Ο Λάμπρος στο αμπέλι καθώς ψάχνουμε να βρούμε να φάμε μερικές ρώγες από πρόωρα γινομένο σταφύλι.... 

Ανεβασμένη πολύ η θερμοκρασία και σήμερα. Δεν το καταλαβαίνω και πολύ, γιατί είμασταν και σήμερα, τελευταία ημέρα της Περιφερειακής Συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο ξενοδοχείο της Χερσονήσου Terra Maris, όπου ο κλιματισμός στην κεντρική αίθουσα συνεδρίων, είναι πολύ καλός. Υπάρχει μια δροσιά εντυπωσιακή.

Ο καιρός έχει μεγάλη φωτεινότητα. Είμαστε κι όλας προς το τέλος του δεύτερου δεκαημέρου του Ιουλίου.

Τέτοιον καιρό, θυμάμαι, κάνει μεγάλες ζέστες. Του προφήτη Ηλία ήταν πάντα η πιο ζεστή μέρα του χρόνου. Πήγαμε με τον Λάμπρο στο αμπέλι της Στασούλας και του Αγησίλαου που πέρσι, τέτοιον καιρό φάγαμε το πρώτο σταφύλι από το μαύρο, το λιάτικο. Και την περασμένη εβδομάδα βρήκαμε ρώγες. Αλλά τώρα πια θα έχει κανονικό σταφύλι, ολόκληρο και αξίζει πολλά, αυτή πρώτη “καθαρή” γεύση.

Στοχάζομαι πως οι μέρες περνάνε γρήγορα όταν “περνάνε” καλά. Σήμερα κλείνουμε δύο εβδομάδες στην Κρήτη, κοντά στην αδελφή μου Στασούλα με το γιο μου τον Λάμπρο. Δύο εβδομάδες και παρά το γεγονός ότι τις πρώτες μέρες δούλεψα για να ολοκληρώσω δύο περιοδικά που ήταν σε εκκρεμότητα, ένοιωσα πολύ όμορφα. Χαλάρωσα. Νοιώθω κι όλας άλλος άνθρωπος...

Δεν με πειράζει που φεύγει έτσι γρήγορα ο χρόνος. Θα ήθελα βέβαια να κρατούσε άλλο τόσο -τουλάχιστον- και η μια βδομάδα που απέμεινε μοιάζει λίγη. Ωστόσο πρέπει ολα να γίνουν κατά πως σχεδιάστηκαν. Αφού εγώ ξεκουράστηκα και “φόρτισα” τις μπαταρίες μου, δεν πρέπει το ίδιο να κάνουν και οι άλλοι συνάδελφοί μου στην εφημερίδα;

Έχω την αίσθηση ότι θα γυρίσω πίσω ανανεωμένος. “Δεμένος” πιο πολύ με το γιο μου, καθώς όλες αυτές τις μέρες των διακοπών ήρθαμε πιο κοντά και μοιραστήκαμε πράγματα. Και με τις ζέστες του είναι όμορφο το καλοκαίρι...