Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή τον χιονιά που έχει ενσκήψει, δίνω στο Site αυτό, εικόνες με χιονισμένα τοπία από τη Ζαγορά Πηλίου, πανέμορφα… Σήμερα όμως θα ξεφύγουμε λίγο για να πάμε στο χωριό μου, το Θραψανό. Επειδή και εκεί χιόνισε και η χαρά των μόνιμων κατοίκων ήταν μεγάλη.


Ιδού λοιπόν ένα αγγειοπλαστείο, χιονισμένο!... Από τις εικόνες που έβαλαν συγχωριανοί μας στο διαδίκτυο εκδηλώνοντας τη χαρά τους. Στο χωριό μου δεν έχουμε πολύ συχνά τέτοιους χιονιάδες. Προσωπικά θυμάμαι κάτι λίγους από τα παιδικά μου χρόνια κι αυτό είναι όλο… Αυτό που βλέπω όμως τώρα είναι πολύ διαφορετικό…


Υπάρχουν όμως κι αυτοί που με σκέφτονται και μου στέλνουν υπέροχο υλικό… Αυτή και οι υπόλοιπες φωτογραφίες, εκτός από την τελευταία αυτής της ανάρτησης, είναι μοναδικές… Μου τις έστειλε, ας είναι καλά, η Ειρήνη και την ευχαρίστησα πολύ γι’ αυτό, αν και όπως μου είπε, παροτρύνθηκε από την αδελφή μου, Στασούλα…


Δείτε εικόνες με χιόνια στο Θραψανό!... Πραγματικά ήταν πολύ το χιόνι. Τόσο που, όλοι οι χωριανοί που έχουν προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις ανέβασαν… Λογικό. Πότε θα ξαναδούν τέτοιο χιόνι; Η Κρήτη είναι νότια στη Μεσόγειο και το χωριό μου, 29 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο στην ενδοχώρα προς τον νότο…


Το χιόνι όμως έφτασε και ήταν άφθονο… Τα παιδιά έπαιξαν με την ψυχή τους, αλλά και οι μεγαλύτεροι, όλοι όσοι κρύβουν ένα παιδί μέσα τους, ανεξαρτήτως ηλικίας… Ευχαριστώ από καρδιάς, όσους με θυμήθηκαν τέτοιες ώρες και μου έστειλαν αυτές τις φανταστικές φωτογραφίες, ώστε να τις χαρώ κι εγώ από το γραφείο μου…


Αυτή η φωτογραφία την τράβηξε η αδελφή μου Στασούλα από τη βεράντα του σπιτιού της… Χιόνιζε και δεν μπορούσε να πάει πιο πέρα να πάρει κι άλλες. Όμως για εκείνη, αυτό ήταν ένα επίτευγμα. Χρησιμοποίησε το Viber, μια ασφαλή μέθοδο επικοινωνίας που τώρα μαθαίνει… Τα κατάφερε όμως μια χαρά. Μπράβο Στασούλα!


Μένουμε ακόμα λίγο στο χιονισμένο Θραψανό και το απολαμβάνουμε… Το ξαναλέω. Δεν ξέρω τι ζημιές μπορεί να προκαλέσει στους γεωργούς, αν και οι ελιές, οι λίγες που είχαν φέτος, έχουν μαζευτεί κι έτσι δεν κινδυνεύουν… Όμως το θέαμα είναι εκπληκτικά πανέμορφο. Θα μπορούσα να το χαζεύω με τις ώρες…


Ο πάγος δεν άργησε να έρθει… Δείτε μια ανεπανάληπτη ομορφιά που αποτυπώνεται σ’ αυτή τη φωτογραφία. Ευχαριστούμε συγχωριανοί που είχατε την ευαισθησία να γεμίσετε το διαδίκτυο με τέτοιες φωτογραφίες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά δώσατε σε όλους εμάς, που ζούμε μακριά από τον τόπο μας…

Πραγματικά το απολαύσαμε αυτό το ταξίδι… Ήταν καλή η παρέα μας, η διαδρομή, ο τόπος, η παρέα που συναντήσαμε εκεί, στη Ζαγορά Πηλίου… Ε, όταν συμβαίνουν όλα αυτά μαζεμένα, σίγουρα το υπέροχο είναι εξασφαλισμένο… Νομίζω ότι φαίνεται στα βλέμματα μας στο Cafe στην πλατεία με τα χιονισμένα πλατάνι του χωριού.


Μέσα σ’ όλη αυτή την κινητικότητα των τριών ημερών βρήκαμε χρόνο να προετοιμαστούμε και μάλιστα διεξοδικά για τη ΣΚΟΠΙΑ της Κυριακή που δεν μπορέσαμε να κάνουμε στη συνάθροιση της εκκλησίας μας, επειδή απουσιάζαμε… Εκτός από μας τους τέσσερις που φαινόμαστε ήταν μαζί μας στη μελέτη και ο Τάκης με τη Βικτορία.


