"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Στην Πάρνηθα με τη φίλη μας Πόπη, λίγο πριν χιονίσει, στην χασαποταβέρνα του "Λάμπρου"...

stu.labru1.261219
Τα κατάφερε η φίλη μας Πόπη, ανιψιά της Σούλας, να έρθει σπίτι μας αυτές τις μέρες και να τη φιλοξενήσουμε μάλιστα μια μέρα. Την επομένη οργανώσαμε μια εκδρομή στην Πάρνηθα. Στην ταβέρνα του "Λάμπρου" κάτω από τις βουνοκορφές της Πάρνηθαw, λίγο πριν καταφτάσει η "Ζηνοβία" και μας ταράξει με το χειμώνα και το κρύο της.

stu.labru2.261219
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι, ακριβώς δίπλα στο τζάκι. Τα κορίτσια χουχούλιασαν έχοντας το στην πλάτη τους. Έκανε ήδη κρύο εκείνη τη μέρα. Και ο καιρός τα είχε όλα, από ηλιοφάνεια μέχρι βροχές και χαλάζι. Αλλά η παγωνιά ήταν δυνατή, οπότε τη ζεστασιά του τζακιού, τη χρειαζόμαστε, οπωσδήποτε.

stu.labru3.261219 files
Έξω η κατάσταση ήταν αυτή, περίπου... Χρειάστηκε ψυχραιμία για να καθίσουν η Σούλα και η Πόπη, να φωτογραφηθούν για τις ανάγκες αυτής της ανάρτησης... Με τα άδεια και έρημα τραπέζια που το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή. Εδώ έχουμε καθίσει και με τον παππού Διονύση. Του άρεσε πολύ το μέρος και είχε γνωριστεί με τον κ. Κώστα, τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας.

stu.labru4.261219 files
Τα κορίτσια συζητούν... Κι εγώ κάθομαι απέναντι τους. Και προφανώς αυτή η φωτογράφιση έγινε εν αγνοία τους, αλλά με πολύ αγάπη. Το περιβάλλον ήταν ήρεμο, ήσυχο, κατά τη μία το μεσημέρι που πήγαμε. Διότι, όπως είναι γνωστό οι Έλληνες κανονίζουν λίγο αργότερα το μεσημεριανό τους. Στις τρεις, ήταν το αδιαχώρητο...

stu.labru5.261219 files
Νάτες κι έξω από την ταβέρνα του "Λάμπρου", καθώς ετοιμαζόμαστε για να φύγουμε, ντυμένες καλά. Ο καιρός δε σηκώνει αστεία... Δεν είναι καθόλου δύσκολο να την αρπάξει κανείς... Γι' αυτό και προσέχουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν. Όμως δυο φωτογραφίες από αυτή τη βόλτα, τις θέλαμε. Επειδή πολύ μας άρεσε και είχαμε καιρό να το κάνουμε.

stu.labru6.261219
Άλλη μια φωτογραφία μέσα από την ταβέρνα... Ακόμα ένα στιγμιότυπο γεμάτο αγάπη, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα με ανθρώπους που αγαπούμε. Προσέξτε τη σχέση αγάπης της Σούλας με την Πόπη... Χτυπάει από μακριά και δίδει σήμα για κάτι όμορφο, πολύ. Το ζήσαμε δυο μέρες που ήταν η μικρή Πόπη, κοντά μας.

Η λίμνη των κύκνων στην Άνδρο! Η θάλασσα που κάνουν το μπανάκι τους, πανέμορφοι…

 kikni1
Η Λίμνη των Κύκνων (ρωσικά: Лебединое Озеро - Λεμπεντίνογε όζερο προφορά: [lʲɪbʲɪˈdʲinəjə ˈozʲɪrə]) είναι τίτλος παράστασης μπαλέτου σε τέσσερις πράξεις. Τη μουσική της παράστασης έγραψε ο Ρώσος συνθέτης Πιότρ Τσαϊκόφσκι τη διετία 1875 - 1876, ενώ η ιστορία της βασίζεται σε ρωσικά λαϊκά παραμύθια καθώς και σε έναν αρχαίο γερμανικό μύθο. Η πρωτότυπη χορογραφία ανήκει στον Julius Reisinger.

