Στο φουλ της σεζόν ελαιοπαραγωγής στο χωριό. Σε μέρη γνωστά και με ανθρώπους, επίσης γνωστούς. Με τη σκέψη μας βρεθήκαμε χθες κοντά τους και παρακολουθήσαμε τη δουλειά τους. Δύσκολη, από κάθε άποψη και κουραστική, το δίχως άλλο. Όσοι την έχουν κάνει, ξέρουν καλά τι εννοώ.


Την αρχή θα στρώσουν τα μπαγκάλια ή τα πανιά, όπως τα λένε αλλού... Μπόλικα, ώστε να καλυφθεί ολόκληρη η ελιά. Συνήθως αυτή τη δουλειά την ξέρουν καλά οι γυναίκες, γι' αυτό και παίρνουν την πρωτοβουλία. Είναι προσεκτικές. Οι άνδρες είναι βοηθοί στην προσπάθεια τους.


Σε λίγο, όταν αρχίσουν τα ειδικά μηχανάκια να ραβδίζουν, θα δεις μια τέτοια εικόνα, με ελιές πάνω στα μπαγκάλια. Η πιο όμορφη ώρα! Να τις διαλέγουν, να τις βάζουν στα σακιά, έτοιμες για το ελαιουργείο. Όλα πια γίνονται γρήγορα και σωστά. Γι' αυτό και το λάδι είναι καλό, καθαρό, χωρίς οξέα.


Ένα πιο μακρινό πλάνο που δείχνει πως τρεις άνθρωποι "ραβδίζουν" μια στρωμένη ελιά... Και όλα αυτά γίνονται με τέχνη, ώστε κάθε ρίζα να τελειώνει πολύ γρήγορα. Ο καλός συντονισμός επιβάλει επίσης να είναι έτοιμη και στρωμένη η επόμενη ελιά.


Αλλά όσοι εργάζονται έχουν ανάγκη κι ένα διάλειμμα. Να πιουν τη ρακή τους με τη σταφίδα ή τα ξεραμένα σύκα, να πουν ένα αστείο, να πάρουν δυνάμεις για να συνεχίσουν... Έτσι είναι αυτά. Η δουλειά θέλει ρυθμό και ρέγουλο. Τίποτα δε γίνεται βιαστικά. Όλα είναι μεθοδικά σχεδιασμένα.


Μια ανάσα, λοιπόν, τη χρειάζονται όλοι όσοι εργάζονται... Καμιά φορά κι ένας ξηρός καρπός βοηθάει να πάει καλύτερα κάτω η ρακή. Και ζεσταίνει. Κάτι που το χρειάζονται, καθώς η ξεκούραση και το διάλειμμα στο ανοιχτό χωράφι μπορεί να δημιουργήσει μικροπροβλήματα.