Σάββατο, λόγο μετά το πρωινό βγήκαμε λίγο στο μπαλκόνι του σπιτιού των αδελφών που μας φιλοξένησαν στη Ζαγορά. Χιόνιζε συνέχεια εκείνη την ημέρα και γι’ αυτό είναι θαμπό το λευκό μπροστά μου… Ολόκληρη η ατμόσφαιρα όταν χιονίζει είναι μαγευτική. Ναι, ήθελα κι νεγώ ε΄να κοντινό πλάνο και η Χάρις είχε μαζί της το τάμπλετς της. Οπότε…


Τη φωτογραφία αυτή την τράβηξε από το δωμάτιο μας η Σούλα… Πανέμορφη! Χιόνιζε συνέχεια και καθετί γύρω μας γινόταν μαγευτικό… Είμαστε ψηλά. Δυο δημοσιεύματα πριν (δείτε τα ΕΔΩ κι ΕΔΩ) γράφαμε ότι η Ζαγορά είναι 450 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Και σε οκτώ χιλιόμετρα είναι το Αιγαίο που φαινόταν από το μπαλκόνι μας.


Ένα από τα εκπληκτικά πράγματα που πετύχαμε σ’ αυτό το εκδρομικό τριήμερο είναι ότι καταφέραμε, βοηθούντος και του χιονιού, να ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά… Δες τη Χάρις… Δεν δίστασε να κυλιστεί στο παχή και μαλακό χιόνι δίπλα στον Άρη… Αυτό είναι που σε ελευθερώνει πολύ γρήγορα από όλα όσα ενδεχομένως να σε απασχολούν…


Ιδού μερικές ακόμη πανέμορφες φωτογραφίες από το μπαλκόνι του σπιτιού του Δημήτρη και της Βικτόριας… Τα δωμάτια που διαθέτουν σε πολύ καλές τιμές, έχουν πολλά και μεγάλα προνόμια. Τις επόμενες μέρες θα σας δείξουμε από εδώ και φωτογραφίες από το εσωτερικό των δωματίων, όπου μπορείτε να μείνετε. Αξίζει να τους προτιμήσετε.


Το χιόνι μας ξετρέλανε. Πραγματικά. Μας άρεσε πολύ ότι ζήσαμε εκεί… Δεν θα πάψουμε να το λέμε και να το τονίζουμε αυτό. Και το Πήλιο είναι ένας προορισμός για κάθε εποχή… Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο… Πάντα έχει κάτι πολύ όμορφο να προσφέρει στον επισκέπτη του. Με ανθρώπους χαμογελαστούς που τους αρέσει να προσφέρουν με την ψυχή τους. Το νιώθεις κάθε στιγμή αυτό.


Αυτό το ταξίδι θα το ξανακάνουμε… Μια άλλη εποχή ίσως και με περισσότερες μέρες στη διάθεση μας. Διότι, όπως; Αποδείχτηκε, ένα τριήμερο είναι λίγο… Με ήρεμη οδήγηση, χρειάζεσαι κοντά έξι ώρες με μια μικρή στάση ενδιάμεσα για καφέ. Ε, άμα δεν είσαι επαγγελματίας, δοκιμάζονται οι αντοχές σου πάνω στο τιμόνι…

Όταν άρχισε να ρίχνει τις πρώτες νιφάδες χιονιού, την Παρασκευή το βράδυ, πρώτη μέρα που είχαμε φτάσει στη Ζαγορά Πηλίου, δεν το πιστεύαμε. Ήταν βράδυ και κόντευε τις 10, αλλά φυσούσε ένας αέρας δυνατός και λέγαμε πως δεν θα το στρώσει…


Ο καιρός όμως ήταν δεμένος… Όλη νύχτα τα πήγαινε με σταθερότητα αξιοθαύμαστη. Όταν σηκωθήκαμε το πρωί του Σαββάτου, το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτικό. Πριν ακόμα πάρουμε το πρωινό μας βγήκα και τράβηξα μερικές φωτογραφίες.


Ήταν οι πρώτες που αξιοποίησα ανεβάζοντας τις στο Facebook, απ’ όπου η ανταπόκριση των φίλων ήταν εκπληκτική. Οι μετεωρολόγοι τελικά έπεσαν μέσα στις προβλέψεις τους καθώς χιόνισε μέχρι το κέντρο της Αθήνας, όπως είδαμε στο διαδίκτυο. Και η θερμοκρασία εδώ ήταν -7 βαθμούς Κελσίου.


Στη Ζαγορά όμως του Πηλίου που βρισκόμαστε ήταν το κάτι άλλο! Και μπορεί να μην κινηθήκαμε με το αυτοκίνητο για να επισκεφθούμε διάφορα μέρη, όπως είχαμε προγραμματίσει επειδή οι δρόμοι γλιστρούσαν, αλλά περάσαμε υπέροχα! Οι δρόμοι ήταν φορτωμένοι κι αυτό συνέχιζε να πέφτει όλη τη μέρα.


Κι ήταν όμορφο, απαλό, λεπτό σαν άχνη… Οι δρόμοι όπως είπα δυσκολεύονταν για τα αυτοκίνητα. Είδαμε πολλούς που τα χρησιμοποιούσαν για δουλειά με αλυσίδες. Αλλά εμείς που είχαμε και αλυσίδες μαζί μας, ούτε που το κουνήσαμε το SUBARU. Περπατήσαμε να πάμε στο Café στην πλατεία με τα πλατάνια.