kikni2
Μερικές ακόμα πληροφορίες: Το παραμύθι αφηγείται τις αισθηματικές περιπέτειες ενός νέου πρίγκιπα και μιας όμορφης κοπέλας, την οποία ένας κακόβουλος μάγος μεταμορφώνει σε λευκό κύκνο. Η πριγκίπισσα Οντέτ και οι φίλες της περνούν τη ζωή τους παγιδευμένες στη μορφή του κύκνου από τότε που τις μάγεψε ο κακός μάγος Ρόθμπαρτ. Τα μάγια μπορεί να λύσει μόνο ο έρωτας, ο οποίος έρχεται με την όψη του ωραίου πρίγκιπα Ζίγκφριντ, που ορκίζεται να σώσει την Οντέτ.

kikni3
Ο Ρόθμπαρτ αποπειράται να τον ξεγελάσει και να τον παντρέψει με την κόρη του Οντίλ, το μαύρο κύκνο, που μοιάζει εκπληκτικά με την Οντέτ. Ο Ζίγκφριντ σύντομα γλιτώνει από την παγίδα του μάγου, παίρνει στην αγκαλιά του την αγαπημένη του και πετούν μαζί για τον ουρανό. Καθώς όμως δεν υπάρχει συγκεκριμένο κείμενο, υπάρχει και ένα δεύτερο τέλος, που θέλει τους δύο ερωτευμένους να πεθαίνουν.

kikni4
Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στο θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στις 20 Φεβρουαρίου 1877 και στέφθηκε από αποτυχία. Αρκετά χρόνια αργότερα όμως, και συγκεκριμένα στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης στις 15 Ιανουαρίου 1895 (ένα χρόνο μετά το θάνατο του Τσαϊκόφσκι) με νέα χορογραφία τη φορά αυτή από τους Μάριους Πέτιπα και Λεβ Ιβάνωφ, η παράσταση γνωρίζει την αποθέωση.

kikni5
Σήμερα η Λίμνη των Κύκνων θεωρείται ένα από τα καλύτερα μπαλέτα όλων των εποχών. Κι αυτό, γιατί ενσαρκώνει όσο κανένα άλλο όλη τη γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, από την ελπίδα μέχρι την απόγνωση, από τον τρόμο μέχρι την τρυφερότητα, από τη μελαγχολία μέχρι την έκσταση. Αυτοί οι κύκνοι, αληθινά πουλιά είναι από την Άνδρο και μας τα έστειλαν οι φίλοι μας από εκεί...

Μη σας τύχει να πάτε στη ΔΕΗ, στην Αριστείδου, τέτοιες μέρες, δι’ υπόθεσιν σας! Αλίμονο...

xromata1
Θα προσπαθήσω, όσο είναι δυνατόν πιο γλυκά και ήρεμα, να σας περιγράψω τι πέρασα ως καταναλωτής και χρήστης των υπηρεσιών της ΔΕΗ πώς πέρασα χθες, για δυο περίπου ώρες, στο υποκατάστημα της, επί της Αριστείδου στην Αθήνα. Ήθελα να κάνω μια ρύθμιση στους λογαριασμούς των σπιτιών της Αθήνας και του χωριού. Και η ταλαιπωρία ήταν απίστευτη. Ουρές, ουρές, ουρές…

xromata2
Ξεκίνησα από τις «Πληροφορίες». Εκεί να δεις κίνηση! Δύο θέσεις εργασίας για την εξυπηρέτηση μας ήταν ανοιχτές και καμιά φορά άνοιγε και μια τρίτη… Έπρεπε να πάρεις ένα νούμερο προτεραιότητας και μετά να καθίσεις και να… περιμένεις. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολύ άσχημο, με φωνές και καυγάδες για κάποιους «καπάτσους» Ελληναράδες.

