Το πρωινό όπως το κατέγραψε η φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τηλεφώνου.

Οκτώ παρά και οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έχουν “σκάσει” μύτη πέρα από το βουνό. Δυνατές, εκτυφλωτικές, όπως δεν τις έχουμε συνηθίσει εμείς οι... Αθηναίοι και ίσως αυτό είναι που μας αρέσει τόσο πολύ όταν έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε για λίγο στην επαρχία.

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και με αφορμή τις διακοπές του Πάσχα ήρθαμε από χθες το απόγευμα στο Ελληνικό Γορτυνίας. Του Λάμπρου του αρέσει πολύ εδώ, είναι μια ευκαιρία να ξεφύγει και από το καθημερινό του πρόγραμμα οπότε... θα καθίσει εδώ μέχρι την Ανάσταση.

Για μας θα' ναι μόνο ένα Σαββατοκύριακο για τώρα κι άλλο ένα μεγάλο τριήμερο τη Μεγαλοβδομάδα. Αλλά έστω κι έτσι, σαν ανάσα, δεν παύει να' χει την ομορφιά του.

Κατ' αρχήν αυτή η ηρεμία είναι που γαληνεύει την ψυχή. Κάθομαι στο χαγιάτι κοντά μισή ώρα. Δεν έχει περάσει άνθρωπος από το δρόμο, δεν ακούγεται τίποτα, μονάχα κάτι πουλιά που τιτιβίζουν, πέρα στα δέντρα. Λίγο αργότερα ένας τύπος με το μηχάνημά του κόβει τα χορτάρια και κάνει το... σχετικό θόρυβο. Παράτερο μέσα στην ηρεμία του τοπίου. Αθηναίος θα' ναι που θα θέλει να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, να τιθασέψει την αγριάδα του τοπίου.

Ένας ήλιος φωτεινός συντροφεύει τον καφέ μου αυτό το ξεχωριστό πρωινό. Και μια ψυχρούλα που αντιμετωπίζεται με το ανάλογο ντύσιμο.

Στον κήπο τα αγριολούλουδα έχουν φουντώσει. Αγριάδες και φυτά μαζί κάνουν έναν όμορφο συνδυασμό που λαχταρά να απολαύσει το μάτι. Κι εδώ κι αν έχει πράσινο... Όπου “απλώσει” η ματιά στα γύρω βουνά το πράσινο, αυτή την εποχή, είναι στα πάνω του...

Κάτι αγκινάρες έχουν πετάξει τα φύλλα τους και ώρα τους είναι να δώσουν και τον καρπό τους. Δέκα κομμάτια, πέντε ευρώ τα έχουν στη λαϊκή. Αλλά εδώ θα βγουν όψιμες. Αυτές οι ζέστες σε συνδυασμό με την υγρασία θα τις θεριέψουν...