Πάντα χαίρομαι όταν συναντώ, στο δρόμο μου, ανθρώπους από τα παλιά. Έτσι ξαφνικά, απρογραμμάτιστα σήμερα το πρωί, την ώρα που ψώνιζα στο σούπερ μάρκετ μ' ακούμπησε ο Θανάσης Δρακόπουλος... Πόσα χρόνια είχα να τον δω αλήθεια; Ούτε που το θυμάμαι...

Από τον καιρό που η Ειρήνη πήγαινε ακόμα σχολείο (Λύκειο) κι εγώ είχα ασχοληθεί με τους Συλλόγους Γονέων, ο Θανάσης ήταν γραμματέας στην Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων. Ωραίος άνθρωπος, από ένα χωριό της Μεσσηνίας, άνοιξε με αγάπη το σπίτι του να μας φιλοξενήσει για μια μέρα, το τραπέζι του ήταν πλούσιο και ο ίδιος με τη γυναίκα του τη Νίκη με το χαμόγελο...

Δίπλα στα αλλαντικά, η Αλέκα, η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 54 Γυμνασίου Αθηνών με τη μικρή κόρη της. Αν δεν μου μίλαγε ούτε που θα την πρόσεχα

Και λίγο αργότερα, στο περίπτερο της πλατείας Βάθη που πήγα για εφημερίδες, ο Κώστας Πανούσης, σταθμάρχης στον ΟΣΕ, συνταξιούχος σήμερα. Είχαμε συνεργαστεί σε μια μεγάλη απεργία με το Σωματείο και θυμάται πόσο καλά τα πήγαμε. Μου θύμισε ακόμα πολλά πράγματα για τον Μιχάλη Ζησιμόπουλο και μου ανέλυσε τα σχέδια του για το μέλλον του στην Ομοσπονδία Σωματείων Συνταξιούχων. Ανθηρός. Και η κουβέντα του ήταν όμορφη... Κι ας με πρόλαβε πάνω στο μηχανάκι την ώρα που ετοιμαζόμουν να επιστρέψω σπίτι και να διαβάσω τις εφημερίδες μου.

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που εμφανίζονται και εξαφανίζονται σαν τα τζίνι, αλλά δεν ανησυχείς γιατί έχεις καταλάβει πως κάπως έτσι είναι ο χαρακτήρας τους.

Σαν τη Νίκη – Διαβολίτσα που εμφανίστηκε ξαφνικά την περασμένη Πέμπτη το πρωί μέσα στον Messeger ως loussila και, αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία, δεν τη θυμόμουνα. Εκείνη μου μίλησε πρώτη. Για πέντε λεπτά θα' ταν και μετά... εξαφανίστηκε. Για λίγο, είπε... Μπορεί να είμαι κι εγώ παράξενος σε σχέση με το χρόνο. Πόσο μπορεί να κρατάει το “λίγο”; Δύο λεπτά; Δύο ώρες; Δύο μέρες; Δύο μήνες; Δύο χρόνια; Θα δείξει...

Είναι, πάντως ένα όμορφο “ταρακούνημα” αυτή η επαφή με το παρελθόν. Θυμίζει το δρόμο που περπάτησες για να φτάσεις μέχρι εδώ. Κι αυτό είναι ένα δικό σου κομμάτι της ιστορίας...

• Σαββατοκύριακο μπροστά μας και δείτε, πατώντας ΕΔΩ την υπέροχη άνοιξη στην Ιαπωνία. Από ένα e-mail της Μαριέττας Μουρούτη πού ξέρει πως να χαλαρώνει τους ανθρώπους στις δύσκολες ώρες που περνάμε