Ναι, χρειάζονταν προσοχή… Στις κατηφοριές, το ένιωθες, δεν υπήρχε σταθερότητα, γλιστρούσες… Και το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα… Κι εμείς παίζαμε σαν τα παιδιά, τραβώντας αναμνηστικές φωτογραφίες γεμάτες τρέλα και χαρά. Τι όμορφα που ήταν! Πραγματικά ζήσαμε μοναδικές στιγμές…


Σε ποιον άραγε δεν αρέσει να γίνεται παιδί, τέτοιες ώρες; Γκριμάτσες στο φακό και χαμόγελα, κόκκινες μύτες και μελανιασμένα από το κρύο και την παγωνιά χέρια… Ευτυχώς το κονιάκ Μεταξά στο Café μας έδωσε ζωή και τη δύναμη να επιστρέψουμε σώοι και αβλαβείς στον ξενώνα μας, να ξεκουραστούμε λίγο.


Τις έχουμε ανάγκη τέτοιες ωραίες στιγμές… Από αύριο θα επιστρέψουμε στο γραφείο, στη σιγουριά και τη σταθερότητα μας… Και κάτι τέτοιες μνήμες θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μας για πολύ καιρό να φορτώνουν τις μπαταρίες μας για ζωή. Από αυτή την όμορφη πλευρά της που έχουμε τόσο ανάγκη.

Η διαδρομή μας από την Αθήνα ως το Πήλιο ήταν άνετη. Δεν δυσκολευτήκαμε πουθενά. Ούτε χιόνια, ούτε καν βροχή. Χιόνια είδαμε στα Χάνια, αλλά παλιό, παγωμένο. Φτάσαμε μεσημέρι στην πίσω πλευρά του Πηλίου βρήκαμε το αρχοντοχώρι της Ζαγοράς, σε ύψος 400 μέτρων περίπου και αποτελείται από 4 συνοικίες, του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Κυριακής, της Αγίας Παρασκευής και της Σωτήρας.


Μείναμε στα studio των φίλων μας Δημήτρη και της Βικτόριας. Υπέροχα και ζεστά. Όπως και η φιλοξενία τους… Η ονομασία της Ζαγοράς έχει σλαβική προέλευση που σημαίνει "πίσω μέρος του βουνού" και της δόθηκε τον 10ο αιώνα μ.Χ. περίπου. Από ευρήματα της περιοχής (ελληνικά ερείπια, νομίσματα των Παγασών κ.α.) φαίνεται ότι κατοικήθηκε από την ομηρική εποχή.


Ο τόπος είχε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη τον 17ο και 18ο αιώνα και εξ αιτίας του ότι οι δρόμοι την εποχή εκείνη ήταν δύσβατοι και επικίνδυνοι και για την καλύτερη διακίνηση του εμπορίου τους έφτιαξαν ικανό εμπορικό στόλο. για το πόσο σημαντική ήταν η Ζαγορά φαίνεται από παλιά έγγραφα στα οποία η Ζαγορά αναφέρεται με τις σημαντικότερες πόλεις της Θεσσαλίας όπως ήταν η Λάρισα, τα Φάρσαλα και τα Τρίκαλα.


Η σημερινή Ζαγορά δεν έχει την αίγλη εκείνης της εποχής, αποτελεί όμως έναν από τους ομορφότερους και πιο αξιόλογους του Πηλίου. Όταν βρεθείτε στην Ζαγορά θα σας εντυπωσιάσουν οι γαρδένιες και οι ορτανσίες που κοσμούν τα σπίτια. Τα περισσότερα σπίτια νέα και παλιά είναι χτισμένα με παραδοσιακό ρυθμό με κυρίαρχο στοιχείο τις στέγες οι οποίες είναι φτιαγμένες με πλάκες.


Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργία με πολύ σημαντική παραγωγή τα μήλα και τα φιρίκια, που είναι εξαιρετικής ποιότητας. Η όλη διακίνηση γίνεται από τον Συνεταιρισμό Ζαγοράς που παρουσιάζει αξιόλογη και σημαντική παρουσία. Σημαντική δουλειά κάνει και ο Συνεταιρισμός Γυναικών Ζαγοράς που παρασκευάζει διάφορα γλυκά και τοπικά προϊόντα, εξαιρετικής ποιότητας, που θα πρέπει να προμηθευτείτε από το τοπικό κατάστημα του συνεταιρισμού.


Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να ασχολούνται με τον τουρισμό με αρκετά και σωστά βήματα, χωρίς όμως τα βήματα αυτά να επηρεάζουν την αισθητική της περιοχής και κυρίως την ποιότητα των ανθρώπων οι οποίοι είναι φιλόξενοι, καλοπροαίρετοι με χαμόγελο και διάθεση. Θα το διαπιστώσετε όταν καθίσετε να απολαύσετε τον καφέ σας ή το τσίπουρο σε ένα από τα παραδοσιακά καφενεία της.


