Τότε που δεν ξέραμε κι όλα φάνταζαν ωραία, επειδή απλά ήμασταν πιο νέοι με όνειρα…
Εξετάσεις… Περίοδος όπου τα παιδιά περνούν δύσκολες δοκιμασίες. Πώς ήταν τα πράγματα σε εμένα όταν πήγαινα Λύκειο; Δείτε, ένα απόσπασμα από ένα ημερολόγιο μου, του 1978. Με το γραφικό μου χαρακτήρα, τότε… Θυμίζει πολλά πράγματα από αυτά που κάνουν και οι σημερινοί νέοι και μάλιστα πολύ προωθημένο για την εποχή του…
Ενδιάμεσα, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, ιδιαίτερα της Γ’ τάξης του Λυκείου κάναμε τις κοπάνες μας, τις ιδιωτικές, ας το πούμε εκδρομές, που δεν πηγαίναμε με το σχολείο, εκείνη την περίοδο… Στη φωτογραφία είμαστε στην παραλιακή Νέα Αρτάκη της Χαλκίδας. Είχαμε μάλιστα το… θράσος να βάζουμε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας ανακοίνωση γραπτή, ότι είμαστε από την «Γ’ 1 τάξη του ΚΕΤΕ Αγίων Αναργύρων σε ώρα κοπάνας».
Να και τα καλά νέα… Μπορεί να μην υπήρχαν στην εποχή μου φωτοτυπικά μηχανήματα, αλλά πάντα υπήρχε τρόπος για τις καλές ειδήσεις, προκειμένου αυτές να μεταδοθούν. Και το να περάσω την τάξη ήταν για μένα μια επιτυχία που βέβαια καταχωρήθηκε στο ημερολόγιο μου, ανάμεσα στα τόσα άλλα πράγματα που με απασχολούσαν, τότε…
Σκαλίζοντας κανείς τα αρχεία του βρίσκει θησαυρούς που αν μη τι άλλο, δίνουν το ερέθισμα να ξανασκεφτούμε μερικά πράγματα στο πέρασμα της ζωής και του χρόνου… Ζητήματα, αφορμές, σημεία από τα οποία φαίνεται ότι έπρεπε να περάσουμε για να φτάσουμε ως εδώ που είμαστε, «καμπανάκι» υπενθύμισης του πόσο εφήμερη είναι η ζωή…
Να μας υπενθυμίζουν πως χρειάστηκε να πάθουμε πολλά για να μάθουμε… Την ίδια ώρα συνεχίζουμε μερικές φορές να «σπαταλάμε» το χρόνο σε μικρά πράγματα, λες κι αυτός (ο χρόνος) δεν θα είναι για όλους μας αμείλικτος, όπως για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Έχω ζωντανή μνήμη, σημαίνει πως είμαι σε θέση να τη βάλω να λειτουργήσει. Να της δώσω το δικαίωμα να αναπολήσει… Να ξανανιώσει ελεύθερη, καθώς περπατάει σε μονοπάτια γνώριμα από τα χρόνια της νεότητας…
Μοιράζομαι μαζί σας «στιγμές» από τη ζωή μου, όσο μπορώ και αντέχω κι όσο με βοηθούν οι αισθήσεις μου και όλα τα άλλα χρήσιμα εργαλεία της μνήμης…
Θα το επαναλαμβάνω σε τακτά χρονικά διαστήματα αυτό, θεωρώντας ότι, μέσα σε ένα προσωπικό Site υπάρχει χώρος για τέτοια πράγματα. Και αναμφίβολα υπάρχει… Η νέα τεχνολογία βοηθάει πολύ στην υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης…
Εξάλλου, δεν «ακουμπάω» τίποτα από το υλικό. Μια ηλεκτρονική αξιοποίηση του γίνεται στην ουσία. Κι αυτό το σχεδίαζα, έτσι κι αλλιώς κάποτε να το κάνω…
Σχόλια (0)