Για την ομάδα "Κρήτη των γεύσεων" στο Facebook, σας έχω ξαναμιλήσει. Σ' αυτήν αναφέρομαι και στη σημερινή μου ανάρτηση. Με δεδομένη την καραντίνα και καθώς δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας, παρακολουθούμε τη ζωή μέσα από ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Εκεί είδαμε όλες τις σημερινές φωτογραφίες. Κι αυτά τα λεμόνια.


Όπως κι αυτά τα καλοδιαλεγμένα χόρτα, από εκεί είναι. Έχει γεμίσει ο τόπος μετά τις βροχές. Μόνο που πρέπει να ξέρεις πού θα τα βρεις. Για να μην είναι ραντισμένα με φάρμακα, να είναι καθαρά, ώστε να τα απολαύσουμε στο τραπέζι μας. Αν και δεν ξέρω να τα βρω, τα αγαπώ πολύ, όταν τα έχω σπίτι μου για φαγητό.


Αυτά είναι σπαράγγια! Καιπρέπει να ξέρεις πού θα τα βρεις. Συνήθως φυτρώνουν σε μέρη που υπάρχει υγρασία, κοντά ή μέσα σε ποτάμια που δημιουργούνται από βροχές για λίγο. Οι άνθρωποι που μένουν σε χωριά, ξέρουν και έχουν εντοπίσει αυτά τα μέρη. Και είναι τα ίδια κάθε φορά... Φανταστείτε τα στο τιγάνι με αυγά, σφουγγάτο!


Και ασκολύμπροι... Τι χόρτα είναι αυτά; Ο ασκόλυμπρος είναι ένα διετές ή πολυετές φυτό, που φθάνει το ύψος του 1 μέτρου και είναι πολύ αγκαθωτό. Οι μίσχοι είναι μεταξύ 5 και 250 mm διακλαδισμένoι στην κορυφή, με ασυνεχή ακανθώδη, οδοντωτά πτερύγια. Τα νεαρά φυτά, φρέσκα μαζεύονται αφαιρούνται τα αγκάθια και τρώγονται ωμά ή βραστά.


Ελιές τσακιστές, φετινές. Οι πρώτες που γίνονται αυτή την εποχή... Μια καλαθιά ήταν αρκετή για την πρώτη μέρα. Μια βοτσαλόπετρα την έχουν κάποιοι φυλαγμένη, μόνο για να τις τσακίζει ή όπως το λέμε στο χωριό μου για να τις κοπανίζουν τσι ελιές. Κοπανιστές, λοιπόν τις λέμε αυτές που σπάμε την ψίχα τους, συνήθως με μια μικρή πέτρα.


Και κάτι επίσης μοναδικό, που το ξέρουν καλά οι Κρητικοί. Αγκυναρόφυλλα καθαρισμένα στο πιάτο μας με λεμόνι. Ένας μεζές θεσπέσιος για τη ρακή! Μιλάμε από εμπειρία. Αυτά τουλάχιστον τα ξέρουμε καλά, τα έχουμε κάνει, τα έχουμε ζήσει. Και μας αρέσουν πάντα.