Ηλιοβασίλεμα, απόλαυση από τα βράχια της Πνύκας, απόγευμα Σαββάτου... Καλή εβδομάδα να έχουμε...

Την πρώτη της ζωής μου συλλαβή
καθώς θυμάμαι
το χρόνο που προσπέρασε
και  τ' όνειρο μου ξέχασε
κρυώνω απόψε
μέσ' την άδεια μου ψυχή
πόσο φοβάμαι.
΄Ενα άστρο παίρνω
απ' τη δύση που σωπαίνει
στο πλάι σου...
γέρνω και γερνώ
είμαι απ' όλους κι' όλα ξένη.
Αύριο, θα είναι κοντινός ο ουρανός
Αύριο,
δεν θα 'μαι πιά  αγάπη κανενός.
Στην πόλη αυτή
χτες μόλις έκλεισαν οι τελευταίοι δρόμοι
μέσ' τη βροχή. Πες μου γιατί.
Σιωπή, Αγάπης σύνορο
το σώμα καίει ανήμπορο
φεύγουν φεγγάρια...
Του ΄Ερωτα μου ταχυδρόμοι
γι' άλλη εποχή.
Απ' την αρχή... πες μου γιατί....

αντίκρυ απ'  την  πανσέληνο  ασήμι  πίστεψα τα όνειρα...
ξεφτισμένα  χαρτάκια  το  ρούχο Του΄Ερωτα 
μη ρωτάς τίποτα...
το Φως ντύθηκα ... γιά να με δεις... 
κι από αγάπη... έκλεισα  τα  μάτια την ώρα που ξημέρωνε η αυγή... 
ένας άνεμος
ξύπνησε  άλλη μιά φορά... την έρημο

Πάνω  στά κλειστά βλέφαρα
στάθηκε  ο χρόνος
σύμμαχος, εχθρός,  ποιός  ξέρει,
το δάκρυ κεντά ασήμια  αφανέρωτα
παχνισμένο  το χνούδι της νειότης στα ροδόφυλλα
κρατάς τη σπίθα, χέρια τρεμάμενα
Αύριο... η φλόγα  Αύριο...
Νυσταγμένη η πόλη
οι φανοστάτες σβήνουν, ερήμην σου
κρέμεται το χειμωνιάτικο φεγγάρι
ανατολικά, στ' ακροκέραμο του πύργου
κι η ριπή του μακρινού ανέμου
στα φύλλα που θέλουν να ντυθούν την Άνοιξη,άγρια
εκδικήτρα του αγέννητου ανθού.
Αύριο... η θάλασσα
τα παλιά ναυάγια και τ' αλύτρωτα όνειρα
στην κουρσεμένη ακτή  θα γεμίσει κοχύλια.
Αύριο...  κύματα  νόστου
θα σβήσουν  τα πρωινά βήματα
και οι υποσχέσεις  αγγελοπατημασιές
σημάδια αχνά της ομίχλης... Εκεί
κατοικημένη η μοναξιά.
Αύριο... άσπρα περιστέρια
θα φέρουν το πρώτο Φώς της αυγής
στις φτερούγες
και το ρόδο της αιωνιότητας
θ' ανθίσει γιά ένα και μόνο ξημέρωμα
στην άμμο.

Από καρδιάς με όση αγάπη κρύβει η δύναμη της Ευχής

Πιό πέρα,
απ' τη γαλήνια θλίψη των ματιών σου
στων οριζόντων τις γραμμές  του δειλινού
πόσα φθινόπωρα
μετρώ την απουσία
και πόσα φύλλα  κίτρινα
και όνειρα  αταξίδευτα του νου.
Της σκοτεινής μου
απόψε νύχτας,
γίνε  άστρο, ασήμι, φως
και στης ψυχής τον κοραλλένιο κήπο
ακριβό μαργαριτάρι,
να σε κρεμάσω στο λαιμό να σε φορώ
και να ζηλεύει, τ' ουρανού σου το φεγγάρι.
Φωτισμένα καράβια τα μάτια σου
μακριά μου περνούν
στην καρδιά, επιστρέφουν τα όνειρα
δε ρωτούν... μα με πόνο γερνούν.

εν' ονόματι της αγάπης
γιά το  φως....

Χαρούλα Βερίγου

Αύριο...  θα φύγω
νιώθω αυγή,  έρχεσαι να προλάβεις,
μα  θα  ' ναι  νύχτα  σκοτεινή
η  νύχτα  η τελευταία 
σε  ποιό ΄Αγιο  Δισκοπότηρο,  ψυχή θα μεταλάβεις
τόσο  γυμνή,  τόσο  φτωχή
τόσο  γλυκειά  κι ωραία.
Μοιάζει  με πράξη  αφαίρεσης
του ΄Ερωτα  η πορεία
καθρέφτης  βενετσιάνικος  που ράγισε  στα δύο
τρέχουμε  άλλη  διαδρομή
πάνω  στην ίδια  ευθεία
αναζητώντας  στ'  όνειρο
ένα  κοινό σημείο.
Εικόνα μου  άγια,
προσευχή, τ' άσπρα μαλλιά μου λύνω,
στη  σκέψη μου  η  Σκέψη  Σου,
αμόλυντη  πηγή,
της νειότης  μου  μιά  θύμηση,
Εσένα   μόνο  αφήνω,
Του  Αυγούστου...
σ'  αφανέρωτο  βυθό,   μαρμαρυγή.

...Kαι προσπαθώντας να προσδιορίσω πού και πώς  αντανακλάται η δική μου αλήθεια στον αντικειμενικό κόσμο μπερδεύτηκα άλλη μιά φορά.Ευτυχώς ήρθε η βροχή και με λύτρωσε αποδεσμεύοντας το νού απ' όλα και την ψυχή απ' το σκοτεινό πηλό. Όσο  η ανατολή  γεμίζει με χρώματα και αρώματα  τον ορίζοντα κι  η δύση εξακολουθεί να υπόσχεται το ταπεινό εκείνο φως ντύνοντας  με πανσέδες  μενεξελιά  τα όνειρα  μου, μπορώ, μπορώ να πορεύομαι εν' ονόματι της Αγάπης και να αντέχω τελικά.Απλώνω το χέρι,να σε κρατήσω, να με κρατήσεις, δεν έχει σημασία ποιά ψυχή θα έχει πρώτη ανάγκη, σημασία έχει ότι  μπορούμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω μαζί. Δοσμένη η αίσθηση του σύμπαντος, θαρρείς σαν πριν εγώ να γεννηθώ, με γοητεύει και με έλκει σε στιγμές ανύποπτες, εκεί που δεν το περιμένω, στιγμές που γίνομαι κουρέλι, ένα με το πάτωμα, όταν ανοίγεται μπροστά μου το μεγαλύτερο χάσμα, τότε προβάλει το μαγικό κρυμμένο Φως της νύχτας και παρηγορητικά φωτίζει την άβυσσο του νου και υπόσχεται πάντα υπόσχεται... Αύριο. Αύριο... σαν κλειδωμένο από καιρό, παμπάλαιοτο άρωμα της απουσίας στην καρδιά μου και τόσο γνώριμο το άγγιγμα του άφτερου αγγέλου... στο σημάδι του λαιμού