 10-11 Με Εντυπωσίασαν οι Ξεκάθαρες, Λογικές Απαντήσεις της Αγίας Γραφής.
Η Γραφική αλήθεια ικανοποίησε τη δίψα μου για απαντήσεις
Αφήγηση από τη Μίλι Γκούντελ. Έτος γέννησης: 1987. Χώρα καταγωγής: Αζερμπαϊτζάν
Ιστορικό: μουσουλμάνος πατέρας και εβραία μητέρα
Το παρελθόν μου: Γεννήθηκα στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, και ήμουν το μικρότερο από τα δύο παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας μου ήταν Μουσουλμάνος και η μητέρα μου Εβραία. Μεταξύ των γονιών μου υπήρχε αγάπη, και ο ένας αποδεχόταν τα διαφορετικά πιστεύω του άλλου. Όσο διαρκούσε το Ραμαζάνι, η μαμά μου υποστήριζε τον μπαμπά μου που νήστευε, και εκείνος την υποστήριζε όταν τηρούσε το Πάσχα. Στο σπίτι μας είχαμε το Κοράνι, την Τορά και τη Γραφή.
Ένιωθα Μουσουλμάνα. Παρότι δεν αμφισβητούσα την ύπαρξη του Θεού, με προβλημάτιζαν διάφορα ζητήματα. Αναρωτιόμουν: “Γιατί δημιούργησε ο Θεός τους ανθρώπους, και ποιο το όφελος να υποφέρει κάποιος μια ολόκληρη ζωή μόνο και μόνο για να βασανίζεται αιώνια στην κόλαση;” Εφόσον οι άνθρωποι έλεγαν ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι θέλημα Θεού, αναρωτιόμουν: “Μήπως είμαστε απλώς μαριονέτες στα χέρια ενός Θεού που ευχαριστιέται να μας βλέπει να υποφέρουμε;”
Όταν ήμουν 12 χρονών, άρχισα το ναμάζι, τις πέντε καθημερινές τελετουργικές προσευχές των Μουσουλμάνων. Περίπου εκείνον τον καιρό, ο πατέρας μου έγραψε την αδελφή μου και εμένα σε εβραϊκό σχολείο. Μεταξύ άλλων διδασκόμασταν τις παραδόσεις της Τορά και την εβραϊκή γλώσσα. Πριν από το μάθημα, έπρεπε να προσευχόμαστε σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση. Το πρωί, λοιπόν, άρχιζα με το ναμάζι στο σπίτι, και αργότερα μέσα στη μέρα, κάναμε εβραϊκές προσευχές στο σχολείο.
Αναζητούσα απεγνωσμένα λογικές απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Ρωτούσα επανειλημμένα τους ραβίνους στο σχολείο: «Γιατί δημιούργησε ο Θεός τους ανθρώπους; Πώς βλέπει ο Θεός τον πατέρα μου που είναι Μουσουλμάνος; Αφού είναι καλός άνθρωπος, γιατί θεωρείται ακάθαρτος; Γιατί τον δημιούργησε ο Θεός;» Οι ελάχιστες απαντήσεις που έπαιρνα ήταν παράλογες και καθόλου πειστικές.
Πώς άλλαξε τη ζωή μου η Αγία Γραφή: Η πίστη μου στον Θεό έγινε συντρίμμια το 2002. Μόλις μία εβδομάδα αφότου είχαμε μεταναστεύσει στη Γερμανία ο πατέρας μου έπαθε εγκεφαλικό και έπεσε σε κώμα. Ανέκαθεν προσευχόμουν για την υγεία και την ευημερία της οικογένειάς μου. Πεπεισμένη ότι ο Παντοδύναμος είναι ο μόνος που εξουσιάζει τη ζωή και το θάνατο, τον εκλιπαρούσα καθημερινά να μην πεθάνει ο πατέρας μου. Σκεφτόμουν: “Δεν είναι τίποτα για τον Θεό να εκπληρώσει την εγκάρδια επιθυμία ενός μικρού κοριτσιού”. Ήμουν βέβαιη ότι θα άκουγε τις ικεσίες μου. Παρ’ όλα αυτά ο πατέρας μου πέθανε.
Συγκλονισμένη από τη φαινομενική αδιαφορία του Θεού, ένιωθα ράκος. Συλλογιζόμουν: “Είτε εγώ προσεύχομαι με λάθος τρόπο είτε δεν υπάρχει Θεός”. Είχα σαστίσει και δεν μπορούσα να κάνω το ναμάζι πλέον. Εφόσον δεν έβρισκα κανένα νόημα στις άλλες θρησκείες, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός.
Έξι μήνες μετά, χτύπησαν την πόρτα μας Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν είχαμε σε εκτίμηση τη Χριστιανοσύνη, γι’ αυτό η αδελφή μου και εγώ θελήσαμε να τους δείξουμε ευγενικά ότι κάνουν λάθος. Τους ρωτήσαμε: «Πώς είναι δυνατόν οι Χριστιανοί να λατρεύουν τον Ιησού, το σταυρό, τη Μαρία και άλλα είδωλα αφού αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις Δέκα Εντολές;» Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μάς απέδειξαν μέσα από τη Γραφή ότι η λατρεία ειδώλων είναι απαγορευμένη για τους αληθινούς Χριστιανούς και ότι οι προσευχές πρέπει να απευθύνονται μόνο στον Θεό. Έμεινα έκπληκτη.