Αν βρεθείτε στην Ζαγορά δεν θα πρέπει να ξεχάσετε να επισκεφθείτε το Ελληνομουσείο Ζαγοράς, γνωστό και σαν το Σχολείο του Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου). Το «Ελληνομουσείο» ανήκει στην λεγόμενη λαϊκή αρχιτεκτονική της Βορείου Ελλάδος και έχει κτιστεί με την τεχνική που χτίζονταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα μεγάλα σπίτια-πύργοι του Πηλίου. Όμως όλη η περιοχή είναι πανέμορφη.


Δεν ξέρουμε τι καιρό θα κάνει σήμερα και πόσο μπορούμε να περπατήσουμε το τόπο για να τον γνωρίσουμε από κοντά αλλά στην βιβλιοθήκη της Ζαγοράς η οποία σήμερα αριθμεί περί τα 18.000 βιβλία θα θέλαμε να πάμε, αν φυσικά λειτουργεί. Ενημερωθήκαμε ότι καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, δέχεται πάρα πολλούς επισκέπτες λόγω της ιστορικότητάς της, του παλαιού περιεχομένου και του μουσειακού της χαρακτήρα.

Με τους φίλους μας Άρη και Χάρις ξεκινήσαμε το πρωί για το Πήλιο. Πολλοί προσπάθησαν να μας αποτρέψουν καθώς έβλεπαν στις τηλεοράσεις κυρίως τον καιρό να χαλάει. Αλλά εμείς, απτόητοι δεν τους ακούσαμε. Ο χρόνος θα δείξει πόσο δίκιο είχαν ή αν ήταν αβάσιμοι οι φόβοι τους… Εδώ το καλοκαίρι στη Χαλκιδική με τους φίλους μας!


Στα διάφορα Site άρχισαν οι μούφες δημοσιεύσεις... Κάποιοι άρχισαν τα φωτομοντάζ. Όπως αυτό που είδαμε στο Protagon. Η φιλική πολική αρκούδα που αποφάσισε να μεταναστεύσει από τον βόρειο πόλο σε ψυχρότερα πολικά κλίματα. Στο... Σούνιο. Εμ, είναι να μην κάνουν πλάκα οι άνθρωποι;

Αυτό που γίνεται με τους μετεωρολόγους τον τελευταίο καιρό δεν έχει προηγούμενο… Τους έχουν βάλει στο στόχαστρο, επειδή τα ΜΜΕ καλλιεργούν προσδοκίες στους πολίτες, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τι λένε, αυτή το φορά; Το νέο κύμα κακοκαιρίας, μια μετεωρολογική βόμβα που πλησιάζει την Ελλάδα, θα κάνει αισθητή την παρουσία του από την Πέμπτη το απόγευμα και θα είναι «δύο φορές πιο ισχυρό από το προηγούμενο.

«Θα το στρώσει στα βόρεια προάστια», έλεγε ο μετεωρολόγος του ΑΝΤΕΝΝΑ κ. Αρνιακός, ενώ διευκρίνισε ότι «είναι νωρίς ακόμα να ξέρουμε αν θα το στρώσει στην Αθήνα, σίγουρα όμως θα πέσουν νιφάδες». Τι άραγε έπρεπε να μείνει σε μας;

Τα φαινόμενα θα είναι πολύ πιο έντονα από την Παρασκευή, ημέρα των Θεοφανείων, με το θερμόμετρο να κατρακυλά σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Το πιο σοβαρό είναι αναμένονταν να πέσει απότομα κάτω η θερμοκρασία 12 μονάδες! Κάτι που οπωσδήποτε δεν συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα… Ο.Κ. αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να τρομοκρατούν τον κόσμο η απόσταση είναι μεγάλη… Εμείς, πάντως, ξεκινήσαμε με βροχή!

Και να, τα μακροσκελή ρεπορτάζ στην τηλεόραση: Νέο κύμα κακοκαιρίας αναμένεται να πλήξει τη χώρα τις επόμενες ημέρες με χαμηλές θερμοκρασίες, χιονοπτώσεις και βόρειους ισχυρούς ανέμους.

Αυτά μέχρι προχθές… Και ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει: Ορθάνοιχτο είναι πλέον το ενδεχόμενο ο επικείμενος χιονιάς να μην επισκεφτεί πολλές περιοχές της χώρας, όπως βλέπουν τώρα οι μετεωρολόγοι διαβάζοντας τα τελευταία προγνωστικά δεδομένα.

Μέχρι και χθες λοιπόν οι μετεωρολόγοι περίμεναν έναν ισχυρό χιονιά και τσουχτερό κρύο με πολικές θερμοκρασίες. Πλέον είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο πολλές περιοχές να μην δουν τον χιονιά, ωστόσο το κρύο θα επισκεφτεί την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα ο μετεωρολόγος Σάκης Αρναούτογλου αναφερόμενος στη διχογνωμία για το αν τελικά θα επισκεφτεί ισχυρός χιονιάς την Ελλάδα αναφέρει: «Δεν θα σχολιάσω τίποτα περαιτέρω για τη μεγάλη διχογνωμία των προγνωστικών μοντέλων τις τελευταίες ώρες ως προς τις χιονοπτώσεις. Σας το είχα τονίσει άλλωστε από την περασμένη Κυριακή ότι θα πρέπει να αναμένουμε την Τετάρτη για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα... Καθώς τρεις μέρες πριν και είναι όλα μα όλα ανοιχτά».

