Δεύτερο σημείωμα για το εσωτερικό ενός παραδοσιακού σπιτιού - ξενώνα στην Άνδρο
Είπαμε όσο πλησιάζουν οι μέρες να πάμε για λίγες μέρες ξεκούρασης και γνωριμίας με το νησί και της Άνδρου και τους ανθρώπους του, θα πληθαίνουν τα δημοσιεύματα εδώ... Συνεχίζουμε λοιπόν την ξενάγηση στον εσωτερικό χώρο...
Και για να σας βάλλουμε λίγο στο κλίμα ας θυμηθούμε δυο δημοσιεύματα που έχουμε κάνει ήδη, τις προηγούμενες μέρες ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ακόμα ένα από τη Χώρα της Άνδρου, λίγο πιο ταξιδιάρικο, ΕΔΩ. Συνδέονται έτσι τα πράγματα, μεταξύ τους.
Θα μείνουμε λίγο να παρατηρούμε αυτές τις εσοχές στο πετρόχτιστους τοίχους... Τα χωρίσματα έχουν γίνει με πέτρα δουλεμένη στο χέρι. Και οι άνθρωποι που έχουν τον ξενώνα έχουν φροντίσει να το διακοσμήσουν λιτά και όμορφα.
Ακόμα και αυτή η φωτογραφία που μοιάζει αρτίστικη, καθώς το φως του ήλιου που μπαίνει από το παράθυρο είναι πολύ δυνατό και κάνει τις αντανακλάσεις τους, διατηρεί αυτή την ξεχωριστή ομορφιά του. Δε βρίσκετε;
Προσέξτε αυτό το έπιπλο και τον καθρέφτη, χαρακτηριστικά έπιπλα μιας άλλη εποχής... Ακόμα και οι μικρές φωτογραφίες στον τοίχο έχουν τον δικό τους τρόπο που έχπουν τοποθετηθεί. Για το ζευγάρι δεξιά, ούτε λόγος...
Το δωμάτιο από ψηλά... Μια πιο συνολική εικόνα του χώρου όπως έχουν τοπθετηθεί τα έπιπλα. Γεμάτο το δωμάτιο με ξεχωριστά και χρήσιμα πράγματα, όπως ήταν κάποτε τα αρχοντικά προς τέρψη τόσο των ιδιοκτητών τους, όσο και των επισκεπτών τους.
Δείτε προσεκτικά κι αυτή γωνιά, παρακαλώ. Και παρατηρήστε το πιάνω δεξιά στη φωτογραφία. Φυσικά είναι ένα αρχοντικό όπου τα κορίτσια τους θα έπρπε να γνωρίζουν πιάνο και γαλλικά. Φρόντιζαν και για τους ανάλογους δασκάλους.
Αλλά γίνεται να μην είχε τζάκι; Δεν γίνεται. Το καλοκαίρι λοιπόν που δεν χρησιμοποιούνταν οι άνθρωποι που είχαν διάθεση για ζωή εκμεταλλεύονταν το χώρο με αξεσουάρ ομορφιάς. Καθετί είχε το σκοπό του. Τίποτα δεν είναι τοποθετημένο τυχαία.
Έκανα μια πρωτότυπη μείξη στη σημερινή ανάρτηση και δεν ξέρω αν πέτυχε. Εσείς θα κρίνετε. Έβαλα ένα κείμενο που ήρθε χθες στο e-mail μου σταλμένο από αγαπημένο φίλο και αδελφό και το πλαισίωσα από τις φωτογραφίες μιας μικρής εξόδου, χθες, κυριακάτικα στη θάλασσα σε έναν κολπίσκο πίσω από την Αγκώνα, ένα ήσυχο λιμανάκι, στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων Αττικής.
Το να ζεις στην Αθήνα τέτοιες μέρες πρόωρου καύσωνα, είναι ασφαλώς μια δοκιμασία… Ξεκινώντας από την αρχή ότι γενικά είναι μια δύσκολη πόλη, πυκνοκατοικημένη, με πολλά αυτοκίνητα, πίεση, δρόμους γεμάτους αυτοκίνητα, άγχος, δεν είναι και ότι καλύτερο… Προσθέστε τώρα και τη ζέστη των ημερών και θα δείτε το μείγμα να γίνεται εκρηκτικό.