xromata3
Αυτοί προσπαθούσαν με… πλάγιους τρόπους να περάσουν πρώτοι. Κλασικά πράγματα. Και να οι φωνές και οι γκρίνιες, από εκείνους που καιροφυλακτούσαν για την ίδια δουλειά. Στην ουρά, την ατέλειωτη ουρά της ΔΕΗ, ασκείς υπομονή και αν τελικά δεν φύγεις με ένα κεφάλι «κουδούνι», είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.

xromata4
Δεν ξέρω τι φταίει και ταλαιπωρούν έτσι τους ανθρώπους. Δεν μου είναι εύκολο να δεχτώ ότι το κάνουν επίτηδες. Θα ήταν διαστροφή, κάτι τέτοιο, Όχι ότι είμαστε τέλειοι, σίγουρα δεν είμαστε, αλλά πραγματικά, δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Απλά οι άνθρωποι ζητούν να εξυπηρετηθούν. Και στο κάτω – κάτω της γραφής, χρήματα θα πάρουν και μάλιστα από το υστέρημα μας.

xromata5
Σκόπιμα δεν έβαλα φωτογραφίες από τις ουρές στη ΔΕΗ για να συνοδέψουν αυτή την ανάρτηση. Τι νόημα θα είχαν τα πρόσωπα ταλαιπωρημένων ανθρώπων; Προτίμησα αυτά τα όμορφα λουλούδια από την ανάρτηση του φίλου μου Πέτρου Πατσαλαρήδη… Είναι πολύ πιο όμορφα, για το Site και τα μάτια σας…

Αλλαγή σκηνικού σήμερα... Πάμε στα βόρεια, να δούμε το χωριό του φίλου μου Ηλία, πώς είναι

anastasia1.221219
Μια αλλαγή, τη χρειαζόμαστε... Ας φύγουμε για λίγο από το κέντρο της Αθήνας και ας πάμε στην επαρχία, βόρεια, στην Αναστασιά των Σερρών. Εδώ, όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είναι το σπίτι του φίλου μας Ηλία... Ας δούμε πώς είναι αυτή την εποχή, λίγο πριν φτάσουν τα χιόνια...

anastasia2.221219
Οι φωτογραφίες είναι δικές του, δημοσιευμένες στον τοίχο του. Ακόμα έχει ξεμείνει μια αμάζευτη ελιά με τον καρπό τους. Δεν ξέρω αν είναι παλιά φωτογραφία που χρησιμοποίησε τώρα, αλλά τα δέντρα πίσω από την ελιά δείχνουν ότι μάλλον πρέπει να είναι τωρινή. Ναι, ίσως να μην τις μάζεψε ακόμα αυτές τις ελιές.

anastasia3.221219
Ο Ηλίας έχει μια αδυναμία στα ζώα του. Και όχι μόνο αυτός, αλλά και η σύζυγος του, Κατερίνα, που ασχολείται και πιο ουσιαστικά με αυτά. Τη βλέπουμε στο βάθος της φωτογραφίας, ενώ σε πρώτο πλάνο είναι οι κότες και οι γάλλοι του... Συχνά ανεβάζει τέτοιες φωτογραφίες, επειδή τα αγαπάνε πολύ, είναι η ζωή τους.

anastasia4.221219
Την ίδια αδυναμία έχει και στα άλογα και τα πρόβατα του. Η γη δεν έχει πάρει ακόμα πολύ νερό και δεν έχει πρασινίσει, όπως θα περιμέναμε. Αυτό ασφαλώς θα αλλάξει τις επόμενες μέρες, ιδιαίτερα μετά τα χιόνια που οπωσδήποτε θα τους επισκεφτούν... Μαζί τους τα έχουμε ξαναζήσει, όλα αυτά, σε άλλες χρονιές.

anastasia5.221219
Όμορφο βουκολικό τοπίο! Χωριό, πραγματικά... Μερικές φορές σε μας τους ανθρώπους που αναγκαστικά μάθαμε να ζούμε στην πόλη μας λείπει πολύ αυτή η καθαρότητα του τοπίου. Αυτό το τόσο απλό με τη φύση και τον ουρανό που συννεφιάζει για αν φέρει τη βροχή που τόσο χρειάζονται τα φυτά ένα γύρο...