Επειδή μάλιστα οι μετεωρολόγοι δεν είναι μάγοι, αν και θα το ήθελαν πολύ στις τηλεοράσεις όσοι κάνουν δελτία ή ενημερωτικές εκπομπές αναγκάστηκε ο κ. Αρναούτογλου να στειλει μια επιστολή στην οποία διευκρινίζει αρκετά πράγματα.

Επιστολή Αρναούτογλου στα ΜΜΕ

Γεια και χαρά σας φίλες και φίλοι

Κατανοώ τις αυξημένες χιονοπροσδοκίες κάποιων αλλά δεν κατανοώ τον τρόπο αντίδρασης μερικών σχετικά με την σημερινή μου ανάρτηση περί μειωμένης πλέον πιθανότητας αξιόλογων χιονοπτώσεων σε περιοχές όπως πχ στη Θεσσαλονίκη όπου στις αρχές τις εβδομάδας ανέφερα για μια σοβαρή πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο τονίζοντας μάλιστα ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την σημερινή ημέρα για να ξεκαθαρίσει η όλη κατάσταση Δεν μπορεί από κάποιους να υποστηρίζεται ότι έπεσα έξω στην πρόβλεψη για χιόνι στη Θεσσαλονίκη όταν ακόμα τρέχει η "προγνωστική περίοδος" με τα Θεοφάνεια να βρίσκονται δυο μέρες μπροστά και με τη δουλειά μου να είναι ακριβώς αυτή, να ενημερώνω δηλαδή για τις καιρικές εξελίξεις και μάλιστα όπως διαπιστώνετε και έγκαιρα και έγκυρα!

Μακάρι εσείς φίλοι μου που ανεβάσατε τους τόνους να είχατε τον ίδιο ζήλο στο επιβραβεύετε τις έγκαιρες, επιτυχημένες προγνώσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια τους έτους σε πανελλαδικό επίπεδο και μάλιστα όχι δύο όχι τρεις αλλά και 5 με 10 μέρες πριν.

Όσον αφορά τώρα στην πρόγνωση για χιόνι στη Θεσσαλονίκη:

Να υπενθυμίσω ότι το χιόνι σαν φαινόμενο έχει γίνει είδος προς αναζήτηση για την συγκεκριμένη πόλη από το 2006. Πρόκειται για καιρική ανωμαλία λόγω της κλιματικής αλλαγής; Πρόκειται για κάποιο μετεο-κυκλο αχιονιάς που ίσως κάποτε σταματήσει; Κανείς δεν ξέρει.. Χρέος μου όμως είναι όταν εμφανίζονται εκείνες οι διατάξεις που δείχνουν χιόνι στη Θεσσαλονίκη να το επισημαίνω, υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες πάντα με επιφύλαξη, όπως και το έπραξα. Κι αυτό θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να πεθάνω γιατί η πρόγνωση-ενημέρωση είναι η ζωή-δουλειά μου.

Όσο γι' αυτούς που υποστηρίζουν (όπως μου στέλνετε σε προσωπικά μηνύματα σας) ότι βρίσκουν τα πάντα ανακοινώνοντας με έντεχνο τρόπο 10 πιθανά σενάρια σε ένα 24ωρο για να είναι πάντα μέσα προβλέποντας πρώτοι τα πάντα γενικώς, εμπαίζοντας με κατά καιρούς ανερυθρίαστα, θα τους έλεγα ότι αυτό θα μπορούσαν να το αποδείξουν (όπως σύμφωνα με τα σχόλιά σας) γίνονταν επιτυχώς από την ΕΡΤ3 πριν από το 2006 όταν χιόνιζε και μάλιστα συχνά, για να μπορεί υπάρξει και η επαλήθευση! Η πρόγνωση του καιρού θέλει δουλειά και όχι διθυράμβους!

Στη συγκεκριμένη φάση είναι πολύ εύκολο να ανακοινώσεις στη χάση και στη φέξη μετά από 10 σενάρια ότι "δεν θα χιονίσει" ή απλά "θα χιονίσει"!!! Δεν είναι το ίδιο να απευθύνεσαι στα φιλαράκια σου αλλάζοντας την εκτίμησή σου 20 φορές την ημέρα χωρίς κανένα επακόλουθο με το να απευθύνεσαι σε ένα κοινό χιλιάδων ανθρώπων ανά την επικράτεια!

Η διαφορά και η ευθύνη είναι τεράστια και το περιθώριο διόρθωσης της πρόγνωσης συγκριτικά με το φέιςμπουκ είναι ανύπαρκτο από τη στιγμή που η πρόγνωση βγαίνει στον αέρα! Εύχομαι σε κάποιους παρόλ’ αυτά να βιώσουν ανάλογη εμπειρία γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να καταλάβουν τι εστί πραγματικά πρόγνωση άνευ όμως αλαζονείας γιατί αυτή αργά η γρήγορα οδηγεί σε αδιέξοδα, γενικώς στη ζωή χωρίς επιστροφή! !!!