Κατόπιν ρωτήσαμε: «Τι γνώμη έχετε για την Τριάδα; Αν ο Ιησούς είναι ο Θεός, πώς γίνεται να έζησε στη γη και να θανατώθηκε από ανθρώπους;» Για άλλη μια φορά απάντησαν από τη Γραφή και εξήγησαν ότι ο Ιησούς δεν είναι ούτε ο Θεός ούτε ίσος με Εκείνον. Οι Μάρτυρες εξήγησαν ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν πιστεύουν στην Τριάδα. Είχα μείνει άναυδη και σκέφτηκα: “Αυτοί είναι όντως παράξενοι Χριστιανοί.”
Εντούτοις, ήθελα να μάθω γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι και γιατί επιτρέπει ο Θεός να υποφέρουμε. Οι Μάρτυρες μου έδειξαν το βιβλίο «Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή», στο οποίο υπήρχαν ολόκληρα κεφάλαια που απαντούσαν στα ερωτήματά μου. Αρχίσαμε αμέσως Γραφική μελέτη.
Σε κάθε μελέτη έβρισκα λογικές, βασισμένες στη Γραφή απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Έμαθα ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. (Ψαλμός 83:18) Κύρια ιδιότητά του είναι η ανιδιοτελής αγάπη. (1 Ιωάννη 4:8) Δημιούργησε τους ανθρώπους επειδή ήθελε να τους χαρίσει το δώρο της ζωής. Κατάλαβα ότι, παρ’ όλο που ο Θεός επιτρέπει την αδικία, την απεχθάνεται και σύντομα θα την αφανίσει για πάντα. Έμαθα ότι ο στασιασμός του Αδάμ και της Εύας προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην ανθρωπότητα. (Ρωμαίους 5:12) Στα θλιβερά επακόλουθα περιλαμβάνεται και ο θάνατος των αγαπημένων μας, όπως του πατέρα μου. Σε έναν μελλοντικό νέο κόσμο, ο Θεός θα αναιρέσει τις συνέπειες που έχουν προκαλέσει αυτές οι τραγωδίες, και όσοι έχουν πεθάνει θα ξαναζήσουν.—Πράξεις 24:15.
Η Γραφική αλήθεια ικανοποίησε τη δίψα μου για απαντήσεις. Άρχισα να πιστεύω ξανά στον Θεό. Καθώς γνώριζα καλύτερα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά κατάλαβα ότι αποτελούν μια παγκόσμια αδελφότητα. Η ενότητα και η αγάπη που τους χαρακτηρίζει με εντυπωσίασε. (Ιωάννης 13:34, 35) Αυτά που μάθαινα για τον Ιεχωβά με υποκίνησαν να τον υπηρετώ. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά. Βαφτίστηκα στις 8 Ιανουαρίου 2005.
Πώς έχω ωφεληθεί: Τα πειστικά επιχειρήματα της Γραφής άλλαξαν ολοκληρωτικά την άποψή μου για τη ζωή. Οι έγκυρες εξηγήσεις που βρήκα στο Λόγο του Θεού μού φέρνουν εσωτερική ειρήνη. Αντλώ μεγάλη χαρά και παρηγοριά από την ελπίδα ότι θα ξαναδώ τον πατέρα μου μέσω της ανάστασης που υπόσχεται ο Λόγος του Θεού.—Ιωάννης 5:28, 29.
Τα τελευταία έξι χρόνια απολαμβάνω το γάμο μου με το θεοφοβούμενο σύζυγό μου, τον Τζόναθαν. Έχουμε μάθει ότι η αλήθεια του Θεού είναι λογική και απλή, αλλά ταυτόχρονα ανεκτίμητος θησαυρός. Γι’ αυτό, εκτιμούμε το προνόμιο που έχουμε να μεταδίδουμε την πίστη μας και τη θαυμάσια ελπίδα μας στους άλλους. Τώρα πλέον ξέρω ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι «παράξενοι» αλλά αληθινοί Χριστιανοί
- w15 1/1 σ. 8-9 Η Γραφική Αλήθεια Ικανοποίησε τη Δίψα μου για Απαντήσεις
Η Έβελιν και εγώ ήμασταν νιόπαντροι όταν κατεβήκαμε από το τρένο στο Χόρνπεϊν, μια κωμόπολη στην ύπαιθρο του βόρειου Οντάριο, στον Καναδά. Ήταν νωρίς το πρωί και έκανε τσουχτερό κρύο. Μας υποδέχτηκε ένας ντόπιος αδελφός, και έπειτα από ένα πλούσιο πρωινό μαζί με εκείνον, τη γυναίκα και το γιο του, περπατήσαμε πάνω στο χιόνι και κηρύξαμε από σπίτι σε σπίτι. Εκείνο το απόγευμα, έκανα την πρώτη μου δημόσια ομιλία ως επίσκοπος περιοχής. Παρόντες ήμασταν εμείς οι πέντε — ούτε ένας παραπάνω.
