Ο Αλέξανδρος μπροστά στα μηχανήματα του ραδιοφωνικού σταθμού του “Ιστόφωνο”, κάνει την εκπομπή του. Καμιά φορά τις Παρασκευές παίρνει κι αυτός τα... ρεπά του...

Η σελίδα του "Ιστόφωνου" στο Facebook. Εδώ την ώρα της εκπομπής γίνεται ζωντανή συζήτηση με τους ακροατές.Όλοι μέσα κι όποιος θέλει μιλάει, σχολιάζει, γκρινιάζει, γελάει... Διότι, αυτό είναι ραδιόφωνο... Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η σελίδα του "Ιστόφωνου". Δεν παίζει όλες τις ώρες,με επιλογή του Αλέξανδρου.Καμιά φορά ξεκινάει το μεσημέρι και κλείνει με τη ζωντανή εκπομπή σχεδόν κάθε απόγευμα 7-9... Πατήστε ΕΔΩ να το ακούσετε...

Πάντα μου άρεσε το ραδιόφωνο. Έχει μια μαγεία η άγνωστη φωνή που ακούγεται κι αν έχει ζεστασιά και δένει με ότι αναζητούμε μέσα μας, τότε ο συνδυασμός δημιουργεί μια εσωτερική αναστάτωση και αγαλλίαση.

Η πρώτη μου εμπειρία και επαφή με το ραδιόφωνο ήταν από το 1989, τότε που έσπασε το μονοπώλιο του κρατικού ραδιοφώνου και στην μπάντα των FM εξέπεμψε η λεγόμενη ελεύθερη ραδιοφωνία. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται πόσο δυναμικά ξεκίνησε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου Αθηναίων, ΑΘΗΝΑ 9,84, επί δημαρχίας Έβερτ...

Αργότερα δημιουργήθηκε το ΚΑΝΑΛΙ-1 από τον Δήμο Πειραιά και το ΡΑΔΙΟ-5 στη Β' Πειραιά. Στα δύο τελευταία δούλεψα ως παραγωγός εργατικών -συνδικαλιστικών εκπομπών, αφού εκείνη την εποχή είχα την ευθύνη του γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Στο ΡΑΔΙΟ-5 εκτός από τα εργατικά ξεκίνησα τα Σάββατα 8-9 μια κοινωνική εκπομπή με τον τίτλο “Σαββατόβραδο κι είμαι πλάι σου” με μουσικό επιμελητή τον Κώστα Λάζαρη. Ο Κώστας νομίζω ότι κάνει ακόμα μουσική εκπομπή στο 902.

Την ίδια εκπομπή, “Σαββατόβραδο κι είμαι πλάι σου”, κάναμε για μερικά χρόνια και στον 902 Αριστερά στα FM με μεγάλη επιτυχία... Αλλά επειδή όλα γίνονται πάνω σε εθελοντική βάση κάποια στιγμή κουράστηκα και σταμάτησα...

Μέχρι που άρχισα να το ξανασκέφτομαι τώρα που πλησιάζω στη σύνταξη... Σαν παρέα, σαν συντροφιά, στο internet πια, στο πλάι αυτού του Site. Είχα δει ήδη αξιόλογα ιντερνετικά ραδιόφωνα... Μέχρι που γνώρισα τον Αλέξανδρο Ασημακόπουλο με το “Ιστόφωνο” του. Η κουβέντα μας ξεκίνησε στο πάρκο, την περασμένη Κυριακή καθώς ολοκληρώνονταν οι εκδηλώσεις της ΕΚΑΠ για τα τέσσερα χρόνια αγώνων. Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα από τον Μιχάλη, ήπιαμε τις ρακές μας και κουβεντιάσαμε, ως αργά το βράδυ...

Η κουβέντα μας συνεχίστηκε στο Facebook, άκουσα την εκπομπή του, πήγα από το στούντιο και στη συνέχεια οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες...

Ήρθε στο γραφείο μου και μου έβαλε το πρόγραμμα για το ραδιοφωνικό σταθμό. Π πειραματικός “Ράδιο-Θραψανιώτης” στήθηκε, αλλά δεν πρόκειται να εκπέμψει γρήγορα... Θέλει εξάσκηση και χρόνο για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Αλλά μπήκε σε ένα δρόμο μια σκέψη μου. Κι αυτό είναι το σημαντικό.

Από τον Αλέξανδρο μαθαίνω... Τον ακούω, παρατηρώ τις κινήσεις του, τον τρόπο που δουλεύει, τον εξοπλισμό που διαθέτει... Όταν επιχειρήσω, θέλω να είμαι απολύτως έτοιμος. Γι 'αυτόκαιδεν βιάζομαι,,,

Θέλω, ωστόσο, να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο που μοιράστηκε μαζί μου τόσα “μυστικά” του ιντερνετικού ραδιοφώνου... Και που είναι δίπλα μου σε ότι του ζητήσω. Εξαιρετικός!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάθε απόγευμα ή σχεδόν, όπως του αρέσει του ίδιου να λέει, 7 – 9 συντονίζονται μαζί του 50 με 100 άτομα που ακούνε, κουβεντιάζουν στα τσατ, σχολιάζουν τα τραγούδια που παίζει και γενικά συμμετέχουν. Ακούστε τον κι εσείς ΕΔΩ.

Άσχετο, αλλά επίκαιρο... Αύριο το μεσημέρι, ας πάμε μια βόλτα στα Εξάρχεια...