Με εκτίμηση

Σάκης Αρναούτογλου

Εμείς λοιπόν, αγνοούμε επιδεικτικά όλους τους καταστροφολόγους και πάμε στο Πήλιο για ένα τριήμερο ξεκούρασης. Ο παππούς Διονύσης, δεν μπορεί να μας ακολουθήσει. Έμεινε πίσω με άνθρωπο εμπιστοσύνης στο σπίτι που θα τον φροντίζει… Εσείς θα έχετε ενημέρωση από εκεί.

Και για να πούμε κι εμείς τη γνώμη μας για τους έρμους τους μετεωρολόγους: Προβλέψεις κάνουν με βάση τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους, δεν είναι μάγοι… Φυσικό είναι, καμιά φορά να πέφτουν και έξω.

Εκεί που ευθύνονται είναι όταν βάζουν στο περιθώριο την επιστήμη τους και συνεργούν στην τρομοκράτηση των πολιτών. Αυτή τη λεπτή κόκκινη γραμμή, ουδείς πέρα από τους ίδιους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί. Οφείλουν μάλιστα να το κάνουν, διότι πρόκειται για τη δουλειά τους…

Τι υποκίνησε έναν καπνοπαραγωγό να αλλάξει, όχι μόνο το επάγγελμά του, αλλά και τα βαθιά ριζωμένα θρησκευτικά του πιστεύω; Πώς βρήκε κάποια αλκοολική το κουράγιο να αλλάξει τον τρόπο ζωής της; Διαβάστε όσα έχουν να πουν.

«Είμαι Ευτυχισμένος που Ανήκω σε Αυτή τη Μεγάλη Οικογένεια».—ΝΤΙΝΟ ΑΛΙ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1949  ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ  ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΚΑΠΝΟΠΑΡΑΓΩΓΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Το 1939, οι γονείς μου μετανάστευσαν από την Αλβανία και εγκαταστάθηκαν στη μικρή πόλη Μαρίμπα, στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Εκεί εγκαταστάθηκαν μεταξύ άλλων και πολλοί Βόσνιοι, Έλληνες, Ιταλοί και Σέρβοι, οι οποίοι έφεραν μαζί τους τα ήθη, τα έθιμα και την κουλτούρα τους. Η Μαρίμπα ήταν καπνοπαραγωγική περιοχή, και οι γονείς μου άρχισαν να καλλιεργούν καπνό.

Σύντομα, απέκτησαν μια κόρη, έπειτα δύο αγόρια και τελικά εμένα. Δυστυχώς, ο πατέρας μου πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν ήμουν ενός έτους. Η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε άλλους τέσσερις γιους. Όλοι μας μεγαλώσαμε στην καπνοφυτεία του πατριού μου.

Στην εφηβεία έφυγα από το σπίτι. Λίγο μετά τα 20, παντρεύτηκα τη γυναίκα μου, τη Σάιμι, στο τοπικό τζαμί, εφόσον ήμασταν και οι δύο Μουσουλμάνοι. Όλοι οι θείοι, οι θείες και τα ξαδέλφια μου ήταν πιστοί του Ισλάμ. Διάβαζα το Κοράνιο και ένα βιβλίο για τη ζωή του προφήτη Μωάμεθ. Ταυτόχρονα, διάβαζα και μια μικρή Αγία Γραφή. Το Κοράνιο μιλάει για τους προφήτες της Γραφής, και διαβάζοντάς την καταλάβαινα πότε έζησαν.

Δεχόμουν τακτικά επισκέψεις από Μάρτυρες του Ιεχωβά που μου έδιναν περιοδικά και βιβλία, τα οποία άρεσαν και στη Σάιμι και σε εμένα. Θυμάμαι πολλές ζωηρές συζητήσεις μαζί τους γύρω από διάφορα θρησκευτικά θέματα. Κάθε φορά, οι Μάρτυρες δεν εξέφραζαν προσωπικές απόψεις, αλλά χρησιμοποιούσαν τη Γραφή για να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Οι Μάρτυρες μου πρότειναν να κάνω Γραφική μελέτη και με προσκαλούσαν στις συναθροίσεις τους, αλλά εγώ συνεχώς αρνούμουν. Άμεση προτεραιότητά μου ήταν να αποκτήσω δική μου καπνοφυτεία και μεγάλη οικογένεια. Ποτέ δεν κατάφερα να αποκτήσω δική μου φυτεία, αλλά τελικά έκανα πέντε παιδιά για τα οποία καμαρώνω.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Εννιά χρόνια μετά την πρώτη μου επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είχα ακόμη τα ίδια θρησκευτικά πιστεύω. Ωστόσο, μου άρεσε να παίρνω όλα τους τα έντυπα. Κάθε Κυριακή, η Σάιμι και εγώ καθόμασταν και τα διαβάζαμε. Φυλάγαμε όλα τα περιοδικά που είχαμε πάρει στο πέρασμα των ετών. Αυτά αποδείχτηκαν πηγή μεγάλης βοήθειας όταν ορισμένοι άρχισαν να θέτουν σε δοκιμή την πίστη που αναπτυσσόταν στην καρδιά μου.