anastasia6.221219
Μ' αρέσει που οι κότες κυκλοφορούν ελεύθερες... Και, λες και είναι εκπαιδευμένες, δεν απειλούν τον μικρό κηπάκο τους. Πώς τα καταφέρνουν; Μόνο αυτές το ξέρουν. Η δική μας εμπειρία από τα παιδικά μας χρόνια και τις δικές μας κότες, είναι ότι, τότε τουλάχιστον, δεν άφηναν τίποτα όρθιο. Τόσο πολύ άλλαξαν τα πράγματα;

Περπατώντας στη Σωζοπόλεως, ένα μικρό δρόμο από τη Λιοσίων ώς την Κωνσταντινουπόλεως

polikatikies1.211219
Χθεσινές αυτές οι φωτογραφίες... Περπατώντας, όπως λέμε στον τίτλο μας πάνω στην οδό Σωζοπόλεως... Αποφάσισα να σηκώσω τα μάτια μου ψηλά στις πολυκατοικίες και να αποτυπώσω αυτό ακριβώς που βλέπει ο άνθρωπος. Τα μπαλκόνια που ήταν φορτωμένα με ρούχα, καθώς ο καιρός ήταν καλός.

polikatikies2.211219
Κράτησα αυτή τη στάση και πατούσα κλικ στη μηχανή μου... Πολυκατοικίες άγνωστες, σε μια περιοχή που δεν ζω, όχι και πάρα πολύ μακριά, πάντως από το σπίτι μου. Αυτό που μου άρεσε είναι η ιδιαιτερότητα κάθε μπαλκονιού. Άλλα είχαν, αν και χειμώνας καιρός, κατεβασμένες τις τέντες κι άλλα ήταν καταπράσινα από τα λουλούδια.

polikatikies3.211219
Δες αυτή, πράσινο που έχει! Χρειάζεται. Ζούμε στο περιβάλλον της πόλης που έχει πολύ καυσαέριο, οπότε λίγο πράσινο μας κάνει καλό. Μακάρι να μην ήταν ένα μόνο μπαλκόνι, αλλά να ήταν και τα υπόλοιπα το ίδιο... Δε βαριέσαι. Αυτό έχει να κάνει με τους ανθρώπους που ζουν μέσα στα διαμερίσματα και πώς αντιλαμβάνονται την ποιότητα ζωής.

polikatikies4.211219
Λίγο πιο μακρινό πλάνο όπου εμφανίζονται και οι δυο πλευρές των πολυκατοικιών του δρόμου της Σωζοπόλεως... Εντάξει στην αριστερή έχουμε ρίξει το βάρος του ενδιαφέροντος μας, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Δες την κίνηση. Ελάχιστοι άνθρωποι. Περπατούν στο οδόστρωμα, αμέριμνοι, όπως παλιά.

polikatikies5.211219
Κι άλλα απλωμένα ρούχα! Ήταν ίσως η ανάγκη, ο καλός σχετικά καιρός, δεν ξέρω... Πάντως το είδαμε να κυριαρχεί ως στοιχείο αυτό. Οι άνθρωποι απτόητοι από την υγρασία της ατμόσφαιρας, γιατί ας μη γελιόμαστε μια υγρασία την είχε. Θυμάμαι και γελάω με τους κανονισμούς των πολυκατοικιών που κάτι τέτοια τα απαγορεύουν, λόγω ευπρέπειας.

polikatikies6.211219
Ο φακός λίγο πιο ψηλά, λίγο πιο αρτίστικα... Τα θυμάστε αυτά τα μικρά μπαλκόνια της δεκαετίας του '70; Μόνο μετά το '80 άρχισαν να οικοδομούν με μεγαλύτερα μπαλκόνια. Άρχισαν να βλέπουν την ανάγκη, τα καλοκαίρια, οι άνθρωποι ότι ήθελαν να καθίσουν με τις παρέες τους, έξω. Μέχρι τότε η κατάσταση ήταν, όπως τη βλέπετε.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA