Γλυκός καρπός, φυσικός σε κεντρισμένα δέντρα. Οι κόκκινες μπουρνέλες είναι πιο σκληρές, τραγανιστές και λίγο, όχι πολύ, πιο ξινές. Υπέροχες στη γεύση...

Οι κίτρινες μπουρνέλες είναι πιο ώριμες. Αλλιώτικες. Κόψαμε και από τα δύο είδη, όσο αντέχαμε κάτω από τον ζεστό ήλιο του Ιούλη...

Ο καιρός είναι καλός για τα φρούτα. Ωριμάζουν αυτή τ6ην εποχή και είναι προκλητικά πάνω στα δέντρα. Οι μπουρνέλες (τα κορόμηλα όπως τα λένε στην Αθήνα και αλλού) είναι τώρα δα ο καιρός τους. Ήξερα το μικρό κτήμα του Αγησίλαου στην Κάτω μερά του χωριού. Είχα κάνει ήδη τη βολιδοσκόπησή μου και την Κυριακή το μεσημέρι τα επισκεφθήκαμε με τον Λάμπρο.

Κρατούσαμε δυο μεγάλες πλαστικές σακούλες και σε πολύ λίγο χρόνο τις γεμίσαμε. Δεν είναι ραντισμένες, αλλά έχουν πάνω τους λίγη σκόνη και χρειάζεται να πλυθούν για να φύγει από πάνω τους το χώμα και να φαγωθούν καθαρές.

Τα παιδιά στο χωριό δεν τις ξέρουν πια. Κι αν συμβεί να τις γνωρίζουν δεν τις λαχταρούν όπως εμείς όταν ήμασταν παιδιά. Ίσως γιατί είναι πιο χορτασμένα, δεν τους λείπει τίποτα, οπότε τι... θέλουν τώρα απ' αυτά τα άγρια φρούτα...

Αδυνατώ να το κατανοήσω αυτό. Δεν έχουν γονείς να τους μιλήσουν, να τους πουν τι καλοί καρποί της γης είναι αυτοί; Δεν τους πήραν από το χέρι να τους τα δείξουν τα δέντρα αυτά να τους δώσουν να δοκιμάσουν, να τα πείσουν πως είναι πολύ καλά για την υγεία τους τα φρούτα αυτά;

Είναι μεσημέρι. Έχει περάσει μία η ώρα και κάνει πολύ ζέστη. Είπαμε, ο φετινός Ιούλης μπήκε φορτσάτος στη ζωή μας. Αλλά εμείς γεμίσαμε γρήγορα τις σακούλες μας και γυρίσαμε νωρίς σπίτι. Τέτοιες ώρες θες τη δροσιά του σπιτιού. Να πάρω το βιβλίο μου και να διαβάσω ξαπλωμένος. Η καλύτερη ξεκούραση του μεσημεριού. Το βράδυ πρέπει να έχουμε δύναμη καθώς θα πάμε στους τελικούς του τουρνουά ποδοσφαίρου στο γηπεδάκι του χωριού.

Δυστυχώς δεν κρατάνε πολύ καιρό οι μπουρνέλες. Δεκαπέντε με είκοσι μέρες όλες κι όλες. Ύστερα γίνονται μαλακές, πέφτουν στο πρώτο φύσημα του αέρα, δεν είναι για να τις φάει κανείς. Σήμερα όμως τις βρήκαμε στην καλύτερή τους ώρα...