Για παράδειγμα, συνάντησα κάποιον ευαγγελικό κήρυκα ο οποίος με πίεσε να δεχτώ τον Ιησού ως Σωτήρα μου. Είχε καταφέρει να πείσει τον αδελφό της Σάιμι και έναν ετεροθαλή αδελφό μου να τον ακολουθήσουν. Σε λίγο καιρό, γνωστοί μου που ανήκαν σε κάθε είδους θρήσκευμα προσπαθούσαν να με πάρουν με το μέρος τους. Μερικοί μου έδωσαν έντυπα που μιλούσαν εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ζήτησα από τους επικριτές να μου αποδείξουν μέσα από τη Γραφή τα δόγματά τους, αλλά δεν μπορούσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου.

Το μόνο που πέτυχε όλη αυτή η εναντίωση ήταν να με κάνει να σκάψω βαθύτερα στη Γραφή και να ερευνήσω περισσότερο, με τη βοήθεια των εντύπων που μου είχαν δώσει οι Μάρτυρες. Τελικά, κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα για πράξεις σε αρμονία με τα όσα μάθαινα.

Δεν είχα κάνει προσωπική Γραφική μελέτη με κάποιον Μάρτυρα. Απλώς άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις τους. Τις πρώτες φορές, είχα πολύ τρακ και ντρεπόμουν, αλλά εκεί γνώρισα πολλά φιλικά άτομα, και μου άρεσαν τα όσα μάθαινα. Αποφάσισα να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά και το 1981 συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Θεό με το βάφτισμα.

Μολονότι η γυναίκα μου δεν εναντιώθηκε στην απόφασή μου, πότε - πότε αναρωτιόταν μήπως με είχαν εξαπατήσει. Παρ’ όλα αυτά, ήρθε στο βάφτισμά μου. Συνέχισα να της μιλάω για τις πολλές αλήθειες που μάθαινα. Σχεδόν έναν χρόνο αφότου βαφτίστηκα, ενώ επιστρέφαμε με το αυτοκίνητο από διακοπές, η Σάιμι είπε ότι ήθελε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Από την έκπληξή μου, παραλίγο να βγω από το δρόμο! Βαφτίστηκε το 1982.

Δεν ήταν εύκολο να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Είχα σταματήσει να καλλιεργώ καπνό επειδή αυτό συγκρούεται με τις Γραφικές αρχές. (2 Κορινθίους 7:1· Ιακώβου 2:8) Πέρασε καιρός μέχρι να βρούμε αποδεκτή εργασία με σταθερό εισόδημα. Επίσης, επί πολλά χρόνια, ορισμένοι συγγενείς ούτε καν μας επισκέπτονταν. Προσπαθούσαμε να τους φερόμαστε σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, δείχνοντάς τους αγάπη. Τελικά, ο πάγος έσπασε, και οι στενοί μας συγγενείς δεν μας κρατούν πλέον σε απόσταση.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Οι διάφορες δοκιμασίες που πέρασα —το ότι έπρεπε να υπερνικήσω την ντροπαλότητά μου, να τα βγάλω πέρα με οικονομικές δυσκολίες ή να αντιμετωπίσω οικογενειακή εναντίωση— μου έμαθαν πόσο υπομονετικός είναι ο Ιεχωβά Θεός καθώς με βοηθάει να χειρίζομαι τα προβλήματά μου. Λόγου χάρη, τώρα υπηρετώ ως πρεσβύτερος στην εκκλησία και συχνά πρέπει να διδάσκω από το βήμα. Αυτό εξακολουθεί να με δυσκολεύει, επειδή όποτε αγχώνομαι τραυλίζω. Εντούτοις, με αδιάκοπη προσευχή και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, μπορώ να φέρνω σε πέρας το προνόμιό μου.

Έχουμε έρθει πιο κοντά με τη γυναίκα μου, και ο δεσμός που μας ενώνει είναι ανεκτίμητος. Παρότι κάναμε λάθη στην ανατροφή των παιδιών μας, πασχίσαμε να τους ενσταλάξουμε τις Γραφικές αλήθειες που μάθαμε. (Δευτερονόμιο 6:6-9) Μάλιστα, ο μεγαλύτερος γιος μου και η γυναίκα του υπηρετούν ως ιεραπόστολοι.

Θυμάμαι μια από τις πρώτες συναθροίσεις των Μαρτύρων που παρακολουθήσαμε ως οικογένεια. Αφού πάρκαρα το αυτοκίνητο, κοίταξα τον κόσμο που μαζευόταν στην αίθουσα και ρώτησα την οικογένειά μου: «Τι παρατηρείτε;» Εκεί βρίσκονταν άτομα με διαφορετική κουλτούρα, παρελθόν και γλώσσα —Αβορίγινες, Αλβανοί, Αυστραλοί, Κροάτες— και όμως συναναστρέφονταν με χαρά ο ένας τον άλλον. Είμαι ευτυχισμένος που ανήκω σε αυτή τη μεγάλη οικογένεια πνευματικών αδελφών, η οποία δεν περιορίζεται στην Αυστραλία, αλλά απλώνεται σε όλο τον κόσμο. —1 Πέτρου 5:9.


