Αχ πως μας αρέσουν τα λεμόνια! Η Σούλα έχει χίλιους τρόπους να τα αξιοποιεί στην κουζίνα της και να κάνει πιο νόστιμα τα φαγητά. Και όνειρο μας ήταν πάντα να κάνουμε μια λεμονιά στην αυλή του πατρικού μου. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει να ζήσει, έχουμε να πάμε και δυο χρόνια να τη φροντίσουμε...


Τη σημερινή ανάρτηση την έκανα με αφορμή κάποιες υπέροχες φωτογραφίες του φίλου μας του Πέτρου από τη Χαλκίδα, που δείχνουν πόσο όμορφο είναι να συνυπάρχουν μαζί λεμόνια και λεμονανθοί στο δέντρο... Κι ΕΔΩ μπορείτε να δείτε μια ανάλογη ανάρτηση που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, τον Δεκέμβρη του 2020.


Καμιά φορά έρχονται σπίτι σου, έτσι. Μέσα σε σακούλες πλαστικές του σούπερ μάρκετ. Έτσι έγινε και με τη δική μας λεμονιά που είναι στον ακάλυπτο δίπλα στην πυλωτή της πολυκατοικίας μας. Την περασμένη Κυριακή, μερικοί φίλοι τα μαζέψαμε και τα μοιράσαμε σε όλους. Μια υπέροχη στιγμή! Δείτε κάτι ωραίο για τα λεμόνια ΕΔΩ.


Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε δημοσίευμα με λεμονανθούς στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και τον Δεκέμβριο του 2019, κάναμε κάτι παρόμοιο... Δείτε το ΕΔΩ. Το χαρακτηρίζαμε μάλιστα "μήνυμα αισιοδοξίας". Και δεν είχαμε άδικο. Η λεμονιά ανθίζει, λίγο μετά τη μυγδαλιά... Νωρίς - νωρίς κι αυτή.


Ξαναγυρνάμε στα λεμόνια της λεμονιάς κάτω από το παράθυρο μου... Έμειναν τρία ακόμα πάνω της. Κίτρινα και πολύ ζουμερά. Αλλά είναι ψηλά και είναι αδύνατον να τα φτάσουμε. Θα περιμένουμε να πέσουν, γιατί θα πέσουν κάποια στιγμή, καθώς τα καινούρια λεμόνια θα έρθουν να προστεθούν πάνω της.


Μάρτιος του 2018 στην Άνδρο! Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τότε. Σας παροτρύναμε τότε, να ανοίξετε την καρδιά σας και να την αφήσετε να μυρίσει (αν μπορεί να γίνει αυτό...) την υπέροχη μυρωδιά των λεμονανθών... Το ίδιο θα σας λέγαμε και τώρα. Αλλάζουμε όλα γύρω μας, αλλά μερικά πράγματα παραμένουν σταθερά.