Αν έχει τόση ζέστη εδώ το μεσημέρι, φαντάζομαι τι θα 'χει στην Αθήνα, αυτό το Σάββατο. Κατά την ΜΕΤΕΟ θα είναι το τελευταίο με καύσωνα αυτό το καλοκαίρι. Και πόσο να κρατήσει δηλαδή; Την άλλη εβδομάδα έρχεται ο Σεπτέμβρης, τα πρωτοβρόχια, η άκρη του χειμώνα καθώς λένε...

Αλλά η Στασούλα εκεί, απτόητη. Παρακολουθεί το σπίτι που γίνεται στο Θραψανό και κάθε τόσο με παίρνει τηλέφωνο για μια... λεπτομέρεια ουσιαστική που επεσήμανε, έτσι ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να είναι, όντως, καλό.

Αυτό που σκέφθηκε σήμερα και της επεσήμανε και ο Λευτέρης, ο γιος της που πήγε και είδε τα έργα που γίνονται εκεί, είναι ότι στην εσωτερική αυλή έχουν καθαρίσει από τον ασβέστη τους τρεις τοίχους που την περικλείουν. Όχι όμως και τον τέταρτο, τον τοίχο που είναι από τη μεριά του σπιτιού της Μαλάμως.

Σωστά, δεν μπορεί να μείνει έτσι. Η εξωτερική του πλευρά πρέπει να γίνει όπως και το υπόλοιπο. Ενιαίο θα είναι, όχι ξεχωριστό.

Καλά που μου το είπε, να το επισημάνω στον Μηνά. Το τι θα κάνουν τα παιδιά της στον εσωτερικό χώρο θα το αποφασίσουν εκείνα, όταν και αν, θα το φτιάξουν. Η εξωτερική πλευρά του όμως που “βλέπει” στη μικρή αυλή είναι κάτι άλλο. Θα το συζητήσω μαζί της, αλλά είμαι βέβαιος πως δεν θα έχει καμιά αντίρρηση να τον φτιάξω εγώ για να έχει το σπίτι μια ενιαία άποψη στην εξωτερική του όψη...

Δυο λόγια περιεκτικά, χωρίς πολλά – πολλά. Αυτή ήταν πάντα η Στασούλα μας. Ήξερε πώς να κάνει τις κατάλληλες επισημάνσεις και να... αποσύρετε.

Σκέψεις στο χαγιάτι, απογευματάκι του Σαββάτου. Έχει αρχίσει και φυσά ένα δροσερό αεράκι που κάνει πιο υποφερτή την ατμόσφαιρα. Λίγο επιπλέον νερό στη βεράντα κάτω, κάνει ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Μ' αρέσει αυτή η διαδικασία. Αν και μακριά, ζω την κάθε στιγμή της δημιουργίας του νέου σπιτιού...