«Η Αδελφή μου Δεν Έχασε Ποτέ τις Ελπίδες της για Εμένα».—ΓΙΕΛΕΝΑ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡΟΒΝΑ ΣΙΟΜΙΝΑ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1952  ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΡΩΣΙΑ  ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ, ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στο Κρασνογκόρσκ, μια ήσυχη κωμόπολη κοντά στη Μόσχα. Προέρχομαι από οικογένεια εκπαιδευτικών. Ήμουν καλή μαθήτρια και σπούδασα μουσική. Το μέλλον μου διαγραφόταν λαμπρό.

Όταν παντρεύτηκα, μετακομίσαμε με τον άντρα μου σε μια περιοχή όπου οι περισσότεροι έβριζαν, έπιναν και κάπνιζαν. Τότε δεν το αντιλαμβανόμουν, αλλά το περιβάλλον είχε άσχημη επίδραση πάνω μου. Στην αρχή, πήγαινα σε πάρτι μόνο για να τραγουδήσω και να παίξω κιθάρα. Ωστόσο, όσοι ήταν εκεί με παρακινούσαν να καπνίζω και να πίνω μαζί τους. Σε λίγο καιρό, εθίστηκα στο αλκοόλ.

Ο εθισμός άρχισε να καταστρέφει τη ζωή μου. Έπειτα από κάποιο διάστημα, βρέθηκα σε άθλια κατάσταση, και τελικά δεν μπορούσα να φάω σχεδόν τίποτα. Ήθελα να πεθάνω, και έκανα μια αδέξια απόπειρα αυτοκτονίας. Χαίρομαι που δεν τα κατάφερα.

Όλο αυτό το διάστημα, η αδελφή μου με επισκεπτόταν τακτικά. Είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά και προσπαθούσε να μου εξηγήσει πώς θα με βοηθούσε η Γραφή. Δεν ενδιαφερόμουν, γι’ αυτό στην αρχή την έδιωχνα. Αλλά η αδελφή μου δεν έχασε ποτέ τις ελπίδες της για εμένα. Έδειξε τόση υπομονή και αγάπη ώστε τελικά δέχτηκα να κάνω Γραφική μελέτη.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν ξεκίνησα Γραφική μελέτη, πήρα την οριστική απόφαση να κόψω το ποτό. Περίπου τότε, ένας μεθυσμένος γείτονας μου επιτέθηκε και με ξυλοκόπησε. Κατέληξα στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση. Είχα τέσσερα σπασμένα πλευρά, ενώ ο αμφιβληστροειδής μου είχε υποστεί βλάβη. Από την άλλη, η παραμονή μου στο νοσοκομείο με βοήθησε να ξεπεράσω τα συμπτώματα στέρησης του αλκοόλ.

Όλο εκείνον τον καιρό, προσευχόμουν συνεχώς. Αντλούσα μεγάλη παρηγοριά από τα εδάφια Θρήνοι 3:55, 56: «Φώναξα το όνομά σου, Ιεχωβά, από βαθύτατο λάκκο. Τη φωνή μου πρέπει να ακούσεις. Μην κρύβεις το αφτί σου από την ανακούφισή μου, από την κραυγή μου για βοήθεια».

Πιστεύω ειλικρινά ότι ο Ιεχωβά απάντησε στις προσευχές μου. Μου έδωσε το κουράγιο να μη γυρίσω στα παλιά. Κάπου - κάπου, έμπαινα στον πειρασμό να ξαναρχίσω το ποτό, αλλά ευτυχώς δεν ενέδωσα ποτέ.

Καθώς συνέχιζα τη Γραφική μελέτη, έμαθα ότι έπρεπε να υποστηρίζω τον άντρα μου στο ρόλο που έχει ως κεφαλή της οικογένειας. (1 Πέτρου 3:1, 2) Αυτό δεν ήταν εύκολο, επειδή είχα συνηθίσει να του φέρομαι αυταρχικά. Προσευχόμουν στον Ιεχωβά για βοήθεια. Δεν άλλαξα μέσα σε μια νύχτα, αλλά με τον καιρό έγινα καλύτερη και πιο συνεργατική σύζυγος.

Ο αγαπημένος μου άντρας εντυπωσιάστηκε με αυτές τις αλλαγές. Μέχρι τότε, δεν ενδιαφερόταν για τη Γραφή. Όταν, όμως, αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο, μου είπε: «Αν καταφέρεις να το κόψεις, εγώ θα αρχίσω Γραφική μελέτη!» Το κόψαμε και οι δύο την ίδια μέρα.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Ο άντρας μου κράτησε την υπόσχεσή του και άρχισε Γραφική μελέτη. Τώρα διαβάζουμε μαζί τη Γραφή καθημερινά, κάνουμε στοχασμούς γύρω από αυτήν και προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τις συμβουλές της στη ζωή μας.

Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο έχει βελτιωθεί η οικογενειακή μας ζωή —πολύ δε περισσότερο το πώς έχω ωφεληθεί εγώ προσωπικά. Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά για το ότι με έχει ελκύσει κοντά του. (Ιωάννης 6:44) Επίσης, είμαι ευγνώμων στην αδελφή μου η οποία δεν έχασε ποτέ τις ελπίδες της για εμένα. Ως εκ τούτου, έχω μάθει από πρώτο χέρι ότι η Αγία Γραφή όντως αλλάζει ζωές.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 1 Φεβρουαρίου 2012